Bad Romance ล่ารักอันตรายจับหัวใจนายแบดกายส์
9.3
เขียนโดย MPFOREVER
วันที่ 18 พฤษภาคม พ.ศ. 2557 เวลา 20.47 น.
6 ตอน
18 วิจารณ์
12.24K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 18 พฤษภาคม พ.ศ. 2557 21.43 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
4) Help me to tell you
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ "เห้อออออ"ฉันถอนหายใจเป็นร้อยรอบต่อวันแล้วมั้งเนี่ย เครียดเรื่องหนี้ โทโมะไม่ได้ติดต่อกลับมาเลย ฉันจะใช้หนี้เขายังไง ค่าผ่อนคอนโด ค่าเทอม ค่ารถ ค่าอาหาร เก็บเงินมากขนาดนั้น อยากตายจริงๆ
ระหว่างที่ฉันกำลังรอสแตนบายด์เพื่อขึ้นเวที ก็มีพวกนักร้องแบบเดียวกับฉันมาคุยกัน ฉันไม่ได้ตั้งใจจะแอบฟังนะ แค่ได้ยิน
"ฉันต้องการเงืนมากเลย ตอนนี้พวกเจ้าหนี้ตามมาตรึมเลยอ่ะทำไงดี"เหมือนฉันเลยนิ
"จะไปยากอะไร ฉันก็เคยติดหนี้แต่ตตอนนี้ไม่มีแล้ว แกลองไปร้องเพลงแล้วให้ผู้ชายมาประมูลก็แค่ไปนั่งดริ๊งก์ ที่จะเป็นอีกแบบนึงน่ะ ได้เงินมากกว่าร้องเพลงธรรมดาเยอะมาก"
ฉันมองสองคนนั้นสักพัก ฉันควรจะทำดีมั้ยนะ ถ้ามันจะทำให้หนี้ฉันหายไป แค่นั่งดริ๊งก์
ช่างเถอะ ไว้ค่อยคิดดูอีกที เพราะว่าต้องแสดงโชว์
(บันทึกพิเศษ : ป๊อปปี้ )
โซน VIP
ป๊อปปี้นั่งจิบมาร์ตินี่พลางๆไปพร้อมคุยกับเพื่อนของเขา 'เขื่อน' ชายหนุ่มตัวสูงหนึ่งร้องแปดสิบเซน มีรูปร่างที่หล่อสมบูรณ์ สาวๆเห็นเป็นที่ไหน ก็อยากขอเป็นแฟน แต่เสียใจด้วย ก็เพราะว่าไอเขื่อนมีหวานใจเป็นตัวเป็นตนแล้ว แถมยังขี้หึงอีก
แฟนไอเขื่อนเธอชื่อว่า'เฟย์'ไม่รู้ว่าพบรักกันได้ยังไง เฟย์น่ะทั้งเปรี้ยวทั้งแสบทั้งซ่าส์ แต่ก็เข้ากับเขื่อนดี
วันนี้ผมนัดเขื่อนมาคุยเรื่องผู้หญิงร่างเล็กที่ชื่อ 'ฟาง' เธอน่ารักมาก ปกติไม่มีใครเมินผมนะ เธอน่าสนใจดี เธอเซ็กซี่มาก คาดว่าเจ้าตัวน่าจะไม่รู้ แต่ไม่รู้อีกนานมั้ยกว่าจะได้คุย วันนี้เขื่อนเป็นฝ่ายที่ออกการหึงมากกว่าปกติ
ก็เพราะผับผมเนี้ยมีผู้ชายเยอะ วันนี้ยัยเฟย์ก็มาด้วยชุดสุดเปรี้ยว มีผู้ชายมองกันเต็ม แล้วไอเขื่อนมันหวง ดูสิ กอดไม่ปล่อยให้เฟย์นั่งบนโซฟาเลย (เฟย์นั่งบนตักเขื่อน)
"เขื่อนแกฟังฉันหน่อยดิวะ"ผมทักท้วงขึ้นเพื่อนผมเนี่ย สนใจแต่เฟย์ เรียกมาปรึกษานะเว้ย ไม่ได้ให้มาสวีตต่อหน้า
"มีไรก็รีบพูดมา"ดูพูดจามะนาวไม่มีน้ำเลย
"ฉันสนใจคน คนนึงแต่เค้าเป็นลูกหนี้ ฉันควรจะจีบเค้ายังไงวะ"
"เพลย์บอยอย่างแก ถามเรื่องนี้กับฉันหรอวะ 555 "ผมเรียกที่ปรึกษาถูกคนมั้ยเนี่ย เปลี่ยนใจ
"เรื่องง่ายๆน่าไอป๊อป แกทำอย่างนี้นะ............................................................"
