Battle สงครามแค้นแฝงรัก

ตอนที่ 1
 
“แม่ค่ะแม่ วันนี้แก้วมีข่าวดีมาบอกด้วยนะค่ะ แก้วอ่ะสอบได้ที่ 1 อีกแล้วนะค่ะ ครั้งนี้แก้วต้องขอรางวัลหนักๆจากพ่อแล้วด้วย >< “ หญิงสาวหน้าตาน่ารัก ซึ่งกลับมาจากโรงเรียนด้วยอารมณ์กำลังสดใส มีความสุข กลับพูดไม่หยุดไม่หย่อนตามนิสัยของเด็กหญิง
 
“แม่ค่ะ พ่อค่ะ ว่าแต่ไปไหนกันหมดเนี่ย บ้านเงียบเชียว เดินมายังไม่เจอใครเลย” ตั้งแต่แก้วย่างเท้าเข้ามาในบ้านของตนที่คุ้นเคยตั้งแต่เด็กนั้น แต่ทำไมความรู้สึกของแก้วตอนนี้กลับเปลี่ยนไปจนน่าแปลกใจเช่นนั้น
 
“แม่!!! พ่อค่ะ!!! “ แต่เมื่อแก้วต้องเจอกับภาพอันบาดตาบาดใจ บ้านที่เคยอบอุ่น บ้านที่มีแต่ความสุข เต็มไปด้วยพ่อแม่ลูก ห้องรับแขกที่เธอกับครอบครัวมักจะมานั่งเล่นที่ห้องนี้ประจำ บนพื้นกลับกลายมีสีแดง ปาดเปื้อนเต็มพื้น กับร่างพ่อแม่ของเธอ ที่นอนไม่หายใจอยู่ตรงนั้น
 
“อร๊ายยยยยยยยยย!!! “ แก้วถึงกลับกรีดร้องลั่นบ้าน ถึงความเจ็บปวดกับภาพตรงหน้าที่เธอไม่คาดคิดว่าจะได้พบเจอสิ่งที่โหดร้ายเช่นนี้
 
“อร๊ายยยยย!!! ไม่จริงงงงงงง!!! เฮือก! “ แก้วสะดุงตื่นจากฝันร้าย ที่เธอคิดว่ามันอาจจะคงเป็นความฝันจริงๆ
 
“แก้วๆ หนูไม่เป็นไรใช่มั้ยจ้ะ? “ เสียงจากปากของหญิงสาวรุ่นใหญ่อย่างน้าโฟร์ของแก้ว
 
“น้าโฟร์ “ เมื่อเธอลืมตาขึ้นมาก็พบน้าของเธอก็รู้สึกดีใจ ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นมันไม่ใช่ความจริง แต่ทำไมจิตใจของเธอนั้นยังคงหวั่นไหวแก้วโผ่ลกอดโฟร์ไว้ แล้วผลักออกน้อยๆ ก่อนที่แก้วจะถามบางสิ่งบางอย่างกับเขา
 
“น้าโฟร์ค่ะ พ่อแม่ของหนูล่ะค่ะ ท่านไปไหน ทำไมหนูไม่เห็นเขา “
 
“…………………..”
แทนที่แก้วที่จะได้คำตอบที่ฟังแล้วชื่นใจ แต่แก้วกลับได้คำตอบเพียงแค่น้ำตาอุ่นๆ ที่ไหลอาบแก้มของโฟร์ แล้วจ้องมองหลานสาวที่ตัวเองเลี้ยงมากับพ่อแม่ของแก้ว ด้วยสายตาที่โฟร์ไม่เคยมองหลานสาวแบบนี้มาก่อน สายตาที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวด ความเศร้าโศก
 
“น้าโฟร์ค่ะ น้าร้องไห้ทำไม มันเกิดอะไรขึ้น นี่ไม่ใช่เรื่องจริงใช่มั้ย น้าโฟร์ตอบหนูสิ “ เสียงสะอืนที่สั่นคลอเหมือนกับจะร้องไห้ อ้อนวอนขอคำตอบจากน้าของตน แต่เขากลับทำได้แค่เพียงเงียบ
 
