Love Baby Girl ยัยลูกแมวหน้าใสกับนายสุดหล่อ

     หลายวันต่อมา...
 
คริสตัล : คิรัวๆๆ!มาเร็วๆสิ!
สาวน้อยหระโดดหย็องแหย็งพลางมองดูชายหาดและท้องทะเลแสนสวย
คิรัว : อยากให้ไปเร็วๆก็ช่วยอย่าโยนภาระการแบกของให้ชั้นได้มะ!?
ขายาวสาวเท้าเข้ามาใกล้ แฟนสาว ก่อนจะทิ้งกระเป๋าใบสีฟ้าที่หนักอึ้งลงพื้นดังพลั่ก!
คริสตัล : คิรัว!ถ้าของข้างในแตกขึ้นมาล่ะ!
สาวน้อยหน้าหวานเอ็ด แฟนหนุ่ม ด้วยความไม่พอใจ
คิรัว : อย่าแสร้งนะคริส!ชั้นรู้ว่าข้างในมีแต่เสื้อผ้า แต่ไอที่หนักน่ะมันเน็นของเธอ!
คริสตัล : อ๊ะ!แหม~!รู้ทัน
คริสตัลแลบลิ้นออกมาน้ยๆก่อนที่จะโดนคิรัวเขกหัวเข้าไปเต็มๆ
คิรัว : คราวนี้ถือไปเองเลยนะ
คริสตัล : ก็ได้ๆ
คริสตัลเบ้ปากแล้วหยิบกระเป๋าของตัวเองขึ้นมาถือ
เรนซ์ : จะจู่จี๋กันต่อมั้ย?ชั้นนั่งรอได้
เพื่อนสาวว่าพลางหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดกล้องเตรียมอัดคลิปและถ่ายรูป
คริสตัล : เรนซ์บ้า!จะทำอะไรน่ะ!?
เรนซ์ : กลับจากเที่ยวชั้นจะเอาไปลงเว็บโรงเรียน
คริสตัล : หง่ะ!ตะไมอ่าาาา?
เรนซ์ : หมั่นไส้ งุ้งงิ้งแต่กับแฟนไม่สนเพื่อน
คริสตัล : ใครบอกกกกก!ชั้นก็รักเรนซ์น้าาาาา รักที่สุดเลยยย รักกว่าคิรัวอีกกก
คิรัว : ไหงพูดงั้นอ่ะ!?
คริสตัล : เงียบ! (-_-+++)
คิรัว : ครับ (._.)
เมื่อเห็นดังนั้นเพื่อนหนุ่มเองก็ได้ทีส่งยิ้มกวนๆไปให้คิรัว
คิรัว : อะไร?กอร์น
กอร์น : กลัวแฟน?ฮ่ะๆๆ จุดอ่อนคิรัวสินะ!
คิรัว :เงียบปากไปเลย!
กอร์นและคิรัวต่างพร้อมใจกันทิ้งสัมภาระที่แบกอยู่แล้วกระโจนวิ่งไล่จับกันราวกับเด็กๆ เผลอเพียงแป๊ปเดียวทั้งคู่ก็ลงไปเล่นที่หาดทรายเสียแล้ว แต่...
คริสตัล : ลืมอะไรไปรึเปล่า...?
เสียงหวานเอ่ย
คริสตัล : คิรัว!กอร์น!มาเอาของไปเก็บและไปเช็ค-อิน!...เดี๋ยวนี้!!!!
การเล่นวิ่งไล่จับหยุดชะงักลง ทั้งสองเดินทำหน้าเป็นหมาหงอยกลับมาแบกของของทั้งเรนซ์และคริสตัลขึ้นไปเก็บในโรงแรม
เรนซ์ : แล้วเจอกันที่หาดนะ!หนุ่มๆ!
เรีนซ์โบกมือไล่หลัง กอร์นและคิรัวได้แต่บ่นพึมพัมใน ลำคอเนื่องจากขัดอะไรไม่ได้
 
20 นาทีต่อมา...
 
