ทาสรักทาสหัวใจ

 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่จะนอนกินบ้านกินเมืองรึไง ตื่นได้แล้ว”ป๊อปปี้เดินเข้ามาในกระท่อมตอนเช้ามืดพร้อมกับเคาะ
กะละมังใส่ฟางที่หลับตาพริ้มอย่างมีความสุขจำเป็นต้องตื่นขึ้นมา พลางขยี้ตา
 
 
 
 
“มันยังเช้ามืดอยู่เลยนะคุณ เมื่อคืนกว่าจะกลับมาก็ดึกมากเลย”ฟางงัวเงียแล้วพูด
 
 
 
 
 
“นั้นให้เธอมาเป็นทาสนะ รึว่าเธออยากกลับไปเป็นเมียชั้นเหมือนเดิม”ป๊อปปี้พูดก่อนจะแกล้งผลักฟางลงไปนอนกับแคร่ที่นอนตามเดิมแล้วยิ้มกรุ้มกริ่ม
 
 
 
 
“ไม่มีวัน อย่านะ คนเลว”ฟางผลักอกป๊อปปี้ออกห่างตัวเองแล้วรีบลุกหนี
 
 
 
 
 
 
“เหอะ ชั้นก็ไม่เอาเธออีกแล้วล่ะ ไม่รู้ว่าจะหลอกลวงชั้นอีกรึเปล่า เอาล่ะ เสียเวลามามากพอแล้ว
ไป ลุกไปเดี๋ยวนี้เลย”ป๊อปปี้ว่าฟางจึงยอมลุกแล้วเดินตามป๊อปปี้ไปถึงบริเวณบ้านพักคนงานที่ตอนนี้
คนงานเริ่มตื่นเช้ามทำงานแล้ว ป๊อปปี้พาเดินมาถึงพวกเล้าไก่และคอกหมูที่เป็นแหล่งอาหารของคนงานที่เกาะ
 
 
 
 
 
“อ่ะ ยืนเซ่ออะไรล่ะ ลืมไปแล้วหรอว่าเธอต้องเก็บไข่เอาไปให้คนงานหญิงทำอาหารเช้าทุกเช้ามืด
แบบนี้น่ะ”ป๊อปปี้พูดแล้วโยนตะกร้าใส่ฟางโชคดีที่ฟางรับมันได้
 
 
 
 
 
“มันไม่จิกใช่มั้ย”ฟางจ้องไปที่แม่ไก่ที่ทำตาแป๋วอย่างตื่นเต้นไม่เคยทำ ป๊อปปี้แปลกใจที่ฟางไม่
โวยวายแถมยังยอมทำงานง่ายๆ แต่ต้องแอบขำเมื่อเวลาแม่ไก่กระพือปีก ฟางสะดุ้งจะลุกหนี
 
 
 
 
 
 
“นี่ เร็วๆสิรีบทำงาน ชั้นไม่มีเวลาว่างมากมาเฝ้าเธอหรอกนะเร็วๆ”ป๊อปปี้เปลี่ยนเรื่องให้รีบเร่งฟาง
ฟางจึงเก็บไข่ตรงตะแกรงที่ไข่ไก่หล่นลงมาแล้วเดินเอาไปให้คนงานเตรียมทำอาหารเช้า
 
 
 
 
 
 
“ส่วนเธออยู่ที่นี่ ช่วยงานคนงานของชั้น อย่าได้คิดหนีล่ะ ไม่อย่างงั้นเธอเจอดีแน่”เมื่อป๊อปปี้เห็น
ฟางอาสาช่วยคนงานทำอาหารเช้าให้คนงานในฟาร์มก็สั่งก่อนจะเดินไปขึ้นเรือกับกั้งเพื่อกลับเข้าฝั่ง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เธอมาทำอะไรที่นี่”ไทม์ลืมตาตื่นมาหลังจากสลบเป็นเวลานานก็แปลกใจปนตกใจที่นกมาเฝ้า
 
 
 
 
“ก็แพรเพื่อนพยาบาลที่นี่เค้าเป็นพยาบาลเฝ้าไข้คุณ แต่เค้าออกไปทำธุระ ชั้นเลยต้องเฝ้าแทน”นกพูด
 
 
 
 
“หรอ ขอบคุณมากนะ ทีหลังไม่ต้อง ผมอยู่คนเดียวได้”ไทม์พูดแล้วหันหลังหนีนก
 
 
 
“นี่ หลบหน้ากันแบบนี้เพราะจริงๆแล้วคุณไม่ได้ลืมมันใช่มั้ย”นกโวยวายเมื่อเห็นไทม์ยังเมินเฉยใส่เธอ
 
