ทาสรักทาสหัวใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เย็นป่านนี้แล้วกลับกันเถอะค่ะ ตัวเล็กจะได้พักผ่อน”ฟางหันไปบอกป๊อปปี้ที่นั่งมองพระอาทิตย์ตกดินอยู่

 

 

 

 

 

“นี่ ชั้นถามจริงถ้าเกิดแก้วเจอเธอแล้วเธอจะกลับไปกับแก้วมั้ย”ป๊อปปี้พูดแล้วหันไปมองฟางที่อุ้มตัวเล็ก

 

 

 

 

 

“เอ่อ เย็นมากแล้วเดี๋ยวฟางอุ้มตัวเล็กไปก็ได้ค่ะ มาเถอะ”ฟางไม่ตอบและอุ้มตัวเล็กเดินออกไป

ป๊อปปี้รีบตามฟางไป แล้วเดินข้างๆฟาง

 

 

 

 

 

“เธอยังไม่ได้ตอบคำถามชั้นเลย ว่าเธอจะเอายังไง รึว่าชอบรึไงที่จะอยู่กับสถานะแบบนี้”ป๊อปปี้ว่า

 

 

 

 

 

“ชั้นแต่งงานกับพี่หมอแล้ว ชั้นก็ต้องเลือกพี่หมอสิคะ”ฟางพูดขึ้น

 

 

 

 

“แต่เธอเคยเป็นเมียชั้น แล้วก็เป็นแม่ของลูกชั้นด้วย แถมเมื่อกลางวันเรายัง”ป๊อปปี้พยายามพูด

 

 

 

 

“หยุดเลยค่ะ อย่าพูด ชั้นจะไม่ยอมให้มันเกิดขึ้นอีกเด็ดขาด”ฟางหันขวับไปพูด

 

 

 

 

 

“ทั้งๆที่เธอก็รู้ว่ามันเกิดขึ้นไปแล้ว หึ เมียแต่งของหมอไทม์ แล้วก็มาเป็นเมียชั้น นี่เลือกสักคนเถอะ

หรือว่าชอบที่จะมีผู้ชายเข้ามารุมล้อมแบบนี้ งั้นก็บอกไว้เลยนะ ว่าชั้นไม่ใช่ตัวเลือกของเธอ ถ้าเธอ

ไม่เลือกชั้น และยังจะให้สถานะมันคาราคาซังแบบนี้น่ะ ก็ได้ กลับไปลองของเก่า ก็สนุกดีอีกแบบ”ป๊อปปี้ว่า

 

 

 

 

 

“คงไม่มีวันนั้นหรอ คนมันปิศาจร้าย ชั้นไม่มีวันจะอยู่กับคุณ”ฟางพูดแล้วเดินหนี

 

 

 

 

“นี่ แต่ที่อุ้มนั่นน่ะ ก็ลูกชั้นเหมือนกันนะ”ป๊อปปี้โวยวายแล้วเดินตามมาติดๆ

 

 

 

 

“แล้วไงคะ เค้าก็ลูกชั้นเหมือนกันล่ะ”ฟางเองหันขวับไปว่าป๊อปปี้บ้าง

 

 

 

 

“แล้วไง ทิ้งลูกทิ้งผัวไปแต่งงานใหม่ แล้วตอนนี้จะมาเรียกร้องอะไร ชั้นไม่ให้ลูกเธอหรอกนะ”ป๊อปปี้ว่าใส่ฟาง ฟางนิ่งเงียบไม่พูดอะไรต่อแล้วเดินไปเรื่อยๆจนใกล้ถึงกระท่อมของเธอ

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวคุณอุ้มตัวเล็กกลับบ้านละกัน ชั้นจะอยู่ที่นี่ของชั้นต่อเงียบๆไม่หนี”ฟางพูดแล้ววางตัวเล็กลง

 

 

 

 

 

 

 

 

“หม่าม้า”ตัวเล็กร้องเรียกฟางเมื่อฟางวางลง ทำให้ฟางชะงักใจเต้นรัว ตัวเล็กเดินจ้ำๆ ไปจับชาย

กระโปรงที่ฟางใส่ ฟางหันกลับมานั่งยองๆ แล้วอุ้มตัวเล็กขึ้นมาหอม

 

 

 

 

 

 

 

“ป้ะ ป๋า”ตัวเล็กที่ถูกฟางหอมก็ร้องเรียกป๊อปปี้ ชายหนุ่มเดินเข้าไปใกล้ แล้วป๊อปปี้ ฟางและตัวเล็กก็

