อยากรัก ให้เธอรู้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"แก้วขึ้นไปตามคุณโทโมะให้แม่หน่อยสิลูก"แม่ของชั้นพูดขึ้นระหว่างที่กำลังเตรียมอาหารเช้าให้คุณโทโมะลูกชายของคนที่ช่วยชีวิตชั้นเเละพ่อกับเเม่มาจากการถูกตามทวงหนี้

 

 

"ค่ะ"ชั้นพูดรับคำก่อนจะเดินขึ้นไปชั้นสอง

 

 

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

 

 

ชั้นเดินขึ้นมาชั้นสองหน้าห้องของคุณโทโมะก่อนจะหอยใจเข้าลึกๆแล้วเคราะประตูไป

 

 

แอ๊ด

 

 

"มีอะไร"เขาเปิดประตูออกมาเเล้วถามชั้นเเถมจะกระโดดออกจากตรงนี้ถ้าทำได้เขาทำให้หัวใจของชั้นมันเต้นแรกขึ้นมาอีกเเล้วสิ

 

 

"เอ่อ..ลงไปทานอาหารเช้าเถอะค่ะจะได้ไปโรงเรียน"ชั้นพูดออกไปโดยที่ไม่สบตาเขา ชั้นไม่กล้าสบตาเขาเลย กลัวว่าใจของชั้นมันจะห้ามคำบางคำไว้ไม่อยู่

 

 

"เดี๋ยวชั้นลงไป"เขาตอบก่อนจะปิดประตู ชั้นถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกที่ไม่ต้องเผชิญหน้ากับเขาอีก เฮ้อ ชั้นทำตัวไม่ถูกเลย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ไปแต่งตัวเเล้วไปโรงเรียนได้เเล้ว แม่วางเงินไว้ที่หัวเตียงของแก้วนะ เดี๋ยวแม่ไปทำความสะอาดที่อื่นก่อน ตั้งใจเรียนนะลูก"แม่ชั้นพุดขึ้นเมื่อชั้นเดินลงมาจากชั้นสอง ชั้นยิ้มให้ก่อนแม่จะเดินออกไป ชั้นจึงเข้ามาในห้องของตัวเอง เพื่อจะเเต่งตัวไปโรงเรียน โรงเรียนเดียวกับคุณโทโมะ แต่ชั้นอายุน้อยกว่าเขา ปีกว่าๆเลยอยูม.5 ส่วนคุณโทโมะก็อยู่ม.6 ใกล้จะจบเเล้วล่ะ

 

 

ชั้นเเต่งตัวเสร็จเล้วรีบร้อนหยิบกระเป๋าออกไปโดยที่เดินผ่านคุณโทโมะที่โต๊ะอาหาร

 

 

"กินข้าวชาวเเล้วหรือไง"คุณโทโมะถามขึ้น

 

 

"ค่ะคุณโทโมะ"ชั้นพูดออกไป

 

 

"ชั้นบอกให้เรียกพี่โทโมะพ่อ เรียกคุณชั้นดูแก่ยังไงไม่รู้ชั้นยังไม่อยากแก่หรอกนะ"คุณโทโมะพุดขึ้น

 

 

"เอ่อ..คงไม่ดีมั้งค่ะ"

 

 

"จะขัดในสิ่งที่ชั้นสั่งงั้นหรอ"เขาพูดขึ้น

 

 

"เอ่อขอโทษค่ะ แก้วไม่กล้า โอเคค่ะแก้วจะเรียกพี่โทโมะ"ชั้นพูดออกไป อร๊าย! ชั้นอยากกรี๊ดจริงๆ นี่มันอะไรกัน เขาจะทำให้ใจขอชั้นมันเต้นแรงไปถึงไหน

 

 

"อื้ม เเล้วนี่ไปโรงเรียนยังไง"เขาถามชั้น อะไรกัน! ร้องวันพันปีไม่เคยถามเเล้วทำไมวันนี้ถึงถามล่ะ ใจชั้นมันเต้นอีกเเ้ล้วอะไรกัน คนคนนี้ทำไมมีอิทธิพลกับหัวใจของชั้นขนาดนี้

 

 

"ก็เดี๋ยวปปั่นจักรยานไปเหมือนเคยค่ะ"ชั้นพูด

 

 

