ทาสรักทาสหัวใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อื้ม”ฟางเริ่มรู้สึกตัวในเวลาต่อมาและขยับตัวเพื่อจะตื่น

 

 

 

 

“รู้สึกตัวแล้วค่ะ เธอรู้สึกตัวแล้ว”เสียงของหญิงสูงวัยพูดอย่างดีใจ

 

 

 

 

 

ฟางลืมตามาแล้วมองไปรอบๆด้วยความสงสัย

 

 

 

 

 

“คุณ ค่อยๆขยับนะครับตอนนี้คุณอยู่ที่โรงพยาบาลที่เกาะ ผมชื่อไทม์นะครับ เป็นหมออาสามาดูแล

ที่โรงพยาบาลนี้ คุณน่ะ ตกลงหน้าผาในอาทิตย์วันก่อน แล้วนี่โชคดีมากเลยนะครับที่ชาวบ้านชาวประมง

เค้าไปหาปลาแถวนั้น เลยช่วยชีวิตคุณไว้ได้”ไทม์ หมอหนุ่มพูดเล่าเรื่องราวให้ฟางฟัง

 

 

 

 

 

 

“ขอบคุณค่ะ ที่ช่วยชั้นไว้ ที่นี่ที่ไหนกัน”ฟางพูดแล้วมองไปรอบๆอีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

“ที่นี่คือเกาะแสงดาวครับ อยู่ไม่ไกลจากตัวจังหวัดหรอก เป็นเกาะเล็กๆ แล้วเอ่อ คุณ”ไทม์ถามต่อ

 

 

 

 

 

“ชั้น ชั้นเป็นใครหรอคะ”ฟางย้ำและถามทุกคน ลุงป้าชาวประมงตกใจมาก

 

 

 

 

 

“ตายล่ะแม่หนู นี่แม่หนูจำอะไรไม่ได้เลยงั้นหรอ”ป้าที่ช่วยฟางถามฟางอีกครั้ง ฟางจึงพยักหน้า

 

 

 

 

 

“เอกสาร หรืออะไรติดตัวไม่มีซะด้วย งั้นก็ตามญาติมารับลำบากสิ”ไทม์มองฟางที่ทำหน้าเศร้าที่จำ

เรื่องราวของตัวเองไม่ได้เลย ด้วยความสงสาร

 

 

 

 

“งั้นเอาแบบนี้สิคุณหมอ ระหว่างแม่หนูคนนี้อยู่ที่นี่ ป้ากับลุงจะรับดูแลแม่หนูคนนี้เอง”ป้าพูด

 

 

 

 

 

“ครับ ถ้าอย่างงั้น ผมขอเรียกคุณว่า ดาวนะครับ”ไทม์พูดแล้วมองสร้อยคอรูปดาวมีตัวFอยู่ตรงกลาง

ของฟางที่ป๊อปปี้ซื้อให้ ก่อนจะตั้งชื่อใหม่ให้กับฟาง

 

 

 

 

“ขอบคุณค่ะ ชื่อเพราะจัง”ฟางยิ้มหวานให้กับไทม์ทำให้หมอหนุ่มหน้าแดงทันที ส่วนลุงกับป้าเมื่อ

เห็นอาการเขินอายของหมอหนุ่มก็รู้ทันทีว่าหมอหนุ่มกำลังเขินสาวน้อยคนนี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

2ปีผ่านมา ณ สนามบินภูเก็ต

 

 

 

 

 

“พี่เฟย์ทางนี้ค่ะ”แก้วที่กำลังรอรับเฟย์ที่สนามบินร้องเรียกเมื่อเห็นพี่สาวคนสนิทเดินมา

 

 

 

 

“ไม่เจอกันตั้ง2ปีสวยขึ้นนะแก้ว”เฟย์ทักพลางกอดแก้ว

 

 

 

 

 