อยู่ด้วยกัน ฟางและป๊อปปี้สบตากันใจเต้นหวนคิดถึงตอนที่ฟางยังท้องและดูแลกัน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ป๊อป อยู่ไหนเนี่ย”แก้วที่ทานข้าวอิ่มแล้วเดินส่องไฟฉายตามหาป๊อปปี้ ทั้งคู่ตกใจ

 

 

 

 

 

“เจ้านายคะ”โบว์ที่ช่วยแก้วร้องเรียกป๊อปปี้อีกแรง โดยมีโทโมะและกั้งเดินตาม

 

 

 

 

 

“เอ่อ ทุกคนครับ ผมว่าบางทีเจ้านายอาจจะอยู่ด้านหน้าเกาะกับคุณตัวเล็กก็ได้นะครับ”กั้งรีบพูด

 

 

 

 

“หน้าเกาะอะไรล่ะกั้ง เราเดินไปดูแล้วนะยังไม่เจอ2คนนั่นเลย”แก้วเถียง

 

 

 

 

 

“ปล่อยไปเถอะกั้ง คนเค้ารักกันเค้าขาดใจตายแน่ถ้าพรากจากกัน”โทโมะหงุดหงิดก็ว่าประชดแก้ว

 

 

 

 

 

“ใช่ ชั้นคงทนไม่ได้แน่ ถ้าพรากจากพี่ป๊อป ใจจะขาดแล้วเนี่ย”แก้วไม่ยอมแพ้ประชดกลับ

 

 

 

 

“เห้อ พอกินอิ่มก็ทะเลาะกันต่ออีกแล้ว”โบว์ที่ถอยมาเดินข้างกั้งก็แอบกระซิบบอก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ้าว มาทำอะไรตรงนี้”ป๊อปปี้รีบอุ้มตัวเล็กมายืนตรงใกล้ๆกระท่อมฟางแล้วพูด

 

 

 

 

“พี่ป๊อป เอาหลานมาทำอะไรตรงนี้ มันมืดแล้ว เดี๋ยวก็เจอพวกแมลงมากัดหลานหรอก”แก้วบ่นยาวเหยียด

 

 

 

 

 

“ห่วงป๊อปปี้ก็บอกไปสิ ไม่ต้องเอาหลานมาอ้างหรอก”โทโมะว่าแก้ว

 

 

 

 

 

“เอ่อ ก็พี่พาตัวเล็กไปดูพระอาทิตย์ตกดินน่ะ เลยเดินเพลินไปหน่อย ค่ำเลย”ป๊อปปี้แกล้งหัวเราะแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องมาหัวเราะนะ ไม่ตลกนะแบบนี้ ถ้าหลานเป็นอะไรจะว่าอะไรเนี่ย”แก้วดุป๊อปปี้ยกใหญ่เพราะห่วงตัวเล็กมาก

 

 

 

 

“คร้าบ นี่เราเป็นน้องรึแม่พี่เนี่ย”ป๊อปปี้รีบบอก

 

 

 

 

 

“รึว่าอยากเป็นเมีย”โทโมะยังไม่เลิกแขวะ

 

 

 

 

“นี่ ถ้าช่วยเงียบซัก10นาทีไม่มีใครว่าเป็นใบ้หรอกนะ คนเค้าจะคุยกัน”แก้วหันไปว่าโทโมะ

 

 

 

 

 

“หม่าม้า”ตัวเล็กที่ถูกป๊อปปี้อุ้ม ก็หันหลังเอามือคว้าลมร้องเรียกแม่

 

 

 

 

 

“หม่าม้า เดี๋ยวนะ ตัวเล็กไม่เคยเรียกใครว่าหม่าม้านี่พี่ป๊อป”แก้วเริ่มจับสังเกต

 

 

 

 

“อ๋อ สงสัยตัวเล็กเรียกแก้วไง”ป๊อปปี้เปลี่ยนเรื่องแล้วหัวเราะกลบเกลื่อน โทโมะหน้าเสีย

 

 

 

 

 

“บ้า ตัวเล็กเรียกแก้วว่าแก้วเฉยๆ หม่าม้างั้นหรอ”แก้วไม่ยอมรีบเถียงแล้วมองไปในกระท่อม

 

 

 

 

“เอ่อ ค่ำละ แก้วไปกันเถอะพี่เหนียวตัวอยากอาบน้ำ แล้วทำแผลละ”ป๊อปปี้รีบพูด แก้วยิ้มนิดนึงทำ

เป็นเดินไป และอาศับความไวของตัวเองวิ่งเข้าไปในกระท่อม

 

 

 

 

 

 

 

 

