เรื่องรักๆฉบับห้ามlove!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"นอนเลยนะเดี๋ยวถึงจะปลุก"โทโมะที่ขึ้นมาในรถก็พูดกับแก้วเพราะป๊อปปี้กับฟางก็กลับรถคนละคัน

 

 

 

 

 

 

"อื้อ ง่วงเจ็บท้องด้วย"แก้วบ่นอุบเเล้วนอน

 

 

 

 

 

 

"เอานี่"โทโมะพูดแล้วเอนเบาะให้แก้วนอนสบายๆ พร้อมถอดเสื้อตัวนอกคลุมให้แก้ว

 

 

 

 

 

 

"ขอบคุณนะ"แก้วพูดยิ้มๆ

 

 

 

 

 

 

"เพื่อแก้ว ให้ได้หมดแหละ^^"โทโมะพูดแล้วยักคิ้วก่อนจะหันไปขับรถ

 

 

 

 

 

 

"บ้า"แก้วพูดเบาๆแล้วหน้าแดงก่อนจะหลับตาลง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ฟุ่บ!

 

 

 

 

 

 

ตุ๊บ!

 

 

 

 

 

 

ฟางที่กำลังเดินอยู่ก็สะดุดกิ่งไม้ล้มพับลงไป ป๊อปปี้ได้ยินเสียงก็ตกใจหันมามอง

 

 

 

 

 

 

"โอ้ย เจ็บๆๆๆ"ฟางร้องแล้วมองข้อเท้าตัวเองที่มันแดงๆ

 

 

 

 

 

 

"นี่ยัยเช่อ เดินไม่ดูตาม้าตาเรือ"ป๊อปปี้ดุแล้วพลิกข้อเท้าฟางดู

 

 

 

 

 

 

"ไม่ต้องจับหรอกน่า"ฟางเขินแล้วปัดมือป๊อปปี้ออก

 

 

 

 

 

 

"มันเป็นอะไรอีกล่ะ นี่เธอนิปล่อยมือ ขอดูหน่อย"ป๊อปปี้พูดแล้วสะบัดมือฟางออกแล้วมาจับข้อเท้าฟางพลิกดู

 

 

 

 

 

 

"..."ฟางเงียบแล้วมองหน้าป๊อปปี้ที่กำลังสนใจข้อเท้าของเธออยู่

 

 

 

 

 

 

"แดงหมดแล้ว นี่มันก็เริ่มบวมๆแล้วด้วย ไอ้กิ่งไม้เวรนี่!"ป๊อปปี้พูดก่อนจะฟากิ่งไม้ทิ้ง

 

 

 

 

"มันไม่ได้ผิดสักหน่อย ชั้นผิดเองที่เดินสะดุดุมัน นายนี่พาลจริงๆ"ฟางดุ

 

 

 

 

 

 

"พูดมากน่า"ป๊อปปี้ว่าก่อนจะช้อนตัวฟางขึ้นมา

 

 

 

 

 

 

"ว๊าย! ไอ้บ้าอุ้มทำไมปล่อยลงนะ!"ฟางพูดแล้วดิ้น

 

 

 

 

 

 

"อย่าดิ้นได้มั้ย แค่นี้มันก็หนักพอแล้ว"ป๊อปปี้ดุ

 

 

 

 

 

 

"ก็ปล่อยสิ จะถือกระเป๋า"ฟางหาข้ออ้าง

 

 

 

 

 

 

"ไม่ต้องเดี๋ยวค่อยมาเอาทีหลัง"ป๊อปปี้พูดแล้วเดิน ดุ่มๆไปที่รถก่อนจะเดินกลับมาเอากระเป๋าทีหลัง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

บ้านแก้ว-โทโมะ

 

 

 

 

 

 

"แก้ว"โทโมะเรียกเจ้าของชื่อนี้ที่กำลังนอนหลับตาพริ้ม

 

 

 

 

 

 

"..."ไม่มีเสียงตอบรับจากคนตัวเล็กที่นอนอยู่

 

 

 

 

 

 

"ยินดีต้อนรับกลับบ้านค่ะคุณหนู^^"แม่ย้านเดินมารับ

 

 

 

 

 

 

"ครับๆ"โทโมะพูด

 

 

 

 

 

 

"เฮ้ออ จริงๆเลย"โทโมะพูดก่อนจะเดินลงมาจากรถแล้วช้อนตัวแก้วขึ้น

 

 

 

 

 

 

"ฟางเอาของเข้าไปในห้องผมนะครับ ทั้งหมด"โทโมะพูด

 

 

 

 

 

 

"ได้ค่ะ แล้วคุณหนูแก้วล่ะค่ะ"แม่บ้านถาม

 

 

 

 

 

 

"เดี๋ยวผมพาไปเองครับ"โทโมะพูดก่อนจะอุ้มแก้วแล้วเดินเข้าไปในบ้าน

 

 

 

 

 

 

"อืมมม"แก้วเริ่มครางออกมาก่อนจะค่อยๆลืมตา

 

 

 

 

 

 

"ไง"โทโมะพูดแล้วเดินขึ้นบรรได

 

 

 

 

 

 

"ทำไมแปลกๆ เห้ย! โทโมะอุ้มพี่ทำไม"แก้วมองไปข้างล่างก็พูดด้วยความตกใจ

 

 

 

 

 

 

"ก็ปลุกไม่ตื่นสักทีนิ"โทโมะพูดก่อนจะเปิดประตูเข้าไปในห้องแก้ว

 

