ทาสรักทาสหัวใจ

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เจ้านาย”กั้งที่ได้สติก็รีบวิ่งมาตามเสียงร้องต้องตกใจเมื่อเห็นป๊อปปี้ถูกต้นไม้ทับ
 
 
 
“คุณกั้ง ฮือๆ ช่วยคุณป๊อปด้วย”ฟางร้องไห้สะอึกสะอื้น ก่อนที่คนงานที่พึ่งฟื้นจากยานอนหลับช่วย
กันเอาต้นไม้ออกแล้วหามป๊อปปี้กลับเข้าไปในบ้านพักทันที
 
 
 
 
“อะไรนะ พี่ป๊อปกลับไปที่เกาะอีกแล้ว อะไรเนี่ย พายุก็เข้ายังจะดื้อกลับไปที่เกาะอีก อยากจะรู้จริงๆ
ว่าที่เกาะมันมีอะไรดีกว่าลูกเนี่ย”แก้วรับสายจากนกก็บ่นอุบพลางทำงานแทน
 
 
 
 
“ยังไงพี่กั้งก็ดูแลเจ้านายด้วยนะคะ แล้วก็อย่าลืมดูแลตัวเองด้วยนะคะ”โบว์วางสายจากกั้งแล้วเดินเข้ามา
 
 
 
“อะไร เกิดอะไรขึ้นหรอโบว์”แก้วแปลกใจก็รีบถามโบว์ที่เดินเข้ามาทันที
  
 
“ที่เกาะเกิดพายุค่ะ แล้วเจ้านายก็โดนต้นไม้ล้มทับ”โบว์พูด แก้วรีบพุ่งจะไปหาป๊อปปี้
 
 
 
 
“อย่าค่ะคุณแก้ว ตอนนี้ที่เกาะเค้ากำลังดูแลเจ้านายอยู่นะคะ ขืนไปตอนนี้ มีแต่อันตรายนะคะที่ต้อง
ขับเรือไปกลางพายุแบบนี้”โบว์รั้งแก้วและพยายามพูดให้เหตุผล
 
 
 
 
“ปล่อยชั้นนะโบว์ พี่ป๊อปต้นไม้ล้มทับขนาดนั้น ชั้นจะอยู่เฉยได้ไง”แก้วดิ้นโวยวาย
 
 
 
 
“รู้นะว่ารักว่าห่วง แต่ช่วยดูตัวเองหน่อยได้มั้ยว่าตอนนี้มันพายุเข้า อย่างที่โบว์พูดมันก็ถูกว่าเอาเรือ
ออกไปตอนนี้มีแต่อันตราย”โทโมะที่เดินเข้ามาได้ยินก็พูด และแอบน้อยใจลึกๆที่แก้วแคร์ป๊อปปี้มากแบบนี้
 
 
 
 
“แต่ที่นั่นไม่มีหมอนะ แล้วพี่ป๊อปจะทำยังไง อย่างน้อยให้พี่จงเบไปดูก็ได้”แก้วพยายามพูด
 
 
 
“รอพายุซาก่อนได้มั้ยยัยบ้า ถ้าเธอเป็นอะไรขึ้นมาแล้วชั้นจะอยู่ยังไง”โทโมะโพล่งออกมา แก้วชะงักทั้งคู่สบตากันนิ่ง
 
 
 
“เอ่อ โบว์ ไปช่วยชั้นจัดของว่างดีกว่าป้ะ”เฟย์ที่หอบขนมเข้ามาได้ยินก็รีบชวนโบว์ออกไป
 
 
 
 
 
“ขอร้อง อย่าไปได้มั้ย ตอนนี้พายุมันแรง ไว้พายุซาถ้าอยากไปหาคนที่เธอรักมากขนาดนั้น เดี๋ยว
ชั้นขับเรือไปให้เลย”โทโมะพูดอย่างน้อยใจแล้วจะเดินหนีแก้วรีบรั้ง
 
 
 
 
 
“เอ่อ แล้วเรื่องพี่ฟิล์มพี่ของฟางเป็นยังไงบ้าง”แก้วรู้สึกได้ว่าโทโมะเสียใจก็เปลี่ยนเรื่องคุย
 
 
 
“โอเคขึ้นเยอะ แต่พี่ฟิล์มแกบ่นหาแต่ฟาง เค้าบอกว่าถ้าขอวันหยุดได้เค้าจะลงมาหาฟาง”โทโมะพูด
 
 
 
 
“ตายแล้ว ทำไงดี ถ้าพี่ฟิล์มมาตอนนี้ก็ต้องวุ่นแน่ๆ”แก้วกังวลแล้วนิ่วหน้าเครียดๆ
 
 
 
