Because I Love You เพราะรักถึงได้ยอม

"ตามมาทำไมคะ ก็พี่ป๊อปอยากฟางกลับไม่ใช่เหรอ"ฟางพูดอย่างน้อยใจ

"ก็ใช่... พี่แค่ไม่อยากให้ฟางมาลำบากเพราะพี่"ป๊อปปี้บอก

"ลำบากยังไง ฟางไม่เหนว่ามันจะลำบากตรงไหน"

"อย่าโกรธกันเลยนะคนดีของพี่"ป๊อปปี้จับตัวเธอให้หันมามองเขา

"ก็ได้ ฟางไม่โกรธ พี่ป๊อปเข้าบ้านเถอะ ไม่สบายอยู่นะ"

"อืม"ป๊อปปี้ถูกฟางประคองเข้าไปในบ้าน

"พี่ป๊อปไหวไหม ฟางว่าไปหาหมอดีกว่านะ"ฟางว่า

"ไม่ พี่ไม่ได้เป็นอะไรมากนะ แค่เป็นไข้หวัดธรรมดา"

"พี่ป๊อป มีเรื่องไม่สบายใจรึเปล่า"ฟางเดาจากสีหน้าล้าๆของเขา

"ก็มี...แต่....พี่ไม่รู้จะเล่าให้ฟางฟังยังไงดี"

"ไม่พร้อมก็ไม่ต้องเล่าค่ะ ฟางไม่ได้อะไรหรอก"ฟางยิ้มให้เขาบางๆ

"พี่ทะเลาะกับพิม"ป๊อปปี้บอก

"คะ...เรื่องอะไรเหรอ"ฟางถาม

"พิมเขาอยากให้พี่เลิกยุ่งกับเราน่ะฟาง"ป๊อปปี้ถอนหายใจ

".........."ฟางเงียบไป ป๊อปปี้มองคนตัวเล็กอย่างกังวลใจ

"ฟาง  เป็นอะไรไป"

"ฟางจะไม่ยุ่งกับพี่ป๊อปก็ได้ค่ะ แฟนพี่เขาจะได้สบายใจ"

"ฟางทำได้เหรอ"ป๊อปปี้มอง เขารู้ดีว่าเธอติดเขามากขนาดไหน

"ค่ะ ไม่ได้ก็ต้องได้ เพราะยังไงสักวันก็ต้องห่างกันอยู่ดี"

"อืม  นั่นสินะ"ป๊อปปี้รู้สึกใจหายยังไงบอกไม่ถูก

"นอนพักเถอะค่ะ ฟางจะอยู่เฝ้าไข้พี่จนพ่อกับแม่พี่กลับมา"

"อืม"ป๊อปปี้ค่อยๆนอนหลับตาลงพักผ่อน ฟางมองร่างใหญ่นิ่งน้ำตาซึม

นี่เธอจะต้องตัดใจจากเขาแล้วจริงๆใช่ไหม...

โธ่...พี่ฟางน่าสงสารเนอะ  พี่ป๊อปก็ซื่อซะเหลือเกิน ฮ่าๆๆๆดูไม่ออกเลย