Love Baby Girl ยัยลูกแมวหน้าใสกับนายสุดหล่อ

     หลายวันต่อมา...

 

คริสตัล : คิรัวๆๆ!มาเร็วๆสิ!

สาวน้อยหระโดดหย็องแหย็งพลางมองดูชายหาดและท้องทะเลแสนสวย

คิรัว : อยากให้ไปเร็วๆก็ช่วยอย่าโยนภาระการแบกของให้ชั้นได้มะ!?

ขายาวสาวเท้าเข้ามาใกล้ แฟนสาว ก่อนจะทิ้งกระเป๋าใบสีฟ้าที่หนักอึ้งลงพื้นดังพลั่ก!

คริสตัล : คิรัว!ถ้าของข้างในแตกขึ้นมาล่ะ!

สาวน้อยหน้าหวานเอ็ด แฟนหนุ่ม ด้วยความไม่พอใจ

คิรัว : อย่าแสร้งนะคริส!ชั้นรู้ว่าข้างในมีแต่เสื้อผ้า แต่ไอที่หนักน่ะมันเน็นของเธอ!

คริสตัล : อ๊ะ!แหม~!รู้ทัน

คริสตัลแลบลิ้นออกมาน้ยๆก่อนที่จะโดนคิรัวเขกหัวเข้าไปเต็มๆ

คิรัว : คราวนี้ถือไปเองเลยนะ

คริสตัล : ก็ได้ๆ

คริสตัลเบ้ปากแล้วหยิบกระเป๋าของตัวเองขึ้นมาถือ

เรนซ์ : จะจู่จี๋กันต่อมั้ย?ชั้นนั่งรอได้

เพื่อนสาวว่าพลางหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดกล้องเตรียมอัดคลิปและถ่ายรูป

คริสตัล : เรนซ์บ้า!จะทำอะไรน่ะ!?

เรนซ์ : กลับจากเที่ยวชั้นจะเอาไปลงเว็บโรงเรียน

คริสตัล : หง่ะ!ตะไมอ่าาาา?

เรนซ์ : หมั่นไส้ งุ้งงิ้งแต่กับแฟนไม่สนเพื่อน

คริสตัล : ใครบอกกกกก!ชั้นก็รักเรนซ์น้าาาาา รักที่สุดเลยยย รักกว่าคิรัวอีกกก

คิรัว : ไหงพูดงั้นอ่ะ!?

คริสตัล : เงียบ! (-_-+++)

คิรัว : ครับ (._.)

เมื่อเห็นดังนั้นเพื่อนหนุ่มเองก็ได้ทีส่งยิ้มกวนๆไปให้คิรัว

คิรัว : อะไร?กอร์น

กอร์น : กลัวแฟน?ฮ่ะๆๆ จุดอ่อนคิรัวสินะ!

คิรัว :เงียบปากไปเลย!

กอร์นและคิรัวต่างพร้อมใจกันทิ้งสัมภาระที่แบกอยู่แล้วกระโจนวิ่งไล่จับกันราวกับเด็กๆ เผลอเพียงแป๊ปเดียวทั้งคู่ก็ลงไปเล่นที่หาดทรายเสียแล้ว แต่...

คริสตัล : ลืมอะไรไปรึเปล่า...?

เสียงหวานเอ่ย

คริสตัล : คิรัว!กอร์น!มาเอาของไปเก็บและไปเช็ค-อิน!...เดี๋ยวนี้!!!!

การเล่นวิ่งไล่จับหยุดชะงักลง ทั้งสองเดินทำหน้าเป็นหมาหงอยกลับมาแบกของของทั้งเรนซ์และคริสตัลขึ้นไปเก็บในโรงแรม

เรนซ์ : แล้วเจอกันที่หาดนะ!หนุ่มๆ!

เรีนซ์โบกมือไล่หลัง กอร์นและคิรัวได้แต่บ่นพึมพัมใน ลำคอเนื่องจากขัดอะไรไม่ได้

 

20 นาทีต่อมา...

 

คิรัว : คริสอ่ะ?

