โซเรียวที่รัก

ริว Part

เสียงบ่นภาษาไทยที่คุ้นหูผมตั้งแต่เด็ก เด็กคนนั้นกำลังนินทาเรา ไม่สิ ท้าทาย และ อื่นๆ หึหึ คงไม่รู้สินะ ว่าผมเข้าใจภาษาของเขา

"ผมไม่มีธุรอะไรจะไปที่ไทย คุณไม่ต้องเป็นห่วงหรอกครับ" หึหึ 

หันไปมองชายตัวสูงพอประมาณผมเอง หน้าตาจิ้มลิ้ม ที่กำลังยืนเหว่อ เพราะความหล่อ? ของผม

ไม่สิ คงเพราะผมพูดภาษาไทยได้ แถวๆบ้านผมเรียกเงิบ เป็นไงละ จ๋อยเลยสิ

ริว : "มีอะไรอีกไหมครับคุณนักท่องเที่ยวที่เดินด้อมๆ มองๆ ไม่มีการศึกษาเส้นทางก่อนจะมาเที่ยวญี่ปุ่น" 

หมาก : "............ อะไรวะ แค่ถามทางแค่นี้ ทำไมต้องประชด เป็นเจ้าบ้านภาษาอะไรวะ อีกอย่าง ขี้เก๊กวะ คิดว่าตัวเองหล่อตายแหละ"

ตั้งแต่เกิดมาผมยังไม่เคยโดนใครด่ามาก่อน .. .แต่ไอ้น่าจืดคนนี้ กล้าดียังไงมาว่าผม 

"ไทชิ" ผมตวาดเสียงดัง แล้วพยักหน้าสั่งไทชิ ซึ่งเป็นบอร์ดี้การ์ดของตระกูลให้จัดการกับเด็กคนนี้ซะ

" ถ้าแกเข้ามาแตะต้องตัวผมละก็ ตายแน่ " เสียงใสๆ ดังพร้อมกับท่าตั้งการ์ด 

ตกลงจะสุภาพหรืออะไร จะแก จะคุณ จะผม -_-

" จะทำอะไรเป็น เหอะๆ ไอ้เด็กน้อยเอ้ย " ผมข่มไปเบา ๆ ไทชิเดินเข้าไปพยายามจะรวบตัว

" ย๊ากกกกกกกกกก เอชชชช " 

ไอ้เด็กน้อยหน้าจืด พุ่งคลุกวงในแล้วจับไทชิทุ่มตัวปลิว หยั่งกับกระดาษ 

" ไอ้คนนั้นอะ จะเอาไหม จะเอาก็มา อย่าให้เสียเวลา" ........ เสียงเด็กหน้าจืดท้าทายบรรดาการ์ททั้งตระกูลของริว

" สัมมาคารวะ ผู้ใหญ่ ไม่เคยมีในสมอง พ่อแม่ไม่สั่งสอนหรือยังไง.. " 

" ผัวะ ..... " .....  ผมยืนช็อค .. ไม่เคยมีใคร เข้ามาทำร้ายร่างกาย แต่นี้ ผมกำลังโดนต่อย แต่มันไม่เจ็บเลย มันเป็นหมัดเล็กๆที่ปล่อยมาไม่แรงเท่าไหร่

"แกจะด่า จะเกลียดฉัน ก็ให้มาลงที่ฉัน อย่ามาด่าพ่อ ด่าแม่ฉัน .. " เขาน้ำตาคลด 

อะไรกัน ผมยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ มาขี้แงซะแล้ว เห้ยย !!