รอยแค้น เถื่อนร้าย นายมัจจุราช

 
 
 
หน้าหลุมศพ ที่บรรจุ อัฐิ ของ พิมพ์
 
 
 
          จองเบ นีระสิงห์ พี่ชายคนโต ของสามสาว อันได้ แก่ เฟย์
 
พรปวีณ์ นีระสิงห์ แก้วใจ จริญญา นีระสิงห์ และ จินนี่ เขมิกา นีระสิงห์ พึ่ง
 
เดินทาง กลับมา จากประเทศ เกาหลี หลังจากที่เขา หลบไปพัก และ ทำใจ
 
กับ ความสูญเสีย คนรัก อย่าง พิมพ์ประภา เสตสุวรรณ ไปอย่าง ไม่มีวันกลับ
 
เพราะสาเหตุ จากเหตุการณ์ ที่มี ชายหนุ่ม 4 คน บุกเข้าไปในห้อง ของ พิมพ์
 
และรุมข่มขืน จนพิมพ์ เสียชีวีต โดยที่เขาพยายามจะเข้าช่วยเหลือเธอ แต่ ก็ ช่วย
 
เหลือเธอไว้ไม่สำเร็จ  เพราะ เขาเองก็โดน พวกมัน ซ้อมจนเกือบ ปานตาย และ
 
นาที สุดท้าย ก่อนที่ พิมพ์ จะจากไป เธอได้พูด ลา เขา เป็นครั้งสุดท้าย และ
 
ด้วยความเจ็บปวด เธอจึงเผลอ ดึง ล็อคเก็ต ประจำ ตระกูล ของเขา หลุดออกมา
 
และ กำมันไว้แนบแน่น เขานึกถึง เหตุการณ์ ครั้งนี้ทีไร มัน ก็ทำให้หัวใจ ของเขา
 
เศร้าซึม และ เสียใจ เป็นที่สุด วันนี้ เขาไม่ได้มามือเปล่า แต่ ถือช่อดอกกุหลาบ
 
สีชมพูอ่อน ที่ พิมพ์ ชอบเอามาก ๆ มาให้พิมพ์ด้วย เขาค่อย ๆ คุกเข่า ต่อหน้า
 
หลุมศพที่ใส่ อัฐิ ของพิมพ์ พร้อมวางช่อดอกกุหลาบลง ที่หน้าหลุมศพ ที่ใส่ อัฐิ
 
ของ พิมพ์ ก่อนจะใช้มือลูบ ป้าย หลุมศพ ที่ใส่ อัฐิ ที่มีรูป ของ พิมพ์ นั้น อย่าง
 
อ่อนโยน ก่อนจะพูดทั้ง น้ำตาไหล อาบสองแก้ม แกร่ง ว่า
 
 
จองเบ  //  : " พิมพ์ครับ !! พิมพ์ยอดรัก ของ ผม ผมกลับมาแล้ว กลับมา
 
หาคุณแล้วนะครับ ขอโทษ ที่ผมหลบหนีหายหน้า จากคุณไปนาน และ ไม่คิดที่จะ
 
กลับมาเยี่ยมเยียน คุณที่ หลุมศพ แห่งนี้ เลย แม้แต่นิด แต่ตอนนี้ คุณคงเข้าใจ
 
ผมนะ ที่รัก ว่าที่ ผม ต้องหลีกหนี หายหน้า หายตาไป มันเป็น เพราะ ผมยัง
 
ทำใจไม่ได้ ที่จะสูญเสีย คุณไป อีกทั้ง ผมยัง กลัว กลัวจะเข้าหน้า พี่ชาย สุดที่
 
รัก ของ คุณ ทั้งสอง คนไม่ติด ไหนยังจะ น้องชายสุดที่รัก ของคุณด้วย พิมพ์ครับ
 
ผมกลับมาครั้งนี้ เพื่อให้สัญญา ต่อหน้า หลุมศพ ที่ใส่อัฐิ ของ คุณ ว่า ผมจะไปให้
 
การกลับตำรวจ ว่า ไอ้ฆาตกรที่มันรุม ข่มขืน คุณทั้ง 4 คนนั้น มันเป็นใคร และ
 
ผมจะแวะมาเยี่ยม คุณ พร้อมช่อดอกกุหลาบ สีชมพู ช่อโปรด ของคุณทุกวันนะครับ
 
วันนี้ ผมขอตัว กลับบ้าน ไปดูแล น้อง ๆ ทั้งสามคน ก่อนนะครับ สุดที่รัก " ชาย
 
หนุ่มพูดจบ ก็ก้าวเท้าเดิน ออกจากหลุมศพ ที่ใส่อัฐิ ของ พิมพ์ แต่ตลอดทางที่เขา
 