(จบบันทึกพิเศษ : ป๊อปปี้ )
ฉันโชว์จบเรียบร้อยแล้ว อ้าาาา เหนื่อยจังเลย ต้องกลับบ้านเองอีกเนี่ย น่าเซ็งนะคะ หน้าคอนโด ฉันมีป้ายรถเมล์ก็จริงเเต่ต้องเสียเวลาเดินออกมา ยิ่งตอนกลางคืนน่ากลัวมาก
ในขณะที่ฉันกำลังจะเปลี่ยนชุดกลับ โทรศัพท์ฉันก็สั่นเพราะข้อความเข้า ใครล่ะเนี่ยโทโมะหรอ พอฉันเปิดดู ดวงตาฉันก็เบิกกว้่าง เจ้านายมหาภัยนั่น รู้เบอร์ฉันจากใบสมัครงานสินะ กรี๊ดด
'สวัสดีลูกหนี้ของฉัน ฉันมีขอเสนอให้เธอ มาเจอกันที่โซนวีไอพี'
อา ตอนนี้เหนียวตัวจะแย่ ฉันไม่ไปหรอก แต่ก็ไม่ได้แล้งน้ำใจขนาดนั้น เลยพิมพ์ข้อความกลับไป วันนี้ฉันเหนื่อยจริงๆ
'ฉันไม่อยากพบนายวันนี้ ฉันเหนื่อย อยากคุยพรุ่งนี้ล่ะกัน'
( บันทึกพิเศษ : โทโมะ )
ผมนั่งดูดาวอยู่ที่ระเบียงห้องนอนของโรงแรม เป็นโรงแรมระดับห้าดาว มีสองห้องนอน ป่านนี้ยัยตัวเล็กจะเป็นอย่างไงก็ไม่รู้ ห่างกันใกล้จะวันหนึ่งและเนี่ย กลับบ้านเองได้ไหม
อย่าเพิ่งเข้าใจผิดนะ ผมเคยชอบฟางก็จริง แต่ที่ผมรู้สึกตอนนี้คือห่วงแบบเพื่อนก็เธอ ไม่เคยไปไหนมาไหนคนเดียว ที่ผมบอกว่าผมเคยชอบฟาง นานแล้วหล่ะ อย่ารื้อฟื้น
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
ผมหันไปตามเสียงเคาะประตู แม่ผมนั่นเอง
"โทโมะ แม่มีอะไรอยากให้ลูกช่วยหน่อย คุณลุงก็ด้วยเหมือนกัน"พูดถึงคุณลุงแล้วยังเเคลงใจไม่หายก็ยัยแก้วเลย
"มีอะไรหรอครับแม่"
"คืองี้นะลูก แม่กับลุงจะฝากให้โทโมะดูแลแก้วหน่อย ลุงจะฝากแก้วเข้าไปเรียนมหาลัยเดียวกับเรา แต่คนละคณะ แก้วไม่อยากจะเข้ากรุงเทพเท่าไหร่ แต่ยังไงก็ฝากดูแลหน่อยนะลูกนะ"
"เอ่อ ก็ได้ครับ แต่ผมไม่รับปากนะว่าจะเกิดอุบัติเหตุ"แม่โทโมะมองลูกชายอย่างเอาเรื่องผมเลยยิ้มแหยๆ"ครับผมจะดูเเลอย่างดี แบบยุงไม่ให้ไต่ ไรไม่ให้ตอมเลยทีเดียว"แม่ผมยิ้มทันที"ว่าแต่แม่ครับ ผมกับแก้วเคยรู้จักกันหรอ"
ป้าบบ
"ลูกคนนี้นิแก้วคนที่ลูกเคยเล่นด้วยกันตอนเด็กๆไง แม่ไม่พูดด้วยแหละ ฝันดีอย่านอนดึกให้มาก"
แม่ปล่อยให้ผมนิ่งอึ้ง ตอนเด็กๆผมเล่นเเต่กับเพื่อนผู้ชายไม่ใช่หรอ อะไรวะ แก้ว ฉันจะต้องรู้ให้ได้ว่าเธอเป็นใคร
( จบบันทึกพิเศษ : โทโมะ )
