[FIC BEAST] BAD LOVE...ผู้ชายเลว!
เขียนโดย 
doraaung
วันที่ 10 มิถุนายน พ.ศ. 2557 เวลา 17.50 น.
แก้ไขเมื่อ 10 มิถุนายน พ.ศ. 2557 17.55 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
12) อยากได้ก็เอาคืนไป
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
[FIC BEAST] BAD LOVE…ผู้ชายเลว!
Chapter 12
อยากได้ก็เอาคืนไป
ตู้มมมมมมมมม
“นายๆ”
“แอ่กๆๆ”ดูจุนที่นอนตัวเปียกอยู่สำลักน้ำออกมาทันที เขามองหน้าเด็กหนุ่มที่มองเห็นไม่ค่อยชัดนัก เด็กหนุ่มหน้าสวยกำลังตบแก้มเขาเบาๆเพื่อให้รู้สึกตัว
“เป็นอะไรหรือเปล่า”ดูจุนมองใบหน้าของเด็กหนุ่มไม่ชัดเท่าไหร่ แต่สิ่งที่เขาพอจะเห็นได้อย่างชัดเจนก็คือสร้อยคอรูปพระจันทร์ครึ่งเสี้ยวกับดาวที่เด็กหนุ่มใส่อยู่
“ดูจุน!!”สักพักก็มีเด็กผู้ชายอีกคนวิ่งเข้ามา เขามองหน้าเด็กหนุ่มหน้าสวยที่นั่งอยู่ข้างๆดูจุนเล็กน้อย ก่อนจะไม่ได้สนใจอะไร
“เป็นไงมั่งอ่า”
“เอ่อ ไม่เป็นไรหรอก”ดูจุนตอบอย่างมึนๆ แต่พอเขาจะหันไปขอบคุณเด็กหนุ่มหน้าสวยที่ช่วยชีวิตเขาไว้ก็ไม่เจอเสียแล้ว
“มองหาอะไรวะ”
“เอ่อ เปล่าอ่า กลับบ้านกันเถอะ”
ดูจุนมองฮยอนซึงที่กำลังคุยและหัวเราะอยู่กับเพื่อนอยู่อย่างสนใจ
นายเองเหรอคือเด็กคนนั้น จางฮยอนซึง
“มึงมองอะไรวะ”ดูจุนหันไปมองจุนฮยองที่เดินลงมาจากรถก่อนจะส่ายหน้าเป็นการปฏิเสธ
“เอาล่ะครับ ทุกคนนี่คือผู้ดูแลหมู่บ้านนี้ ชื่อคุณโจวครับ”ทุกคนต่างหันไปยิ้มให้กับชายชราที่ยืนยิ้มให้อยู่
“วันนี้ทุกคนก็มาถึงเย็น พรุ่งนี้ค่อยเริ่มทำงาน ตอนนี้ไปกินข้าวที่พวกเราเตรียมไว้ให้เถอะ”แล้วนักศึกษาทุกคนต่างก็พากันเดินไปยังบ้านของ คุณโจว เพื่อจะรับประทานอาหารกัน
“โยซอบ อันนี้สวยกว่านะฉันว่า”กีกวังชี้ไปที่เสื้อยืดสีฟ้ารูปคนร้องไห้ที่แขวนอยู่ตรงหน้า
“มันดูเศร้าจังเลยอ่า”
“งั้นเหรอ งั้นก็เอารูปก้นตัวนั้นก็ได้ ตลกดี”กีกวังชี้ไปที่เสื้อยืดสีขาวที่เป็นรูปก้นคนแถมยังมีอึอยู่ข้างล่างอีก
“นายจะบ้าเหรอ ตลกตายเลยอ่า”กีกวังยิ้มแล้วก็เกาหัวตัวเองเล็กน้อย
“โยนายรอฉันอยู่นี่ก่อนนะ เข้าห้องน้ำแปบเดียว”
“อะไรกันเห็นขี้แล้วปวดเหรอ”
“จะบ้าเหรอ รอแปบนะ”
“อื้อ”โยซอบพยักหน้าให้แล้วกีกวังก็รีบวิ่งร้อยเมตรเข้าห้องน้ำทันที
ตุบ!!!
