มันจะจบลงเช่นไร ❓

                   
               วันนี้ผมไม่ได้ไปเรียนหรอกครับ เพราะผมเจ็บขนาดนี้ แม่ผมเลยไม่ให้ผมไปเรียน ไม่ให้ไปไหนเลย เพราะแม่กลัวว่าผมจะกลับไปเป็นแบบเดิมอีก คือข้อเท้าอักเสบขั้นรุ่นแรงจนต้องเข้าเฝือกเลย ช่วงนั้นผมนี่แทบขาดใจเพราะไม่ได้เล่นบาส แต่วันนี้ผมอยากไปเรียนมากเลย ไม่ลงแข่งวันนี้ก็ได้ 
 
ผมอยากเรียนนะครับ....
 
ผมขยัน ฮ่าฮ่า
 
ที่จริงนี่ไม่ใช่หรอก อยู่บ้านมันไม่มีอะไรทำ...
 
               ไปเรียนอย่างน้อยยังมีเพื่อนคุย อยากโทรไปหาเบล์แต่ผมก็ไม่กล้า เพราะกลัวว่าเขากำลังจะเรียนอยู่ เห้ออออ
 
               แต่พอเล่นโทรศัพท์ แล้วกดเข้ามาที่แอฟเฟส และมันก็ขึ้นเตือนว่ามีคนทักแชทผมมา และคนนี้นั้นมักชอบทำให้ผมอมยิ้มได้โดยไม่รู้ตัวเลย เขาก็คือ...
 
แก้ว..
 
ลูกสาวน้ามล เพื่อนแม่ น้องที่สนิท
 
               และผมก็ขอไลน์แก้วเพื่อที่จะได้คุยกันสะดวกมากขึ้น
 
 
TOMO : ตอนเด็กๆ เรายังแก้ผ้าอาบน้ำด้วยกันอยู่เลย
 
               ผมพูดถึงเรื่องราวตอนเด็กๆ ที่ผมนั้นชอบไปนอนบ้านแก้ว แก้วก็ชอบมานอนค้างบ้านผมบ่อยๆ และเราก็มักจะอาบน้ำด้วยกัน ผม แก้ว และพี่กิ่งตอนเด็กๆเราจะสนิทกันมาก แต่พอโตมาหน่อยผมก็ต้องไปเรียนต่อที่ญี่ปุน เพาะช่วงนั้นพ่อต้องกลับไปดูแลคุณปู่ เราเลยต้องย้ายไปอยู่ที่นู้นกันเป็นเวลา10ปีได้มั้ง และผมกับแก้วและพี่กิ่งก็ไม่ได้ติดต่อกันเลย
 
 ตื้อดึ๋ง 
 
               เสียงไลน์ผมเองครับ คงเป็นแก้วละมั้งที่ตอบผมกลับมา ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อจะดู แต่ปรากฎว่าไม่ใช่แก้วแต่เป็น....
 
 
TinkerBell : ทำไรอยู่ เรียนเป็นไงบ้าง
 
TOMO : นอนอยู่เฉยๆ วันนี้ไม่ได้ไปเรียน
 
TinkerBell : อ้าว โรงเรียนหยุดเหรอ
 
TOMO : ป่าวไม่ได้หยุด เมื่อวานแข่งบาสแล้วข้อเท้าพลิกเดินไม่ค่อยไหว แม่เลยไม่ให้ไป
 
TinkerBell : อ้อ แล้วนี่เป็นอะไรมากไหม
 
TOMO : ก็แค่เดินไม่ถนัด เบื่ออ่า แม่ไม่ให้ออกไปไหนเลย
 
TinkerBell : เบื่อเหรอ ? งั้นก็..
 
TOMO : ก็ ??
 
TinkerBell : ทนเบื่อไปล่ะกัน เบล์ไปก่อนนะ  **ส่งสติ๊กเกอร์แลบลิ้น**
 
TOMO : บ๊ายบาย **ส่งสติ๊กเกอร์รูปแพนด้าตีป้าบ !ไป**.
 
               เบล์นี่ก็เป็นอีกคนที่ผมชอบมานาน ผมชอบเขาตั้งแต่ที่กลับมาเรียนที่ไทยแรกๆ เพราะมีคนแนะนำให้แม่รู้จักกับเบล์แล้วจ้างเบล์มาสอนพิเศษผม
 
               ผมค่อยๆก้าวเท้าลงมาจากเตียงของผม แล้วเดินไปเปิดประตูกระจกที่เชื่อมต่อกับระเบียง ผมมายื่นรับลมในยามค่ำคืนเย็นๆ แล้วก็หวนคิดถึงวันเก่าๆของผมกับเบล์ แต่ก่อนเขาก็ชอบมาติวหนังสือที่บ้านให้ผมบ่อยๆและก็นอนค้างที่บ้านผม ของหลายๆในห้องนี้ก็ยังเป็นของเขา และบางอย่างนั้นเขาก็ซื้อมาให้ผม ไม่ว่าผมจะหันไปทางไหนก็เจอแต่ของๆเขา
 