 
“เอาไว้ชั้นจะพยายามรั้งพี่ฟิล์มไว้ละกัน เธออย่าเครียดแบบนี้สิ”โทโมะพูดเพราะไม่ชอบที่แก้วเครียด ก่อนจะนึกอะไรได้ ล้วงในกระเป๋าเสื้อยื่นจูปาจุ้บให้แก้ว
 
 
 
 
“ขอบคุณนะ ยังจำได้ด้วยว่าชั้นชอบ”แก้วยิ้มออกมาแล้วแกะห่ออมยิ้มแล้วอมมัน โทโมะมองแก้วที่
ไม่เครียดแล้วก็อดยิ้มตามแก้วไม่ได้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ครับ งั้นผมฝากหน่อยนะครับ”ไทม์พูดแล้ววางสายไป
 
 
 
 
“ดื้อ หมอบอกให้พักผ่อนก็ยังจะดื้อ”นกเดินเข้ามาหาไทม์ได้ยินไทมืตามหาฟางก็พูด
 
 
 
 
“ดาวเป็นคนรักของชั้นนะ ชั้นต้องห่วงต้องดูแลเป็นธรรมดา”ไทม์พูด นกแอบซึมลงไป
 
 
 
“นี่ ถ้าเมื่ออดีตนกไม่ทิ้งคุณ แล้วนกหายตัวไป คุณจะห่วงนกแบบนี้มั้ย”นกนั่งลงแล้วถามไทม์
  
 
“ห่วง”ไทม์พูดทำให้นกใจเต้น
 
  
“แต่มันเป็นอดีตไปแล้วนะเรื่องของเรา อย่าไปพูดอีกเลย”ไทม์พูดต่อ
 
 
 
 
“ย่ะ ชั้นก็พูดไปอย่างงั้นล่ะ เพราะตอนนี้ ทั้งใจชั้นก็มีแต่เจ้านายป๊อปปี้”นกรีบพูด
 
 
 
“อ๋อ ดูแลลูกเค้าแล้วหวังพ่อนี่เอง ขอให้สำเร็จนะจะได้ไม่ไปจับคนรวยๆที่ไหนอีก”ไทม์พูด
 
 
 
 
“แน่นอน ชั้นต้องทำให้สำเร็จ เอ้า ข้าวมาล่ะกินเร็วๆ”นกว่าก่อนจะเข็นเอาถาดข้าวมาให้ไทม์และ
ช่วยป้อนข้าวให้ไทม์ แต่ก็ไม่วายเถียงกันไปเถียงกันมาอีก
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟางเย็บแผลให้แล้วและดูจากอาการมีฟกช้ำและเคล็ดตามตัว ไม่มีกระดูกส่วนไหนหักนะคะ”ฟาง
พูดเมื่อเดินออกมาจากห้องของป๊อปปี้
 
 
 
 
“ขอบคุณนะครับฟางที่ช่วยทำแผลให้เจ้านาย”กั้งพูด
 
 
 
 
“พอดีตอนอยู่ที่เกาะแสงดาวน่ะค่ะ ฟางได้ไปช่วยพี่หมอดูแลคนเจ็บบ่อยๆเลยทำแผลเย็บแผลเป็น”ฟางพูดทำให้กั้งทึ่งเพราะฟางจัดการเย็บแผลสดๆให้ป๊อปปี้อย่างไม่กลัวเลือดเลย
 
  
 
“แต่ฟางขอโทษทุกคนนะคะที่ก่อเรื่องวุ่นวาย และก็เป็นต้นเหตุให้ป๊อปปี้เจ็บตัวแบบนี้”ฟางไหว้
ขอโทษทุกคน เล่นเอาคนงานทึ่งเพราะปกติฟางจะร้ายและไม่เคยขอโทษใคร
 
 
 
“ดีเลย มารอบนี้ทำผิดก็ไหว้ขอโทษทำตัวไม่ถูกเลยแฮะ”หัวหน้าคนงานหัวเราะกลบเกลื่อน
 
 
 
 
“เอ่อ ก็เพราะว่าเมื่อก่อนฟางอาละวาดก่อเรื่องที่นี่ฟางไม่ค่อยอ่อนยอมใครน่ะ”กั้งตอบแทนเมื่อฟางสงสัย
 
 
 
 
“แต่ทุกคนไม่ต้องห่วงนะคะ ฟางสัญญาว่าจะไม่ทำตัวร้ายๆอีกแล้ว”ฟางยิ้มกับทุกคนก่อนจะขอตัว
กลับไปเฝ้าดูอาการของป๊อปปี้
 
