ทาสรักทาสหัวใจ

 

 

 

 

"อ้าว จะไปแล้วหรอ รึว่าจะไปเข้างาน นี่พึ่งเที่ยงเองนะ"เฟย์ตื่นขึ้นมาแล้วเห็นเขื่อนกำลังแต่งตัวก็ยิ้มหวานพลางกระชับผ้าห่มขึ้นมานั่งแล้วทักชายหนุ่ม

 

 

"เมื่อคืนมันก็ผ่านไปแล้วผมก็ไปตามทางของผมสิครับคนสวย" เขื่อนหันมาตอบเฟย์แล้วคิดถึงเมื่อคืนที่เขาพาเฟย์มาส่งที่ห้องพักในโรงแรมหรูที่เธอพักก่อนที่ความเมาของทั้งคู่จะทำให้ความสัมพันธ์จบที่เรื่องบนเตียง

 

"แหมๆ หนุ่มบาร์โฮสเนี่ยมีวินัยจะเลยเนาะ พอหมดเวลาทำงานก็แยกย้าย นี่คงจะทำแบบนี้กับสาวๆมาเยอะล่ะสิท่า เอางี้ อยากได้เท่าไหร่ล่ะ ถ้าชั้นจะให้นายอยู่กับชั้นต่อ"เฟย์พูดพลางเอื้อมมือไปหยิบสมุดเช้คเงินสดหมายจะเขียนให้

 

"ไม่คิดเลยนะครับว่าคำพูดแบบนี้จะหลุดมาจากปากของสาวสวยอย่างคุณ คำพูดที่ชอบดูถูกคนอื่นแบบนี้ต่อให้มีเงินมากมายรึสวยเหมือนนางงาม ผมก็ขอบาย"เขื่อนส่ายหย้าเอือมระอาพร้อมกับว่าก่อนที่จะขอตัวเดินออกไปจากห้องทันที

 

 

"หนอย คิดว่าตัวเองเป็นใครถึงได้ทำแบบนี้กับชั้น คอยดูเถอะ นายจะต้องชดใช้"เฟย์หน้าชาที่ถูกหนุ่มบาร์โฮสต่อว่าก่อนจะทุบหมัดเล็กๆลงที่เตียงเพื่อระบายอารมณ์

 

 

 

 

 

“โอ้ย ร้อนๆ นี่เมื่อไหร่จะเสร็จเนี่ย”ฟางบ่นโอดครวญขณะช่วยคนงานลากแหมาเก็บ วันก่อนก็แกะเปลือก

หอยมุกจนเจ็บมือ เมื่อวานก็ไปที่กระชังหอยจนตัวแทบไหม้ตามแดด วันนี้ต้องมาช่วยคนงานลากแห

ไปเก็บที่โรงเก็บของ นี่ไม่คิดจะพักรึไงเนี่ย

 

 

 

 

 

 

 

“ฮือๆ เล็บหักหมดเลย มือชั้น”เมื่อลากแหมาเสร็จฟางก็มองมือตัวเองที่ลากแหมาแดงด้านไหนจะเล็บที่หักวิ่นหมด

 

 

 

 

 

 

 

 

“เล็บไปสปาเล็บสิ ไปให้เค้าตะไบเอาเล็บที่พังออก แล้วก็เอานิสัยแย่ๆไปด้วยยิ่งดี”ป๊อปปี้ที่มาถึงเกาะก็เห็นฟางที่หลบมาดูมือตัวเองแล้วโอดครวญก่อนจะเบ้ปากอย่างหมั่นไส้แล้วว่าฟางทันที

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ ถ้าจะมาหาเรื่องกันอย่างงี้ก็เชิญกลับไปเลยท่าเรืออยู่ทางโน้น”ฟางโวยกลับเพราะ3วันที่ป๊อปปี้ลากเธอมาทำงานที่เกาะแทนไปทำงานที่โรงแรม ก็ว่าเหนื่อยแล้ว แต่ป๊อปปี้แกล้งอีกให้ไปนอนกับพื้นไม้แข็งๆ อากาศร้อนๆและไม่ให้แต่งหน้าหรือทาครีมอะไร แค่นี้เธอแทบจะโดนแดดเผาอยู่แล้ว