“พี่เฟย์ก็เหมือนกัน สวยขึ้นเหมาะกับการกลับมาเปิดคลีนิกความงามที่นี่นะคะ”แก้วชมกลับแล้วคิดถึงเรื่องเมื่อ2ปีก่อนที่หลังจากฟางหายไป ทางเกาหลีที่เฟย์เคยสมัครเรียนต่อก็ตอบรับ ทำให้เธอต้องไปเรียนต่อด้านความงามเฉพาะทางที่เกาหลีเพื่อมาเปิดคลีนิกที่บ้าน

 

 

 

 

 

“อะไรกัน ไหนว่าเครื่องมาถึงตอนบ่ายนี่พึ่งเที่ยงเอง"ป๊อปปี้เดินถือกาแฟเข้ามายื่นให้แก้วแล้วบ่นเพื่อนสาว

 

 

 

 

“แหมๆนี่ดูแลเอาใจใส่กันตัวติดกันแบบนี้แสดงว่าคบกันแล้วล่ะสิเนี่ย"เฟย์สังเกตเห็นป๊อปปี้ดูแลเอาใจใส่แก้ว แถมตัวติดกันตลอดก็ร้องทัก

 

 

 "บ้าหรอพี่เฟย์ แก้วไม่ได้คิดอะไรกับพี่ป๊อปแล้วนะ ตอนนี้แก้วโสด ขอลุยช่วยงานพี่ป๊อปที่โรงแรมดีกว่า เดี๋ยวถ้ามันจะมีเมื่อไหร่ก็มาเองล่ะแล้วพี่เฟย์ล่ะ มีแฟนแล้วรึยังคะ"แก้วรีบพูดพลางถามกลับ

 

 

"ก็มีคุยๆบ้างแต่มันไม่ถูกใจอ่ะ เลยโสดดีกว่า"เฟย์ขณะเดินตามป๊อปปี้มาที่รถ

 

"รึว่ายังไม่ลืมใครรึเปล่าคะเนี่ย"แก้วพูดทำให้เฟย์คิดถึงเขื่อน ที่ไม่ยอมเปิดใจให้เธอสักที เธอเลยตัดสินใจตกลงไปเรียนต่อที่เกาหลีเพื่อย้อมใจ

 

 

"โอ๊ย เรื่องของอีตานั่นเถอะ ผู้หญิงชอบแล้วยังเล่นตัวแบบนั้น ขอบายดีกว่า "เฟย์ว่าพร้อมทำหน้ามุ่ยเมื่อคิดถึงเขื่อนก่อนที่ทั้งหมด จะกลับมาถึงบ้านของป๊อปปี้

 

 

 

 

“จริงสิ ละนี่ตัวเล็กไปไหนแล้วล่ะ”เฟย์ถามถึงตัวเล็กหลานของเธอ

 

 

 

 

“รายนั้นไปตรวจกับพยาบาลส่วนตัวน่ะ เห็นอวบๆแบบนั้นนะ จริงๆแล้วแอบอ่อนแอนะ ก็เพราะขาดนมแม่มาเลี้ยงให้ร่างกายสมบูรณ์”ป๊อปปี้พูดถึงตัวเล็กลูกสาวของเขาที่อ่อนแอ ป่วยง่ายก็พาลคิดถึงฟาง ถ้าเธอไม่หนีตาม

ผู้ชายไป ตัวเล็กที่คลอดก่อนกำหนด คงได้รับสารอาหารที่สำคัญจากน้ำนมแม่เพียงพอและเป็นเด็กสมบูรณ์กว่านี้

 

 

 

 

 

 

“เอาน่าป๊อป เรื่องมันผ่านไปตั้ง2ปี แถมพยาบาลพิเศษที่ชั้นเอาไปดูแลหลานน่ะก็ดูแลหลานดีมากเลยนะ ติดนายเป็นแถวๆ”จงเบที่รออยู่ที่บ้านเดินมาช่วยป๊อปปี้ยกของก็พูดไกล่เกลี่ยไม่ให้ป๊อปปี้หวนคิดถึงอดีต

