Lover School ผมต้องการคุณนะที่รัก [Exo-apink]

''นี่มันเรื่องอะไรกัน!! มันไม่ตลกเลยนะ! ทำไมพ่อถึงไม่บอกผมตั้งเเต่ทีเเรก'' 

เสียงคุยโทรศัพท์เอะอะโวยวายดังขึ้นมาจากห้องน้ำ 

''บริษัตล้มละลายมันไม่ใช่เรื่องตลกเลยนะพ่อ!!  ผมจะต้องทำยังไง''  

โอเซฮุน ลูกชายเจ้าของกิจการโรงเเรมชื่อดัง ที่พึงมีข่าวจากการล้มละลายของโรงเเรมของบิดาของตน  เขาเดินตรงไปที่ห้องเรียนที่พึงเรียนไปได้ไม่นาน 

''ฮุนๆๆ กินข้าวกันมึงๆ''ไคผู้เป็นเพื่อนดึงโอเซฮุนมานั่งข้างๆตน โดยที่ยังไม่รู้เรื่องอะไร

''ขอโทษนะ ไค กูต้องกลับบ้านเเล้วว่ะ''ฮุน

''กลับทำไมว่ะ ยังไม่เลิกเรียนเลย อีกไม่กี่คาบเองนะมึง''ชานยอล 

''บริษัตพ่อกูล้มละลาย''ฮุน

0.0 <----หน้าเพื่อน 

''ใจเย็นๆนะมึง ทุกอย่างต้องมีทางออก''ชานยอล

''ทางออก!....ทางไหนว่ะ พ่อกูเป็นหนี้นับไม่ถ่วนเเล้ว  อีกไม่นานเขาก็จะตามมากระทืบ....''

''ปั้ง!!!!!''เสียงปืนดังขึ้นมาจากที่ไหนสักเเห่ง  จึงทำให้นักเรียนถึงหมดที่นั่งอยู่ในห้อง รีบวิ่งอย่างสุดชีวิตเพื่อที่จะลงจากอาคารด้วยความเเตกตื่น

''มันมาเเล้ว!!''

เซฮุนพูดพร้อมกับดึงเพื่อนๆของตนวิ่งอย่างสุดชีวิต......เเต่ก็ไม่ทัน!  ขาของไคถูกยิงจนเลือดไหลเป็นทาง 

''ใคร คือ โอ เซ ฮุน''.....

''มะ....ไม่มี! ที่นี่ไม่มีคนชื่อโอเซฮุนครับ''ชานยอลใจเเข็งเดินไปพยุงไคขึ้นมาจากการล้มขึ้นมายืนด้วยความเจ็บปวด

''ฉันให้โอกาศนายพูดอีกครั้งนึงนะ นายปาร์คชานยอล...''โจรพูดพร้อมกับ ลั่นไกรปึนดังกึก พร้อมยิง

''ฉันเอง....ฉันชื่อ โอเซฮุน....''เซฮุนเดินออกไปข้างหน้าทำให้ชานยอลต้องรีบดึงตัวเขากลับมา  กลุ่มโจรยิ้มมุมปาก พร้อมกับโยนแฟลชไดรฟ์ สีขาวมาตรงหน้าของเด็กหนุ่มทั้งสามคน  เซฮุนก้มลงเก็บมันขึ้นมาดูด้วยความ พิจารณา 

''มันคืออะไร....''ไค

''ฉันให้เวลานายสองอาทิตย์....นายต้องหาเงิน 10 ล้านมาคืนให้ฉัน ถ้าไม่ทันละก็......เซอร์ไพร์เเน่''

โจรทั้ง 5 เดินกลับไปยังที่เดินเเละนั่งรถตู้ไปอย่างรวดเร็วไม่เห็นฝุ่น 

....................................ตอนเย็น...............................................