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ะ เธอลืมอะไรไปรึเปล่านี่น่ะ ที่ของชั้น หรือว่าฝันจะเป็นคุณนายเจ้าของที่นี่อยู่ล่ะ”ป๊อปปี้เยาะ ฟางได้แต่

หงุดหงิดทำอะไรป๊อปปี้ไม่ได้ก็เดินหนีชายหนุ่มทันที

 

 

 

 

 

“เอ้า เดี๋ยวเก่งแฮะ พอสู้ไม่ได้ก็หนีอย่าง นี่คงถนัดสินะกับการหนีปัญหาน่ะ”ป๊อปปี้ตามมาว่าไม่ลดละ

 

 

 

 

 

“นี่ ชั้นถามจริงเถอะป๊อปปี้ ตอนที่ชั้นเรียนอยู่กับนาย ชั้นยอมรับว่าหลอกใช้งานนายแต่ชั้นไม่เคยจิกกัดว่านายขนาดนี้เลยนะ จะมาปากร้ายกับชั้นไปถึงไหน”ฟางว่า

 

 

 

 

 

 

“เหอะ หลอกใช้งานชั้น ถ้าหน้าไม่หนาจริงนี่ไม่กล้าพูดได้เต็มปากหรอกนะ”ป๊อปปี้ว่าฟางอ้อมๆ ฟางโมโหรีบไปผลักปป๊อปปี้แล้ววิ่งหนีแต่ป๊อปปี้วิ่งคว้าตัวฟางมาได้ทัน

 

 

 

 "ปล่อยชั้นนะ ไอ้คนใจดำ"ฟางดิ้นไปมาในอ้อมกอดของป๊อปปี้หมายจะให้เขาปล่อยตัว

 

 

“นี่ คิดว่าเป็นนางเอกอยู่รึไง ตื่นได้แล้ว นี่น่ะคือความจริง นี่น่ะคือขุมนรกที่จะลงทัณฑ์นางฟ้าลวง

โลกอย่างเธอ แค่นี้มันยังน้อยไปสำหรับความเจ็บปวดของชั้น”ป๊อปปี้เขย่าร่างบางจนตัวสั่นแล้วตะคอก

 

 

 

 

 

 

“ชั้นเจ็บนะป๊อปปี้ นี่จะแค้นอะไรนักหนาเนี่ย หนี้ชั้นก็เป็นให้นาย อยากเอาคืนชั้นแกล้งใช้งานชั้น

หนักเพื่อคืนจากตอนเรียนมหาลัยแค่นั้นน่ะหรอ”ฟางว่า

 

 

 

 

 

“เรื่องที่มหาลัยน่ะมันสอนให้ชั้นได้รู้ว่า ความงามน่ะมันแค่เปลือกนอกที่คนสวยๆอย่างเธอน่ะหล่อ

หลอมเป็นเปลือกล่อให้ผู้ชายมาหลง แม้ว่าชั้นจะเคยโง่ แต่ไม่โง่ซ้ำสองหรอกนะ แต่สิ่งที่เธอทำลาย

ชีวิตชั้นมันหนักหนาเกินกว่าชั้นจะให้อภัยเธอ พี่เธอและคู่หมั้นของเธอ”ป๊อปปี้ว่าแล้วหวนคิดถึงวัน

แต่งงานเมื่อเดือนก่อนที่เขาและจินนี่แทนจะได้มีความสุขร่วมกัน แต่อีก2วันต่อมาต้องกลายเป็น

ความเศร้าที่เขาไม่มีวันได้กอดหรือจูบเจ้าสาวที่แสนดีของเขาไปตลอดกาล ป๊อปปี้ใช้เวลาอยู่หลาย วันรวบรวมข้อมูลและคิดแผนการทั้งหมด ก่อนจะใช้เวลาในอีก2อาทิตย์ต่อมาหลังจากจัดการเรื่องาน

ศพจินนี่ให้เรียบร้อยไปที่บ่อนเพื่อทำแผนการที่เหลือ คือการเอาหนี้ของพวกฟิล์มมาเป็นของตัวเองและบีบให้พวกหลอกลวงพวกนี้ไม่มีที่ซุกหัวนอน และพาฟางมาทรมานให้รับรู้ถึงความลำบากและให้หายแค้นแก่เขา

 

 

 

 

 

 

“งั้นบอกมาสิยะ ว่านอกจากเรื่องที่มหาลัยชั้นทำอะไรให้นายอีก”ฟางโวยวาย

 