โครมมมมมมมม
จุ๊บ!!!
เหตุการณ์มันเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว รวดเร็วมากจนไม่มีใครสามารถที่จะมองได้ทัน กีกวังกระพริบตาปริบๆอย่างตกใจเมื่อวิ่งชนกับใครบางคนแล้วก็ล้มทับแถมปากยังจุ๊บกันอีก
พรึ่บ!!!
กีกวังรีบดันตัวเองให้ลุกออกจากตัวของชายหนุ่มที่นอนทับอยู่ เขายกมือจับปากตัวเองอย่างตกใจ
“ไม่จริง ไม่จริงใช่ไหม อีกแล้วเหรอ”กีกวังใช้มือถูปากตัวเองไปมาก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำโดยไม่สนใจคนที่นอนอยู่ที่พื้นเลยสักนิดเดียว
“อะไรวะเนี่ย”ดงอุนรีบลุกขึ้นอย่างมึนงงก่อนจะเรียบเรียงเหตุการณ์เมื่อกี้
“เฮ้ย!!!”เขายกมือขึ้นมาจับปากตัวเองอย่างรวดเร็วเช่นกันเมื่อนึกขึ้นได้ว่าเมื่อกี้ปากของเขากับปากของกีกวังแตะกัน
“อีกแล้วเหรอ”ดงอุนรีบเดินเข้าไปในห้องน้ำทันที พอเดินเข้าไปก็เห็นว่า กีกวังกำลังสาดน้ำใส่หน้าตัวเองอย่างบ้าคลั่ง
“นาย!!”กีกวังหันไปมองดงอุนอย่างตกใจ
“ดงอุน นายมาทำอะไรที่นี่เนี่ย”กีกวังกระพริบตาไปมา ดงอุนถึงกลับหน้าหงิกเมื่อได้ยินกีกวังพูดอย่างนั้น
“อะไรนะ เมื่อกี้นายยังวิ่งชนฉันอยู่เลย”
“เฮ้ย!!”กีกวังรีบวิ่งเข้าไปปิดปากดงอุนก่อนจะดันจนดงอุนหลังติดกับผนัง
“นายพูดบ้าอะไรเรี่ย เดี๋ยวคนอื่นได้ยินหมดหรอก”ดงอุนมองกีกวังอย่างมึนหนักเข้าไปใหญ่
“นายนั่นแหละบ้า”ดงอุนแกะมือกีกวังออก
“เมื่อกี้นายตั้งใจวิ่งชนฉันใช่ไหม นายจะแอบจูบปากฉันใช่ไหม”กีกวังอ้าปากค้างทันทีที่ได้ยิน
“ฉันจูบปากนาย เฮอะ!! จริงด้วยสิ เมื่อกี้ อ๊ากกกกกกกกกก”แล้วกีกวังก็แหกปากร้องออกมาจนดงอุนต้องยกมือขึ้นมาปิดหูเนื่องจากเสียงดังจัด
“นี่ จะร้องทำไม”
“เอาคืนมาเลยนะ อีกแล้วอ่า ฮือออออออ”กีกวังยกมือขึ้นมาขยี้ตาแล้วก็ร้องไห้เหมือนเด็กๆ ดงอุนจับหัวตัวเองตอนนี้เขารู้สึกอยากจะโขกหัวเข้ากับข้างฝาเหลือเกิน
“จูบฉัน ฮือๆๆ นายเอาไปอีกแล้ว เอาไปเป็นครั้งที่สองแล้ว เอาคืนมาๆ ฮือ”
ตุบ!!