''นี่มันอะไร...''เสียงของไคดังขึ้นในความเงียบ 

หลังจากที่ทั้งสามคนกลับมาที่บ้าน เซฮุนก็รีบเปิดดูข้อมูลในแฟลชไดรฟ์ทันที ผลที่ออกมาคือ การถูกทำร้ายของ ซูโฮ  เพื่อนสนิทของพวกเขา  ซูโฮโดนกระทืบทำร้ายต่างๆนาๆ เเละถูกตัดภาพไปที่ รูปของโจรทั้งหมด พร้อมเเขวนป้ายไว้บนรูปของโอเซฮุนว่า ''เซอร์ไพร์มั้ยละ ชายหนุ่ม''

''ไม่จริง...ฉันขอโทษ...ขอโทษ...ซูโฮ ฮึก! ฉันขอโทษ''น้ำตาของเซฮุนไหลลงมาไม่หยุดหลังจากดูจบ  เขาพล่ำบอกตัวเองว่าทั้งหมดคือความผิดของเขา เหมือนหัวใจถูกเเทงด้วยมีดไม่ยั่ง เพื่อนที่ตนรักต้องมาเจ็บเเบบนี้ มันเป็นเพราะเขาหรอ....

''เซฮุน พอสักที นายขอโทษไป ซูโฮก็ไม่หายหรอก...นายต้องหาเงินไปให้พวกมัน ไม่งั้นพวกเราต้องตายไปพร้อมกับ ซูโฮเเน่ๆ''ไค 

''ฉันจะไม่ยอมให้เรื่องนี้มันเกิดขึนเเน่ๆ....'' 

''ฉันไม่รู้หรอกนะ ว่านี่มันเรื่องอะไร ฉันพอจะช่วยได้มั้ยละ ''.....

เมื่อได้ยินเสียงๆเเปลกๆ พวกเขาทั้งสามจึงลุกขึ้น พร้อมหันไปหาต้นเสียง พบเด็กหนุ่มอายุไล่เลียกับเขาทั้งสาม 

''พวกนายเป็นใคร?....เข้ามาได้ยังไง''เซฮุนพูดพร้อมกำหมัดเเน่นหมายจะพุงไปต่อยคนข้างหน้า

''ใจเย็นๆนะๆ คือเราสองคนไม่มีเจตนาไม่ดีเลยนะ''.....

''เเล้วพวกนายเข้ามาได้ยังไง??''เซฮุน

''ผมเห็นว่าพวกนายมีเรื่องกัน ผมคิดว่าผมน่าจะช่วยได้ เห็นมีกันเเค่สามคน ไม่รอดหรอกนะ! พวกผมเป็นเด็กมีปัญหาเหมือนพวกนายนั้นเเละ ผมรู้เรื่องตอนที่พวกนั้นมันมาที่โรงเรียนสอนพิเศษของพวกเรา พวกเราเลยเเอบดูอยู่ห่างๆ จะว่าอะไรมั้ยถ้าผมจะอยากรู้จักพวกคุณ''....

''.....''ทั้งสามคนหันหน้าเข้าหากันอย่างมึน งง กับเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้น

''ผมชื่อ เเบคฮยอน ส่วนนี้ คริส ผมได้เฝ้ามองดูเหตุการทั้งหมดเเล้ว ช่วยเล่าให้พวกเราฟังด้วยนะครับ''เเบคฮยอน

''งั้น...ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ  เเบคฮยอน คริส''ชานยอลเดินเข้าไปก้มหัวให้คนทั้งสองอย่างเป็นมิตร พร้อมกับเล่าเรื่องทั้งหมดให้คนทั้งสองฟังอย่างระเอียด....

''มันเป็นอย่างนี้นี่เอง''เเบคฮยอน

''พวกผมว่าอย่ามายุ่งกับเรื่องนี้เลยนะครับ ผมไม่อยากเสียใครไป''เซฮุน

''ไม่หรอกครับ พวกผมยินดี ผมก็ไม่อยากเสียเพื่อนร่วมสถาบันเหมือนกัน ยินดีที่ได้เป็นเพื่อนกันนะครับ''คริส

''ยินดีเช่นกันนะครับ ^^ ''ไค

.....................ติดตามตอนต่อไป........................................

ไม่ได้อัฟนานบุ้ยยย -3- ลืมไปเลยเนื่ย ว่ามีนิยายดองอยู่ ขอโทษน้าาาา