[2'Brother]รักเฮี้ยนๆของนายไร้ร่าง
9.9
เขียนโดย 
TKda
วันที่ 3 มิถุนายน พ.ศ. 2557 เวลา 22.36 น.
35 ตอน
1033 วิจารณ์
51.01K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 20 กรกฎาคม พ.ศ. 2557 22.00 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
แชร์นิยายฟิคชั่น
9) ลืมตามาก็เจอคุณ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความแก้วลืมตาขึ้นมากลางดึกเพราะคิดว่าโทโมะที่นอนอยู่อีกฝั่งคงจะหลับแล้วแก้วค่อยๆลุกออจากเตียงอย่างระมัดระวังก่อนจะย่อมแล้วเปิดประตูออกจากบ้านไป
“เฮ้อ นี่ชั้นไม่บ้าก็โรคจิตอ่อนๆแล้วล่ะ นอนกับผี คุยกับผีเนี้ยนะ ตายๆ”แก้วออกมาจากบ้านก่อนจะบ่นกับตัวเองพร้อมทำหน้าสยองก่อนจะขับรถออกไปหาฟางที่ไร่สตอเบอรี่ข้างๆ
แก้วลงจากรถแล้วเดินขึ้นบ้านของป๊อปปี้ที่อยู่กลางแปลงสตอเบรี่แต่ตอนนี้มันกลายเป็นเรือนหอของป๊อปปี้และฟางไปแล้วแก้วเดินเข้ามาอย่างรวดเร็วเพราะบ้านของป๊อปปี้ไม่มีประตูไม่มีผนัง
“ยัยฟาง”แก้วเดินเข้ามาเขย่าตัวฟางที่นอนกอดป๊อปปี้อยู่
“อื้อ อะไรเนี้ย”ฟางพูดก่อนจะขยี้ตาแล้วชันตัวเองขั้นมา
“มีอะไรดึกๆดื่นๆเนี้ย”ป๊อปปี้งัวเงียตื่นขึ้นมา
“ชั้นขอนอนด้วยคนดิ๊”แก้วพูด
“ห๊ะ!! จะบ้าหรอ”ฟางและป๊อปปี้พูดออกมาทันที
“นะขอนนอนด้วยวันนึง”แก้วพูด
“ไม่ได้”ป๊อปปี้ห้าม
“ทำไมจะไม่ได้”แก้วถาม
“ก็ไม่ได้ไง ไปนอนบ้านพักแกดิ้”ป๊อปปี้พูด
“ไม่เอาอะไม่อยากนอนที่นั่น”แก้วพูดแล้วนิ่วหน้า
“งั้นก็ไปนอนบ้านพักที่แกเคยพัก”ป๊อปปี้พูด
“ก็แล้วทำไมชั้นจะนอนกับแกสองคนไม่ได้ห๊ะ”แก้วพูด
“ก็สามี ภรรยาเค้าจะนอนกอดกัน แกจะมาเกะกะทำไมว่ะ”ป๊อปปี้พูด
“เออ! ไปก็ได้”แก้วพูดแล้วจะเดินแต่ก็เดินกลับมา
“กุญแจเว้ย”แก้วพูดแล้วแบมือ ป๊อปปี้เลยเอื้อมมือไปหยิบกุญแจพวงใหญ่ให้
“แยกเอง ฝันดี”ป๊อปปี้พูดแล้วนอนลง
“อย่าโกรธฟางน้า”ฟางพูด
“หึ้ย ไปแล้ว”แก้วพุดก่อนจะเดินออกไป ฟางมองแก้วจนสุดสายตาก่อนจะโดนป๊อปปี้ดึงไปกอด
“แล้วก็ให้มาพักที่เนี้ยอ่านะ เหอะ ยังไงก็ดีกว่านอนกับผีล่ะว่ะ”แก้วพูดเมื่อขับรถมาถึงบ้านพักในไร่ของป๊อปปี้บ้านพักเดิมที่เคยอยู่ก่อนจะหยิบกุญแจพวกใหญ่มาแล้วหาดอกที่ใช้ไขบ้านหลังนี้
“แล้วมันดอกไหนว่ะเนี้ย”แก้วพูดแล้วหาไปเรื่อยๆ
“ดอกนี้ครับ”เสียงทุ้มพูดแล้วหยิบกุญแจดอกที่ใช้ไขบ้านหลังนี้ขึ้น