 

 

 

“นี่ไม่รู้หรือแกล้งโง่ห้ะ ได้ชั้นจะสงเคราะห์บอกเธออีกทีละกัน”ป๊อปปี้พูดจบก็กระชากร่างบางไปที่บ้านพักที่เกาะนี้เวลาเขามาดูงานที่เกาะแล้วต้องค้างคืนที่นี่

 

 

 

 

 

 

“โอ้ย ชั้นเจ็บนะ ไม่โยนชั้นไม่ได้รึไง คนนะไม่ใช่ลูกบอล”ฟางโวยวายเมื่อมาถึงในบ้าน ป๊อปปี้ที่โยนฟางลงกับพื้นกระเบื้อง จนฟางร้องโวยวายแล้วลูบตามศอกที่แดง

 

 

 

 

 

“เธอมีค่าพอให้ชั้นทะนุถนอมด้วยหรอ ผู้หญิงที่ใช้เวน่ห์พร่ำเพื่อหลอกล่อผู้ชาย ทำให้ค่าตัวเองแทบไม่เหลือไม่ควรค่าอะไรที่จะต้องทะนุถนอม ผู้หญิงราคาถูก”ป๊อปปี้พูดตอกกลับเสียงเย็นชาจนฟางสะอึก

 

 

 

 

“กรี้ดดดด ชั้นเกลียดนาย ป๊อปปี้ ชั้นเกลียดนาย”ฟางร้องเพราะไม่เคยมีผู้ชายคนไหนที่เจอเธอแล้วว่าเธอและทำตัวร้ายๆแรงๆกับเธอแบบนี้

 

 

 

 

 

 

“เหอะ อย่างกับชั้นไม่เกลียดเธอล่ะ ชั้นนี่สะอิดสะเอียนด้วยซ้ำที่ต้องแตะต้องผู้หญิงเปื้อนเลือดเลวๆ

อย่างเธอ”ป๊อปปี้ว่าแล้วเอามือถูกไปมาทำท่ารังเกียจจนฟางสะอึกแทบจะร้องไห้ออกมาแต่ร้องไม่ออก

 

 

 

 

 

 

“นี่มันจะมากไปแล้วนะ ชั้นเลว แล้วเลวตรงไหน อีแค่หลอกผุ้ชายโง่ๆ เซ่อๆอย่างนาย ไม่สิชั้นไม่ได้หลอก ชั้นใช้ให้ทำงาน นายก็กระดิกหางวิ่งมาคอยรัยใช้ชั้น แค่แลกกับขนมให้แต่ละครั้งนี่นา เป็นลูกหนี้นายแล้ว

ไงมันไปเปื้อนเลือดตรงไหนห้ะ”ฟางโวยวายกลับเสียงดังไม่ยอมแพ้ป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

ผลัก

 

 

 

 

กรอปรูปที่ชั้นวางถูกโยนมาตรงหน้าทำให้ฟางชะงักเมื่อหยิบกรอปรูปมาดูและมองรูปคู่ชายหญิงที่ถ่ายกันริม

ทะเลแล้วมองสักพักแล้วอึ้ง นี่มันผู้หญิงที่ฝ่าไฟแดงแล้วรถพี่ชายเธอชนตายนิ

 

 

 

 

 

 

“ผู้หญิงคนนี้คือเมียของชั้น จินนี่ จำไม่ได้รึไง เคยเจอกันที่ร้านอาหารแล้วเธอประชดว่าจะกราบขอโทษจินนี่น่ะ ตอนนี้จะกราบก็ได้นะ แต่ชั้นกับจินนี่ไม่รับเพราะมันสกปรกเกินไป”ป๊อปปี้ว่า ทำให้ฟางอึ้งกว่าเก่า

 

 

 

 

 

“อ้อ ชั้นไม่ต้องสาวความอะไรมากใช่มั้ย ที่แม้ว่ากฎหมายจะบอกว่าเป็นอุบัติเหตุเอาผิดกับพี่กับคู่ หมั้นเธอไม่ได้ แต่ความจริงมันก็เป็นความจริงพวกเธอรู้อยู่แก่ใจดีว่ามันคืออะไร ซึ่งชั้นว่าจริงๆแล้ว