แล้วกีกวังก็นั่งลงกับพื้นพร้อมกับดิ้นไปมาเหมือนเด็กเวลางอแงอยากได้ขนม ดงอุนถึงกลับทำอะไรไม่ถูก เขาชักจะมึนเบลอไปกับผู้ชายตรงหน้าคนนี้มากขึ้นเสียแล้ว
อะไรกันวะเนี่ย ยังกับคนละคนเลยอ่า สองวันแรกเจอดูจะเป็นคนมีหลักการ แต่ทำไมพักหลังๆยังกับเด็กปัญญาอ่อน เอ๋ หรือจะเป็นผลกระทบจากฤทธิ์ยาที่หมอนี่กินเข้าไป เออแฮะ มีสิทธิ์ๆ
ดงอุนพยักหน้าให้กับความคิดของตัวเอง แล้วเสียงร้องของกีกวังก็ดังเข้ามาในโสตประสาทของเขา ดงอุนมองกีกวังเล็กน้อยก่อนจะค่อยๆนั่งลงข้างหน้า
“อย่าร้องไห้เลยนะ”
“เอาคืนมาเลยนะ ฮือออ”กีกวังไม่ฟังคำพูดของดงอุน นั่นมันคือจูบแรกและจูบที่สองในชีวิตของเขา แต่เขากลับเสียมันไปอย่างง่ายดายกับผู้ชายที่เขาแทบจะไม่เคยรู้จักมาก่อนเลยตลอดชีวิต
“นาย…”
“ฮืออออออ”กีกวังยังคงนั่งร้องไห้งอแงไม่เลิก ดงอุนถอนหายใจออกมาเบาๆ
“ก็ได้ๆ คืนให้ก็ได้ แล้วเลิกร้องนะ”
อุ๊บ!!
พูดจบดงอุนก็จับใบหน้าเล็กๆของกีกวังดึงเข้าหาตัวก่อนจะเอียงหน้าก้มลงจูบปากของกีกวังเบาๆ กีกวังเหลือกตาโตอย่างตกใจ เขากระพริบตาไปมาก่อนจะมองซ้ายทีขวาที ตอนนี้กำลังตกอยู่ในช่วงประมวลเหตุการณ์ ส่วนดงอุนที่ตัดสินใจก้มลงจูบเพื่อคืนจูบให้กีกวังนั้นกำลังหัวใจเต้นผิดจังหวะ
อะไรกัน นี่มันคืออะไร จูบแบบนี้ ความรู้สึกแบบนี้
ดงอุนค่อยๆหลับตาลงอย่างเคลิ้มกับจูบที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อน แล้วเขาก็เริ่มมีความต้องการมากขึ้นจึงค่อยๆสอดลิ้นเข้าไปในปากของกีกวังอย่างช้าๆเพราะเขารู้ดีว่าคนที่กำลังจูบอยู่นั้นไม่เคยผ่านการจูบแบบนี้มาก่อน แต่คงเป็นโชคร้ายของดงอุนและโชคดีของกีกวัง ก่อนที่อะไรจะเกินเลยไปมากกว่านี้ สติของกีกวังก็กลับมา
“อ๊ากกกกกกกกกกกก”ดงอุนแทบจะผละออกจากกีกวังไม่ทัน เขาแหกปากร้องลั่นอย่างเจ็บปวดที่ถูกฟันอันแข็งแรงของกีกวังกัดเข้าที่ลิ้นอย่างแรง
“นายทำบ้าอะไรเนี่ย”ดงอุนแลบลิ้นออกมาและจับเบาๆด้วยความเจ็บปวด
“นายนั่นแหละทำบ้าอะไรของนายฮะ”กีกวังลุกขึ้นแล้วก็มองดงอุนอย่างไม่พอใจ