“น้าโฟร์! ทำไมไม่ตอบหนูล่ะ อึก! ตอบหนูสิว่ามันไม่ใช่เรื่องจริงใช่มั้ย พ่อกับแม่ยังไม่ตายใช่มั้ยค่ะ น้าโฟร์ ฮือๆๆ “ โฟร์ได้ยินเช่นนั้นก็ดึงหลานสาวคนเดียวที่ตนรักมากที่สุด เพราะเธอเองก็ไม่มีสามีหรือครอบครัวใดๆ เขาจึงรักแก้วเหมือนลูกของตัวเอง กลับกอดแก้วด้วยความรักและเสียใจ กับเรื่องที่เกิดขึ้น
 
“น้าขอโทษ น้าขอโทษ ฮือๆๆ“ ทั้งน้าทั้งหลานกลับกอดด้วยความเสียใจและความรักใคร่ของทั้งคู่ที่ต้องมารับรู้กับสิ่งที่เกิดขึ้นกับตนเอง
 
“น้าสัญญานะจ้ะ น้าจะดูแลหนูเองนะ น้าจะทำหน้าที่แทนพ่อกับแม่ของแก้วเองนะ แก้วไม่ต้องห่วงนะลูก น้าสัญญา “
 
“เดี๋ยวแก้วต้องเก็บข้าวของไปอยู่กับน้านะจ้ะ เดี๋ยวน้าขึ้นมาหาที่ห้อง “ โฟร์ที่บอกกับแก้วเรียบร้อยกำลังจะลงไปข้างล่าง แต่ก็ต้องหันกลับหลังมาก่อน
 
“เดี๋ยวค่ะ! “
 
“มีอะไรหรือเปล่าจ้ะแก้ว “
 
“น้าโฟร์ให้หนูเก็บของทำมั้ย น้าจะพาหนูไปไหน ทำไมเราไม่อยู่ด้วยกันที่นี้ แล้วมันเกิดอะไรขึ้นกับพ่อแม่ของหนู“ แก้วเองที่สงสัยว่าทำไมต้องย้ายไปอยู่ที่อื่น ทั้งๆที่นี้ก็เป็นบ้านของแก้ว น้าโฟร์เองก็เคยมาค้างที่นี้ออกบ่อยๆ
 
“แก้ว ฟังน้านะค่ะ แก้วอยู่ที่นี้ไม่ได้ ที่นี้ไม่ปลอดภัยมันอันตรายเกินกว่าแก้วจะอยู่ ส่วนเรื่องพ่อแม่ของหนูน้าคงบอกไม่ได้“
 
“ทำไมล่ะค่ะ ทำไมที่นี้จะไม่ปลอดภัยนี่มันบ้านแก้วนะ น้าอย่ามาพูดแบบนี้ว่าที่นี้อันตราย! “ แก้วที่เคยเป็นเด็กดี เชื่อฟังคำพูดของผู้ใหญ่เสมอ แต่เธอกลับตะโกนใส่ของน้าตัวเอง เพียงเพราะคำพูดที่ทำให้เธอโกรธเป็นฝืนเป็นไฟแบบนี้
 
“แก้วๆ! เชื่อน้านะ ที่ผ่านๆมาแก้วเชื่อน้ามาตลอดหนิจ้ะ ย้ายไปอยู่กับน้า ที่นี้หนูอยู่ไม่ได้จริงๆ” น้าโฟร์ยังคงอ้อนวอนหลานแก้วให้ใจอ่อน แน่ล่ะที่ผ่านมาเธอไม่เคยห่างบ้านเลย เธอผูกผันกับที่นี้มาก ถ้าจะให้จากไปก็ยากจริง
 
“งั้นน้าโฟร์ก็บอกเหตุผลกับแก้วมาสิว่าทำไมแก้วอยู่ที่บ้านของแก้วไม่ได้ แล้วมันเกิดอะไรขึ้นกับพ่อแม่ของแก้วกันแน่ น้ายังไม่ได้บอกหนูเลยนะค่ะ “ แก้วยังคงต้องการคำตอบจากปากสวยๆอย่างน้าโฟร์ของตนอยู่
 