พวกที่ต้องตายน่ะน่าจะเป็นพวกเธอไม่ใช่คนดีๆแบบจินนี่”ป๊อปปี้ตะคอกใส่ฟางอย่างอัดอั้นและคับแค้นใจ

 

 

 

 

 

 

“แต่ พวกเราไม่ได้ฆ่าเมียนายนะ มันเป็นอุบัติเหตุ ตำรวจเองก็บอกว่าเมียนายฝ่าไฟแดง”ฟางพูดตามตรง

 

 

 

 

 

 

“อุบัติเหตุก็จริง แต่คนดีๆอย่างจินนี่ต้องไม่จบชีวิตแบบนี้ จบชีวิตเพราะพวกผีพนันหนีหนี้แบบนี้ คน

ดีๆทำไมต้องตาย เหลือทิ้งไว้แต่พวกเลวๆโกหกหลอกลวงแบบนี้”ป๊อปปี้ตะคอกว่าใส่ฟางจนฟางกลัว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

 

ฟางตกใจโมโหเหมือนกันและตบหน้าป๊อปปี้ทันทีก่อนจะวิ่งหนี แต่ล้มลง จึงถูกป๊อปปี้กระชากขาไว้พร้อมกลับลากมาแนบลำตัวชายหนุ่ม

 

 

 

 

 

“กรี้ดดด ปล่อยนะไอ้บ้า ไอ้โรคจิต ช่วยด้วยค่า”ฟางดิ้นร้องโวยวายพยายามจะถีบให้หลุดจากป๊อปปี้

 

 

 

 

“เงียบ ชั้นบอกให้เงียบ”ป๊อปปี้รีบตวาดใส่ฟางจนน่ากลัว จนฟางหยุด

 

 

 

 

 

“นี่คิดว่าหนีไปแล้วใครจะมาช่วยเธอ อย่าลืมสิ ที่เกาะนี่มันคือเกาะของชั้น ฟาร์มของชั้น คนงานของชั้น ใครจะช่วยเธอ”ป๊อปปี้ว่าอย่างร้ายกาจ

 

 

 

 

 

“ชั้นก็จะบอกว่านายน่ะโรคจิต นายล่อลวงชั้นมาปล้ำ”ฟางรีบพูด

 

 

 

 

“ก็ยังคงจะใช้มารยา สร้างเรื่องโกหกอีกนะ สมแล้วที่เป็นดาราดาวรุ่ง หึ แต่คงรุ่งริ่งอ่ะนะ เพราะดาว

ที่อยู่บนฟ้าตอนนี้ร่วงลงมาใช้กรรมที่เคยก่อเอาไว้ไงล่ะ”ป๊อปปี้ว่า

 

 

 

 

 

“แล้วจะทำไม ชั้นโกหก ทำทุกอย่างเพื่อสิ่งที่ดีที่สุด ใครๆเค้าก็ทำกันทั้งนั้นล่ะ”ฟางว่ากลับ

 

 

 

 

 

“ใครก็ทำ งั้นหรอ นี่เธอคงจะร้ายจนถลำลึกเลยสินะ ไม่มีความสำนึกผิดอยู่ในหัวเลย เธอมันยัยปีศาจร้าย”ป๊อปปี้ว่าฟางทันที

 

 

“อย่างกับนายดีตาย นายเองตอนนี้มันก็ปีศาจเหมือนกันล่ะ”ฟางว่ากลับอย่างไม่กลัว

 

 

 

 

 

“ก็ดี ปีศาจอยู่ด้วยกัน ไม่ต้องออกไปยุ่งทำลายคนดีๆคนอื่นอีก นี่ชั้นเสียสละแล้วนะ อ้อ เธอคงจะสะกดคำ

ว่าเสียสละไม่เป็นสินะ เอาเป็นว่า ขนาดทำงานหนักที่ฟาร์มนี้เธอก็ยังจะปากดีกับชั้น พอเธอรู้เรื่องของจินนี่ เธอก็ยังไม่สำนึก เอายังไง เอาเธอไปขายให้พวกซ่องกลางทะเลเลยมั้ย”ป๊อปปี้ขู่

 

 

 

 

 

 

“ไม่เอา อย่านะนายป๊อปปี้”ฟางตกใจ แม้เธอจะไม่กลัวป๊อปปี้แต่เวลานี้ คนอย่างป๊อปปี้สามารถทำ

อะไรได้หลายๆอย่างที่เธอเองก็คาดไม่ถึงได้เหมือนกัน

 