 
 
 
 
“แก้วมาเยี่ยมคุณไทม์ ดีจังที่คุณไทม์ฟื้นแล้ว”แก้วเปิดประตูเอาดอกไม้มาเยี่ยมไทม์พร้อมกับเฟย์
 
 
 
“คุณนกมาทำอะไรที่นี่”จงเบที่อยู่โรงพยาบาลเดียวกับนกแปลกใจที่เห็นนกเฝ้าไทม์ที่นี่
 
 
 
 
“บังเอิญน่ะค่ะคุณหมอ เฝ้าไข้แทนเพื่อนพยาบาล ไม่มีอะไรแล้ว นกกลับเลยละกันนะคะ แวะมาเอา
ยาให้คุณตัวเล็กตั้งนานละ”นกเปลี่ยนเรื่องก่อนจะรีบเดินออกไป
 
 
 
 
“ตำรวจบอกว่าคุณไทม์ถูกโจรปล้นบ้านนะคะ เลยถูกทำร้ายจนได้รับบาดเจ็บ ตอนนี้ทางตำรวจกำลัง
สืบและตามตัวคนร้ายมาให้ได้นะคะ”แก้วพูดจากคำให้การของตำรวจ
 
 
 
 
 
“แล้วดาวล่ะครับคุณแก้วผมยังไม่เห็นเลย หรือว่าดาวจะถูกทำร้ายจนได้รับบาดเจ็บหนัก”ไทม์ถามถึง
ฟางอย่างร้อนรน ถ้าเขาเจ็บขนาดนี้ แล้วฟางล่ะ
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ คือว่า”เฟย์เห็นแววตาและน้ำเสียงที่เป็นห่วงฟางอย่างจริงใจก็อึกอักไม่กล้าบอกเลือกที่จะเงียบ
 
 
 
 
 
“บอกผมมาเถอะครับ ดาวเป็นยังไง เจ็บตรงไหนรึเปล่า ผมเป็นห่วงเค้า”ไทม์ขอร้องแก้ว
 
 
 
 
“คุณดาวหายตัวไปค่ะ พวกเราคาดว่าคุณดาวเค้าอาจจะถูกลักพาตัว”แก้วพูดออกมาเสียงอ่อยๆ
 
 
 
 
“หรือไม่ก็หนีหายไปเองไม่มีใครลักพา”ป๊อปปี้เปิดประตูเดินเข้ามาพร้อมช่อดอกไม้
 
 
 
 
“ทำไมคุณป๊อปถึงพูดแบบนั้นล่ะครับ”ไทม์มองหน้าป๊อปปี้อย่างแปลกใจ
 
 
 
 
 
“อ๋อ เปล่าครับ พอดีว่าผมก็อยู่หมู่บ้านเดียวกับหมอ พอมีเรื่องผมเลยไปขอภาพจากกล้องวีดีโอตรง
ป้อมยามหน้าหมู่บ้านครับ แล้วกลายเป็นว่าไม่มีรถของผู้ต้องสงสัยเลย”ป๊อปปี้พูดพลางเอาภาพจาก
กล้องวีดีโอที่ไปขอมา ซึ่งแน่นอนอยู่แล้วจะไปมีฟางได้ยังไง เพราะเขาจับฟางที่ถูกยาสลบนอนอยู่ท้ายรถ
 
 
 
“อ๊ะ ใจเย็นๆก่อนสิไทม์ ยังไม่หายดีนะ”เฟย์ตกใจเมื่อเห็นไทม์ทำท่าจะลุกขึ้นไปก็รีบห้าม
 
 
 
 
“งั้นปล่อยผม ผมจะไปหาดาว ดาวอาจจะตกอยู่ในอันตราย”เมื่อฟังเรื่องราวจบไทม์ก็จะลุกลงจากเตียง
 
 
 
 
“จะบ้ารึไง คุณไทม์คุณเจ็บตัวอยู่นะ หัวโดนกระแทกไปขนาดนั้น แก้วว่าคุณต้องรักษาตัวให้หาย
ก่อนนะคะ เดี๋ยวเรื่องคุณดาว เราจะช่วยคุณตามหาเอง”แก้วรีบห้ามก่อนจะสั่งให้ไทม์นั่งเหมือนเดิมโดยที่เฟย์นั่งเฝ้าไว้และพูดคุยกับไทม์
 
 
 
 
 
“อะไรเนี่ย พี่ไม่ว่างนะ เดี๋ยวพี่ต้องกลับฟาร์มอยู่”ทันทีที่ออกมาจากห้องไทม์แก้วก็ลากป๊อปปี้ไปคุย
 
 
 