“ว้าย”แก้ววิ่งเข้ามาชนกับฟาง สองสาวร้องเสียงหลง

 

 

 

 

 

“พี่ฟาง/ฟาง”โทโมะกับโบว์ที่วิ่งตามมาเมื่อเห็นฟางก็ร้องอย่างตกใจ

 

 

 

 

 

“เอ่อ เรื่องนี้พี่อธิบายได้”ป๊อปปี้พยายามพูด

 

 

“งั้นเรากลับไปเคลียร์กันที่บ้านทั้งหมดนี่ล่ะ”แก้วพูดเสียงแข็งทำให้ทุกคนต้องยอมทำตามคำสั่งทันที

 

 

 

 

 

 

“พี่ป๊อปนี่มันเรื่องอะไร ทำไมถึงจับตัวฟาง เอ้ย คุณดาวมาแบบนี้ นี่มันเรื่องใหญ่เลยนะ คุณดาวเค้า

เป็นเจ้าสาวของหมอไทม์พี่ลักพาตัวเค้ามาทำไม”เมื่อถึงบ้านแก้วก็เปิดประเด็น โดยที่โบว์อุ้มตัวเล็กไปอาบน้ำ

 

 

 

 

 

“ไม่ใช่ดาว ดาวบ้าอะไร นี่มันฟางเมียพี่ต่างหากล่ะ”ป๊อปปี้โพล่งออกมา แก้วหันขวับไปมอง

 

 

 

 

 

 

“ค่ะ ตอนนี้ดาวรู้แล้วว่า ดาวก็คือฟาง แม่ของตัวเล็ก”ฟางพูดแต่ไม่ยอมบอกว่าตัวเองเป็นเมียป๊อปปี้

 

 

 

 

 

“งั้นแสดงว่าดาว เอ้ย ฟางความจำกลับมาทั้งหมดแล้วใช่มั้ย”แก้วรีบถาม

 

 

 

 

 

“ไม่ใช่หรอกค่ะ ความจำยังกลับมาไม่หมด เอ่อแล้วนี่พี่หมอล่ะคะ เค้ามาด้วยรึเปล่าพี่หมอตอนนี้เป็น

ยังไงบ้าง สบายดีมั้ยคะ”ฟางพูดและรีบถามถึงไทม์จนป๊อปปี้ถึงกับเซ็ง

 

 

 

 

“โอ๊ย จะมาถามทำไม ไม่ขึ้นเรือไปหาเลยล่ะ”ป๊อปปี้หงุดหงิดโวยวาย

 

 

 

 

“แน่ล่ะ แก้วพาฟางไปแน่ แล้วพี่ป๊อป พี่ป๊อปโดนแน่ ทำเรื่องแสบไว้เยอะนะ”แก้วดุป๊อปปี้

 

 

 

 

“ถ้าจะทำอะไรพี่น่ะ ทำยัยนี่ด้วย เพราะยัยนี่ก็เป็นต้นเหตุให้พี่ต้องเป็นแบบนี้”ป๊อปปี้เถียง

 

 

 

 

“เอ่อ พอก่อนเถอะค่ะ ตอนนี้ฟางอยากรู้พี่หมอเป็นยังไงบ้างคะ”ฟางถาม

 

 

 

 

“ตอนที่ฟางโดนพี่ป๊อปพาตัวมาค่ะ หมอไทม์หัวฟาด ตอนนี้ยังอยู่โรงพยาบาล แต่พวกเราคงคิดว่า

ตอนนี้หมอไทมืคงจะออกจากโรงพยาบาลแล้ว”แก้วพูดจบฟางก็ทรุดลงไป แล้วมองแหวนที่ไทม์สวมในมือ

 

 

 

 

 

“ฮือๆ พี่หมอ พี่หมอจะเป็นยังไงบ้างป่านนี้ ดาวของพี่หมออยู่นี่นะ”ฟางเมื่อฟังอาการของไทม์ก็

ปล่อยโฮออกมาแล้วเอาแหวนที่สวมมาเเนบหน้าตัวเอง ป๊อปปี้มองภาพที่ฟางร้องไห้ก็นิ่งเงียบๆ

ก่อนจะเดินไปอุ้มตัวเล็กจากโบว์

 

 

 

 

 

 

“พี่ป๊อป”แก้วเดินไปหาป๊อปปี้ที่ส่งตัวเล็กเข้านอนแล้ว

 

 

 

 

 

“ไปพักผ่อนเถอะแก้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่ก็กลับแล้ว กลับไปรีบโทษที่ลักพาตัวเจ้าสาวชาวบ้านมา”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

