ทาสรักทาสหัวใจ

 
 
 
 
 
"ดาวจะไปไหนคะ รอพี่ก่อน”ไทม์ตกใจที่เห็นฟางรีบวิ่งไปลงบันไดเลื่อนไปก็รีบวิ่งตาม
 
 
“ไปไหนแล้วล่ะ"ฟางลงมาถคงชั้นล่างตรงบริเวณที่เธอเห็นพวกป๊อปปี้แล้วมองไปรอบๆก็พบแต่ความว่างเปล่า
 
“ไหนๆเราก็จะมาพักที่นี่ชั่วคราวแล้ว เราไปซื้อของกันก่อนละกันนะคะ”ไทม์ชวนฟางเข้าไปในโซน
เสื้อผ้าที่อยู่อีกด้านเพื่อเลือกซื้อของ โดยที่เดอนเข้าไปทางเดียวกับป๊อปปี้ เฟย์และแก้ว
 
 
 
 
 
“พี่ป๊อป แก้วอยากไปเดินดูของให้ตัวเล็กอ่ะ พาแก้วไปนะๆ”แก้วอ้อนป๊อปปี้ก่อนทั้งคู่จะเดินแยกไปกับเฟย์ที่ขอเลือกไปดูพวกของกิน
 
 
 
"ขอโทษค่ะ คุณก่อนเลย อ๊ะ เขื่อน"เฟย์เดิยไปหยิบกล่องซีเรียลพร้อมกับใครคนหนึ่งเธอรีบขอโทษก่อนจะหันไปเห็นว่าเป็นเขื่อน
 
 
"กลับมานานแล้วหรอครับ แล้วแฟนคุณล่ะไม่มาหรอ"เขื่อนถามแล้วคิดถึงคนที่เฟย์โพสลงอินสตราแกรมบ่อยๆ
 
"เลิกไปแล้วล่ะ เข้ากันไม่ได้ แล้วนี่ไม่ทำงานที่กรุงเทพแล้วหรอ ถึงได้มาอยู่ที่นี่"เฟย์ถามต่อ
 
 
"ตอนนี้ผมมาเปิดร้านกาแฟที่นี่แล้วครับ นี่ก็มาซื้อของเข้าร้าน"เขื่อนตอบ
 
 
"พ่อเขื่อนขานิต้าอยากกินไอติม"จู่ๆ ก็มีมือเด็กหญิงคนหนึ่งเดินมาดึงชายเสื้อเขื่อน
 
 
"มีลูกแล้วหรอ นี่คงมากับเมียนายสินะ เอ่อ ชั้นของตัว"เฟย์อึ้ง เมื่อเห็นเด็กคนนัเนเรียกเขื่อนว่าพ่อก่อนที่จะรีบเดินหนีออกไป โดยที่เขื่อนไม่ทันจะได้พูดอะไรเลย
 
 
 
 
“ชอบดูของที่แผนกเด็กเล็กนี้หรอคะดาว”ทางด้านไทม์และฟางที่เดินซื้อของใช้เสร็จก็เดินมาเรื่อยๆจนถึงแผนกเด็กเล็ก ฟางเดินไปหยิบโน่น จับนี่ด้วยความสนใจก็พูดขึ้น
 
 
 
 
 
“ไม่รู้เหมือนกันค่ะพี่หมอ เหมือนความรู้สึกที่มีในตัวดาว เหมือนว่าดาวอยากได้ของพวกนี้เอาไปให้
ใครสักคน หรือว่าดาวจะเคยมีลูกแล้ว”ฟางนิ่งคิดแล้วพูดไปเรื่อยๆแล้วหันไปบอกไทม์
 
 
 
 
 
 
“ถ้าดาวมีลูกมีสามีแล้วพี่ก็คงปล่อยไป”ไทม์สะอึกกับคำว่าลูกก่อนจะยิ้มและยอมรับมันเศร้าๆ
 
 
 
 
 
