[Sehun x You] แก้อดีตจากร้ายกลายเป็นรัก

                              *ใช้ชื่อแทนชื่อรีดเดอร์ว่า 'นาบี' นะคะ(นาบี แปลว่าผีเสื้อค่ะ)    
"ห๊า!!!!!!!!อะไรนะแม่!"นาบีตะโกนออกมาด้วยความตกใจเมื่อได้ยินคำพูดของแม่
"ได้ยินไม่ผิดหรอกเพื่อนแม่น่ะ จะมาอยู่กับเราจริงๆ"จินฮวาย้ำอีกครั้งเมื่อลูกสาวตนนิ่งไป
"น้ายุนโฮหรอค่ะ"นาบีถาม
"ใช่จ้าน้าเค้าต่อเติมบ้านอยู่ แม่เลยอาสาให้เค้ามาอยู่กับเราไปก่อนซักพัก"แม่พูด"หนูโอเคนะ?"
จินฮวาถามต่อเมื่อเห็นสีหน้ากังวลของลูก
"น้ายุนโฮอ่ะหนูไม่มีปัญหา แต่ที่มีปัญหาอ่ะ…ลูกชายเค้าต่างหาก"นาบีพูดแล้วทำหน้าหงุดหงิด
"นี่หนูกับเซฮุนยังไม่ดีกันอีกหรอ โตๆกันแล้วน้าาา ถึงเวลาปรับความเข้าใจกันได้แล้ว"จินฮวาพูดแล้ว
ลูบหัวลูกสาวอย่างอ่อนโยน
"ไม่ค่ะ!"นาบีตอบแล้วนั่งกอดอกนิ่ง 'ถึงจะเป็นเรื่องเล็กน้อยสำหรับคนอื่นแต่เป็นเรื่องใหญ่มาก
สำหรับฉัน'นาบีคิด . . . 7ปีก่อน
"นี่แหนะ!ฮะฮะฮ่าๆ!!!!"เสียงเด็กชายหัวเราะสะใจ เพราะได้ผลักเด็กหญิงตรงหน้า
"ทำไมเธอต้องทำกับเราอย่างนี้ด้วย"เด็กหญิงพูดเสียงสั่นพร้อมมีน้ำตาที่พร้อมจะเอ่อล้นออกมาเต็มที
"ทอมอย่างเธอไม่มีผู้หญิงที่ไหนเล่นด้วยหรอก มาเป็นคนใช้เราดีกว่านะ"เด็กชายพูดพร้อมทำท่า
ล้อเลียนเด็กหญิง
"เราไม่ใช่ทอมนะ!แล้วก็จะไม่ทนกับคนอย่างเธออีกต่อไปแล้ว!ฮึก!"เด็กหญิงวิ่งร้องไห้เข้าบ้านไป
"ยัยทอมขี้แย!!!"เด็กชายตะโกนตามหลังไป
@ในบ้านคุณ
"ฮือๆๆๆแม่ขา น้ายุนโฮ เซฮุนแกล้งหนูอีกแล้ว ฮือๆๆๆๆ"เด็กหญิงวิ่งร้องไห้ไปหาแม่และยุนโฮที่นั่ง
คุยกันอยู่ในบ้าน
"ตายแล้ว!เซฮุนแกล้งอีกแล้วหรอลูก"ยุนโฮเอามือกุมขมับด้วยความกลุ้มใจลูกชายตน
"ไม่เป็นไรนะลูก โอ๋ๆ"จินฮวาเข้าไปลูบหัวแล้วปลอบลูกตนเอง
"งั้นฉันกลับก่อนนะเธอ เดี๋ยวมาใหม่"ยุนโฮบอก"เจ้าลูกคนนี้ก็จริงๆเล้ย~กลับไปถึงบ้านโดนหนัก
แน่ๆ"ยุนโฮบ่น
พึมพำแล้วเดินออกไป
"อย่าว่าเซฮุนเลยนะ ยุนโฮอา…"จินฮวาตะโกนบอกเพื่อนแล้วปลอบลูกที่ร้องไม่หยุดต่อ"ไม่ได้
หรอก"ยุนโฮพูด
ปัจจุบัน
"นาบีอา~วันนี้น้ายุนโฮจะมาแล้วน้าาา แต่งตัวได้แล้ว ทำตัวร่าเริงต้อนรับน้าด้วยนะ"จินฮวาบอก
ลูกสาวที่นั่งซึมอยู่