“เอ๊า ก็นายอยากได้คืนไม่ใช่เหรอ ฉันก็คืนให้แล้วไง”ดงอุนลุกขึ้นแล้วจ้องหน้ากีกวัง
“คืนอะไร ฮะ คืนอะไร”
“ก็จูบแรกและจูบที่สองของนายไง นี่ฉันเพิ่งคืนไปแค่ครั้งเดียวเองนะ มาต่อดีกว่าจะได้จบๆ”ดงอุนยิ้มแล้วก็เดินเข้าไปหากี กวังแต่ก็ถูกกีกวังดันหัวเอาไว้
“หยุดเลย อย่ามาเนียน ไอ้คนเจ้าชู้”ดงอุนกระพริบตาปริบๆเมื่อได้ยินคำพูดจากปากของกีกวัง
“นายว่าอะไรนะ ฉันเจ้าชู้อย่างงั้นเหรอ”
“ก็ใช่น่ะสิ เพื่อนฉันต่างก็พากันบอกว่านายเจ้าชู้และมักมากไม่รู้จักพอ ตอนแรกฉันไม่เชื่อแต่ตอนนี้เชื่อและ”ดงอุนยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย เขารู้สึกดีแปลกๆอย่างบอกไม่ถูก
“นี่นายสนใจฉันงั้นเหรอ”
“จะบ้าเหรอ ทำไมฉันจะต้องไปสนใจคนอย่างนายด้วย”
“เอ๊า ไม่งั้นนายจะรู้เหรอว่าฉันเจ้าชู้และมักมากไม่รู้จักพอน่ะ”กีกวังจิ๊ปากอย่างหมั่นไส้คนหลงตัวเอง
“เฮอะ ถึงแม้ว่านายจะหล่อแต่ก็ใช่ว่าฉันจะสนหรอกนะ”
“แนะ นายบอกว่าฉันหล่องั้นเหรอ ว้าว นายต้องสนใจฉันแน่ๆเลยอ่า”กีกวังอ้าปากเหวออย่างอึ้งๆทำอะไรไม่ถูก
“นายจะบ้าเรอะ บอกว่าไม่ก็ไม่สิ”กีกวังขึ้นเสียงใส่ ท่าทางโมโหและหน้าแดงๆแบบนั้นมันช่างดูน่าขำยิ่งนักสำหรับดงอุน
“อิอิ มีขึ้นเสียงด้วย โกหกชัวร์ป๊าบเลย มาๆ มาเอาจูบที่สองของนายคืนไป”ดงอุนคว้าเอวกีกวังเข้ามากอด แต่ก็…
ปัก!!!
“อั่ก!!!”
ตุบ!!!
“หึหึ”กีกวังยิ้มออกมาอย่างสะใจที่เห็นดงอุนลงไปนอนกุมช้างน้อยอยู่ที่พื้นด้วยสีหน้าเจ็บปวด
“เสียไปแล้วก็เสียไป ไม่ต้องการเอาคืนหรอก ชิชะ สมน้ำหน้า แบร่ๆๆ” กีกวังแลบลิ้นใส่ดงอุนก่อนจะวิ่งออกจากห้องน้ำไปพร้อมกับเสียงหัวเราะเยาะเย้ยด้วยความสะใจ
“นาย นาย”ดงอุนแทบจะพูดออกมาไม่ได้เนื่องจากจุก เขากุมช้างน้อยอย่างทรมาน
“เฮ้ย!!!”ดงอุนสะดุ้งกับเสียงของคนที่เดินเข้าห้องน้ำมาแล้วเห็นสภาพของเขา
“แหมๆ พ่อหนุ่ม อยากมากขนาดนั้นก็ไม่ต้องช่วยตัวเองในที่แบบนี้ก็ได้นะ”ดงอุนส่ายหน้าเพราะไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้เนื่องจากความเจ็บที่ยังคงอยู่ ชายหนุ่มคนนั้นส่ายหน้าพร้อมกับหัวเราะก่อนจะเดินไปฉี่
