only love รักนี้มีเพียงเธอ

           "ฉันไม่มีทางรักนายแน่โทโมะ" เสียงของแก้วในชุดนักเรียนที่ดูไม่เรียบร้อยบ่งบอกนิสัยที่แท้ของเธอ ยืนเท้าสะเอวสองข้างพร้อมตะโกนใส่หลังโทโมะที่กำลังเดินตรงไปข้างหน้าอย่างไม่สนใจเสียงงของอีกฝ่าย
 
     เช้าวันรุ่งขึ้น ณ ห้องเรียนที่เต็มไปด้วยความวุ่นวาย นักเรียนทุกคนบ้างก็เกาะกลุ่มกันเมาส์ บ้างก็เสริมสวยบ้างก็เล่นเกม แต่ในห้องที่วุ่นวายแก้วกลับนั่งเงียบนึกถึงเรื่องเมื่อวาน 
 
   "แก้วฉันชอบแกว่ะ"  โทโมะบอกรักแก้วด้วยสีหน้าจริงจัง
    แก้วกลับคืนสติ
  "ไม่ฉันไม่มีทางรักนาย ฉันไม่แม้แต่จะคิด" แก้วบ่นพึมพำกับตัวเอง
  "มาเช้าจังนะ" โทโมะที่เพิ่งมาถึงก็ทรุดตัวลงนั่งที่โต๊ะเรียนของงที่ตั้งอยู่ใกล้กับแก้ว
  "--------"
  "เธอเป็นอะไรไปอ่ะ เงียบๆ นะ หรือวว้าไม่สบาย" พูดจบโทโมะก็เอามือแตะที่หน้าผากของแก้ว  แก้วถอยตัวออกห่าง 
  "อย่ามายุ้งกับฉัน" แก้วพูดจบก็รีบวิ่งออกไปทันที โทโมะเห็นท่าไม่ดีจึงีบวิ่งตามไป 
 
     แก้ววิ่งมาหยุดที่ชั้นดาดฟ้าของตึก
 "ฉันไม่มีทางชอบนาย ฉันไม่ได้รักนาย เข้าใจฉันสะที" แก้วตะโกนใส่ลม
 "เธอเกลียดฉันมากขนาดนั้นเลยเหรอ" โทโมะที่วิ่งตามมาเอ่ยถาม หน้าเศร้า
 "ใช่!!!!! ฉันเกลียดนายเกลียดมากด้วย"
 "ได้ งั้นหลังจากวันนี้ฉันจะไม่ไปวุ่นวายหรือรบกวนเธออีก" โทโมะพูดจบก็รีบเดินออกไป
 "เด่ว!!!!ที่ฉันไม่ชอบนายไม่ใช่เพราะนายไม่ดีหรอกนะ แต่ที่ฉันไม่ชอบนายเพราะฉันกลัวว่าถ้าวันหนึ่งเราต้องเลิกกันแล้วความเป็นเพื่อนของเรามันจะเสียไปด้วยต่างหาก"
 "ฉันก็กลัว แต่ฉันกลัวไม่ได้รรักเธอ ไม่ได้อยู่ข้างๆเธอมากกว่า แก้ว.... ฉันรักเธอตั้งแต่วันแรกที่เราเจอกันจนถึงวันนี้ฉันก็ยังรักเธอ และต่อไปฉันก็ยังจะรักเธอไม่ว่าเธอจะไม่รักฉันก็ตาม"
     
        โทโมะพูดพร้อมกับเดินเข้าไปใกล้ๆ แก้ว ที่ยืนฟังคำสารภาพฉบับเต็มจากโทโมะอย่างอึ้งๆ 
 
 "เธอยอมเปิดโอกาศให้ฉันได้ดูแลเธอนะ แก้ว "
 แก้วมองโทโมะน้ำตาคลอ พูดอะไรไม่ออก เธอได้แต่พยักหน้ารับเบาๆ ทำให้โทโมะ ฉีกยิ้มตอบกลับอย่างสมใจ 
 มือของโทโมะเอื้อมปราดน้ำตาแก้วที่ไหลอาบมาทั้งสองข้าง โทโมะ ยิ้มให้กลับแก้ว ส่งสายตาที่เต็มไปด้วยความหวังและกำลังใจ ทั้งคู่จ้องตากันอย่างมีความสุข 
 
 
 
   จบ........................