Because I Love You เพราะรักถึงได้ยอม

"ตามมาทำไมคะ ก็พี่ป๊อปอยากฟางกลับไม่ใช่เหรอ"ฟางพูดอย่างน้อยใจ
 
"ก็ใช่... พี่แค่ไม่อยากให้ฟางมาลำบากเพราะพี่"ป๊อปปี้บอก
 
"ลำบากยังไง ฟางไม่เหนว่ามันจะลำบากตรงไหน"
 
"อย่าโกรธกันเลยนะคนดีของพี่"ป๊อปปี้จับตัวเธอให้หันมามองเขา
 
"ก็ได้ ฟางไม่โกรธ พี่ป๊อปเข้าบ้านเถอะ ไม่สบายอยู่นะ"
 
"อืม"ป๊อปปี้ถูกฟางประคองเข้าไปในบ้าน
 
"พี่ป๊อปไหวไหม ฟางว่าไปหาหมอดีกว่านะ"ฟางว่า
 
"ไม่ พี่ไม่ได้เป็นอะไรมากนะ แค่เป็นไข้หวัดธรรมดา"
 
"พี่ป๊อป มีเรื่องไม่สบายใจรึเปล่า"ฟางเดาจากสีหน้าล้าๆของเขา
 
"ก็มี...แต่....พี่ไม่รู้จะเล่าให้ฟางฟังยังไงดี"
 
"ไม่พร้อมก็ไม่ต้องเล่าค่ะ ฟางไม่ได้อะไรหรอก"ฟางยิ้มให้เขาบางๆ
 
"พี่ทะเลาะกับพิม"ป๊อปปี้บอก
 
"คะ...เรื่องอะไรเหรอ"ฟางถาม
 
"พิมเขาอยากให้พี่เลิกยุ่งกับเราน่ะฟาง"ป๊อปปี้ถอนหายใจ
 
".........."ฟางเงียบไป ป๊อปปี้มองคนตัวเล็กอย่างกังวลใจ
 
"ฟาง  เป็นอะไรไป"
 
"ฟางจะไม่ยุ่งกับพี่ป๊อปก็ได้ค่ะ แฟนพี่เขาจะได้สบายใจ"
 
"ฟางทำได้เหรอ"ป๊อปปี้มอง เขารู้ดีว่าเธอติดเขามากขนาดไหน
 
"ค่ะ ไม่ได้ก็ต้องได้ เพราะยังไงสักวันก็ต้องห่างกันอยู่ดี"
 
"อืม  นั่นสินะ"ป๊อปปี้รู้สึกใจหายยังไงบอกไม่ถูก
 
"นอนพักเถอะค่ะ ฟางจะอยู่เฝ้าไข้พี่จนพ่อกับแม่พี่กลับมา"
 
"อืม"ป๊อปปี้ค่อยๆนอนหลับตาลงพักผ่อน ฟางมองร่างใหญ่นิ่งน้ำตาซึม
นี่เธอจะต้องตัดใจจากเขาแล้วจริงๆใช่ไหม...
 
 
โธ่...พี่ฟางน่าสงสารเนอะ  พี่ป๊อปก็ซื่อซะเหลือเกิน ฮ่าๆๆๆดูไม่ออกเลย