 
 
 
“ชั้นทำให้คุณเจ็บตัวอีกแล้วสินะคะ”ฟางนั่งลงข้างๆแล้วพูดพลางมองป๊อปปี้ที่มีผ้าพันแผลพันที่หัวตรงหัวไหล่และตามแขนขาก็สำนึกผิด
 
 
 
 
 
“ฟางอย่าทิ้งชั้นไปไหน อย่า”ป๊อปปี้เริ่มละเมอหาฟาง ฟางตกใจและใจเต้นรัวก่อนจะเอามือไปอังก็ตกใจ
เมื่อเห็นว่าป๊อปปี้นั้นไข้ขึ้นก็รีบไปหยิบยาแก้ไข้และน้ำมาให้ป๊อปปี้
 
 
 
 
 
“ทานยาก่อนนะคุณ”ฟางประคองตัวป๊อปปี้เพื่อจะเอายาให้กิน แต่ป๊อปปี้ตัวหนักทำให้ฟางล้มทับชายหนุ่ม
 
 
 
 
 
“เอ่อ ขอโทษนะ”ฟางที่ไม่มีแรงดึงป๊อปปี้มานั่งก็ยัดยาใส่ปากป๊อปปี้ก่อนจะดื่มน้ำแล้วจูบป๊อปปี้เพื่อ
ให้น้ำในปากเธอไหลลงไปเพื่อให้ป๊อปปี้กลืนยาได้สะดวก
 
 
 
 
 
“บ้าจริง วิธีอื่นมีตั้งเยอะตั้งแยะ ทำอะไรของเราเนี่ย”ฟางถอนจูบป๊อปปี้ออกมาแล้วหน้าแดงจัดกับ
การกระทำของตัวเอง ก่อนจะนั่งเฝ้าป๊อปปี้ แล้วสายตาก็หันไปเห็นรูปงานแต่งงานของป๊อปปี้และจินนี่
 
 
 
“นี่คงเป็นคุณจินนี่สินะ สวยจัง”ฟางมองรูปข้างๆเตียงแล้วยิ้มก่อนจะหายหลับไป
 
 
 
 
 
“สวยจัง”ฟางลืมตาตื่นมาพบว่าเธออยู่ในสวนดอกไม้แห่งหนึ่ง
 
 
 
“อย่าดื้ออีกเลยนะคนดี”เสียงหวานของจินนี่พูดขึ้นฟางหันหลังกลับไปพบว่า จินนี่ยืนยิ้มให้เธอ
 
 
 
 
“คะ คุณจินนี่”ฟางอึ้ง
 
 
 
“รีบๆจำได้แล้ว รู้มั้ยมีคนเค้าคิดถึง”จินนี่พูดแล้วยิ้มก่อนจะเดินไป ฟางรีบเดินตาม แล้วระหว่างทางที่
ฟางเดินก็เป็นภาพที่ป๊อปปี้กับฟางรู้จักกันตั้งแต่สมัยเรียก และมาจนถึงพาเธอไปแก้แค้น ดูแลกัน
ตอนที่เธอท้อง ภาพพวกนี้ไหลมาเรื่อยๆเหมือนภาพวีดีโอ
 
 
 
 
 
 
“รีบๆจำได้แล้วนะ เพราะว่ามีคนคิดถึง”จินนี่พูดแล้วยิ้มอีกครั้งฟางอึ้งก่อนทุกอย่างจะเป็นสีขาวอีก
 
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวค่ะคุณจินนี่”ฟางสะดุ้งตื่นแล้วร้องเรียก พบว่าตอนนี้ก็มืดลงแล้ว
 
 
 
 
 
“หนาว”ป๊อปปี้ร้องครางออกมา ฟางหันไปมองแล้วรีบมานั่งใกล้ๆเพื่อดูอาการ
 
 
 
หมับ
  
 
“อย่า อย่าทิ้งผมไป”ป๊อปปี้ดึงฟางไปกอดแน่นแล้วร้องไห้ ฟางอึ้งไม่คิดว่าผู้ชายร้ายกาจแบบนี้จะร้องไห้ออกมาได้
 
 
 