มาอัพให้แล้วค้าาากับตอนที่ 4 เม้นให้เค้าเยอะๆหน่อยเสะ สันยาเลยว่าจะมาอัพให้บ่อยๆ ขอโต้ดที่หายไปนาน แต่กลับมาอัพให้แล้ว มา มา มาเม้นกันต่อออ
ระหว่างที่ฉันกำลังรอสแตนบายด์เพื่อขึ้นเวที ก็มีพวกนักร้องแบบเดียวกับฉันมาคุยกัน ฉันไม่ได้ตั้งใจจะแอบฟังนะ แค่ได้ยิน
"ฉันต้องการเงืนมากเลย ตอนนี้พวกเจ้าหนี้ตามมาตรึมเลยอ่ะทำไงดี"เหมือนฉันเลยนิ
"จะไปยากอะไร ฉันก็เคยติดหนี้แต่ตตอนนี้ไม่มีแล้ว แกลองไปร้องเพลงแล้วให้ผู้ชายมาประมูลก็แค่ไปนั่งดริ๊งก์ ที่จะเป็นอีกแบบนึงน่ะ ได้เงินมากกว่าร้องเพลงธรรมดาเยอะมาก"
ฉันมองสองคนนั้นสักพัก ฉันควรจะทำดีมั้ยนะ ถ้ามันจะทำให้หนี้ฉันหายไป แค่นั่งดริ๊งก์
ช่างเถอะ ไว้ค่อยคิดดูอีกที เพราะว่าต้องแสดงโชว์
(บันทึกพิเศษ : ป๊อปปี้ )
โซน VIP
ป๊อปปี้นั่งจิบมาร์ตินี่พลางๆไปพร้อมคุยกับเพื่อนของเขา 'เขื่อน' ชายหนุ่มตัวสูงหนึ่งร้องแปดสิบเซน มีรูปร่างที่หล่อสมบูรณ์ สาวๆเห็นเป็นที่ไหน ก็อยากขอเป็นแฟน แต่เสียใจด้วย ก็เพราะว่าไอเขื่อนมีหวานใจเป็นตัวเป็นตนแล้ว แถมยังขี้หึงอีก
แฟนไอเขื่อนเธอชื่อว่า'เฟย์'ไม่รู้ว่าพบรักกันได้ยังไง เฟย์น่ะทั้งเปรี้ยวทั้งแสบทั้งซ่าส์ แต่ก็เข้ากับเขื่อนดี
วันนี้ผมนัดเขื่อนมาคุยเรื่องผู้หญิงร่างเล็กที่ชื่อ 'ฟาง' เธอน่ารักมาก ปกติไม่มีใครเมินผมนะ เธอน่าสนใจดี เธอเซ็กซี่มาก คาดว่าเจ้าตัวน่าจะไม่รู้ แต่ไม่รู้อีกนานมั้ยกว่าจะได้คุย วันนี้เขื่อนเป็นฝ่ายที่ออกการหึงมากกว่าปกติ
ก็เพราะผับผมเนี้ยมีผู้ชายเยอะ วันนี้ยัยเฟย์ก็มาด้วยชุดสุดเปรี้ยว มีผู้ชายมองกันเต็ม แล้วไอเขื่อนมันหวง ดูสิ กอดไม่ปล่อยให้เฟย์นั่งบนโซฟาเลย (เฟย์นั่งบนตักเขื่อน)
"เขื่อนแกฟังฉันหน่อยดิวะ"ผมทักท้วงขึ้นเพื่อนผมเนี่ย สนใจแต่เฟย์ เรียกมาปรึกษานะเว้ย ไม่ได้ให้มาสวีตต่อหน้า
"มีไรก็รีบพูดมา"ดูพูดจามะนาวไม่มีน้ำเลย
"ฉันสนใจคน คนนึงแต่เค้าเป็นลูกหนี้ ฉันควรจะจีบเค้ายังไงวะ"
"เพลย์บอยอย่างแก ถามเรื่องนี้กับฉันหรอวะ 555 "ผมเรียกที่ปรึกษาถูกคนมั้ยเนี่ย เปลี่ยนใจ
"เรื่องง่ายๆน่าไอป๊อป แกทำอย่างนี้นะ............................................................"
