Bad Romance ล่ารักอันตรายจับหัวใจนายแบดกายส์

9.3

เขียนโดย MPFOREVER

วันที่ 18 พฤษภาคม พ.ศ. 2557 เวลา 20.47 น.

  6 ตอน
  18 วิจารณ์
  12.24K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 18 พฤษภาคม พ.ศ. 2557 21.43 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

4) Help me to tell you

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
     "เห้อออออ"ฉันถอนหายใจเป็นร้อยรอบต่อวันแล้วมั้งเนี่ย เครียดเรื่องหนี้ โทโมะไม่ได้ติดต่อกลับมาเลย ฉันจะใช้หนี้เขายังไง ค่าผ่อนคอนโด ค่าเทอม ค่ารถ ค่าอาหาร เก็บเงินมากขนาดนั้น อยากตายจริงๆ
 
 
 
ระหว่างที่ฉันกำลังรอสแตนบายด์เพื่อขึ้นเวที ก็มีพวกนักร้องแบบเดียวกับฉันมาคุยกัน ฉันไม่ได้ตั้งใจจะแอบฟังนะ แค่ได้ยิน
 
 
 
 
   "ฉันต้องการเงืนมากเลย ตอนนี้พวกเจ้าหนี้ตามมาตรึมเลยอ่ะทำไงดี"เหมือนฉันเลยนิ
 
 
 
    "จะไปยากอะไร ฉันก็เคยติดหนี้แต่ตตอนนี้ไม่มีแล้ว แกลองไปร้องเพลงแล้วให้ผู้ชายมาประมูลก็แค่ไปนั่งดริ๊งก์ ที่จะเป็นอีกแบบนึงน่ะ ได้เงินมากกว่าร้องเพลงธรรมดาเยอะมาก"
 
 
 
ฉันมองสองคนนั้นสักพัก ฉันควรจะทำดีมั้ยนะ ถ้ามันจะทำให้หนี้ฉันหายไป แค่นั่งดริ๊งก์
 
 
 
ช่างเถอะ ไว้ค่อยคิดดูอีกที เพราะว่าต้องแสดงโชว์
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
     (บันทึกพิเศษ : ป๊อปปี้ )
 
 
 
 
          โซน VIP  
 
 
 
ป๊อปปี้นั่งจิบมาร์ตินี่พลางๆไปพร้อมคุยกับเพื่อนของเขา 'เขื่อน' ชายหนุ่มตัวสูงหนึ่งร้องแปดสิบเซน มีรูปร่างที่หล่อสมบูรณ์ สาวๆเห็นเป็นที่ไหน ก็อยากขอเป็นแฟน แต่เสียใจด้วย ก็เพราะว่าไอเขื่อนมีหวานใจเป็นตัวเป็นตนแล้ว แถมยังขี้หึงอีก
 
 
 
แฟนไอเขื่อนเธอชื่อว่า'เฟย์'ไม่รู้ว่าพบรักกันได้ยังไง เฟย์น่ะทั้งเปรี้ยวทั้งแสบทั้งซ่าส์ แต่ก็เข้ากับเขื่อนดี 
 
 
 
วันนี้ผมนัดเขื่อนมาคุยเรื่องผู้หญิงร่างเล็กที่ชื่อ 'ฟาง' เธอน่ารักมาก ปกติไม่มีใครเมินผมนะ เธอน่าสนใจดี  เธอเซ็กซี่มาก คาดว่าเจ้าตัวน่าจะไม่รู้ แต่ไม่รู้อีกนานมั้ยกว่าจะได้คุย วันนี้เขื่อนเป็นฝ่ายที่ออกการหึงมากกว่าปกติ
 
 
 
ก็เพราะผับผมเนี้ยมีผู้ชายเยอะ วันนี้ยัยเฟย์ก็มาด้วยชุดสุดเปรี้ยว มีผู้ชายมองกันเต็ม แล้วไอเขื่อนมันหวง ดูสิ กอดไม่ปล่อยให้เฟย์นั่งบนโซฟาเลย (เฟย์นั่งบนตักเขื่อน)
 
 
 
     "เขื่อนแกฟังฉันหน่อยดิวะ"ผมทักท้วงขึ้นเพื่อนผมเนี่ย สนใจแต่เฟย์ เรียกมาปรึกษานะเว้ย ไม่ได้ให้มาสวีตต่อหน้า
 
 
 
     "มีไรก็รีบพูดมา"ดูพูดจามะนาวไม่มีน้ำเลย
 
 
 
     "ฉันสนใจคน คนนึงแต่เค้าเป็นลูกหนี้ ฉันควรจะจีบเค้ายังไงวะ"
 
 
 
      "เพลย์บอยอย่างแก ถามเรื่องนี้กับฉันหรอวะ 555  "ผมเรียกที่ปรึกษาถูกคนมั้ยเนี่ย เปลี่ยนใจ
 
 
 
       "เรื่องง่ายๆน่าไอป๊อป แกทำอย่างนี้นะ............................................................"
 