"ค่ะแม่…"นาบีตอบเสียงแผ่ว 'ฉันต้องเจอหมอนั่นอีกแล้วหรอเนี้ย'นาบีคิดพร้อมขมวดคิ้วเข้าหา
กันซ้กพัก
นาบีก็ลุกไปแต่งตัวตามที่แม่บอก
20นาทีผ่านไป
ติ้งต่อง ติ้งต่อง ติ้งต่อง~
"ยุนโฮมาแล้วมั้ง นาบีอา รอตรงนี้แปปนึงนะ"จินฮวาพูดแล้วลุกไปเปิดประตูให้เพื่อนสาว
"นาบีอา~คิดถึงจังเลย"ยุนโฮเดินเข้ามากอดนาบี
"อันยองค่ะ"นาบีตอบเสียงสดใส
"เซฮุนอา~เข้ามาได้แล้วลูก ยืนทำอะไรอยู่หน้าประตูมาทักทายเพื่อนหน่อยสิ"เสียงยุนโฮทำให้นาบี
ชะงักเล็กน้อย
"ครับ"เซฮุนเดินเข้ามาหยุดตรงหน้านาบีแล้วพูดเสียงเรียบว่า…
"อันยอง…นาบี"เซฮุนพูดแล้วหันหน้าไปทางอื่น
"พูดแบบนี้ไม่ต้องพูดดีกว่านะ…"นาบีพึมพำจองหน้าเซฮุน ก่อนจะหันไปพูดกับแม่และยุนโฮว่า
"หนูขอตัวไปพักผ่อนนะคะ ปวดหัวอยากนอนพักมากเลย ขอโทษด้วยนะคะ"นาบีพูดพร้อมวิ่งเข้าห้อง
นอนไป
"ตายแล้ว!หนูนาบีไม่สบายหรอเธอ"ยุนโฮหันไปถามจินฮวา
"…คงงั้นมั้ง"จินฮวาตอบแบบไม่ค่อยเต็มปากเพราะรู้ดีว่าลูกเป็นอะไร
"เซฮุนอา~ไปดูแลนาบีหน่อยสิ"ยุนโฮพูดกับลูกตัวเอง
"ผ…ผมหรอ เฮ้อ…ครับ"เซฮุนตั้งใจจะปฏิเสธแต่เจอกับสายตาดุดันของแม่ก็จำใจต้องเดินเข้านาบี
ไป จริงๆแล้ว
'เซฮุนน่ะจะแกล้งคนที่เขารักมากๆเท่านั้นแหละ ถ้าไม่ใช่พ่อ แม่ เพื่อนสนิท ก็คงจะเป็น…แฟน…แต่
กับนาบี เขาคืออะไรกันนะ'
@ห้องนาบี(คุณ)&Na B (you) Talk
"แม่หรอค่ะ"ฉันหันไปเมื่อได้ยินเสียงเปิดประตู
"ขอโทษนะที่ฉันไม่ใช่แม่เธอ"เสียงทุ้มที่ทำให้เธอเจ็บปวดดังขึ้น ทำให้เธอแน่ใจได้เลยว่าเขาคือใคร
"เ…เซฮุน นายเข้ามาทำไม…"ฉันถามเสียงค่อย ฉันไม่ค่อยมีแรงเลยเมื่ออยู่ต่อหน้าเขา มันมักเจ็บที่
อกข้างซ้าย…
"ฉันเข้ามาดูแลเธอ"เซฮุนตอบแล้วเดินเข้ามาหาฉัน
"ฉันไม่ต้องการ นายออกไปนะ!"ไม่ทันแล้วเซฮุนนั่งบนเตียงฉันเรีบยร้อยแล้วแถมยังเอื้อมมือมาแตะ
หน้าผากฉันอีก
"ตัวก็ไม่ร้อนหนิ ทำไมปวดหัว?"เซฮุนถามเสียงเรียบ
"อ…อย่ามายุ่ง ออกไปเลยนะ!"ฉันตวาดใส่เซฮุน แต่เขาไม่สะทบสะท้านเลย เขาดันตัวให้ฉันนอนลง
แล้วหยิบผ้ามาห่มให้ฉัน
"นายทำอะไร?"
"ฉันจะไม่ออกไปไหนจะกว่าเธอจะหลับ นอนไปซะ"เซฮุนสั่งและฉันก็ไม่มีแรงแล้วฉันจึงไม่เถียงอะไร
นอนหันหลังให้เขาซักพักก็เข้าสู่ห้วงนิทราไป…
End Na B (you) Talk