 
“ทำไมคะ ที่ฟาร์มมีปัญหาอะไรรึเปล่า พี่ไม่มาสนใจเรื่องโรงแรมเลย นี่วันนี้ตอนบ่ายต้องมีเซ็นเอกสารลูกทัวร์ของบริษัทนายโทโมะอีกนะคะ”แก้วพูดแล้วพยาบามจับผิด
 
 
 
 
“เปล่า แต่พี่ไม่ได้ไปที่ฟาร์มนานละไง เอาน่าเดี๋ยวพี่แวะไปเซ็นด้วย อ้อ ตัวเล็กล่ะอยู่ที่บ้านใช่มั้ย
เดี๋ยวไปหาลูกดีกว่า”ป๊อปปี้เปลี่ยนเรื่องแล้วเดินไป
 
 
 
“อะไรกัน ที่ฟาร์มมันมีเรื่องยุ่งขนาดนั้นเลยรึไง”แก้วบ่นอุบ
 
 
"เอาน่า เพราะช่วงนี้ป๊อปไม่ได้ไปนาน อาจจะเจอปัญหา เลยต้องไปขลุกที่นั่นบ่อยๆ อย่าคิดมากเลยนะ"เฟย์เดินออกมาแล้วเห็นแก้วทำท่าสงสัยก็รีบพูดพร้อทกับเปลี่ยนเรื่องชวนแก้วไปหาอะไรทาน
 
 
 
“เจ้านายมาแล้ว”นกยิ้มดีใจเมื่อป๊อปปี้เดินเข้ามาในบ้านแล้วรีบอุ้มตัวเล็กที่เล่นของเล่นอยู่ไปหา
แก้วเดินตามมาก็แอบหมั่นไส้เพราะนกพยายามทำตัวเหมือนเป็นแม่ตัวเล็กอย่างงั้น
 
 
 
“ตัวเล็ก คิดถึงพ่อมั้ยคะ พ่อคิดถึงเรามากเลยนะ”ป๊อปปี้อุ้มลูกสาวมาแล้วหอมแก้มซ้ายขวาสลับกัน
 
 
 
“ตัวเล็กน่ะเค้ารอคุณพ่อมาหอมมากอดเย็นนี้คงจะทานข้าวอร่อยแน่ๆ”นกพูดแล้วยิ้ม
 
 
 
“ตัวเล็ก ไอ้เราก็นึกว่าคนดูแล”แก้วพูดลอยๆแล้วเดินเอาของเข้าไปเก็บในบ้าน
 
 
 
“ขอบคุณนกมากนะที่2วันมานี่มาค้างที่บ้านนี้ดูแลตัวเล็กให้ผม”ป๊อปปี้ขอบคุณ
 
 
“ค้างกันบ่อยกว่านี้นกก็เคยนะคะเจ้านาย”นกพูดแล้วยิ้มกรุ้มกริ่ม
 
 
 
 
 
“พี่ป๊อป มานี่หน่อย”แก้วรีบเรียกป๊อปปี้ขัดจังหวะนก ป๊อปปี้อุ้มตัวเล็กไป นกมองแก้วอย่างหมั่นไส้
 
 
 
 
“อะไรอีกล่ะเนี่ย วันนี้เรานี่ยุ่งกับพี่จังเลย”ป๊อปปี้ถามก่อนจะนั่งเล่นกับตัวเล็ก
 
 
 
 
“หายไปอยู่เกาะมา2วัน เป็นคนติดลูก แล้ววันนี้จะกลับมาอยู่กับลูกแล้วใช่มั้ยคะ”แก้วถาม
 
 
 
 
 
“เอ่อ ประมาณนั้นมั้ง”ป๊อปปี้อึกอักตอบแก้ว แล้วหันไปเล่นกับลูก แต่ในใจกลับนึกถึงคนที่เกาะ ไม่รู้ ว่ายัยนั่นจะแอบหนีไปจากที่นั่นรึเปล่านะ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ขอบคุณมากนะคะที่มาช่วยดาวซักผ้า กั้งไปพักเถอะค่ะ เดี๋ยวดาวตากผ้าเอง”ฟางยิ้มและบอกกั้ง
เมื่อวันนี้ทั้งวัน กั้งคอยช่วยและแนะนำงานต่างๆในฟาร์ม ก่อนช่วงบ่ายจะมาช่วยกันซักผ้าให้ป๊อปปี้อีก
 
 
 
 
“แต่ผมกลัวว่าคุณดาวจะเหนื่อยจนเกินไปนี่ครับ”กั้งพูดและกังวลห่วงฟาง
 
 
 
