หนึ่งคำ...ที่เก็บไว้

"ยัยเตี้ย"เสียงทุ้มที่อยู่ข้างๆหูเธอ ทำให้ฟางรีบหันไปทันที
 
 
"อะไรเนี่ย หูชั้นจะแตกหมดแล้ว"ฟางโวยใส่ เธอกับเขาสนิทกันได้ 3 เดือนแล้ว ตั้งแต่วันนั้น และความรู้สึกของชั้นมันก็เปลี่ยนไปด้วย
 
 
"ก็เธอมัวแต่เหม่ออยู่ได้"ป๊อปปี้บอก
 
 
"แล้วนายเรียกชั้นมีอะไรให้รับใช้เพคะ"ฟางประชด ป๊อปปี้จูงมือฟางไปที่แห่งหนึ่ง
 
 
"ว้าวสวยจัง"ฟางพูด เขาพาเธอมาที่สวนแห่งหนึ่ง ราวกับเทพนิยาย
 
 
"สวยใชามั๊ยล่าา"ป๊อปปี้กระซิบข้างหูฟาง ฟางพยักหน้า
 
 
"ไปกินข้าวกันเถอะ"ป๊อปปี้ลากฟางไปที่ร้านอาหาร 
 
 
 
 
 
 
"โอ๊ย"ป๊อปปี้ร้อง เมื่อถูกฟางหยิก
 
 
"มาหยิกชั้นทำไมเนี่ย"ป๊อปปี้ถาม
 
 
"ก็สวนนั้นชั้นยังดูไม่เต็มอิ่มเลยนะ"ฟางงอน ป๊อปปี้มองแล้วยิ้ม
 
 
"นายยิ้มอะไร"ฟางมองค้อนๆ
 
 
"เปล๊า"
 
 
"เชอะ นายเลี้ยงนะ"ฟางบอกยิ้มๆ ก่อนสั่งอาหารแบบว่าเยอะสุดๆ
 
 
"นี่ยัยเตี้ย กินขนาดนี้นะ ชั้นว่าเธอไปเป็นหมูดีกว่านะ"ป๊อปปี้ล้อแล้วทำหน้าทะเล้นๆ
 
 
"ไอ่บ้า"ฟางค้อน 
 
 
"555 กินกันเถอะ"ป๊อปปี้บอก ฟางมองอาหารอย่างดีใจ 
 
 
"อร่อย"ฟางได้ชิมคำแรกก็บอกทันที ป๊อปปี้มองแล้วถ่ายรูบเอาไว้ 
 
 
"ยัยเตี้ยดูซิเลอะหมดแล้ว"ป๊อปปี้เอื้อมมือไปเช็ดปากให้ฟาง
 
 
"เอ่อ ชั้นไปห้องน้ำก่อนนะ"ฟางบอกอย่างเขินๆ ก่อนเดินเข้าห้องน้ำไป
 
 
 
 
"ยัยฟาง"ฟางเรียกตัวเองแล้วตบหน้าตัวเองเบาๆ ก่อนมองกระจก
 
 
"เค้าเช็ดปากให้แก อร๊ายยยย"ฟางกรี๊ดดดดด ก่อนทำตัวให้เป็นปกติ
 
 
"มาแล้วย่ะ"ฟางบอกเชิดๆ
 
 
"ใครถาม"ป๊อปปี้ที่กินอยู่ก็พูดออกมา
 
 
"เอ๊ะ"ฟางมองค้อนๆ
 
 
"หึ หึ"ป๊อปปี้หัวเราะในลำคอ