 

 

 

 

 

“แน่ล่ะ ก็ชั้นจ่ายดีซะแบบนั้น ก็ชอบกันเป็นแถวล่ะ”ป๊อปปี้พูดถึงพยาบาลพิเศษที่ดูแลตัวเล็กอยู่ก็ยิ้ม

ออกมา จะไม่ให้ดีได้ยังไง ค่าจ้างตั้งเกือบแสนแถมยังบริการดีแบบนั้น ใครๆก็ต้องติดใจ

 

 

 

 

 

“แน่ะ ไม่อยู่2ปี นี่กลายเป็นคนยิ้มเจ้าเล่ห์ตั้งแต่เมื่อไหร่ล่ะยะ”เฟย์ว่าพลางส่ายหน้า

 

 

 

 

 

“แหม ก็สมัยนี้อย่าไปไว้ใจใครง่ายๆไงล่ะจ้ะเพื่อนรัก ยิ่งกับคนที่ทำเราเจ็บซ้ำซ้อนแบบนี้ รับรองถ้าเจอตัวคราวนี้ จะไม่มีแม้คำว่าให้อภัย”ป๊อปปี้พูดเสียงนิ่งเยือกเย็นแต่ทำให้เฟย์ จงเบและแก้วที่ฟังก็แทบกลืนน้ำลายลงคอไม่ลง และกลัวกับคลื่นใต้น้ำเงียบๆแบบนี้ของป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

“เออ วันก่อนเฟย์ที่จะกลับมา เฟย์เจอโทโมะด้วยนะ”เฟย์พูดทำให้แก้วชะงัก ภาพคืนที่เธอเจอโทโมะครั้งสุดท้ายที่บ้านนี้ฉายเข้ามาในหัว

 

 

 

 

 

“หรอ แล้วนี่เนยภรรยาของเค้าไม่มาด้วยหรอ รึว่ากำลังท้อง”แก้วแสร้งทำตัวปกติแล้วถาม

 

 

 

 

“ไม่เจอนะ เหมือนเปิดบริษัททัวร์ที่กรุงเทพอ่ะ แล้วเหมือนได้ยินว่าจะมาเปิดให้เช่าเรือยอร์ชที่ภูเก็ตนี้ด้วยน่ะ แต่บอกเลยว่าโทโมะหล่อขึ้นมากกก”เฟย์พูดชม

 

 

 

 

“หรอ แหงล่ะก็คนมีเมียก็งี้ล่ะ เลยมักจะดูดีเป็นธรรมดา”แก้วพูดแล้วทำทีเดินไปอุ้มหลานมาจากพยาบาลพิเศษที่กลับเข้ามาในบ้าน

 

 

 

 

 

“นก วันนี้เพื่อผมมาที่บ้านเยอะ ตัวเล็กคงมีเพื่อนแล้วล่ะ คุณกลับบ้านไปเลยก็ได้นะวันนี้ แล้วพรุ่งนี้

ค่อยมาใหม่”ป๊อปปี้หันไปสั่งพยาบาลพิเศษที่ชื่อนก นกทำท่าไม่พอใจเล็กน้อยแต่เมื่อสบสายตาคมของป๊อปปี้ที่เมื่อมองตากันเหมือนรู้อะไรบางอย่างก็ยิ้มและขอตัวออกไป

 

 

 

 

 

 

 

“ไหนๆฉลองที่เฟย์กลับมางั้นคืนนี้เราก็ปาร์ตี้กันเลยละกัน”จงเบพูดก่อนจะช่วยเฟย์ไปเอาอาหารที่

ไปซื้อมามาวางเสิร์ฟไว้ ส่วนแก้วก็นั่งเล่นกับหลานสาวแล้วยิ้มออกมาโดยมีป๊อปปี้นั่งจิบไวน์กับจงเบมองดูอยู่เงียบๆ

 

 

 

