อยากรัก ให้เธอรู้

 
 
 
 
 
 
 
 "แก้ววันนี้พิมไปทำรายงานบ้านแก้วนะ"
 
 
"ได้สิแก้วก็ว่าจะชวนอยู่พอดีเลย"ใช่ จะชวนเธอไปทำให้พี่โทโมะมีความสุข อะไรที่ทำให้เค้ามีความสุขชั้นจะทำ..
 
 
"จ้าา เเล้วเราไปเลยมั้ย เเต่ไปยังไงล่ะ"พิมถาม
 
 
"ก็.."
 
 
"ไปกับพี่ครับ"
 
 
อ๊ะ อยู่ๆก็มีเสียงที่ชั้นเเสนคุ้นหูดังขึ้นมาชั้นรีบหันหน้าไปดูทันที ไม่ใช่ใครที่ไหนแต่เป็นพี่โทโมะเป็นเค้า สินะ..
 
 
"จริงหรอค่ะ ว๊าว พิมได้ขึ้นรถคันหรูด้วยสิ"
 
 
"ไม่หรูหรอกครับ"
 
 
"ไปเลยมั้ยค่ะ"ชั้นพูดขึ้น จริงๆก็ไม่ได้อยากจะขัดจังหวะเค้าสองคนหรอกนะ เเต่ชั้หลัว กลัววาไอ้น้ำที่เขาเรียกว่าน้ำตามันจะปะทุออกมา ชั้นไม่อ่อนแอ ชั้นต้องไม่อ่อนแอ
 
 
"จ้าไปสิ ไปเลยนะค่ะพี่โทโมะ ป่ะแก้ว"พิมพูดเเล้วเดินมาควงชั้นก่อนจะเดินไปพร้อมกับพี่โทโมะโดยที่พิมอยู่ตรงกลาง
 
 
 
 
 
 
 
 
"พิมนั่งหน้านะ เดี๋ยวแก้วนั่งหลังเอง"แก้วพูดยิ้มๆ
 
 
"เอางั้นหรอ"พิมหันมาถามชั้น เเต่ชั้นแอบเห็นพี่โทโมะหันมามองชั้นด้วยสิ สายตาเเบบนั้น มันยังไงกันนะ สายตาแบบนั้นน่ะ อะไรกัน..
 
 
"จ้า"ชั้นตอบยิ้มๆก่อนจะเปิดประตูเเล้วเข้าไปนั่งข้างในเงียบๆ
 
 
 
 
 
 
บนรถ
 
 
"พี่โทโมะนี่น่ารักจังเลยนะค่ะ มาส่งแก้วด้วย"
 
 
"ไม่ได้น่ารักอะไรหรอกครับ ก็เห็นจักรยานมันเก่าเเล้ว กลัวขี่ไปๆเเล้วโซหลุดล้มเอา"พี่โทโมะพูดพร้อมมองชั้นจากหระจกหน้า
 
 
หึ ถึงจะพูดแบบนี้ชั้นก็ดีใจนะค่ะ ที่พี่เป็นห่วงชั้นบ้าง..
 
 
"แก้วไม่ล้มหรอกค่ะ แก้วปั่นมาตั้งเเต่เด็ก แล้วแก้วก็ไม่ได้ปั่นแรงด้วยนะค่ะ"ชั้นพูดไป
 
 
"ก็เเรงไม่แรง มันทำให้เธอเป็นเเผลได้ล่ะกัน หรือว่าไม่จริงล่ะ"
 
 
"ก็ค่ะ"
 
 
"พี่โทโมะนี่หท่ สุดๆเลย ดูเเลลูกน้องดีมากๆเลย"พิมพูดชมโทโมะ
 
 
"สำหรับพี่ ไม่ได้คิดว่าแก้วเป็นลูกน้องหรอกนะ พี่คิดกับแก้วมากกว่านั้น"พี่โทโมะพูดเเล้วมองชั้นจากทางกระจกหลังอีกเเล้ว
 
 
เมื่อกี้มันอะไรกัน คำพูดนั้นมันทำให้ั้นคิด..
 