พอลงมาที่หาดแล้วไม่เจอหวานใจ คิรัวก็ถามเรนซ์ทันที 

เรนซ์ : เดินไปอีกสองร้อยเมตรจะเจอต้นไปต้นใหญ่ซึ่งมีชิงช้าผูกอยู่นะจ๊ะ ที่นั่นแหละท่านจะได้พบกับเจ้าหญิงของท่าน...เจ้าชาย

เรนซ์ตอบแบบประชดประชันเพราะหมั่นไส้กับอาการห่างกันไม่ได้ของคู่รักคู่นี้

คิรัว : ขอบคุณที่ชี้แนะ ท่านแม่เฒ่า

คิรัวโค้งตัวลงขอบคุณเรนซ์ จากนั้นก็รีบเผ่นออกมาเพราะรู้ดีว่าอะไรจะเกิดขึ้นต่อไป...

เรนซ์ : กรี๊ดดดดด!!!นายว่าชั้นแก่เหรอคิรัว!!!กลับมาให้ชั้นฆ่านายนะยะ!!!

คิรัวหัวเราะออกมาที่ยั่วโมโหเรนซ์ได้สำเร็จ ที่เหลือก็ปล่อยให้เป็นหน้าที่กอร์นที่จะทำให้เรนซ์สงบไป~

คิรัว : นั่นใครน่ะ?

ใงหน้าหล่อหุบยิ้มลงทันทีแทนที่ด้วยแววตาดุดันเมื่อเห็นแฟนสาวของตัวเองถูกรายล้อมด้วยหนุ่มล่ำบึ้กสองสามคน

? : มาคนเดียวรึเปล่าจ๊ะ?น้องสาว

มือแกร่งเอื้อมเข้ามาบีบคางคริสตัล เด็กสาวทำได้เพียงแค่พยามปัดออกเพราะเธอเคารพกฎไม่ใช้เน็นกับคนธรรมดา

?? : ไปเที่ยวกับพวกพี่มั้ย~?

คริสตัล : ปล่อยชั้นนะ!ไม่งั้นพวกนายเจอดีแน่!

??? : อย่าขู่เลย มากับพี่ดีกว่าสาวน้อย

ชายคนนั้นกระชากร่างบอบบางออกมาจากชิงช้า และเพราะยังไม่ทันได้ตั้งตัวทำให้คริสตัลล้มลงไป

คริสตัล : โอ๊ย!เจ็บ!

? : มาๆ พี่อุ้ม...

คิรัว : เอามือสกปรกของแกออกไปจากแฟนชั้น

เล็บอันแหลมคมทั้งห้าจี้อยู่ที่ท้ายทอยของชายแกร่ง ส่วนอีกสองคนน่ะเหรอ...วิ่งไปตั้งแต่คิรัวกางเล็บออกมาแล้ว

? : อะ..อะ..

คิรัว : ปล่อยเซ่!!!

? : ปล่อยแล้วจ้าๆ!

มือแกร่งรีบชักกลับมาโดยไว คิรัวเก็บเล็บกลับเข้าไปดังเดิม และรอช้าอยู่ไย...ชายคนนั้นรีบวิ่งออกไปแบบไม่คิดชีวิตกันเลยทีเดียว

คริสตัล : เมื่อกี๊เขาร้องไห้ด้วยอ่ะ

คิรัว : น่าสมเพช

คิรัวแค่หัวเราะออกมาและยื่นมือไปให้คริสตัล คริสตัลยิ้มออกมาบางๆและจับมือคิรัว

คิรัว : เจ็บตรงไหนมั้ย?พวกมันไม่ทำอะไรเธอใช่มั้ย?คริส

คริสตัล : ไม่ได้ทำหรอก คิรัวมาพอดี ชั้นก็..เอ่อ..เจ็บเข่าน่ะ

คิรัวไม่รอช้ารีบนั่งลงคุกเข่าแล้วมองสำรวจแผลของอีกฝ่าย

คิรัว : เลือดออกแน่ะ แต่ไม่มากหรอก อยากให้ชั้นตามไปฆ่าพวกมันมั้ย?

