เรื่องรักๆฉบับห้ามlove!
9.7
เขียนโดย 
TKda
วันที่ 18 มิถุนายน พ.ศ. 2557 เวลา 19.35 น.
45 ตอน
1062 วิจารณ์
74.43K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 31 สิงหาคม พ.ศ. 2557 17.00 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
แชร์นิยายฟิคชั่น
6) ต้องอยู่ด้วยกัน 3 เดือน
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"ง่วงเเล้วอ่ะกลับกันเลยมั้ย"แก้วพูดขึ้น
"อะไรกันเเค่นี้ง่วงเเล้วหรอ"ฟางหันมาพูด
"โห่ ใครเค้าจะอึดเหมือนฟางล่ะนี่มัน 3 ชั่วโมงเเล้วนะร้องจนเสียงเเหบหมดเเล้วเนี้ย"แก้วบ่น
"ยัยนี่ก็แบบนี้แหละ-_-"ป๊อปปี้พูดเเล้วส่ายกน้า
"ทำไมล่ะ"ฟางพูดเเล้วเบ้ปากใส่
"ผมว่ากลับเถอะดึกมาเเล้ว"โทโมะพูดขึ้น
"อยากกลับนายก็กลับไปสิ"ป๊อปปี้พูด
"เอ่อ..แก้วก็ว่าดีนะง่วงเเล้วอ่ะ"แก้วพูดขึ้นเมื่อเห็นสถานะการณ์ไม่ค่อยดี
"ถ้านายยังไม่อยากกลับก็ไม่ต้องกลับก็ได้นะ เเล้วพี่ล่ะง่วงเเล้วใช่มั้ย กลับเลยมั้ย"โทโมะพูดกับป๊อปปี้ก่อนจะหันมาถามแก้ว
"แล้วทำไมไม่เรียกชั้นพี่ ชั้นก็รุ่นพี่นาย"ป๊อปปี้พูดเเล้วมองหน้าโทโมะ
"เเค่ปีเดียว"โทโมะพูดเเล้วยักไหล่สบายๆ ป๊อปปี้กำมือแน่น
"ไม่เอาน่า กลับเลยก็ได้ แยกกันนะ"ฟางรีบเข้ามาห้ามทันที
"เออ"ป๊อปปี้สบถก่อนจะเดินออกไป
"เอ่อ..พี่ไปนะโทโมะ ไปนะแก้วบ๊ายบาย"ฟางพูดเเล้วโบกมือก่อนจะรีบหยิบกระเป๋าเเล้ววิ่งตามป๊อปปี้ไป
"ทำไมถึงไม่เรียกป๊อปปี้ว่าพี่ล่ะ"แก้วหันมาถาม
'ไม่อยากเรียก"โทโมะพูดเเล้วยักไหล่
"นิสัยไม่ดีเลยนะเรา ไปกลับบ้านเถอะพี่ง่วงจะเเย่"แก้วพูดเเล้วลุกขึ้น โทโมะจึงลุกขึ้นตาม
"ฮาว"แก้วหาวออกมาเเล้วเอามือปิดมาก่อนจะเดินออกจากห้องร้องเพลง
"มาเดี๋ยวถือกระเป๋าให้"โทโมะพูดก่อนจะเอากระเป๋าสะพายข้างแก้วมาถือ
"ไม่เป็นไร เดี๋ยวพี่ถือเองได้"แก้วรีบพูด
"เดินเถอะน่า เเค่นี้ตัวก็จะเซล้มอยู่เเล้ว"โทโมะพูดเเล้วส่ายกน้าก่อนจะเดินไปพร้อมกับแก้ว
"นายนี่มันยังไงชอบหาเรื่องคนอื่นไปทั่วจริงๆ"ฟางบ่นระหว่างขึ้นรถเเท๊กซี่กลับกับป๊อปปี้
"ก็ดูมันสิ ไม่คเคารพรุ่นพี่"ป๊อปปี้พูด
"นายมันน่าเคารพนักรึไง ดูพูดจา"ฟางพูดเเล้วส่ายกน้า