"นี่ เรื่องมันผ่านมาแล้วนายควรเริ่มต้นใหม่ต่างคนต่างอยู่ได้แล้วนะป๊อป"เฟย์เห็นอาการเพื่อนชายก็พูดทัก

 

 

"เริ่มต้นใหม่แล้วทิ้งให้คนที่ทำเราเจ็บมีความสุขหรอ หึ ไม่มีวันนั้นหรอกเฟย์"ป๊อปปี้ตอบแล้วมองไปที่ลูกอย่างนึกแค้น

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไมชอบมายืนเหม่อมองทะเลแบบนี้ตลอดเลยคะดาว เบื่อเกาะแสงดาวแล้วหรอ”ไทม์เดินไปหา

ฟางที่ว่างจากดูแลลุงกับป้าที่บ้านแล้วก็ชอบมายืนเหม่อที่ริมระเบียงของบ้านพักแพทย์ที่นี่

 

 

 

 

 

“เปล่าค่ะ ดาวไม่ได้เบื่อนะคะ เกาะสวยๆแบบนี้ใครจะไปเบื่อ เพียงแต่ว่า”ฟางพูดแล้วนิ่งคิดบางอย่าง

 

 

 

 

“แต่อะไรหรอคะ หรือว่าดาวยังฝันร้ายอยู่”ไทม์ถามฟางเมื่อคิดถึงตอนที่ฟางอยู่ที่นี่ ฟางทันจะมีอาการเพ้อหวาดกลัวเหมือนร้องขอชีวิตแล้วมักจะตื่นมากลางดึกเสมอ

 

 

"ไม่ค่อยแล้วค่ะ ได้ยาคลายเครียดพี่หมอไปก็ช่วยได้เยอะเลยค่ะ"ฟางยิ้มแทนคำขอบคุณ

 

 

"รึว่าฟางจำอะไรได้แล้ว"ไทม์ถามต่อ

 

 

 

“ไม่ค่ะ ดาวจำอะไรไม่ได้เลย แต่เพียงแค่ดาวกังวลน่ะค่ะ ว่าในอดีตดาวอาจจะเป็นคนไม่ดีมาก็ได้นะ

คะ ดาวว่าพี่หมออย่ามารักดาวเลยค่ะ”ฟางพูดแล้วกังวล กับความรู้สึกตัวเองที่เหมือนจะมีอะไรบาง

อย่างอยู่ในหัวใจ ความรู้สึกเหมือนอยากกลับไปหาใครสักคนแต่เธอนึกไม่ออกและกังวลถึงความรู้สึกไทม์

 

 

 

 

 

 

“โถ เรื่องแค่นี้เอง ไม่ต้องกลัวนะคะดาว พี่หมอไม่ว่าอะไรหรอก ถ้าดาวเป็นคนไม่ดีมาก่อน พี่หมอ

อาจจะเป็นคนไม่ดีมาก่อนก็ได้ ดาวอย่ากังวลอะไรเลยนะคะ”ไทม์กอดปลอบฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะพี่หมอทำอะไรคะเนี่ย”ฟางตกใจเมื่อไทม์พละออกจากกอดแล้วก้มลงคุกเข่า

 

 

 

 

 

 

“ดาว พี่รักดาวตั้งแต่แรกเจอนะ และตอนนี้พี่ก็แน่ใจแล้ว ดาวแต่งงานกับพี่นะ”ไทม์คุกเข่าขอฟางแต่งงาน

 

 

 

 

 

“ค่ะ ดาวจะแต่งงานกับพี่หมอนะคะ”ฟางยิ้มรับคำ ไทม์ดีใจกระโดดเข้ากอดฟางทันที 

 

 

 

 

 

 

บอกแล้วเรื่องนี้มาสายดราม่า ยากหน่อยที่พระเอกนางเอกจะรักง่ายๆ

 

 

 

บอกเลย นางเอกเป็นแบบนี้ พระเอกอัพเลเวลความโหดกว่าเดิมแน่นอน5555