“ไม่เอาไม่ทำหน้าแบบนี้สิคะพี่หมอ ดาวเองไม่มีแหวนแต่งงานนี่ดาวก็สวมแค่แหวนหมั้นของพี่ เอ
บางทีถ้าดาวมีลูก ดาวอาจจะเลิกกับแฟนหรือมีอะไรนอกเหนือจากนั้นก็ได้ พี่จะรังเกียจมั้ยคะถ้าดาว
มีลูกแล้ว”ฟางพูดสันนิษฐานไปพร้อมกับชูนิ้วนางที่ไทม์สวมแหวนให้เธอ
 
 
 
 
 
 
“ไม่ค่ะ พี่ไม่รังเกียจ พี่ดีใจด้วยซ้ำที่จะเลี้ยงเด็ก”ไทม์ยิ้มอย่างอ่อนโยนจนฟางเผลอยิ้มตามไม่ได้
ไทม์ช่างเป็นคนดีเหลือเกิน เธอเลือกไม่ผิดจริงๆที่จะแต่งงานกับผู้ชายคนนี้
 
 
 
 
 
 
“พี่ป๊อป ลูกพี่น่ะเป็นผู้หญิงนะ พี่จะเอาของพวกนี้ทำไม”เสียงของแก้วร้องเมื่อป๊อปปี้วิ่งตรงไปที่พวก
รถแข่ง หน้ากาก และพวกตัวต่อ
 
 
 
 
 
 
“ก็ตัวเล็กมีของที่น่ารักๆ พวกตุ๊กตา บ้านตุ๊กตา พวกบาร์บี้ ที่เราซื้อให้เยอะแยะมากแล้วนะ พี่ว่าตัวเล็กอาจจะ
ชอบก็ได้ เพราะพ่อชอบอันไหนลูกต้องชอบ”เสียงของป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มทำให้ฟางที่อยู่แถวนั้นชะงักหยุดเดิน
 
 
 
 
 
“ตัวเล็กงั้นหรอ”ชื่อของตัวเล็กผุดเข้ามาในโสตประสาทของฟาง ฟางรีบเดินไปใกล้เพื่อแอบฟัง
 
 
 
 
“โอ้โห เผด็จการสุดๆ นี่ๆ ชุดเครื่องครัวทำอาหารได้สำหรับเด็กลายมิ้กกี้เมาส์ดีกว่า ซื้ออันนี้พี่ป๊อปๆ”แก้ว
ส่ายหน้าแล้วเดินไปเจอของที่ถูกใจรีบวิ่งไปหาป๊อปปี้
 
 
 
 
“เอ่อ คุณพ่อคุณแม่สนใจของชุดนี้หรอคะ ทางเรากำลังลดราคาพิเศษเลยนะคะ”พนักงานเดินมาบอกแก้ว
 
 
 
 
 
“เอ่อ ชั้นไม่ใช่แม่นะคะ ว้าวพี่ป๊อป กำลังลดเลย ซื้อตอนนี้ล่ะเวิร์คสุด”แก้วพูดก่อนจะรีบเสนอป๊อปปี้
 
 
 
 
 
“อ่ะๆ งั้นผมขอซื้อชุดเครื่องครัวสำหรับเด็กนี่ชุดนึงนะครับ”ป๊อปปี้พูดแล้วเดินมองโน่นนี่ไปเรื่อยๆจน
ไปหยุดที่ตุ๊กตากระต่ายตัวโตแต่งตัวสีชมพู ภาพของฟางฉายย้อนมาในหัว
 
 
 
 
 
 
โครม
 
 
 
 
เสียงเหมือนคนทำของหล่นป๊อปปี้หันไปมอง
 
 
 
 
 
 
“โอ๊ย เจ็บจังเลย”ฟางที่แอบมองพวกป๊อปปี้แล้วไม่ดูทางก็ล้มคะมำใส่อ่างน้ำของเด็กที่ด้านในมีลูกบอล
 
 
 
 
 
“โธ่ ดาว ซุ่มซ่ามแบบนี้ไม่เลิกเลยนะคะ ไปกันเถอะค่ะ”ไทม์รีบไปดึงฟางขึ้นมาแล้วขำ ป๊อปปี้เมื่อได้
เห็นหน้าฟางชัดๆก็อึ้ง นั่นฟางจริงๆ
 