“พี่ยังรักฟางอยู่ใช่มั้ยพี่ป๊อป เลยลักพาตัวเค้ามาแบบนี้”แก้วพูดไปตรงๆ ตอนนั้นโทโมะแอบมาได้ยิน

 

 

 

 

 

 

“พี่แค่อยากแก้แค้น”ป๊อปปี้ตอบ

 

 

 

 

“พี่โกหก พี่บอกว่าอยากแก้แค้นงั้นหรอ แล้วพี่จะเศร้าทำไมเมื่อกี้”แก้วว่า

 

 

 

 

“พี่บอกแก้วมาตรงๆเถอะค่ะ แก้วรู้นะว่าพี่น่ะรักฟาง แต่ปากแข็ง ตอนนี้ฟางกลับมาแล้ว แก้วรู้นะว่าพี่

ไม่พอใจที่ฟางแต่งงานกับหมอไทม์เลยลักพาตัวมาแบบนี้ไงล่ะ”แก้วพูดสรุป

 

 

 

 

 

“หึ ลักพาตัวก็มาได้แค่ตัว เพราะใจเค้ามีให้หมอไทม์ไปแล้ว ทำไงได้”ป๊อปปี้พูดแล้วเดินหนี

 

 

 

 

 

หมับ

 

 

 

แก้วรีบไปกอดป๊อปปี้ทันที

 

 

 

 

“แก้วรู้นะ ว่าในใจพี่ตอนนี้กำลังเจ็บอีกแล้วใช่มั้ย”แก้วพูด

 

 

 

 

 

“แก้ว พี่เหนื่อย พี่อยากพัก พรุ่งนี้เราจะได้กลับไปในเมืองกัน จะจับพี่ส่งตำรวจเลยก็ได้”ป๊อปปี้พูด

แล้วกอดตอบแก้วโทโมะเห็นก็เดินหนี

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรนะพี่ป๊อป แก้วจะหาทางช่วยพี่เอง”แก้วรู้สึกสงสารก็บอกป๊อปปี้

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรแก้ว คนผิดก็สมควรเข้าคุกสิ”ป๊อปปี้พูด จังหวะนั้น ฟางเดินเข้ามาพอดี

 

 

 

 

 

“ชั้นจะไม่แจ้งตำรวจหรอกค่ะ ถ้าคุณสัญญาว่าจะปล่อยตัวชั้นไปแล้วอย่าพูดถึงเรื่องราวบนเกาะนี้ให้

พี่หมอรู้”ฟางเดินมาได้ยินที่ป๊อปปี้พูดก็พูดขึ้น

 

 

 

 

 

“ทำไมล่ะ ชั้นมันปิศาจร้ายในสายตาเธออยู่แล้วนิ ทำไมไม่จับตัวชั้นไปล่ะ”ป๊อปปี้ผละออกจากแก้วแล้วพูด

 

 

 

 

 

“ที่ชั้นไม่อยากแจ้งตำรวจเพราะชั้นอยากให้เรื่องนี้มันแล้วกันไป ถือว่าสิ่งที่ชั้นถูกคุณกระทำที่นี่ คือ

สิ่งที่ชั้นเคยทำร้ายคุณในอดีต แม้ชั้นจะจำมันไม่ได้ แต่ชั้นก็รู้จากที่กั้งบอก ว่าชั้นร้ายกาจทำให้คุณ

เจ็บมาตลอด ชั้นขอโทษ ชั้นเองก็อยากให้คุณเลิกแค้นชั้น ให้เราเลิกแล้วต่อกันนะคะ เราจะได้ไม่มี

อะไรบาดหมางต่อกันอีก ชั้นขอแค่ถ้าเรากลับไป ช่วยทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นที่นี่ส่วนตัวเล็กชั้นจะ

แวะไปหาบ่อยๆนะคะแกจะได้ไม่เหงา”ฟางนิ่งสักพักก่อนจะพูดกับป๊อปปี้กับสิ่งที่เธอตัดสินใจอยู่

 

 

 

 

 

 

“ได้ ถ้านั่นคือสิ่งที่เธอต้องการ ชั้นก็จะทำ”ป๊อปปี้สิ่งสักพักก่อนจะตอบฟาง

 

 

 

 

 

เรารู้ว่ารีดเดอร์หลายคนคงหมั่นไส้นางเอกที่ไม่เลือกพระเอก555 ไม่ต้องห่วง ปากบอกว่าไม่ แต่กลับไป นี่เจอกันถี่แน่ เพราะหวายกับพิชชี่ พวกเค้ากำลังจะมา