‘แก้ว เธอยังเด็กอยู่ เธอยังไม่สมควรรับรู้เรื่องร้ายเช่นนี้’
 
ประโยคที่ดังเพียงแค่ในใจของโฟร์ ที่ยากเกินกว่าที่แก้วจะได้ยิน
 
“เก็บของซะจ้ะ อีกสักพักน้าจะขึ้นมารับหนูที่ห้อง!”
จบคำพูด ที่เด็กอย่างแก้วนั้นยังคงต้องเชื่อฟังแล้วก็ขัดไม่ได้
 
ณ โรงเรียนแห่งหนึ่ง
 
“แก้วววว TT “ เสียงหญิงสาววัยใสคนนึง เอ่ยปากเรียกแก้ว ด้วยน้ำเสียงขุ่นเคือง ราวกับเธอกำลังเสียใจ
 
“อะไรย่ะ55555 “ เสียงของแก้วที่เอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงที่ต่างกับเธอ
 
“ก็ดูแกดิ แกสอบได้ที่ 1 อีกแล้วนะ ดูสิฉันได้ที่ 2 อีกแล้วง่า เพราะแก้วคนเดียวเลย ฮือๆ T^T
 
“ เพื่อนสาวคนสนิทของแก้วที่เรียนอยู่ห้องเดียวเธอ ‘เฟย์’ กลับเสียอกเสียใจที่สอบได้ที่ 2 เสมอ ซึ่งแก้วสอบได้ที่ 1
 
“อะไรของแกนักหนาห้ะยัยเฟย์ เรียนสู้แก้วเขาไม่ได้เอง จะโทษยัยแก้วได้ไงห้ะ5555 “ เสียงหญิงสาวอีกคนของที่เป็นพี่สาวของเพื่อนสนิทแก้ว ‘ฟาง’
 
“เห็นป่ะล่ะ ขนาดพี่สาวแกยังเข้าข้าวฉันเลย55555 “ แก้วเองก็ยังคงสดใส ร่างเริง กับชีวิตวัยรุ่นม.ปลาย
 
‘กับสิ่งที่เธอถาม ฉันจะถามใคร มันเจ็บที่ถูกทิ้งต้องนานเท่าไหร่ ที่เธออยากรู้’
เสียงริงโทนโทรศัพท์ของแก้วขัดดังขึ้น ขณะที่พวกเธอกำลังคุยกันสนุก
 
.”ฮัลโหลค่ะน้าโฟร์ “
 
(คุณแก้วค่ะ คุณแก้ว ฮือๆๆ )
 
“ป้าจันทร์! มีอะไรหรือเปล่าค่ะ เกิดอะไรขึ้น? “ ป้าจันทร์คนรับใช้คนสนิทของที่บ้านที่คอยดูแลและรักใคร่เอ็นดูแก้ว ตั้งแต่เธอย้ายมาอยู่ที่บ้านของน้าโฟร์
 
“เกิดอะไรขึ้นหรอแก้ว? “ เฟย์ถามขึ้น เมื่อแก้วที่มีปฏิกิริยาและน้ำเสียงที่เปลี่ยนไป ทำให้เฟย์และฟางสงสัย แก้วเองก็สงสัยเช่นกัน เมื่อป้าจันทร์ใช้โทรศัพท์ของน้าโฟร์โทรมา แถมยังทำน้ำเสียงใจคอไม่ดี ที่ฟังก็รู้ว่าเขากำลังร้องไห้
 
“เกิดอะไรขึ้นหรอค่ะป้าจันทร์ บอกแก้วมาสิค่ะ” แก้วทำใจให้เย็นลง หวังว่าสิ่งที่เกิดจะไม่ใช่เรื่องร้ายอะไร
 
(คุณแก้วค่ะ ฟังป้าดีๆนะ อึก! คือคุณโฟร์เขา......)
 
2 B C....
-------------------------------------------------------------------------------