"จักรยานคันนั้นน่ะหรอ มันเก่ามากแล้วนะน่ะ กล้าปั่นไปหรอ"

 

 

"กล้าค่ะ ไม่เห็นต้องอายเลย"

 

 

"เดี๋ยวรอชั้น ไปพร้อมกัน"เขาพูดขึ้น ตาชั้นเเถบถลนออกมาอะไรกัน อึ้งยิ่งกว่าอึ้งนี่ชั้นจะได้ไปโรงเรียนกับเขางั้นหรอ

 

 

"ไม่เป็นไรดีกว่าค่ะ เดี๋ยวไปเองดีกว่า"

 

 

"นี่ชั้นพูดก็เชื่อฟังสิ ไปนั่งรอชั้น"

 

 

"เอ่อ.."

 

 

"ไปสิ อย่าให้ชั้นโมโห"

 

 

"ค่ะๆ"ชั้นรีบตอบก่อนจะเดินออกไปนั่งที่ศาลาเล็กๆ ตรงหน้าโรงรถ นั่งรอเจ้านายสุดที่รักของชั้น ไม่สิ เจ้านายต่างหาก เขาไม่ใช่สุดที่รักสักหน่อย

 

 

 

 

 

 

 

 

"เอ้าขึ้นมาสิ"เขาพูด

 

 

"เอ่อค่ะ"ชั้นพูดก่อนจะไปเปิดประตูหลัง

 

 

"นี่หยุดเลยนะ ชั้นไม่ได้เป็นคนขับรถของเธอมานั่งข้างหน้า"เขาพูดขึ้น

 

 

"เอ่อ..เเต่มันจะดีหรอค่ะ"ชั้นถามเพราะชั้นเป็นแค่ลูกน้องจะไปนั่งกับเจ้านายได้ยังไงแต่ชั้นจะนั่ข้างหลังก็ยังไงๆอยู่เหมือนกัน

 

 

"ดีไม่ดีัมันก็เป็นคำสั่งของชั้น"

 

 

"ค่ะ"ชั้นพูดก่อนจะมานั่งข้างหน้า ข้างๆกับเขา

 

 

"คาดเข็มขันซะ"

 

 

"ค่ะ"ชั้นตอบกอนจะดึงเบลล์เข้ามาคาด

 

 

"เเล้วนี่อยู่โงเรียนเป็นยังไงบ้าง"เขาถามขึ้นเมื่อเริ่มออกรถ

 

 

"ก็ดีนะค่ะ"ชั้นตอบโดนที่มองไปข้างนอก นี่ถ้าสบตากับเขา ชั้นคลั่งตายแหงๆ

 

 

"หรอ"

 

 

"ค่ะ"

 

 

"เเล้ววันนี้เลิกเรียนกี่โมง"เขาถาม ทำไมดูวันนี้เขาจะสนใจชั้นมากจัง ชั้นกำลังคิดไปเองใช่มั้ย

 

 

"ก็ 4 โมงค่ะเพราะวันนี้เรียกเต็มทั้งคาเลยค่ะ มีอะไรรึเปล่าค่ะ"ชั้นถามไป

 

 

"เปล่า"

 

 

"อ๋อค่ะ"ชั้นพูดเเล้วยิ้มให้เขาเล็กน้อย

 

 

"เอ่อ..เเล้วเพื่อนที่วันนั้นเธอพามาบานชื่ออะไรหรอ"อยูาเขาก็ถามขึ้น

 

 

"อ๋อ พิมน่ะค่ะมีอะไรรึเปล่าค่ะ"ชั้นถามไป

 

 

"เปล่า เค้าน่ารักดี"

 

 

ฉึก

 

 

ทำไมเหมือนมีหมีดอะไรมาเเทงที่กลางใจของชั้นซ้ำๆหลายครั้ง มันคืออะไรทำไมมันถึงรู้สึกเจ็บแบบนี้ อะไรกันชั้นกำลังเป็นอะไร

 

 

"อะอ๋อค่ะ พิมเป็นดาวโรงเรียนทำไมจะไม่สวยจะไม่น่ารักล่ะค่ะ"ชั้นตอบๆปเพราะไม่อยากให้เขาสงสัย

 

 

"ว่าล่ะ ทำไมหน้าคุ้นๆ"

 

 

"ค่ะ"