Because I Love You เพราะรักถึงได้ยอม

"พี่ป๊อป ทำไงดี ฝนตกแล้วอ่า"ฟางกับป๊อปปี้เดินออกมานอกร้านไอติม

"ทำไงได้ก็ต้องกลับล่ะ เพราะนี่มันก็หกโมงเย็นแล้วนะฟาง"

"เฮ้อ...เป็นเพราะฟางแท้ๆ"ถ้าเธอไม่มัวแต่กินก็คงไม่กลับช้าหรอก

"อ่ะ....เอาไปหลบฝนก่อน"ป๊อปปี้ส่งกระเป๋าเป้ของตัวเองให้ฟาง

"เอ่อ....ขอบคุณค่ะ"ฟางหน้าแดงแล้วรับมันมาบังศรีษะไว้

"หน้าแดงแบบนี้ สงสัยจะเป็นไข้แล้วสินะเนี่ย"ป๊อปปี้มองฟาง

"รีบกลับเถอะค่ะ เดี๋ยวมันจะตกหนักนะ"ฟางว่าแล้วรีบเดินไปทันที

เธอกลัวเหลือเกินว่าชายหนุ่มจะจับได้ว่าเธอชอบเขามากแค่ไหน

"ฟาง"จู่ๆร่างสูงก็วิ่งมาจับมือเธอเอาไว้

"คะ...."ฟางมองไปที่มืออย่างงงๆ

"วิ่งไปด้วยกันเถอะ พี่ว่ามันจะเร็วกว่า พร้อมยัง"ป๊อปปี้ถาม

"พร้อมแล้ว"ฟางพยักหน้า

"งั้นไปเลย"ป๊อปปี้พาฟางวิ่งฝ่าสายฝนไปด้วยกัน  ฟางรู้สึกดีมาก

แม้มันจะเป็นอะไรเพียงน้อยนิด แต่มันก็สำคัญกับเธอมาก

"เย้....ถึงสักที"ฟางยิ้มดีใจที่วิ่งมาถึงหน้าบ้านตัวเองได้

"พี่กลับแล้วนะ ฟางรีบเข้าบ้านเร็วเดี๋ยวจะไม่สบายเอาได้"

"ค่ะ  แล้วพี่ป๊อปจะกลับไง"ฟางรู้สึกเป็นห่วง

"พี่บอกให้รีบเข้าบ้านไง เข้าไปสิ ฟาง"ป๊อปปี้ดุร่างบาง

"กลับบ้านดีๆนะคะ"ฟางเอ่ยแล้วจำใจหันหลังกลับเข้าบ้านไป

โรแมนติกอ่า....ฟินจัง คงจะดีถ้าคบกันสักทีเนอะๆ