(จบบันทึกพิเศษ : ป๊อปปี้ )
ฉันโชว์จบเรียบร้อยแล้ว อ้าาาา เหนื่อยจังเลย ต้องกลับบ้านเองอีกเนี่ย น่าเซ็งนะคะ หน้าคอนโด ฉันมีป้ายรถเมล์ก็จริงเเต่ต้องเสียเวลาเดินออกมา ยิ่งตอนกลางคืนน่ากลัวมาก
ในขณะที่ฉันกำลังจะเปลี่ยนชุดกลับ โทรศัพท์ฉันก็สั่นเพราะข้อความเข้า ใครล่ะเนี่ยโทโมะหรอ พอฉันเปิดดู ดวงตาฉันก็เบิกกว้่าง เจ้านายมหาภัยนั่น รู้เบอร์ฉันจากใบสมัครงานสินะ กรี๊ดด
'สวัสดีลูกหนี้ของฉัน ฉันมีขอเสนอให้เธอ มาเจอกันที่โซนวีไอพี'
อา ตอนนี้เหนียวตัวจะแย่ ฉันไม่ไปหรอก แต่ก็ไม่ได้แล้งน้ำใจขนาดนั้น เลยพิมพ์ข้อความกลับไป วันนี้ฉันเหนื่อยจริงๆ
'ฉันไม่อยากพบนายวันนี้ ฉันเหนื่อย อยากคุยพรุ่งนี้ล่ะกัน'
( บันทึกพิเศษ : โทโมะ )
ผมนั่งดูดาวอยู่ที่ระเบียงห้องนอนของโรงแรม เป็นโรงแรมระดับห้าดาว มีสองห้องนอน ป่านนี้ยัยตัวเล็กจะเป็นอย่างไงก็ไม่รู้ ห่างกันใกล้จะวันหนึ่งและเนี่ย กลับบ้านเองได้ไหม
อย่าเพิ่งเข้าใจผิดนะ ผมเคยชอบฟางก็จริง แต่ที่ผมรู้สึกตอนนี้คือห่วงแบบเพื่อนก็เธอ ไม่เคยไปไหนมาไหนคนเดียว ที่ผมบอกว่าผมเคยชอบฟาง นานแล้วหล่ะ อย่ารื้อฟื้น
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
ผมหันไปตามเสียงเคาะประตู แม่ผมนั่นเอง
"โทโมะ แม่มีอะไรอยากให้ลูกช่วยหน่อย คุณลุงก็ด้วยเหมือนกัน"พูดถึงคุณลุงแล้วยังเเคลงใจไม่หายก็ยัยแก้วเลย
"มีอะไรหรอครับแม่"
"คืองี้นะลูก แม่กับลุงจะฝากให้โทโมะดูแลแก้วหน่อย ลุงจะฝากแก้วเข้าไปเรียนมหาลัยเดียวกับเรา แต่คนละคณะ แก้วไม่อยากจะเข้ากรุงเทพเท่าไหร่ แต่ยังไงก็ฝากดูแลหน่อยนะลูกนะ"
"เอ่อ ก็ได้ครับ แต่ผมไม่รับปากนะว่าจะเกิดอุบัติเหตุ"แม่โทโมะมองลูกชายอย่างเอาเรื่องผมเลยยิ้มแหยๆ"ครับผมจะดูเเลอย่างดี แบบยุงไม่ให้ไต่ ไรไม่ให้ตอมเลยทีเดียว"แม่ผมยิ้มทันที"ว่าแต่แม่ครับ ผมกับแก้วเคยรู้จักกันหรอ"
ป้าบบ
"ลูกคนนี้นิแก้วคนที่ลูกเคยเล่นด้วยกันตอนเด็กๆไง แม่ไม่พูดด้วยแหละ ฝันดีอย่านอนดึกให้มาก"
แม่ปล่อยให้ผมนิ่งอึ้ง ตอนเด็กๆผมเล่นเเต่กับเพื่อนผู้ชายไม่ใช่หรอ อะไรวะ แก้ว ฉันจะต้องรู้ให้ได้ว่าเธอเป็นใคร
( จบบันทึกพิเศษ : โทโมะ )
มาอัพให้แล้วค้าาากับตอนที่ 4 เม้นให้เค้าเยอะๆหน่อยเสะ สันยาเลยว่าจะมาอัพให้บ่อยๆ ขอโต้ดที่หายไปนาน แต่กลับมาอัพให้แล้ว มา มา มาเม้นกันต่อออ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.3 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.3 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