“หรือถ้าอดใจไม่อยู่จริงๆ พี่เสนอตัวให้ก็ได้นะ”ชายหนุ่มคนนั้นหันตัวมาพร้อมกับโชว์ช้างน้อยที่ไม่น้อยให้ดงอุนดู ดงอุนถึงกลับอ้าปากค้างอย่างตกใจก่อนจะรีบกลั้นใจพาตัวเองออกจากห้องน้ำก่อนจะตกเป็นของคนแปลกหน้าที่ไม่รู้จัก
“วิปริตจริงๆ”
“ฮ่าๆๆ”ดงอุนมองกีกวังที่ยืนพิงกำแพงหัวเราะอยู่
“นาย”
“เป็นไงล่ะ ถ้าครั้งหน้านายทำแบบนี้อีกนะ ฉันจะตัดไอ้นั่นของนายซะ” กีกวังยักไหล่ใส่ก่อนจะเดินเชิดจากไป ดงอุนได้แต่เจ็บใจอยู่ลึกๆ
“เกิดมายังไม่เคยมีใครกล้าทำกับฉันแบบนี้เลย นายแน่มากนะ”ดงอุนยืนมองแผ่นหลังของกีกวังด้วยสายตาที่เริ่มสนใจขึ้นมาเล็กน้อย
“คราวหน้างั้นเหรอ งั้นแสดงว่าฉันจะได้เจอกับนายอีกงั้นสิ หึหึ ได้เจอชุดใหญ่แน่”ดงอุนยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ก่อนจะพยักหน้าเบาๆอย่างดีใจโดยไม่รู้ตัว
“เอ๊า ชื่อลืมชื่ออีกแล้ว เฮ้อ อะไรนักหนาวะเนี่ย”ดงอุนเกาหัวตัวเองก่อนจะส่ายหน้าแล้วก็ถอนหายใจออกมาเบาๆ
(หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้)
“เฮ้อ”โยซอบถอนหายใจออกมาเบาๆ
“ทำไมถึงไม่รับสายนะ โทรไปหาพี่ฮยอนซึงยังรับได้เลยหรือว่าไม่อยากรับสายเค้า”โยซอบถอนหายใจออกมาอีกครั้ง
“โอ๊ะ”
ตุบ!!!
มือถือของโยซอบหล่นลงจากมือทันที เขายกมือกุมหัวตัวเองที่รู้สึกเจ็บแปลกๆ โยซอบส่ายหน้าไปมาเพื่อสลัดความเจ็วปวดและมึนๆเบลอๆ
“อ่า ปวดหัวอีกแล้ว ทำไมปวดบ่อยจังเลย”โยซอบเขกหัวตัวเองเบาๆ
“ฮ่าๆๆ”เสียงหัวเราะของกีกวังที่ดังมาแต่ไกลทำให้โยซอบเลิกสนใจหัวตัวเองแล้วหันไปมองเพื่อนที่เดินยิ้มร่ามา
“นายเป็นอะไรไปอ่า หัวเราะยังกับคนบ้าเลย”
“อิอิ หึหึ ฮ่าๆๆๆๆ”
ตุบๆๆๆ
กีกวังไม่หัวเราะเปล่า แต่ยังเอามือทุบโต๊ะอีกด้วย โยซอบได้แต่มึนงงกับอาการของเพื่อนที่นานๆทีจะเป็น
“ไม่มีอะไรหรอก ฮี่ๆ กลับบ้านยัง”
“กลับก็กลับ รู้สึกเหนื่อยๆอยากนอนยังไงก็ไม่รู้”กีกวังพยักหน้าแล้วทั้งสองคนก็มุ่งหน้ากลับบ้านของตัวเอง
“อ๊า เมื่อยจังเลย”
ตุบ!!