 

 

 

"แล้วมาอุ้มแบบนี้ทำไม ถ้าคนอื่นมาเห็นล่ะ"แก้วพูดแล้วมองซ้ายมองขวา

 

 

 

 

 

 

"ไม่ต้องห่วงหรอก เค้าก็คิดว่าน้องอุ้มพี่ไงล่ะ^^"โทโมะพูดแล้ววางแก้วลงบนเตียง

 

 

 

 

 

 

"ขอบใจนะ"แก้วพูดแล้วขยับตัว

 

 

 

 

 

 

"วันนี้นอนด้วยได้มั้ย"โทโมะถาม

 

 

 

 

 

 

"บ้าหรือไง ไม่อานะนี่บ้านนะเด็กบ้า"แก้วว่าแล้วหน้าแดง

 

 

 

 

 

 

"ฮ่ะๆ ฟอดดด"โทโมะขับในท่าทางของแก้วแล้วก้มหน้าลงมากดจมูกลงไปที่แก้มสวยของแก้ว

 

 

 

 

 

 

"โทโมะบ้า!"แก้วว่าแล้วตีแขนโทโมะ

 

 

 

 

 

 

"สัญญาว่าจะไม่ทำอะไรก็ได้"โทโมะพูด

 

 

 

 

 

 

"..."แก้วเงียบคิด

 

 

 

 

 

 

"ถ้าไม่ให้นอนดีๆ สัญญาว่าจะไม่ทำแค่กอด^^"โทโมะต่อลอง

 

 

 

 

 

 

"นิสัยไม่ดี! ทำแบบนี้ก็มีแต่นอนกับนอนน่ะสิ ชิ"แก้วสบัดหน้าใส่แล้วล้มตัวนอน

 

 

 

 

 

 

ฟุ่บ!

 

 

 

 

 

 

โทโมะกระโดขึ้นมาบนเตียงแล้วเอาตัวพิงหัวเองก่อนจะจับแก้วมานอนตักตัวเอง

 

 

 

 

"นอนเลยนะ ไม่ต้องห่วงโทโมะจะไม่ลักหลับหรอก"โทโมะพูดแล้วลูบผมแก้ว

 

 

 

 

 

 

"ทะลึ่งใหญ่แล้วนะ"แก้วว่าก่อนจะหลับตาลงโทโมะก็ได้แต่มองแก้วแล้วยิ้มน้อยๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อปปี้อุ้มร่างของฟางที่หลับไม่ตื่นเข้ามาในบ้านของฟางที่เงียบสงัด ก่อนจะค่อยย่องๆเดินเข้าไปไม่ให้คนในบ้านแตกตื่น

 

 

 

 

"อ้าวกลับมาแล้วหรอลูก"แม่ของฟางทักป๊อปปี้ที่อุ้มฟางอยู่

 

 

 

 

 

 

"ครับ^^"ป๊อปปี้พูดยิ้มๆ

 

 

 

 

 

 

"อุ้มมาแบบนี้หลับปลุกไม่ตื่นอีกแล้วสิเนี่ย"แม่ฟางพูดอย่างรู้ทันเพราะป๊อปปี้อุ้มมาแบบนี้บ่อยๆ

 

 

 

 

 

 

"ก็นะครับ^^"ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มให้

 

 

 

 

 

 

"ถ้างั้นก็พายัยฟางขึ้นนอนเลยลูก อ๋อจะนอนนี่ก็ได้นะแม่ไม่ว่า"แม่พูดทิ้งท้ายก่อนจะเดินขึ้นไปบนห้อง ป๊อปปี้มองตามก่อนจะอุ้มฟางขึ้นไปห้องของฟาง

 

 

 

 

 

 

แอ๊ด...

 

 

 

 

 

 

ป๊อปปี้เปิดประตูเข้ามาในห้องของฟางก่อนจะเดินไปแล้วว่างร่างของฟางไว้บนเตียงแล้วเดินมาดูที่ข้อเท้าของฟางมันเริ่มเปลื่ยนสีออกม่วงๆช้ำๆ น่ากลัว

 

 

 

 

 

 

"ซุ่มซ่ามจริงๆ ยัยเตี้ย!"ป๊อปปี้ว่าก่อนะเดินไปค้นห้องฟางเพราะเขาจะเอากล่องยามาไว้เพราะฟางจะเจ็บตัวบ่อย

 

 

 

 

 

 

"..."ฟางนอนหลับตาพริ้มอยู่ ป๊อปปี้ที่ฟากล่องยาเจอแก้วก็ลากเก้าอี้คอกมานั่งปลายเตียงฟางก่อนจะเปิดกล่องยา

 

 

 

 

 

 

"รู้ว่าตัวเองซุ่มซ่ามยังจะเดินไม่ดูทางอีก"ป๊อปปี้ว่าแล้วช้อนข้อเท้าฟางมาวางไว้บนตักก่อนจะเอายามานวดให้ฟางเบาๆ แล้วพันเท้าให้เรียบร้อยก่อนจะวางเท้าฟางลงแล้วดึงผ้าห่มขึ้นมาห่มให้ฟาง

 

 

 

 

 

 

"ฝันดี ยัยเตี้ย"ป๊อปปี้พูดก่อนจะเอามามาขยี้ผมฟางเล่นเบาๆ ก่อนจะปิดไฟแล้วเดินออกจากห้องฟางไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เอาไปเลยยย สองตอนนน!! 555

 

 

เม้นเยอะๆน้าาาา