 

 

 

 

“ทำไม กลัวแล้วล่ะสิ ลำพังตำแหน่งลูกหนี้ใช้หนี้คงจะไม่พอสินะ งั้นมานี่”ป๊อปปี้ลากฟางออกมา

จนถึงโถงที่ศาลาที่คนงานในฟาร์มกำลังมาทานข้าวกัน

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทุกคน ฟังให้ดี ว่านับต่อจากนี้ ผู้หญิงคนนี้ที่มาทำงานที่ฟาร์มมุกแห่งนี้ หลบไปอู้ หรือว่างงาน รีบ

โยนงานให้เธอทำให้หมด ถ้าให้ลงไปงมเอาหอยมุกได้ยิ่งดีไม่ต้องให้พัก อย่าให้หนีไปไหน ข้าวก็

ให้กินแค่จานเดียว ให้แต่ข้าวกับน้ำปลานะ เพราะผู้หญิงเก่งออกไปหาของกินเองได้ เพราะผู้หญิง

คนนี้คือนักโทษ คือฆาตกรฆ่าคุณจินนี่”ป๊อปปี้ประกาศกร้าว ท่ามกลางเสียงฮือฮา โจทก์จันท์ทั่ว

ศาลา และมองฟางด้วยสายตาสมเพชจนฟางกำมือแน่น รู้สึกแย่ ไม่ได้ เธอจะร้องไห้ไม่ได้

 

 

 

 

 

“เอ้า ยืนเซ่อทำไม แสดงว่าว่างแล้วใช่มั้ย ไปทำงาน”ป๊อปปี้ไล่ฟางไปทำงานจนฟางสะดุ้ง

 

 

 

 

“ได้ งั้นก่อนที่ชั้นจะไปทำงานกับโรงงานหอยมุกนรกเนี่ย ก็ทำอะไรตอบแทนนายหัวของฟาร์หอย

มุกนี่ละกัน”ฟางยิ้มนิดนึงก่อนจะเจอโถน้ำปลาที่โต๊ะก็หยิบมาสาดใส่เสื้อป๊อปปี้ทันที

 

 

 

 

“นี่มันจะมากไปแล้วนะยัยนักโทษ”ป๊อปปี้เดือดจัดกระชากแขนฟางมาบิดจนฟางร้องเจ็บ

 

 

 

 

 

“ชั้นทำงานให้นายแต่ไม่ได้หมายความว่าคนอย่างนายมีสิทธิมาด่าว่าชั้นแล้วชั้นต้องก้มหน้าเป็น

นางเอกที่อ่อนแอหรอกนะ เพราะชั้นคือฟาง ชั้นไม่มีวันยอมอ่อนให้นายแน่”ฟางเยาะเย้ยไม่รู้สึกกลัว

 

 

 

 

 

 

“อ๋อหรอ เธอคือฟาง นางฟ้าปีกหักจอมลวงโลกชั้นก็ลืมไปจริงๆ มานี่”ป๊อปปี้พูดก่อนจะกระชากลาก

ฟางกลับไปที่บ้านพักตัวเองทันที

 

 

 

 

 

 

“ว้าย นี่นายจะทำอะไร ไม่นะ”ฟางถูกผลักให้ล้มไปกองกับพื้นห้องน้ำแล้วต้องตกใจเมื่อป๊อปปี้เข้า

มาแล้วปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตออกมาเผยให้เห็นผิวขาวและอกกว้าง

 

 

 

 

 

 

“คิดว่าชั้นจะพิศวาสเธออยู่งั้นหรอ อย่าสำคัญตัวเองผิดไปหน่อยเลย เอาไปซัก ถ้ายังมีกลิ่นน้ำปลา

อีกนะ ชั้นจะเอาน้ำปลามรราดเสื้อเธอคืนบ้าง”ป๊อปปี้ว่าแล้วปาเสื้อใส่หัวฟางก่อนจะเดินออกไป

 

 

 

 

 

 

“หึ่ย ชั้นเกลียดนายยย”ฟางกำเสื้อป๊อปปี้ด้วยความคับแค้นใจแล้วตะโกนออกมา

 

 

 

 

 

 

เรื่องนี้พระเอกนางเป็นพวกซาดิส ชอบทำร้ายทารุณกันทั้งคำพูดและการกระทำ 5555