 
 
     (จบบันทึกพิเศษ : ป๊อปปี้ )
 
 
 
 
 
     ฉันโชว์จบเรียบร้อยแล้ว อ้าาาา เหนื่อยจังเลย ต้องกลับบ้านเองอีกเนี่ย น่าเซ็งนะคะ หน้าคอนโด ฉันมีป้ายรถเมล์ก็จริงเเต่ต้องเสียเวลาเดินออกมา ยิ่งตอนกลางคืนน่ากลัวมาก
 
 
 
 
ในขณะที่ฉันกำลังจะเปลี่ยนชุดกลับ โทรศัพท์ฉันก็สั่นเพราะข้อความเข้า ใครล่ะเนี่ยโทโมะหรอ พอฉันเปิดดู ดวงตาฉันก็เบิกกว้่าง เจ้านายมหาภัยนั่น รู้เบอร์ฉันจากใบสมัครงานสินะ กรี๊ดด
 
 
 
          'สวัสดีลูกหนี้ของฉัน ฉันมีขอเสนอให้เธอ มาเจอกันที่โซนวีไอพี'
 
 
 
อา ตอนนี้เหนียวตัวจะแย่ ฉันไม่ไปหรอก แต่ก็ไม่ได้แล้งน้ำใจขนาดนั้น เลยพิมพ์ข้อความกลับไป วันนี้ฉันเหนื่อยจริงๆ
 
 
 
         'ฉันไม่อยากพบนายวันนี้ ฉันเหนื่อย อยากคุยพรุ่งนี้ล่ะกัน'
 
 
 
 
     ( บันทึกพิเศษ : โทโมะ )
 
 
 
ผมนั่งดูดาวอยู่ที่ระเบียงห้องนอนของโรงแรม เป็นโรงแรมระดับห้าดาว มีสองห้องนอน ป่านนี้ยัยตัวเล็กจะเป็นอย่างไงก็ไม่รู้ ห่างกันใกล้จะวันหนึ่งและเนี่ย กลับบ้านเองได้ไหม
 
 
 
 
อย่าเพิ่งเข้าใจผิดนะ ผมเคยชอบฟางก็จริง แต่ที่ผมรู้สึกตอนนี้คือห่วงแบบเพื่อนก็เธอ ไม่เคยไปไหนมาไหนคนเดียว ที่ผมบอกว่าผมเคยชอบฟาง นานแล้วหล่ะ อย่ารื้อฟื้น
 
 
 
          ก๊อก ก๊อก ก๊อก
 
 
 
ผมหันไปตามเสียงเคาะประตู แม่ผมนั่นเอง
 
 
 
     "โทโมะ แม่มีอะไรอยากให้ลูกช่วยหน่อย คุณลุงก็ด้วยเหมือนกัน"พูดถึงคุณลุงแล้วยังเเคลงใจไม่หายก็ยัยแก้วเลย
 
 
 
     "มีอะไรหรอครับแม่"
 
 
 
     "คืองี้นะลูก แม่กับลุงจะฝากให้โทโมะดูแลแก้วหน่อย ลุงจะฝากแก้วเข้าไปเรียนมหาลัยเดียวกับเรา แต่คนละคณะ แก้วไม่อยากจะเข้ากรุงเทพเท่าไหร่ แต่ยังไงก็ฝากดูแลหน่อยนะลูกนะ"
 
 
 
     "เอ่อ ก็ได้ครับ แต่ผมไม่รับปากนะว่าจะเกิดอุบัติเหตุ"แม่โทโมะมองลูกชายอย่างเอาเรื่องผมเลยยิ้มแหยๆ"ครับผมจะดูเเลอย่างดี แบบยุงไม่ให้ไต่ ไรไม่ให้ตอมเลยทีเดียว"แม่ผมยิ้มทันที"ว่าแต่แม่ครับ ผมกับแก้วเคยรู้จักกันหรอ"
 
 
 
     ป้าบบ
 
 
  
     "ลูกคนนี้นิแก้วคนที่ลูกเคยเล่นด้วยกันตอนเด็กๆไง แม่ไม่พูดด้วยแหละ ฝันดีอย่านอนดึกให้มาก"
 
 
 
แม่ปล่อยให้ผมนิ่งอึ้ง ตอนเด็กๆผมเล่นเเต่กับเพื่อนผู้ชายไม่ใช่หรอ อะไรวะ แก้ว ฉันจะต้องรู้ให้ได้ว่าเธอเป็นใคร
 
 
 
 
     ( จบบันทึกพิเศษ : โทโมะ )
 
 
 
 
 
มาอัพให้แล้วค้าาากับตอนที่ 4 เม้นให้เค้าเยอะๆหน่อยเสะ สันยาเลยว่าจะมาอัพให้บ่อยๆ ขอโต้ดที่หายไปนาน แต่กลับมาอัพให้แล้ว มา มา มาเม้นกันต่อออ
 
 
 
 
 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.3 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.3 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา