Bad Romance ล่ารักอันตรายจับหัวใจนายแบดกายส์

9.3

เขียนโดย MPFOREVER

วันที่ 18 พฤษภาคม พ.ศ. 2557 เวลา 20.47 น.

6 ตอน

18 วิจารณ์

12.24K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 18 พฤษภาคม พ.ศ. 2557 21.43 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

4) Help me to tell you

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

"เห้อออออ"ฉันถอนหายใจเป็นร้อยรอบต่อวันแล้วมั้งเนี่ย เครียดเรื่องหนี้ โทโมะไม่ได้ติดต่อกลับมาเลย ฉันจะใช้หนี้เขายังไง ค่าผ่อนคอนโด ค่าเทอม ค่ารถ ค่าอาหาร เก็บเงินมากขนาดนั้น อยากตายจริงๆ

ระหว่างที่ฉันกำลังรอสแตนบายด์เพื่อขึ้นเวที ก็มีพวกนักร้องแบบเดียวกับฉันมาคุยกัน ฉันไม่ได้ตั้งใจจะแอบฟังนะ แค่ได้ยิน

"ฉันต้องการเงืนมากเลย ตอนนี้พวกเจ้าหนี้ตามมาตรึมเลยอ่ะทำไงดี"เหมือนฉันเลยนิ

"จะไปยากอะไร ฉันก็เคยติดหนี้แต่ตตอนนี้ไม่มีแล้ว แกลองไปร้องเพลงแล้วให้ผู้ชายมาประมูลก็แค่ไปนั่งดริ๊งก์ ที่จะเป็นอีกแบบนึงน่ะ ได้เงินมากกว่าร้องเพลงธรรมดาเยอะมาก"

ฉันมองสองคนนั้นสักพัก ฉันควรจะทำดีมั้ยนะ ถ้ามันจะทำให้หนี้ฉันหายไป แค่นั่งดริ๊งก์

ช่างเถอะ ไว้ค่อยคิดดูอีกที เพราะว่าต้องแสดงโชว์

(บันทึกพิเศษ : ป๊อปปี้ )

โซน VIP

ป๊อปปี้นั่งจิบมาร์ตินี่พลางๆไปพร้อมคุยกับเพื่อนของเขา 'เขื่อน' ชายหนุ่มตัวสูงหนึ่งร้องแปดสิบเซน มีรูปร่างที่หล่อสมบูรณ์ สาวๆเห็นเป็นที่ไหน ก็อยากขอเป็นแฟน แต่เสียใจด้วย ก็เพราะว่าไอเขื่อนมีหวานใจเป็นตัวเป็นตนแล้ว แถมยังขี้หึงอีก

แฟนไอเขื่อนเธอชื่อว่า'เฟย์'ไม่รู้ว่าพบรักกันได้ยังไง เฟย์น่ะทั้งเปรี้ยวทั้งแสบทั้งซ่าส์ แต่ก็เข้ากับเขื่อนดี

วันนี้ผมนัดเขื่อนมาคุยเรื่องผู้หญิงร่างเล็กที่ชื่อ 'ฟาง' เธอน่ารักมาก ปกติไม่มีใครเมินผมนะ เธอน่าสนใจดี เธอเซ็กซี่มาก คาดว่าเจ้าตัวน่าจะไม่รู้ แต่ไม่รู้อีกนานมั้ยกว่าจะได้คุย วันนี้เขื่อนเป็นฝ่ายที่ออกการหึงมากกว่าปกติ

ก็เพราะผับผมเนี้ยมีผู้ชายเยอะ วันนี้ยัยเฟย์ก็มาด้วยชุดสุดเปรี้ยว มีผู้ชายมองกันเต็ม แล้วไอเขื่อนมันหวง ดูสิ กอดไม่ปล่อยให้เฟย์นั่งบนโซฟาเลย (เฟย์นั่งบนตักเขื่อน)

"เขื่อนแกฟังฉันหน่อยดิวะ"ผมทักท้วงขึ้นเพื่อนผมเนี่ย สนใจแต่เฟย์ เรียกมาปรึกษานะเว้ย ไม่ได้ให้มาสวีตต่อหน้า

"มีไรก็รีบพูดมา"ดูพูดจามะนาวไม่มีน้ำเลย

"ฉันสนใจคน คนนึงแต่เค้าเป็นลูกหนี้ ฉันควรจะจีบเค้ายังไงวะ"

"เพลย์บอยอย่างแก ถามเรื่องนี้กับฉันหรอวะ 555 "ผมเรียกที่ปรึกษาถูกคนมั้ยเนี่ย เปลี่ยนใจ

"เรื่องง่ายๆน่าไอป๊อป แกทำอย่างนี้นะ............................................................"