"ทำไม พูดแบบนี้เข้าข้างมัน หลงเสน่ห์มันรึไง"ป๊อปปี้พูดเเล้วมองออกไปข้างนอก
"อย่ามาพาล"ฟางพูดเเล้วมองไปอีกข้าง ลุงคนขับเเท๊กซี่มองทางกระจกหลังก็ส่ายหน้าคิดว่าแฟนทะเลาะกัน
"เอ้าหลับซะงั้นสงสัยจะง่วงจริงๆ"โทโมะมองแก้วที่นอนหลับเอนไปอีกฝั่งก่อนจะจับตัวแก้วเเล้วให้นอนตักตัวเอง
"อื้อ!!"แก้วครางออกมาเบาๆเเต่ก็ยังไม่ตื่น
"ไม่ไหวเลย"โทโมะพูดเเล้วส่ายหัวก่อนจะเอามือปัดปอยผมที่บังหน้าแก้วออก
"นี่ถึงบ้านเธอเเล้วนะยัยเตี้ย"ป๊อปปี้สะกิดฟางทีเอนหัวไปอีกข้าง
ตุ๊บ
ฟางเอนมาตามแรงที่ป๊อปปี้ดึงทำให้ชนอกป๊อปปี้พอดี
"หลับ-_-"ป๊อปปี้พูดหน่ายๆเพราะรู้ว่าถ้าฟางหลับเเล้วปลุกยาก
"นี่อย่าบอกนะว่าชั้นต้องอุ้มเธอน่ะ"ป๊อปปี้พูดเเล้วส่ายหน้า
"แฟนหลับเเล้วน่พพ่อหนุ่ม"ลุงคนขับเเท๊กซี่พูด ป๊อปปี้รีบมองทันที
"ไม่ใช่นะครับลุงเพื่อนกันครับ"ป๊อปปี้รีบแก้ ลุงคนขับเเท๊กซี่ก็หัวเราะเล็กน้อยก่อนจะหันมายิ้มให้ ป๊อปปี้จึงให้ฟางพิมเบาะดีๆเเล้วลงมาช้อนตัวฟางขึ้นก่อนจะเดินเข้าบ้านฟางไป
ทันทีที่รถจอดหน้าบ้านโทโมะก็ก้มลงมองแก้วที่หลับอยู่ก่อนจะเขย่าตัวเล็กน้อย
"ถึงบ้านเเล้ว"โทโมะพูดเเล้วเขย่าตัวแก้ว
"อื้อ หื้อ!!"แก้วปรื้อตาขึ้นเเล้วเด้งตัวขึ้นมาขยี่ตา
"ถึงเเล้วหรอ"แก้วพูดเเล้วขยี่ตาเหมือนเด็ก
"ถึงเเล้วไปรีบเข้าบ้านเเล้วไปนอนเถอะ"โทโมะพูด
"อื้อ"แก้วร้องอย่างงัวเงียบก่อนคนขับรถจะลงมาเปิดประตูรถให้โทโมะจึงลงมาก่อน ก่อนจะยื่นมาให้แก้วมือนึง แก้วจับมือโทโมะเเล้วเดินเซลงมาจนชนโทโมะ
"ระวังหน่อยสิ"โทโมะพูด
"อื้อ ขอโทษ"แก้วพูดงัวเงียเเล้วจะเดินเข้าบ้านเเต่ก็หยุดเพราะยืนหลับใน
"ทำไมไม่เดินล่ะ"โทโมะพูดเเล้วเดินมาดูแก้วยืนหลับตาอยู่ก่อนจะส่ายหน้า
โทโมะจึงตัดสินใจช้อนตัวแก้วขึ้นมาก่อนจะเดินเข้าไปในบ้าน
"ตาโทโมะไปไหนมา ว๊ายเเล้วไปอุ้มทำไมเนี้ย ปล่อยลงสิลูก"แม่ที่นั่งรออยู่ที่ห้องรับแขกเมื่อโทโมะเดินผ่านก็ทักขึ้นมาทันที
"ก็พี่เค้าหลับนิครับจะให้วางทำไม"โทโมะพูด
"วางลงสิลูก ให้คนอื่นทำก็ได้ไม่เห็นต้องทำเองเลย อย่าไปใกล้"แม่พูดเเล้วจะให้โทโมะปล่อย