 
“ชั้นอยู่นี่แล้วค่ะ ชั้นอยู่นี่แล้ว”ฟางนิ่งสักพักแล้วพูดขึ้นก่อนจะยอมให้ป๊อปปี้กอดเธอจนหลับไปอีกครั้ง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อืม”ป๊อปปี้ลืมตาตื่นมาในตอนเช้าพบว่าเขานอนกอดฟางอยู่ ตอนแรกเขาอ้าปากจะไล่ แต่เมื่อเห็น
ตามแขน ตามตัวก็พบว่ามีผ้าพันแผลพันอยู่ ภาพที่เขาช่วยไม่ให้ต้นไม้ล้มทัยฟางเมื่อวานผุดเข้ามา
 
 
 
 
 
 
 
“เจ้านาย ค่อยยังชั่วผมก็นึกว่าอาการเจ้านายจะแย่ ดีนะครับที่ฟางทำแผลให้เจ้านาย ทั้งลงมือเย็บ
แผลเองและเค้าดูแลเจ้านายทั้งคืนด้วย”กั้งเดินเข้ามาเห็นป๊อปปี้ฟื้นแล้วก็รีบเล่า ป๊อปปี้นิ่งแล้วเอื้อม
เอามือจับที่แผลที่ถูกพันไว้ที่หัวตัวเองก็ยิ้ม
 
 
 
 
 
“ไม่น่าเชื่อ”ป๊อปปี้พูดแล้วมองฟางในอ้อมกอดตัวเอง
 
 
 
 
 
 
“ฟางเล่าทุกอย่างให้ผมฟังนะครับว่า2ปีที่เธอหายไป เธอไม่ได้หนีไปไหน แต่เธอไปอยู่ที่เกาะแสง
ดาว และได้ลุงกับป้าและหมอไทม์ที่เกาะนั่นช่วยดูแลเธอ เจ้านาย ผมว่าเขื่อฟางเถอะครับ ฟาง
ความจำเสื่อมจริงๆ”กั้งเห็นแววตาที่ป๊อปปี้มองฟางแล้วมีท่าทีอ่อนลงก็พูดขึ้น
 
 
 
 
 
“โกหกอีกรึเปล่า นายก็เห็นนิ ว่ายัยนั่นน่ะวางยาพวกนาย คนที่เกาะเพื่อจะหนีนะ”ป๊อปปี้พยายามแย้ง
 
 
 
 
“ถ้าเป็นเมื่อก่อนพวกเราคงโกรธ ปต่เพราะเมื่อคืน ฟางเค้าร้องไห้ กลัวเจ้านายจะเป็นอะไร และทำ
แผล ดูแลเจ้านาย แถมยังมาขอโทษพวกเรา ผมว่าฟางเค้าเป็นใหม่แล้วจริงๆนะครับ เจ้านายครับ จะ
ให้ผมไปที่เกาะแสงดาวแล้วสืบข้อมูลของฟางที่นั่นก็ได้ แต่ผมว่าฟางพูดความจริงนะครับ”กั้งพูด
 
 
 
 
 
“ได้ ถ้านายยืนยันแบบนั้นจริง นายก็พิสูจน์ ไปตามหาความจริงมาให้ชั้นเห็นซะว่ายัยนี่ไม่ได้โกหก
พวกเราอีก อ้อ แล้วโทรไปสั่งแก้วทีว่าให้จ้างนักสืบตามหาพิชชี่ด้วย”ป๊อปปี้นิ่งสักพักก่อนจะพูดออก
มา กั้งยิ้มอย่างดีใจที่เห็นป๊อปปี้ยอมเย็นลงแล้วก็รับคำก่อนจะรีบไปจัดการ
 
 
 
 
 
“ชั้นให้โอกาสเธอครั้งนี้ ถ้าเธอโกหกเธอเจอดีแน่”ป๊อปปี้กระซิบข้างหูร่างบางที่นอนหลับสนิท ก็
แอบขำเพราะเขาจำได้ว่า ตอนที่ฟางท้อง ฟางมักจะขี้เซา หลับแล้วตื่นยากแบบนี้
 
 
 
 
 
“ยัยชี้เซา เธอนี่ขี้เซายังไงก็เป็นเหมือนเดิมเลยจะรู้บ้างมั้ยห้ะว่าชั้นเมื่อย”ป๊อปปี้แอบบ่นข้างหูฟาง
 
 
 
 
“อืออ”ฟางดิ้นและร้องครางออกมาแต่ก็ไม่ยอมตื่น จนป๊อปปี้แอบส่ายหน้า
 
 
 
“ยัยตัวแสบตื่นมาเจอดีแน่”ป๊อปปี้พูดก่อนจะยอมนอนกอดฟางแล้วผล็อยหลับไปอีกครั้ง
 
 
 
 
 
 
ชอบบอกว่าพระเอกใจร้ายๆ เลยจัดให้เลย หวังว่าคงถูกใจกันนะ