มือทั้งสองข้างของคิรัวเริ่มเกร็งเล็บอีกครั้ง คริสตัลส่ายหัวเล็กน้อยแล้วแตะบ่าคิรัว

คริสตัล : ไม่เป็นไร 

คิรัวถอนหายใจออกมากับนิสัยไม่เรื่องมากของคริสตัล คิรัวล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกงแล้วหยิบผ้าเช็ดหน้าสีน้ำเงินเข้มออกมาผูกเข่าข้างซ้ายของคริสตัล

คิรัว : กลับไปทำแผลกัน

มือหนาคว้ามือบางและออกตัวเดิน แต่คนที่ถูกลากยื้อตัวไว้

คริสตัล : ยัง...ยังไม่ไป

คิรัว : ....?

คริสตัล : เล่นนั่น..ชั้นรอให้คิรัวมาแกว่งให้อยู่

นิ้วเรียวงามชี้ไปที่ชิงช้าไม้ซึ่งผูกอยู่กับต้นไม้ใหญ่ คิรัวไม่รู้ว่าตัวเองจะหัวเราะหรือถอนหายใจดี แต่สุดท้ายก็ยอมตามใจแฟนสาว

คริสตัลเดินไปนั่งที่ชิงช้า ส่วนคิรัวไปยืนซ้อนหลัง มือหนาจับเชือกเส้นใหญ่และไกวมันช้าๆเบาๆ

คริสตัล : คิรัวชอบชั้นมั้ย?

เสียงหวานเอ่ยถาม

คิรัว : ทำไมจู่ๆถาม

คริสตัล : ก็แค่...อยากให้มั่นใจว่าคิรัวจะไม่ทิ้งชั้นไปไหน...

คนตัวสูงนิ่งไปพักแล้วคลี่ยิ้มบางออกมา

คิรัว : ไม่ล่ะ..ชั้นไม่ชอบคริสซักนิด

คนหน้าหวานสลดลงไปนิดแต่ก็ยิ้มได้ในประโยคถัดมา

คิรัว : แต่ชั้นรักคริส

คริสตัล : ทำไมเหรอ?ชั้น...มีดีตรงไหน? ชั้นงี่เง่าเอาแต่ใจ งอแง ขี้กลัว

ใบหน้าหล่อยิ้มขำก่อนจะตอบออกมา

คิรัว : เพราะนั่นคือคริสที่ชั้นรักไง

คริสตัล : !!?

คิรัว : เพราะคริสเป็นคริส ไม่จำเป็นต้องดีเลิศเลอ เพราะเธอเป็นเธอ เพราะเป็นตัวคริ..ชั้นถึงได้รัก...

ใบหน้าหวานอึ้งไปก่อนจะแปรเป็นรอยยิ้มกว้างขวาง

คริสตัล : ชั้นรักคิรัวนะ คริสรักคิรัว

คิรัว : คิรัวก็รักคริส

มือหนาหยุดแกว่งไกวเชือกแต่เอื้อมมาเชยคางแฟนสาวให้เชิดขึ้นเล็นน้อยเพื่อรับจุมพิตอันแสนอ่อนหวาน...

 

ตึกตัก!ตึกตัก!ตึกตัก!!

 

ทั้งคู่ได้ยินเสียงหัวใจของกันและกันดังอยู่ภายในหู เป็นเสียงที่เต้นฟังดูแล้วเหมือนจะผิดจังหวะแต่กลับสอดคล้องกันได้ดี...สำหรับคนสองคน

 

______________________________

 

วู้~~!จบแล้วค่า~! ที่จริงมันจบตั้งแต่ตอนที่แล้วแล้วอ่ะนะคะ แต่พอเปิดเว็บมาปุ๊บ อ้าว!มีเสียงเรียกร้องให้อัพต่อ! แสดงว่าไม่เก็ทตอนจบ (แต่ไรท์ผิดเองค่ะที่ไม่ระบุให้ชัดเจน)

อีกอย่าง....

 

ขอบคุณรีดเดอร์ทุกคนมากนะคะะะะะ!! สัญญาว่าจะมีตอนพิเศษให้!สัญญาว่าเรื่องต่อไปจะไม่ดองนาน! ขอบคุณสำหรับกำลังใจและความสำเร็จนี้!รักรีดเดอร์ค่ะ! ^°^