(จบบันทึกพิเศษ : ป๊อปปี้ )

ฉันโชว์จบเรียบร้อยแล้ว อ้าาาา เหนื่อยจังเลย ต้องกลับบ้านเองอีกเนี่ย น่าเซ็งนะคะ หน้าคอนโด ฉันมีป้ายรถเมล์ก็จริงเเต่ต้องเสียเวลาเดินออกมา ยิ่งตอนกลางคืนน่ากลัวมาก

ในขณะที่ฉันกำลังจะเปลี่ยนชุดกลับ โทรศัพท์ฉันก็สั่นเพราะข้อความเข้า ใครล่ะเนี่ยโทโมะหรอ พอฉันเปิดดู ดวงตาฉันก็เบิกกว้่าง เจ้านายมหาภัยนั่น รู้เบอร์ฉันจากใบสมัครงานสินะ กรี๊ดด

'สวัสดีลูกหนี้ของฉัน ฉันมีขอเสนอให้เธอ มาเจอกันที่โซนวีไอพี'

อา ตอนนี้เหนียวตัวจะแย่ ฉันไม่ไปหรอก แต่ก็ไม่ได้แล้งน้ำใจขนาดนั้น เลยพิมพ์ข้อความกลับไป วันนี้ฉันเหนื่อยจริงๆ

'ฉันไม่อยากพบนายวันนี้ ฉันเหนื่อย อยากคุยพรุ่งนี้ล่ะกัน'

( บันทึกพิเศษ : โทโมะ )

ผมนั่งดูดาวอยู่ที่ระเบียงห้องนอนของโรงแรม เป็นโรงแรมระดับห้าดาว มีสองห้องนอน ป่านนี้ยัยตัวเล็กจะเป็นอย่างไงก็ไม่รู้ ห่างกันใกล้จะวันหนึ่งและเนี่ย กลับบ้านเองได้ไหม

อย่าเพิ่งเข้าใจผิดนะ ผมเคยชอบฟางก็จริง แต่ที่ผมรู้สึกตอนนี้คือห่วงแบบเพื่อนก็เธอ ไม่เคยไปไหนมาไหนคนเดียว ที่ผมบอกว่าผมเคยชอบฟาง นานแล้วหล่ะ อย่ารื้อฟื้น

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

ผมหันไปตามเสียงเคาะประตู แม่ผมนั่นเอง

"โทโมะ แม่มีอะไรอยากให้ลูกช่วยหน่อย คุณลุงก็ด้วยเหมือนกัน"พูดถึงคุณลุงแล้วยังเเคลงใจไม่หายก็ยัยแก้วเลย

"มีอะไรหรอครับแม่"

"คืองี้นะลูก แม่กับลุงจะฝากให้โทโมะดูแลแก้วหน่อย ลุงจะฝากแก้วเข้าไปเรียนมหาลัยเดียวกับเรา แต่คนละคณะ แก้วไม่อยากจะเข้ากรุงเทพเท่าไหร่ แต่ยังไงก็ฝากดูแลหน่อยนะลูกนะ"

"เอ่อ ก็ได้ครับ แต่ผมไม่รับปากนะว่าจะเกิดอุบัติเหตุ"แม่โทโมะมองลูกชายอย่างเอาเรื่องผมเลยยิ้มแหยๆ"ครับผมจะดูเเลอย่างดี แบบยุงไม่ให้ไต่ ไรไม่ให้ตอมเลยทีเดียว"แม่ผมยิ้มทันที"ว่าแต่แม่ครับ ผมกับแก้วเคยรู้จักกันหรอ"

ป้าบบ

"ลูกคนนี้นิแก้วคนที่ลูกเคยเล่นด้วยกันตอนเด็กๆไง แม่ไม่พูดด้วยแหละ ฝันดีอย่านอนดึกให้มาก"

แม่ปล่อยให้ผมนิ่งอึ้ง ตอนเด็กๆผมเล่นเเต่กับเพื่อนผู้ชายไม่ใช่หรอ อะไรวะ แก้ว ฉันจะต้องรู้ให้ได้ว่าเธอเป็นใคร

( จบบันทึกพิเศษ : โทโมะ )

มาอัพให้แล้วค้าาากับตอนที่ 4 เม้นให้เค้าเยอะๆหน่อยเสะ สันยาเลยว่าจะมาอัพให้บ่อยๆ ขอโต้ดที่หายไปนาน แต่กลับมาอัพให้แล้ว มา มา มาเม้นกันต่อออ

ตอน 3

สารบัญ

ตอน 5