กำดักร้าย นายหน้าหวาน

  ณ สนามบิน
รางบางที่พึงจะลงมาจากเครื่องกำลังมองหาคนที่มารับเธอหลังจากที่เธอไปเรียนดิไซเนอร์ที่ปารีสมา 2 ปี ซึ้งเมื่อกวาดตาไปรอบๆเธอก็ไไม่เห็นใคร...ก็แน่ซิคนเยอะขนาดเนี้ย..แต่เหมือนเธอได้ยินเสียงคนที่เธอรู้จัก..หึไม่ใช่ใครที่ไหนพี่ชายของเธอนั้นเอง..เธอรีบวิ่งไปกอดพี่ชายสุดที่เลิฟอย่างคิดถึงและหันไปไหว้และกอดคุณพ่อคุณแม่ของเธออย่างคิดถึง
ฟาง// แม้ไม่คิดจะกอดพี่บางหรือไง  //ฟางทำหน้างอนๆ
แก้ว// อ้ออออ มามะพี่สาวสุดที่รัก  แก้วจะกอดให้หายคิดถึงเบย //แก้วพูดแล้วหีันไปกอดพี่สาวคนสวย
ฟาง// พอแล้วแก้วพี่หายใจไม่ออก 
แก้ว// 555555  ก็คนมันคิดถึง
ฟาง// เอะ แต่แก้วเปลี่ยนไปแยอะเลยนะ // ฟางพูดแล้วหมุนตัวแก้ว
แก้ว// ยังไงค่ะ แก้วเปลี่ยนตรงไหน 
ฟาง//ก็ทรงผมจนกสั้นก็กลายเป็นยาวแล้วการแต่งตัวก็เปลี่ยนไปจากใส่กางเกงกลายเป็นใส่กระโปรง
ป็อปปี้// ใช่ แล้วนี้แก่เปลี่ยนเพศแล้วยังอะ 
แก้ว // เพี้ย นี้เนะ //แก้วพูดพลางทุบแขนปพี่ชาย
ป็อปปี้// โอ้ย ฉันเจ็บนะยัยแก้ว
แก้ว // ก็ คัยใช่ให้ว่าแก้ว ละ
   แล้วทั้งคู่ก็ยื่นเที่ยงกัน          
แม่กิ่ง// ไปได้แล้ว
 แล้วทุกคนก็เดินไปที่รถเพื่อไปร้านอาหารที่มีแม่ฟินพ่อพจพ่อแม่ของฟางและแม่โทยะกับพ่อพนพ่อแม่ของโทโมะรออยู่เพื่อเลี้ยงที่แก้วกลับมา...แต่มันไม่ใช่แค่นั้นนะซิ.....