 
 
 
 
 
“ฟาง”ป๊อปปี้รีบวิ่งไปคว้าแขนเพื่อยื้อฟางไว้
 
 
 
 
 
 
“ว้ายนี่คุณ นี่มันอะไรกัน”ฟางตกใจเมื่อถูกป๊อปปี้คว้าแขนพยายามสะบัดมืออกจากป๊อปปี้
 
 
 
 
 
“นี่มันอะไรกันน่ะคุณ ปล่อยมือคู่หมั้นผมเดี๋ยวนี้นะ”ไทม์ตรงเข้าไปผลักอกป๊อปปี้แล้วว่า
 
 
 
 
 
“คู่หมั้นบ้าอะไร นี่มันฟาง เค้าเป็นผู้หญิงของผม เธอ มานี่เลยนะ”ป๊อปปี้โวยวาย ฟางตกใจ สะบัดออกจากป๊อปปี่อย่างแรงแล้วรีบปรี่ไปกอดไทม์แน่น
 
 
 
 
 
“พี่หมอ ดาวกลัว”ฟางเห็นอาการโวยวายของป๊อปปี้ก็วิ่งไปกอดไทม์ ป๊อปปี้ชะงักเมื่อเห็นแหวนที่นิ้วนางข้างซ้ายของฟางที่สวมอยู่และภาพที่ฟางกอดไทม์แน่น
 
 
 
 
 
“นี่คุณ คู่หมั้นผมเค้ากลัวคุณขนาดนี้ ผมว่าคุณต้องเข้าใจผิดแน่ๆ”ไทม์พูดพลางปลอบฟาง
 
 
 
 
 
 
“ไม่ ผมไม่ได้เข้าใจผิดนะ นี่น่ะฟาง นี่เธอแยกกับพิชชี่แล้วเธอก็เปลี่ยนคนใหม่อีกแล้วงั้นหรอ”ป๊อปปี้ว่า
 
 
 
 
 
 
“พอ ชั้นไม่รู้จักคุณ คุณคือใคร พี่หมอ ดาวอยากกลับ ดาวกลัว”ฟางพูดแล้วรีบพูดไทม์ ไทม์มอง
ฟางและป๊อปปี้สลับกันลังเล แต่ด้วยความที่ฟางกำลังกลัวก็รีบเดินพาฟางไป
 
 
 
  
 
“อะไรกันพี่ป๊อป เสียงดังโวยวายเชียว”แก้วที่คิดเงินเสร็จเดินมาหาพร้อมกับเฟย์ป๊อปปี้ที่ยืนโมโหอยู่
 
 
 
 
 
“ยัยนั่น ยัยนั่นกลับมาแล้ว คราวนี้ไม่ได้อยู่กับพิชชี่ ฟางอยู่กับผู้ชายคนใหม่”ป๊อปปี้พูดอย่าง
หงุดหงิดแล้วชี้ไปที่ไทม์และฟางที่กำลังเดินออกไป
 
 
 
 
"นั่นมันยัยฟางจริงๆด้วย เอ้ะ ผู้ชายคนนั้นหน้าคุ้นๆนะ"เฟย์ทักก่อนจะพยายามมองไปที่ไทม์แล้วครุ่นคิด
 
 
 
 
“นั่นฟางนี่ แล้วทำไมฟางไม่มาหาพี่ มาหาตัวเล็กกันล่ะคะ”แก้วตกใจรีบถาม
 
 
 
 
“ก็เพราะเธอกำลังหมั้นกับผู้ชายคนใหม่น่ะสิ ดูท่าคงจะรวย มิน่าล่ะ เจอกันเมื่อกี้ถึงทำเป็นจำไม่ได้
นี่ยัยนั่นคงอยากจะตัดอดีต โกหกผู้ชายคนใหม่ว่าตัวเองไม่มีพันธะอะไรล่ะสิท่า”ป๊อปปี้พูดอย่างหัวเสีย
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ถึงแล้วค่ะ นี่บ้านพักแพทย์ของพี่หมอ ติดริมทะเลด้วย”ไทม์พาฟางมาที่บ้านพักที่เพื่อนนายแพทย์ของไทม์ ซื้อไว้นานทีจะมาที่นี่เพราะต้องทำงานที่กรุงเทพ
 