คิรัว : คริสอ่ะ?
พอลงมาที่หาดแล้วไม่เจอหวานใจ คิรัวก็ถามเรนซ์ทันที 
เรนซ์ : เดินไปอีกสองร้อยเมตรจะเจอต้นไปต้นใหญ่ซึ่งมีชิงช้าผูกอยู่นะจ๊ะ ที่นั่นแหละท่านจะได้พบกับเจ้าหญิงของท่าน...เจ้าชาย
เรนซ์ตอบแบบประชดประชันเพราะหมั่นไส้กับอาการห่างกันไม่ได้ของคู่รักคู่นี้
คิรัว : ขอบคุณที่ชี้แนะ ท่านแม่เฒ่า
คิรัวโค้งตัวลงขอบคุณเรนซ์ จากนั้นก็รีบเผ่นออกมาเพราะรู้ดีว่าอะไรจะเกิดขึ้นต่อไป...
เรนซ์ : กรี๊ดดดดด!!!นายว่าชั้นแก่เหรอคิรัว!!!กลับมาให้ชั้นฆ่านายนะยะ!!!
คิรัวหัวเราะออกมาที่ยั่วโมโหเรนซ์ได้สำเร็จ ที่เหลือก็ปล่อยให้เป็นหน้าที่กอร์นที่จะทำให้เรนซ์สงบไป~
คิรัว : นั่นใครน่ะ?
ใงหน้าหล่อหุบยิ้มลงทันทีแทนที่ด้วยแววตาดุดันเมื่อเห็นแฟนสาวของตัวเองถูกรายล้อมด้วยหนุ่มล่ำบึ้กสองสามคน
? : มาคนเดียวรึเปล่าจ๊ะ?น้องสาว
มือแกร่งเอื้อมเข้ามาบีบคางคริสตัล เด็กสาวทำได้เพียงแค่พยามปัดออกเพราะเธอเคารพกฎไม่ใช้เน็นกับคนธรรมดา
?? : ไปเที่ยวกับพวกพี่มั้ย~?
คริสตัล : ปล่อยชั้นนะ!ไม่งั้นพวกนายเจอดีแน่!
??? : อย่าขู่เลย มากับพี่ดีกว่าสาวน้อย
ชายคนนั้นกระชากร่างบอบบางออกมาจากชิงช้า และเพราะยังไม่ทันได้ตั้งตัวทำให้คริสตัลล้มลงไป
คริสตัล : โอ๊ย!เจ็บ!
? : มาๆ พี่อุ้ม...
คิรัว : เอามือสกปรกของแกออกไปจากแฟนชั้น
เล็บอันแหลมคมทั้งห้าจี้อยู่ที่ท้ายทอยของชายแกร่ง ส่วนอีกสองคนน่ะเหรอ...วิ่งไปตั้งแต่คิรัวกางเล็บออกมาแล้ว
? : อะ..อะ..
คิรัว : ปล่อยเซ่!!!
? : ปล่อยแล้วจ้าๆ!
มือแกร่งรีบชักกลับมาโดยไว คิรัวเก็บเล็บกลับเข้าไปดังเดิม และรอช้าอยู่ไย...ชายคนนั้นรีบวิ่งออกไปแบบไม่คิดชีวิตกันเลยทีเดียว
คริสตัล : เมื่อกี๊เขาร้องไห้ด้วยอ่ะ
คิรัว : น่าสมเพช
คิรัวแค่หัวเราะออกมาและยื่นมือไปให้คริสตัล คริสตัลยิ้มออกมาบางๆและจับมือคิรัว
คิรัว : เจ็บตรงไหนมั้ย?พวกมันไม่ทำอะไรเธอใช่มั้ย?คริส
คริสตัล : ไม่ได้ทำหรอก คิรัวมาพอดี ชั้นก็..เอ่อ..เจ็บเข่าน่ะ
คิรัวไม่รอช้ารีบนั่งลงคุกเข่าแล้วมองสำรวจแผลของอีกฝ่าย
คิรัว : เลือดออกแน่ะ แต่ไม่มากหรอก อยากให้ชั้นตามไปฆ่าพวกมันมั้ย?
มือทั้งสองข้างของคิรัวเริ่มเกร็งเล็บอีกครั้ง คริสตัลส่ายหัวเล็กน้อยแล้วแตะบ่าคิรัว
