รักของเราสองคน จิราณี

  เจมส์:ให้ไปส่งไหมครับ
  เบล  :เอ่อ.....?
  เจมส์: น่ะครับ
  เบล :  เอ่อ...? ก็ได้ค่ะ
  เจมส์:  ว่าแต่น้องชื่อรัยหรอ? 
  เบล  : ชื่อเบลค่ะ
  เจมส์:  อ่อ ครับ
  เบล  : ถึงคอนโดเบลแล้วล่ะค่ะพี่
  เจมส์:  ครับ
  เบล  : ขอบคุณมากน่ะค่ะที่มาส่ง
  เจมส์: ไม่เป็นรัยครับ ให้ไปส่งไหมครับ
  เบล  : ขอบคุณค่ะ แต่ไม่เป็นรัยค่ะเกรงใจ
  เจมส์:  อ่อ ครับขึ้นห้องดีๆน่ะครับ
  เบล  :  ค่ะ
        วันนี้ป็นวันที่ฉันมีความสุขมากๆเลยล่ะ ไม่คิดว่าคนที่เราแอบชอบจะได้มาส่งเราถึงคอนโด กริ่งๆๆ เสียงโทรสัพท์ดังขึ้น
  คิม :  เฮ้ยแก ฉันมีอะไรจะบอกว่ะ แกรู้จักพี่เจมส์ ปี 4 ไหม
  เบล:  รู้จักสิ ทำไมหรอ?
  คิม:  คือพี่เขาชอบแกอ่ะ เขาฝากฉันมาบอกเธอด้วยแหละ ว่าเขาชอบแกเขาอยากได้เบอร์โทรแกอ่ะ แกจะให้ฉันไหมล่ะ
  เบล:  จริงหรอ อั่ยย่ะเขิลอ่ะ 
  คิม: จริงสิ ฉันจะโกหกแกทำไมล่ะ แล้วจะให้ฉันให้ไหมล่ะ
  เบล:  ก็แล้วแต่เเธอน่ะ
  คิม:  จร้านั่นแค่นี้ก่อนน่ะ ฝันดีจร้า
  เบล:  จร้า ฝันดี
       เช้าวันรุ่งขึ้น ตื่นมาอย่างมีความสุขเลย วันนี้ก็ไปมหาลัยตามปกติ 
  พีม:  เบล เมื่อวานแกไปไหนมา
  เบล:  ไปไหน ไม่ได้ไปไหนนิ
  พีม:  แกชอบพี่เจมส์ใช่ไหม
  เบล:  เอ่อ...
  พีม:  ฉันถามว่าใช่ไหม ทำไมแกไม่บอกฉันตั้งแต่ทีแรกว่าแกชอบเขา
  เบล:  คือฉันขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะให้เรื่องมันพีมเป็นแบบนี้ ฉันขอโทดจริงๆ
  พีม:  (เดินหนีไปจากตรงนั้น)
  เบล:  พีม พีม พีม เดี่ยวก่อนสิพีม
         ฉันมันเป็นเพื่อนที่ไม่เอาไหนเลยใช่ไหม ฉันไม่ได้ตั้งใจจะให้เรื่องมันเป็นแบบนี้เลย ใครจะคิดว่ามันจะกลายเป็นแบบนี้ได้ พีมเขาไม่พูดกับฉันเลย
  
 
  
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ื