เฮ้ออ
 
               แล้วตอนนี้แก้วจะทำไรอยู่นะ กินข้าวนานมาก ไม่รู้ว่านั่งรถไปกินที่เชียงใหม่รึไง - - แต่ก็ช่างเขาเถอะ เหมือนผมได้ข่าวมาว่าแก้วมีแฟนแล้ว และเขาสองคนก็รักกันดี และรักกันมากด้วย แล้วผมจะไปยุ่งใกล้ชิดแบบนี้กับแก้วทำไม เดี๋ยวแฟนเขาจะเข้าใจแก้วผิดป่าวๆ แต่ทำไมผมต้องห่างจากแก้วล่ะ ในเมื่อผมกับแก้วเราไม่ได้ทำอะไรผิด ผมนี่เริ่มเป็นเอามากแหะ
 
 
               วันนี้ท้องฟ้าตอนกลางคืนค่อนข้างสวย มีแสงดาวเล็กๆส่องประกายอยู่บนท้องฟ้า แม้จะไม่เยอะแต่มันด็สวยงาม และยังดูสดใสแม้อยู่ในความมืด เหมือนกับ
 
แก้ว...
ที่ผมมองแล้วผมรู้สึกสบายใจทุกครั้ง 
 
 
ตื้อดึ้ง 
 
          เสียงไลน์ดังขึ้นจากโทรศัพท์ที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงของผม ผมหยิบขึ้นมาดูก็พบว่าเป็นของคนที่ผมเห็นว่าเขาเหมือนกับดาวบนท้องฟ้านี้
 
แก้ว
 
KAEW : กินเสร็จแล้ววว ไม่เอาหรอกเดี๋ยวแฟนพี่โทโมะดักตีหัวเขา 5555.
 
               ผมยื่นอมยิ้มอยู่คนเดียวที่เห็นไลน์ของแก้ว แต่ความจริงก็ยิ้มกับแชททุกคนล่ะน่า 
 
 
 
ก๊อกๆ 
 
               ผมยังไม่ทันตอบแก้ว ประตูของผมก็โดนเคาะซะก่อน ผมยัดโทรศัพท์ลงกระเป๋าทันทีและผมเดินไปยังประตูห้อง เพื่อที่จะไปเปิดประตูให้คนที่มาเคาะ คงเป็นแม่ของผมนั่นแหละ
 
แอ็ด
 
"ฮโหลลลลล"
               ผมนี่แทบอึ้งคนที่มาหาผมในตอนนี้พูดเลยครับ
 
นี่เขามาได้ยังไง 
 

 
 
ฟิคเรื่องนี้เป็นแค่ความมโนของคนแต่งนะค่ะ ที่ได้แรงบันดาลใจมาจากชีวิตของคนคนหนึ่ง ไม่ได้ตั้งใจจะทำให้บุคคลตัวจริงในเรื่องเสียหาย หรือชื่เสียงแต่อย่างใด... และไม่ได้ต้องการเอาชีวิตของผู้ที่เป็นแรงบันดาลใจให้มาล้อแต่อย่างใด
 
23.30น. 
29/7/2015
ฝากติดตามเรื่องนี้กันด้วยนะค่ะ
อย่างที่เราเคยบอก ว่ามีเหตุข้อผิดพลาด เนื้อหาที่เคยลงไป
แล้วเรากลับมาย้อนอ่านใหม่ อยู่ดีๆมันสลับกันมั่วเลย T^T
เราจึงขอลบ และมาลงใหม่
และการลงใหม่ครั้งนี้ มีเนื้อหาใหม่สอดแทรกไปบ้าง
แต่ยังคงอยู่ในลักษณะเดิมอยู่
 
ขอบคุณใครหลายๆคน(หรือเปล่า) ที่ยังติดตามเรื่องนี้กันอยู่
ช่วงนี้เรายุ่ง กับการเตรียมขึ้น มหาลัย ปี1 พอดี #Freshy ค่ะ ><
เราไม่ค่อยมีเวลามาอัพ T^T
แต่เราจะพยายามหาเวลามา และจะอัพให้จบ >O<
 
ปล. ฟิคเรื่องนี้อิงมาจากชีวิตจริงส่วนหนึ่งของบุลคลคนหนึ่งซึ่งไม่ได้เกี่ยวข้อกับศิลปินในชีวิตจริง และบางส่วนเกิดขึ้นเพราะความมโนของผู้แต่ง ไม่ได้ต้องการให้บุคลในเรื่องเสียหายแต่อย่างใด