คริสตัล : ไม่เป็นไร 
คิรัวถอนหายใจออกมากับนิสัยไม่เรื่องมากของคริสตัล คิรัวล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกงแล้วหยิบผ้าเช็ดหน้าสีน้ำเงินเข้มออกมาผูกเข่าข้างซ้ายของคริสตัล
คิรัว : กลับไปทำแผลกัน
มือหนาคว้ามือบางและออกตัวเดิน แต่คนที่ถูกลากยื้อตัวไว้
คริสตัล : ยัง...ยังไม่ไป
คิรัว : ....?
คริสตัล : เล่นนั่น..ชั้นรอให้คิรัวมาแกว่งให้อยู่
นิ้วเรียวงามชี้ไปที่ชิงช้าไม้ซึ่งผูกอยู่กับต้นไม้ใหญ่ คิรัวไม่รู้ว่าตัวเองจะหัวเราะหรือถอนหายใจดี แต่สุดท้ายก็ยอมตามใจแฟนสาว
คริสตัลเดินไปนั่งที่ชิงช้า ส่วนคิรัวไปยืนซ้อนหลัง มือหนาจับเชือกเส้นใหญ่และไกวมันช้าๆเบาๆ
คริสตัล : คิรัวชอบชั้นมั้ย?
เสียงหวานเอ่ยถาม
คิรัว : ทำไมจู่ๆถาม
คริสตัล : ก็แค่...อยากให้มั่นใจว่าคิรัวจะไม่ทิ้งชั้นไปไหน...
คนตัวสูงนิ่งไปพักแล้วคลี่ยิ้มบางออกมา
คิรัว : ไม่ล่ะ..ชั้นไม่ชอบคริสซักนิด
คนหน้าหวานสลดลงไปนิดแต่ก็ยิ้มได้ในประโยคถัดมา
คิรัว : แต่ชั้นรักคริส
คริสตัล : ทำไมเหรอ?ชั้น...มีดีตรงไหน? ชั้นงี่เง่าเอาแต่ใจ งอแง ขี้กลัว
ใบหน้าหล่อยิ้มขำก่อนจะตอบออกมา
คิรัว : เพราะนั่นคือคริสที่ชั้นรักไง
คริสตัล : !!?
คิรัว : เพราะคริสเป็นคริส ไม่จำเป็นต้องดีเลิศเลอ เพราะเธอเป็นเธอ เพราะเป็นตัวคริ..ชั้นถึงได้รัก...
ใบหน้าหวานอึ้งไปก่อนจะแปรเป็นรอยยิ้มกว้างขวาง
คริสตัล : ชั้นรักคิรัวนะ คริสรักคิรัว
คิรัว : คิรัวก็รักคริส
มือหนาหยุดแกว่งไกวเชือกแต่เอื้อมมาเชยคางแฟนสาวให้เชิดขึ้นเล็นน้อยเพื่อรับจุมพิตอันแสนอ่อนหวาน...
 
ตึกตัก!ตึกตัก!ตึกตัก!!
 
ทั้งคู่ได้ยินเสียงหัวใจของกันและกันดังอยู่ภายในหู เป็นเสียงที่เต้นฟังดูแล้วเหมือนจะผิดจังหวะแต่กลับสอดคล้องกันได้ดี...สำหรับคนสองคน
 
______________________________
 
วู้~~!จบแล้วค่า~! ที่จริงมันจบตั้งแต่ตอนที่แล้วแล้วอ่ะนะคะ แต่พอเปิดเว็บมาปุ๊บ อ้าว!มีเสียงเรียกร้องให้อัพต่อ! แสดงว่าไม่เก็ทตอนจบ (แต่ไรท์ผิดเองค่ะที่ไม่ระบุให้ชัดเจน)
อีกอย่าง....

 
ขอบคุณรีดเดอร์ทุกคนมากนะคะะะะะ!! สัญญาว่าจะมีตอนพิเศษให้!สัญญาว่าเรื่องต่อไปจะไม่ดองนาน! ขอบคุณสำหรับกำลังใจและความสำเร็จนี้!รักรีดเดอร์ค่ะ! ^°^