Because I Love You เพราะรักถึงได้ยอม

"พี่ป๊อป ทำไงดี ฝนตกแล้วอ่า"ฟางกับป๊อปปี้เดินออกมานอกร้านไอติม
 
"ทำไงได้ก็ต้องกลับล่ะ เพราะนี่มันก็หกโมงเย็นแล้วนะฟาง"
 
"เฮ้อ...เป็นเพราะฟางแท้ๆ"ถ้าเธอไม่มัวแต่กินก็คงไม่กลับช้าหรอก
 
"อ่ะ....เอาไปหลบฝนก่อน"ป๊อปปี้ส่งกระเป๋าเป้ของตัวเองให้ฟาง
 
"เอ่อ....ขอบคุณค่ะ"ฟางหน้าแดงแล้วรับมันมาบังศรีษะไว้
 
"หน้าแดงแบบนี้ สงสัยจะเป็นไข้แล้วสินะเนี่ย"ป๊อปปี้มองฟาง
 
"รีบกลับเถอะค่ะ เดี๋ยวมันจะตกหนักนะ"ฟางว่าแล้วรีบเดินไปทันที
เธอกลัวเหลือเกินว่าชายหนุ่มจะจับได้ว่าเธอชอบเขามากแค่ไหน
 
"ฟาง"จู่ๆร่างสูงก็วิ่งมาจับมือเธอเอาไว้
 
"คะ...."ฟางมองไปที่มืออย่างงงๆ
 
"วิ่งไปด้วยกันเถอะ พี่ว่ามันจะเร็วกว่า พร้อมยัง"ป๊อปปี้ถาม
 
"พร้อมแล้ว"ฟางพยักหน้า
 
"งั้นไปเลย"ป๊อปปี้พาฟางวิ่งฝ่าสายฝนไปด้วยกัน  ฟางรู้สึกดีมาก
แม้มันจะเป็นอะไรเพียงน้อยนิด แต่มันก็สำคัญกับเธอมาก
 
"เย้....ถึงสักที"ฟางยิ้มดีใจที่วิ่งมาถึงหน้าบ้านตัวเองได้
 
"พี่กลับแล้วนะ ฟางรีบเข้าบ้านเร็วเดี๋ยวจะไม่สบายเอาได้"
 
"ค่ะ  แล้วพี่ป๊อปจะกลับไง"ฟางรู้สึกเป็นห่วง
 
"พี่บอกให้รีบเข้าบ้านไง เข้าไปสิ ฟาง"ป๊อปปี้ดุร่างบาง
 
"กลับบ้านดีๆนะคะ"ฟางเอ่ยแล้วจำใจหันหลังกลับเข้าบ้านไป
 
 
 
โรแมนติกอ่า....ฟินจัง คงจะดีถ้าคบกันสักทีเนอะๆ