"เดี๋ยวสิครับแม่ ให้พาเค้าไปนอนก็จบเเล้ว"โทโมะพูดเเล้วขมวดคิ้ว
"ก็แม่ไม่อยากให้เเตะต้องตัวยัยนี่นิ ปล่อยลง"แม่พูด
"แม่เป็นอะไรของแม่"โทโมะพูดก่อนจะเดินผ่านแม่มาเเล้วเดินขึ้นบันไดไปชั้นสอง
"หึ้ย!"แม่สบถเล็กน้อยเเล้วกำมือแน่น
รุ่งเช้า
"ไปเรียนวันเเรกเป็นยังไงบ้างลูก"พ่อถามขึ้นระหว่างทานอาหารเช้า
"ก็ดีค่ะ"แก้วตอบเเล้วทานอาหารต่อ
"เมื่อวานเห็นไปเที่ยวกับโทโมะมาหรอลูก เป็นยังไงบ้าง"พ่อถามอีก
"ก็ดีค่ะ"แก้วตอบ
"เเล้วโทโมะล่ะ พี่เค้าเป็นยังไงบ้างลูก ดื้อมั้ย ซนมั้ยลูก"พ่อหันมาถามโทโมะเพรสะเห็นแก้วเหมือนไม่อยากคุยเท่าไหร่
"ก็ครับ ดีครับ"โทโมะตอบเเล้วทานอาหารต่อ
"เดี๋ยวพรุ่งนี้พ่อกับแม่จะไปฝรั่งเศษนะลูก"พ่อพูดขึ้นเเม่เลี้ยงจึงจับมือพ่อแก้วมองเล็กน้อยก่อนจะทายอาหารต่อ
"เเล้วจะไปกี่วันล่ะครับ"โทโมะถาม
"3 เดือนพ่อจะพาแม่เค้าไปพักผ่อนบ้าง ช่วงนี้ช่วยงานพ่อหนัก"พ่อพูดแม่เลี้ยงจึงหันไปยิ้มให้พ่อ
"ไปนานนะครับคราวนี้"โทโมะพูด
"พักยาว ยังไงที่มหา'ลัยก็ช่วยๆกันดูช่วยขนมจีนเค้านะลูก"พ่อพูด
"ครับ"โทโมะพูด
"เเล้วส่วนเงินพ่อโอนเข้าบัญชีให้เพิ่มคนล่ะ 2 เเสนพอมั้ยแก้ว โทโมะ"พ่อหันมาถามแก้วเเล้วก็หันไปถามโทโมะ
"พอค่ะ / พอครับ"แก้วเเละโทโมะตอบพร้อมกัน
"วันนี้ไม่มีเรียนนิ ไปเที่ยวมั้ยลูก"พ่อถาม
"แก้วไม่ไปนะค่ะ รูสึกเหนื่อย"แก้วพูดเเล้วเดินลุกออกไปจากโต๊ะอาหารทันที โทโมะมองเเล้วส่ายหน้านิดๆ
"พ่อฝากดูเเลแก้วด้วยนะโทโมะ พ่อไม่รู้จะทำยังไงให้เค้าคุนกับพ่อดีๆจริงๆ"พ่อพูดเเล้วมองไปทางแก้วเศร้า แม่เลี้ยงก็ได้เเต่มองจิก
________________________________________________________________________________________________
พระเอกเราทั้งสองแรกๆก็ไม่ชอบหน้ากันงี้แหละ เเต่หลังๆ หึหึ ก็ไม่ชอบหน้ากันเหมือนเดิม เอ๊ะ..ยังไง 555
ในระยะเวลานี้ หึหึ เดี๋ยวมีอะไรดีๆจะรู้เองอร๊ายยย >< 555
ติดตามตอนต่อไปน้าาาา
เม้นกันเยอะๆน้าาาา
ปล.รักคนเม้น อิอิซ่าาา 5555 ♥..♥..♥
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.9 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