ก้าวเท้าเดินไป ถึง ที่รถ ก็มีสายลม พัดอ่อน ๆ ไปตลอดทาง จนกระทั่ง จองเบขับ
 
รถ ออกไป จนถึง บ้านนีระสิงห์ แต่พอเขาจอดรถสนิท ได้ไม่ทันไร ป้าเหมียว แม่
 
บ้าน ประจำตระกูล นีระสิงห์ ก็ เดินร้องห่ม ร้องไห้ ออกมากอด จองเบ ไว้แนบ
 
แน่น ก่อนจะพูด ว่า
 
 
เหมียว  //  :  " ฮึก ฮือ ๆ คุณจองเบ ขา ฮือ ๆ คุณเฟย์ กับ คุณแก้วใจ
 
หายตัวไปหลาย เดือน แล้วคะ ป้าจนปัญญา ไม่รู้จะไปตามหา คุณหนูทั้งสองคนที่
 
ไหน แล้วคะ ป้าไปแจ้งความ ที่โรงพัก กับ ลุงส่ง ตำรวจก็ยังตามหาคุณหนูทั้งสอง
 
ไม่พบ ฮึก ๆ ฮือ ๆ ป้าดีใจเหลือเกิน ที่ คุณจองเบ  กลับมา คุณจองเบ ของ
 
ป้า ต้องตามหาน้อง ๆ ให้เจอนะคะ ฮึก ฮือ ๆ " จองเบ ถึง กับ ใบหน้า ซีด
 
เผือกลงไปทันที ก่อนที่จะ พูด ปลอบใจ ป้าเหมียว ว่า
 
 
จองเบ  //  :  " ป้าเหมียว ใจเย็น ๆ ก่อนนะครับ ไม่ต้องเป็นห่วง ผม พอจะ
 
รู้ ว่า ยัยเฟย์ และ ยัยแก้วใจ อยู่ กับ ใคร แต่ขอเวลาให้นักสืบ ของ ผม ได้
 
สืบหาที่อยู่ ของคนที่ลักพาตัว สองสาว ไปก่อนนะครับ แต่ตอนนี้ ป้าเหมียว กลับไป
 
ทำงานบ้าน และพักผ่อน ให้สบาย นะครับ ทางนี้ผมจัดการเอง " ทันทีที่จองเบ พูด
 
จบ ป้าเหมียว ก็แยกย้ายไปทำงานบ้าน และ พักผ่อน ตามคำสั่ง ของจองเบ ส่วน
 
จองเบ ก็ เดินเข้ามาภายในห้องทำงาน ของตน แล้วรีบโทรศัพท์ ให้นักสืบ ของเขา
 
ติดตาม เสาะหา ที่อยู่ และ กิจการ ทั้งหมด ของ เสตสุวรรณมาได้ และ หลังจาก
 
นั้น ไม่ถึง ชั่วโมง นักสืบ ก็ ทำการ Fax ข้อมูลที่อยู่ ของ ทั้งเขื่อน และ โทโมะ
 
รวมถึง เจฟ และสถานที่ทำงาน รวมถึงกิจการ ที่ทั้งสามหนุ่ม บริหาร มาให้เขาเป็น
 
ปึก ๆ เขาถึง กับ กุ้มขมับ แน่น พร้อมครุ่นคิดอย่างหนัก ว่า เขื่อน และ โทโมะ 
 
จะเอาตัว เฟย์ และ แก้วใจ ไปซ่อนไว้ที่ไหน ส่วนอีกมือหนึ่ง ก็โทรศัพท์ หา จินนี่
 
ไปด้วย แต่ก็ไร้สัญญาณ ตอบรับ เขาถึง กับ กังวล และ เป็น ห่วง น้องสาว ทั้ง
 
สามคน อย่างหนัก 
 
 

 
 
 
ทีนี้ ทุกคนก็ทราบ กัน แล้วนะคะ ว่า  จองเบ ไม่ใช่ ฆาตกร ฆ่า
 
พิมพ์ แต่ เขา คือ คนรัก ของ พิมพ์ และ จองเบจะตาม เจอ
 
ไหม ว่าน้องสาวสุดที่รัก อย่าง เฟย์ และ แก้วใจ ถูก เขื่อน และ
 
โทโมะ ลักพาตัว ไปไว้ที่ไหน และ จินนี่ จะรับสาย จองเบ หรือ
 
ไม่ รอลุ้น ตอนหน้า มาดู เขื่อน และ เฟย์ เขาตื่นขึ้นมา แล้ว
 
ความรู้สึก ของ ทั้งคู่ จะเปลี่ยนแปลง ไป มากน้อย แค่ไหน ทั้ง
 
คู่ จะยอมรับ หรือ ปฎิเสธ มัน ไปใกล้ชิด หนุ่ม หล่อ อย่าง
 
กั๊ง แทน เม้น โหวต