 
 
 
 
 
 
“มีอะไรรึเปล่าคะ รึว่าดาวยังกลัวผู้ชายคนนั้น”ไทม์เห็นฟางซึมๆก็เดินไปถามไถ่ด้วยความเป็นห่วง
 
 
 
 
 
“ค่ะ ดาวรู้สึกกลัวๆยังไงไม่รู้ ดาวรู้สึกไม่ชอบเลยที่เห็นผู้ชายคนนั้นโกรธ”ฟางพูดแล้วยังกังวลอยู่
 
 
 
 
 
“ไม่ชอบ เอ รึว่าบางทีดาวอาจจะรู้จักกับเค้าก็ได้นะคะ ไม่งั้นเมื่อกี้เค้าไม่มาทักมาเรียกดาวว่าฟาง
หรอก”ไทม์พูดเพราะสังเกตจากป๊อปปี้เมื่อกี้นี้
 
 
 
 
 
 
“พี่หมอคะ อันนี้ดาวคิดเล่นๆนะคะ ถ้าสมมุติว่าดาวกับผู้ชายคนนั้นเคยเป็นอะไรที่มากกว่าคนรู้จักมาก่อนพี่หมอจะเสียใจมั้ยคะ”ฟางเดินมาที่ศาลาหน้าบ้านแล้วถาม
 
 
 
 
 
 
“เอาตามความรู้สึกของผู้ชายคนนึง พี่หมอเสียใจค่ะ แต่เพราะนั่นคือคำตัดสินใจของดาว ดาวเลือก
แล้วพี่ก็คงจะไม่รั้งอะไรดาว พี่คงปล่อยดาวไป”ไทม์พูดเพราะรู้ตัวดีว่าตัวเองนั้นมาทีหลัง
 
 
 
หมับ
 
 
 
ฟางได้ยินคำตอบก็หันมากอดไทม์แน่น
 
 
 
 
“พี่หมอ ทำไมพี่หมอแสนดีแบบนี้ พี่หมอดีกับดาวเสมอต้นเสมอปลายไม่มีเปลี่ยน”ฟางพูด
 
 
 
 
 
“ก็พี่บอกแล้วไงคะ พี่รักดาว พี่พร้อมที่จะทำทุกอย่างเพื่อดาว”ไทม์พูดแล้วกอดฟางแน่น
 
 
 
 
 
“งั้นดาวตัดสินใจแล้วค่ะ ดาวจะอยู่กับปัจจุบัน ดาวจะอยู่กับคนที่ดาวรักตรงนี้ ดาวไม่ขออะไรแล้ว ขอแค่มีพี่หมออยู่กับดาวก็พอ”ฟางพูดจบก็ยิ้มกับไทม์ก่อนทั้งคู่จะโน้มหน้าเข้าใกล้แล้วจูบกันอย่างอ่อนโยน
 
 
 
 
 
 
“หึ ยัยผู้หญิงมารยา แพศยา”ป๊อปปี้ที่แอบมองภาพนั้นในรถก็กำมือแน่น ซึ่งไม่รู้เรียกว่าโชคดีของ
ป๊อปปี้รึเปล่าที่เขาและแก้วแอบขับรถตามไทม์มาพบว่าบ้านของไทม์นั้นอยู่หมู่บ้านเดียวกับบ้านของ
เขา โดยอยู่ถัดกันไป3ซอยเท่านั้น
 
 
 
 
 
 
 
“พี่ป๊อป งานนี้ถ้ายัยฟางนั่นจะมีแฟนใหม่แบบนี้เราเลิกยุ่งกับเค้าเถอะ”แก้วพูดเมื่อเห็นภาพนั้น
 