โยซอบล้มตัวลงนอนบนเตียงหลังจากอาบน้ำเสร็จเพราะเขารู้สึกล้าๆ
“เฮ้ออ ป่านนี้รุ่นพี่จะเป็นยังไงบ้างนะ อึ๊บ”โยซอบกลิ้งตัวแล้วเอื้อมมือไปหยิบรูปถ่ายของเขา ดูจุนแล้วก็เควิลขึ้นมาดูก่อนจะยิ้มแล้วแตะเบาๆที่ใบหน้าของดูจุน
“วันนี้พวกเราสามคนไปถ่ายรูปกันนะ”โยซอบที่กำลังนั่งทำการบ้านอยู่เงยหน้าขึ้นไปมองเควิลเล็กน้อย
“ถ่ายรูปเหรอ”ดูจุนที่นั่งสอนการบ้านอยู่ขข้างๆโยซอบก็พูดขึ้น เขามองหน้าน้องชายตัวเองเล็กน้อย
“ทำไมจู่ๆถึงอยากถ่ายล่ะ”
“ไว้เก็บเป็นที่ระลึกของเราสามคนไง นะนะนะ โยซอบนะ พี่ดูจุนนะ”เควิลเดินมาอ้อนพี่ชายตัวเองอย่างเดิมที่ชอบทำเป็นประจำ
“เค้าว่าก็ดีเหมือนกันนะ”โยซอบหันไปยิ้มให้ดูจุนกับเควิล
“เย้ๆ งั้นพี่ก็ห้ามปฏิเสธนะ เพราะมีสองเสียงแล้ว”ดูจุนส่ายหน้าเล็กน้อย แต่ถึงอย่านั้นก็ยอมไป
“โยอยู่ตรงกลางนะ เดี๋ยวฉันกับพี่ดูจุนอยู่ข้างๆ”เควิลพูดเสียงใสก่อนจะเดินมาอยู่ข้างซ้ายของโยซอบ
“เอามือนายมานี่”เควิลกุมมือโยซอบไว้ โยซอบมองอย่างงงๆ
“พี่ดูจุนก็จับมือโยด้วยสิ”ดูจุนมองหน้าโยซอบเล็กน้อยก่อนจะทำตามที่ เควิลบอก โยซอบแอบยิ้มในใจที่ได้สัมผัสกับมือของดูจุน ส่วนเควิลเองก็มีอาการไม่ต่างกัน
“ทุกคนมองกล้องนะครับ หนึ่ง สอง สาม แชะ”ทั้งสามหนุ่มยิ้มกันจนหน้าบาน เควิลกุมมือโยซอบแน่น ส่วนโยซอบเองก็กุมมือของดูจุนแน่นเหมือนกัน ดูจุนหันมามองโยซอบเล็กน้อยก่อนจะยิ้มออกมาบางๆ
“ว้าว สวยมากๆเลย โยน่ารักจัง”เควิลเอ่ยชมด้วยรอยยิ้ม
“ใช่ไหมพี่ดูจุน โยน่ารักเนอะ”เควิลหันไปถามดูจุน โยซอบหันไปมองอย่างลุ้นๆ
“อืม”เพียงแค่นั้นโยซอบก็ถึงกลับยิ้มอายจนหน้าแดง
โยซอบยิ้มออกมาเมื่อนึกถึงเหตุการณ์ในวันนั้น มันเป็นอีกวันที่เขารู้สึกมีความสุขมาก ทุกวันของเขาที่มีดูจุนอยู่ ทุกวันย่อมเป็นวันพิเศษ ทุกวันจริงๆ
“รุ่นพี่ คิดถึงจังเลย”
“ฮัดเช้ย!!!”ดูจุนจามเบาๆก่อนจะลงมือกางเต้นท์ต่อ
ป๊อกๆๆๆ
นักศึกษากำลังวุ่นวายอยู่กับการกางเต้นท์นอน ฮยอนซึงกำลังตรวจสอบดูความเรียบร้อยเมื่อกางเต้นท์เสร็จ
ตุบ!!!