“อืมขอบใจนะ”แก้วพูดก่อนจะหยิบกุญแจดอกนั้นเดินเข้ามาเปิดประตูก่อนจะชะงัก
“เมื่อกี้มือคะ..ใคร”แก้วพูดตะกุกตะกัก
“ผมเองครับ”โทโมะพูดแล้วเดินมายืนข้างๆแก้วก่อนจะยกมือ
“O[]O”แก้วอ้าปากค้างทันที
“เป็นอะไรครับ”โทโมะพูดแล้วโบกมือไปมา
“O[]O”แก้วเงียบแล้วยังอ้าปากค้างอยู่
“คุณแก้วครับ”โทโมะพูดแล้วจิ้มแก้มแก้วจนแก้วสะดุ้งรู้สึกตัว
“อ๊า!!”แก้วร้องเสียงดังก่อนจะรับไขกุญแจแล้วเข้ามาในบ้านก่อนจะล็อกประตูทันที
“มาได้ไงว่ะ”แก้วพิงประตูแล้วพูดปนหอบหายใจถี่ๆ
“ผมเองก็ไม่รู้ครับ”โทโมะหายตัวมาอยู่ตรงหน้าแก้วแล้วพูด
“อร๊าย ผว้ะ!”แก้วกรี๊ดตกใจแล้วเผลอต่อยหน้าโทโมะ
“โอ้ย”โทโมะร้องเสียงหลงทันที แก้วตาโตก่อนจะรีบเอาหน้าโทโมะเข้ามาดู
“เห้ยชั้นขอโทษไม่ได้ตั้งใจ”แก้วพูดแล้วขมวดคิ้วก่อนจะเลิกหน้าม้าโทโมะขึ้น
“อ๊ะ อย่าเลิกนะครับ ผมไม่เป็นอะไรแล้ว”โทโมะพูดแล้วออกห่างแก้วเพราะไม่รู้อะไรเหมือนกันถึงไม่อยากเปิดหน้าผาก
“อ้าว”แก้วร้องออกมาเบาๆ
“นายมาที่ได้ยังไง”แก้วถามทันที
“ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน ผมแค่รู้สึกอะไรสักอย่างพอลืมตามาก็เห็นคุณกำลังง่วนหากุญแจผมก็เลยช่วย”โทโมะพูดออกไปตามความเป็นจริง
“บ้าหรือเปล่าอยู่ๆตื่นมาก็เจอชั้น”แก้วพูดไม่เชื่อ
“ผมไม่รู้ครับ”โทโมะพูด
“นี่หน้าหวาน นายกลับไปบ้านพักนายเลยไป”แก้วพูด
“แล้วคุณหนีผมออกมาทำไมกันครับ”โทโมะถาม
“คะ..ใครหนี ชั้นไม่ได้หนี”แก้วพูด
“คุณนั่นแหละหนี”โทโมะพูด
“ไม่ได้หนีเว้ย แค่ไม่ชิน”แก้วตวาดใส่
“ผมก็คนเหมือนๆกับคุณนะครับจะกลัวอะไร”โทโมะพูด
“นายเป็นผี!”แก้วเถียง “วิญญาณครับ!!”โทโมะพูด
“เออ ไอ้วิญญาณบ้า กลับบ้านพักไปไป๊”แก้วไล่
“ครับ”โทโมะพูดก่อนจะแว๊บหายไปต่อหน้าแก้ว แก้วตกใจเล็กน้อยก่อนจะหอบหายใจถี่ๆ
“ชั้นจะบ้าตาย”แก้วพูดก่อนจะเดินเข้าไปที่เตียงแต่ต้องตกใจเพราะมีใครบ้างคนกำลังยืนดักหน้าอยู่
_______________________________________________________________________________________________
เอาล่ะสิ ใครคมายืนอยู่ข้างหน้าน้าาาาา ><
ติดตามตอนต่อไปนะคร้าบบบบบ
เม้นเยอะๆน้าาาาาา
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10.0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10.0 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