 
 
 
 
“ไม่ นี่แก้วจะยอมง่ายๆงั้นหรอ แก้วจะยอมให้ยัยผู้หญิงแพศยานั่น ทอดทิ้งหลานไปงั้นหรอ ลืมไป
แล้วหรอ ตัวเล็กต้องป่วยง่ายแบบนี้ไม่เพราะความมักง่ายเห็นแก่ตัวของยัยนั่นที่โร่ตามผู้ชายออกไป
โดยไม่คิดถึงลูกแบบนั้น ยัยนั่นต้องชดใช้”ป๊อปปี้พูดแล้วมองฟางด้วยแววตาโรจน์ไปด้วยไฟแค้น
แก้วมองตามก็อดหวั่นไม่ได้ ก่อนที่จะมาส่งถึงบ้าน และพาตัวเล็กเข้านอน แก้วจึงขอตัวออกมาขับ
รถเล่นในเมืองจนมาหยุดที่ร้านเหล้าแห่งหนึ่ง แก้วจึงลงไปนั่งที่ร้านนั่น
 
 
 
 
 
 
 
 
“น้องสาวมานั่งคนเดียวแบบนี้ ไปดื่มกับพี่หน่อยมั้ยจ้ะ”ชายขี้เมาเดินมาหาแก้วที่นั่งเหม่อที่บาร์น้ำ
 
 
 
 
 
“ไม่ค่ะชั้นมีนัดแล้ว”แก้วรำคาญพวกขี้เมาจึงพูดปัดๆแล้วจะหนีแต่ขี้เมาคว้าแขนไว้ได้
 
 
 
 
 
 
 
“ผมว่าถ้าผู้หญิงเค้าไม่อยากดื่มด้วยก็ไม่ควรไปรั้งเค้านะ”โทโมะที่มาดื่มที่นี่ก็ว่าแล้วผลักอกชายขี้
เมาคนนั้น ชายคนนั้นมองแก้วและโทโมะก็หงุดหงิดแต่ทำอะไรไม่ได้ก็กลับไปดื่มตามเดิม
 
 
 
 
 
 
“นี่เดี๋ยวจะไปไหนน่ะนี่อุตส่าห์ช่วยนะ”โทโมะเห็นแก้วเดินหนีก็รีบออกไปรั้งแก้วไว้
 
 
 
 
“โอ๊ย ปล่อยชั้นนะ ไปให้พ้นชั้นไม่อยากเห็นหน้าคุณ คนหลายใจ”แก้วไล่และพยายามสะบัดตัวหนีจากโทโมะ
 
 
 
 
 
“คุณคงกำลังจะรีบไปหาป๊อปปี้สินะ เพราะรักกันมากขนาดนัเน”โทโมะประชด
 
 
 
 
 
“ใช่ ชั้นรีบไปหาพี่ป๊อป พอดีว่าเค้ากำลังรอชั้นอยู่ที่บ้าน ก็งี้ล่ะคนรักกันแล้วอยู่ด้วยกันอ่ะนะอีกไม่นายเราก็จะแต่งงานกัน”แก้วจึงพูดประชดแล้วโกหกกลับ
 
 
 
 
 
“หึ คนรักกัน คนที่ต้องมากินของต่อจากผมงั้นหรอ”โทโมะโมโหกระชากตัวแก้วมาแนบอก
 
 
 
 
 
“นี่พูดอะไร ชั้นจำไม่ได้ ปล่อยนะ”แก้วดิ้นไปมา
 
 
 
 
“งั้นหรอ เดี๋ยวผมช่วยเตือนความจำคุณเอง”โทโมพูดจบก็กระชากตัวแก้วขึ้นรถของเขาแล้วขับออกไปทันที
 
 
 
 
 
 
เอาละไง ฟางแพ้ความดีไทม์ เลือกจะไปไม่รื้อฟื้นความจำแล้วสิ รับรองพระเอกเดือดแน่
 
 
 
ขอเม้นกับโหวตหน่อยน้า อย่าพึ่งหายๆ