“แอ่กๆ”ฮยอนซึงสำลักฝุ่นที่ฟุ้งเข้าจมูกจากการกระทำของใครบางคนที่เขาไม่ชอบขี้หน้าเอาซะเลย ฮยอนซึงมองใบหน้าของจุนฮยองอย่างไม่พอใจ
“กางเต้นท์ให้หน่อย”เสียงเรียบๆของจุนฮยองเล่นเอาฮยอนซึงถึงกลับถลึงตามอง
“ข่วยไปนอนให้ไกลๆฉันด้วย”
“กางเต้นท์ให้หน่อย”ฮยอนซึงท้าวส่ายเอวมองจุนฮยองอย่างหงุดหงิด
“ขอโทษนะ ฉันไม่ยักจะรู้ว่าแกพิการ”
“ไม่ได้พิการ แต่ถ้าไม่ทำคืนนี้ผัวอาจจะได้กับเมียอีกรอบ”จุนฮยองขยิบตาให้กับฮยอนซึง
“แก ไอ้โรคจิตบ้ากาม”แล้วฮยอนซึงก็จัดการกางเต้นท์ให้กับจุนฮยอง โดยมีจุนฮยองยืนกอดอกมองดูอยู่อย่างถูกใจที่ได้แกล้งคนตัวเล็ก
“กางให้ดีๆนะ ถ้ามันล้มหรือพังฉันจะเข้าไปนอนกอดนายในเต้นท์”ฮยอนซึงเงยหน้าขึ้นมามองจุนฮยองด้วยสีหน้าหงุดหงิด ก่อนจะกางเต้นท์ต่อไปโดยไม่พูดไม่จาและท่าทางไม่เต็มใจ
พรึ่บ!!
แล้วเพียงเวลาไม่นานนัก ฮยอนซึงก็กางเต้นท์เสร็จจนได้ เขามองหน้า จุน ฮยองเล็กน้อยก่อนจะเดินกระแทกไหล่เขาแล้วก็จัดการเอาของเข้าเต้นท์ของตัวเอง
“ทำไมถึงได้โคตรซวยอย่างนี้นะ ฮึ่ย!!”ฮยอนซึงเอากระเป๋าเสื้อผ้าวางไว้ข้างๆก่อนจะจัดการปูที่นอนของตัวเอง เขาถอนหายใจออกมาเบาๆอย่างเซ็งๆ โดยไม่ได้สังเกตเลยว่ามีใครอีกคนนั่งอยู่ข้างหลังกำลังมองรูปร่างของเขาอยู่อย่างเพลิดเพลิน
“เฮ้อ”
กึก
ฮยอนซึงเบิกตากว้างทันทีที่หันหน้าไปเจอกับจุนฮยอง ใบหน้าของทั้งสองคนอยู่ห่างกันแค่เอื้อม ฮยอนซึงถอยหลังหนีแต่ทว่าถูกจุนฮยองจับขาเอาไว้เสียก่อน
“แกจะทำบ้าอะไร”ฮยอนซึงถามอย่างระแวง
“ผัวกับเมียอยู่ด้วยกันสองต่อสองแบบนี้ นายคิดว่าจะทำอะไรกันดี” จุนฮยองขยับเข้ามาหาฮยอนซึง
“กอดกัน จูบกันหรือว่า….”จุนฮยองมองร่างกายของฮยอนซึงทั้งตัว สายตาของเขายังกับสามารถมองทะลุเสื้อผ้าของฮยอนซึงได้ ฮยอนซึงเริ่มมีอาการตัวสั่นด้วยความกลัวขึ้นมา
“อย่า อย่านะ”ฮยอนซึงพูดขึ้นอย่างยากลำบาก จุนฮยองสบตากับฮยอนซึงเล็กน้อย ริมฝีปากของเขาที่กำลังจะได้สัมผัสกับริมฝีปากของฮยอนซึงก็ต้องหยุดชะงัก ความรู้สึกแปลกๆแวบเข้ามาในสมอง เขาถอยออกห่างจากฮยอนซึงทันที
“คืนนี้ ระวังตัวล่ะ”จุนฮยองแสยะยิ้มก่อนจะออกจากเต้นท์ของฮยอนซึงไป นั่นทำให้ฮยอนซึงถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกที่ไม่เกิดเหตุการณ์อย่างที่เคยผ่านมา
“ถ้านายทำจริงๆ ฉันฆ่านายแน่!!”
----------------------
10-07-2014
ขอบคุณที่ติดตามและเป็นกำลังใจให้อังนะคะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
