ความรักวุ่นวายของนายจอมหื่น

    เวลา 5 โมงเย็น
  //เนย//
    น้ำที่นี่เย็นสบายดีจัง  บ้านหลังใหญ่ขนาดนี้หมอนั่นกลับมาคนเดียวหรอเนีย?  จะเหงา
บ้างมั้ยน๊าาา? 
  "ลงไปข้างล่างดีกว่า5โมงแล้ว" ฉันหูดพลางมองนาฬิกาไปด้วย
  "นี่นาย เสร็จแล้วๆๆ" ฉันตะโกนเสียงดังพร้อมวิ่งลงมาจากบันได เฮ้ยๆๆๆๆ ขาพันกันจะตกแล้ว ว๊ายยยยยยยย (ซุ่มซ่ามเนอะ )
  
     พรึบ!!!
 
   "ซุ่มซ่ามจังเลยนะเธอนี่" นายกวินนี่วิ่งมารับตัวฉันพอดี งั้นฉันคงหัวฟาดพื้นเข้าโรงบาลกลายร่างเป็นเจ้าหญิงนิทราที่ตื่นมาได้เลยสามีเลยแน่ๆ (เว่อร์ไปมั้ย ใครแต่งฟระ???)
   "ขอบคุณนะ ปล่อยฉันลงได้แล้ว" (  >0<)
   "ไม่ ฉันจะอุ้มเธอไปเอง" ว่าแล้วก้ออุ้มฉันไปที่ระเบียงบ้าน นายนี่หาเรื่องลวนลามฉันได้ตลอดเวลาเลยเชียว
   
      อะไรเนี่ย แค่ชั่วโมงเดียวทำได้ขนาดนี้เลยหรอเนี่ย? คิดดูดิเอาโต๊ะมาตั้ง กับข้าวพร้อม มีเชิงเทียนด้วย โรแมนติกเกินไปแล้วววว  
      
     "นายทำแบบนี้ทำไม?" 
     "ก็ทำเพื่อเธอไง" อร๊ายยยย ตาบ้าฉันก้อเขินเป็นนะ ว่าแต่ฉันเขินทำไมเนี่ย อ๊ากๆๆๆๆ หยุดเขินเดี๋ยวนี้นะยัยเนย ดูสิหมอนั่นแอบยิ้มใหญ่เลย
 
      "ล้อเล่นน่า ยัยบ้า ไม่มีไรทำต่างหาก แค่โทรสั่งกริ๊งเดียวอาหารก้อมาแล่ว 555+" 
      "เชอะ กินดีกว่า นี่แน่ะ" พูดจบก้อเป่าเทียนให้ดับ ซะเรย
      "นี่เธอ งอลหรอ?" 
      
       "ป่าว อย่ามายุ่งนะะ ฉันจะกินๆๆๆๆๆ" ว่าแล้วก้อหยิบไก่ทอดเข้าปาก โมโหๆๆ ว่าแต่เราโมโหไมอ่ะ อ้อ เราโมโหหิวนี่เอง (บื้อพอกัน)
       "ค่อยๆ กินดิเด๋วก้อติดคอตายหรอก" กวินพูดพร้อมกับนั่งมองฉัน ยังไม่พอส่งยิ้มหล่อบาดใจมาอีก คนบ้าอารายย หล่อปานเทพบุตรจุติลงมาแบบนิยาย  (นี่ก้อนิยายนะเฟร้ย)
       "เรื่องของฉัน "
       "555+"
       "ขำอะไรของนายน่ะ?" นี่นายเป็นคนแน่หรอขนาดหัวเราะยังเท่ห์เลย
       "เธอกินเปื้อนน่ะ เหมือนเด็กอนุบาลเลย" แล้วนายนี่ก็เอานิ้วโป้งมาเช็ดริมฝีปากฉัน
       "หมดยังเล่ายิ้มอยู่ได้"
       "ยังเรยยื่นหน้าหน่อยดิ" อะไรของหมอนี่ดิ อ่ะๆยื่นก้อด้าย
   
          แทนที่จะยื่นมือมาเช็ด แต่หมอนั่นกลับ ยื่นหน้ามาแทน ปากจะติดกันอยู่แล้วนะ
        "จุ๊บ"
        "ปากยังหวานเหมือนเดิมเลยนะ"
        "กรี๊ดดดดดดดด!!!!!!" ฉันโดนตาหื่นนี่หลอกอีกแล้วเหรอนี่
                  
 

 หวัดดีฮับรีดเดอร์ที่เคารพ หายไปนายเลยพอดีโรคขี้เกียจกินไรท์
   ติดตามตอนต่อไปด้วยนะ