 
"พี่โทโมะชอบแก้วหรอค่ะ"
 
 
"..อึก.."ชั้นเเทยสอึกทันทีที่ได้ยินคำถามนี้จากปากพิม
 
 
"เปล่า.."
 
 
"..อ๊ะ.."ทำไมมันเจ็บ
 
 
"น้องสาวคนนึงน่ะ"พี่โทโมะพูดเเล้วยิ้มผ่านกระจกมาให้ชั้น
 
 
"ขอบคุณมากค่ะที่ให้เกีร์ยติ์แก้วมากขนาดนี้ ขอบคุณค่ะ"ชั้นพูดเเล้วยิ้ม
 
 
"ไม่เป็นไร เราก็อยู่ด้วยกันมานานนิ"
 
 
"ขอบคุณค่ะ"
 
 
"อ๊ะ ถึงเเล้ว หู้บ้านใหญ่จังเลยนะค่ะ"พิมพูดเเล้วมองบ้าน
 
 
 
 
 
 
 
"ถ้าแก้วขอเข้าไปเอาอาหารว่างมาให้นะค่ะ"ชั้นรีบลงจากรถเเล้วเดินเข้ามาทางห้องครัวทันที
 
 
"..ฮึก.."
 
 
"หยุดนะ..ฮึก.."
 
 
หยุดนะไอ้น้ำตาบ้าหยุดไหลนะ จะมาสำออยอะไรตอนนี้หยุดนะแก้ว หยุด มันจริงเเล้วไม่ใช่หรือที่เค้าพูดมา มันถูกต้องแล้ว แกคิดอะไร นั่นเจ้านายแกนะ
 
 
"ชั้นอยากได้ แก้ว.."
 
 
"เอ่อ.."ชั้นรีบเช็ดน้ำตาตัวเองออกทันทีอยู่ๆพี่โทโมะก็เดินเข้ามา
 
 
"ร้องไห้ทำไม มีอะไร"พี่โทโมะเดินเข้ามาหาชั้นเเล้วเช็ดน้ำตาให้ชั้นเหมือนตอนเด็กๆ อะไรกันทำไมชั้นต้องอ่อนไหว หวั่นไหว อะไรกัน
 
 
"เปล่าค่ะ"ชั้นพูดเเล้วจะดันตัวออกแต่พี่โทโมะกับดึงไว้
 
 
"ก็เห็นอยู่พูดมานะ"เขาพูดเชิงบังคับ ทำไมกัน ทำไมในตาเค้าต้องทำเหมือนห่วง ทำไมกันทำไม??
 
 
"ไม่มีอะไรค่ะ ฝุ่นเข้าตาแก้วค่ะ"ชั้นพูดไป
 
 
"ไหนชั้นขอดูหน่อย"พี่โทโมะพูดเเล้วก้มหน้ามาก่อนจะจับปลายคงชั้นให้เงยหน้าขึ้นเเล้วจับตาชั้นขยับเล็กน้อย
 
 
"ฟู่ววว"
 
 
"อ๊ะ.."ชั้นเเทบตกใจเมื่อเขาเป่าลมใส่ตาชั้น 
 
 
"ออกหรอกยัง"
 
 
"เอ่อ ออกเเล้วค่ะ เมื่อกี่พี่โทโมะว่าอะไรนะค่ะ จะเอาอะไรนะค่ะ"
 
 
"ก็แค่อยากได้ขนมไปให้พิมทานน่ะ"
 
 
"ค่ะเเล้วเดี๋ยวแก้วตามไปนะค่ะ ไปรอที่ห้องรับเเขกเถอะค่ะ"
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ขอโทษน้าาา ที่หายไปแต่กลับมาเเล้วน้าาาาา เม้นกันหน่อยน้าาา อย่างพึ่งหายไปน้าาาา