“ไม่เป็นไรหรอกค่า ดาวทนได้ เรื่องงานบ้านดาวช่วยลุงกับป้าทำที่เกาะแสงดาวเป็นประจำอยู่แล้ว”ฟางพูด
 
 
 
 
“เกาะแสงดาวนี่ใช่เกาะเล็กๆที่เป็นที่อยู่ของชาวประมงใช่มั้ยครับ เห็นคนงานที่มีญาติอยู่แถวนั้นบอก
ว่าที่นั่นหาดทรายสวยมากเลยนะครับ เอ่อ คุณดาวอยู่ที่นั่นหรอครับ”กั้งลองถามอย่างจับสังเกต
 
 
 
“ใช่ค่ะ ดาวอยู่กับลุงกับป้าที่ช่วยชีวิตดาว เพื่อตอบแทนเค้าดาวเลยช่วยงานทุกอย่างเท่าที่จะทำได้
จนเจอกับพี่หมอที่เป็นแพทย์อาสาที่โน่น แล้วเราก็รักและตัดสินใจแต่งงานกัน แต่สุดท้ายก็ไม่ได้
อยู่ด้วยกัน กลับต้องมาเจออะไรแบบนี้ซะก่อน”ฟางเล่าถึงเรื่องราวที่เธออยู่ที่เกาะแสงดาวจนมารัก
และแต่งงานกับไทม์และสุดท้ายก็มาถูกป๊อปปี้ลักพาตัวอย่างขมขื่น
 
 
 
 
 
 
“ผมว่า เรื่องนี้มันต้องมีอะไรแน่ๆ”กั้งฟังแล้วเปิดรูปในมือถือไล่หารูปที่โบว์เคยยืมมือถือของเขาไปถ่ายรูปคู่กับฟางตอนที่มาทำงานเป็นแม่บ้านที่โรงแรมป๊อปปี้
 
 
 
 
“งั้นพวกเราก็รู้จักกันจริงๆสิคะ ชั้นคือฟาง ชั้นคงเป็นผู้หญิงที่เลวร้ายมากแน่ๆ”ฟางพุดเศร้าๆ
 
 
 
 
“ไม่ใช่หรอกครัล ฟางน่ะถึงแม้จะเป็นคนขี้วีน หัวรั้น ชอบหาเรื่องทะเลาะกับเจ้านายตลอด แต่จริงๆ
แล้วฟางน่ะเป็นผุ้หญิงที่มีความอดทนมากเลยนะครับ”กั้งพูดถึงเธอสมัยที่ทำงานที่โรงแรม
 
 
 
 
 
“งั้นช่วยบอกได้มั้ยคะ ชั้นทำอะไรให้เจ้านายคุณแค้นแบบนี้”ฟางถามกั้งทันที
 
 
 
 
 
“ผมจะเล่าเรื่องราวที่ผมรับรู้มานะครับ ผมรู้แค่ว่าอดีตเจ้านายเคยปลื้มฟางมาก แต่สุดท้ายฟางก็
หลอกใช้ และก็เกิดอุบัติเหตุที่ทำให้คุณจินนี่ภรรยาของเจ้านายต้องเสียชีวิต และดันเป็นพี่ชายและ
คู่หมั้นของฟางด้วยครับที่เป็นคู่กรณี สุดท้ายพี่ชายและคู่หมั้นของฟางก็ต้องมาเป็นหนี้เจ้านาย เจ้า
นายเลยพาฟางมาทำงานที่โรงแรม แต่แล้วฟางก็ท้อง เจ้านายเลยดูแลฟางกับลูกในท้อง จนเกิด
เป็นความรักอีกครั้ง แต่พวกคุณนี่ก็ใช่ย่อยที่ยังปากแข็งใส่กัน แต่พอคลอดคุณตัวเล็ก ฟางก็หนีไป
กับพิชชี่ทิ้งให้ตัวเล็กกับเจ้านายต้องอยู่กันแค่2พ่อลูกโดยที่คุณตัวเล็กต้องมาเจ็บออดๆแอดๆเพราะ
ไม่ได้รับน้ำนมแม่เต็มที่”กั้งเล่าให้ฟางฟัง
 
 
 
 
 
“นั่นคือชั้นจริงๆหรอเนี่ย”ฟางฟังเรื่องราวของตัวเองแล้วอึ้ง
 
 
 
 
 
 
เรื่องสามารถพลิกอย่างที่รีดเดอร์เดายากเลยก็ได้นะ555 แต่ขอโทษด้วยไม่ได้แต่งหวาน และก็แต่งดราม่าให้อ่าน แต่เรื่องมันค่อยๆค่อยๆไปนะ  อย่าพึ่งบ่นว่าพระเอกใจร้ายเลย