แสงของหัวใจ

แอ๊ด !!
เมื่อร่างบางเปลี่ยนเสื้อผ้าชุดใหม่เสร็จ ก็รีบเดินไปเปิดประตูให้คนที่มายืนเคาะอยู่
“ทำอะไรอยู่เรา แล้วไอป๊อปหายไปไหน ทำไมอาบน้ำเป็นชั่วโมงเลยนะ อ้าวแล้วนี่เราเปลี่ยนเสื้อหรอ” เมื่อธนันต์ธรณ์นั้นเปิดประตูออกมาพบว่าเป็นพชรนี่เองที่เป็นคนมาเคาะแถมยังบ่นเธอและภาณุซะยาวเหยียดก่อนจะสงสัยเมื่อนกน้อยของเขาไม่ได้ใส่ชุดเดิม

“อะเอ่อ พอดีฟางล้างหน้าค่ะ แล้วน้ำมันก็กระเด็นใส่เสื้อพอดีเปิดแรงไปหน่อย” เธอนั้นได้แต่ยิ้มแหยๆส่งไปให้พชร

“ไปลงไปได้แล้ว แล้วนี่ไอป๊อปมันหลับคาห้องน้ำหรือไง” พชรพูดพลางชะเง้อมองเข้าไปในห้องน้ำที่ไม่ได้ยินแม้แต่เสียงน้ำหรือเสียงคน

“เสร็จแล้วครับพี่ ใจเย็นๆ” ภาณุที่ได้ยินพชรบนตั้งแต่ในห้องน้ำก็เดินออกมาก่อนจะเดินไปโซนแต่งตัวแล้วสวมเพียงเสื้อยืดสบายๆกับกางเกงสามส่วน แล้วเดินลงไปทำอาหารให้พชรทาน

“ฟางช่วยมั้ยคะ” ร่างบางชะโงกหน้าเข้ามาอาสา

“อืม เดี๋ยวไปหยิบผักมาเด็ดแล้วล้างให้สะอาด” ภาณุเอ่ยสั่งขณะที่สายตายังจดจ้องอยู่สิ่งตรงหน้าที่ทำอย่างพิถีพิถัน ส่วนธนันต์ธรณ์นั้นทำตามคำบอกกล่าวของชายหนุ่ม ก่อนที่ทั้งคู่จะเดินมาเสริฟอาหารให้พชรที่นั่งรอทานอยู่

“อื้อ พี่มีอะไรจะถามเราหน่อย” พชรเอ่ยถามขณะทานข้าวอยู่ ธนันต์ธรณ์เงยหน้าจากจานข้าวแล้วส่งสายตาเชิงเป็นคำถามว่ามีอะไร

“ปีนี้จะไป ฮันนีมูน ที่ไหนล้ะ พอดีพี่ได้บัตรฟรีมาก็เลยลองถามเราสองคนดู” พชรมองหน้าร่างบางที่มีแววตาสลดไปชั่วครู่

“เอ่อ ยังไม่รู้ค่ะ ” ร่างบางตอบเสียงแผ่ว เพราะตั้งแต่เธอแต่งงานกับเขามาเขาไม่เคยพาเธอไปฮันนีมูนสักครั้งเลย เขามักจะอ้างว่าติดนัดกับผู้ใหญ่ งานยังไม่เสร็จ แต่บางทีเธอก็เคยแอบไปเช็คกับเลขาคนสนิทของเขาเสมอ คำอ้างเหล่านั้นเป็นการโกหกทั้งหมด เมื่อเธอรู้คำตอบว่า เขาไปกับพิมประภา แต่กลับทิ้งเธอให้นั่งฉลองน้ำตาคนเดียว

“ทำไมล่ะ ไหนบอกว่าคราวที่แล้วไปทะเลนิ่” คำพูดของพชรทำให้ภาณุขมวดคิ้วเป็นปม เขาไม่เคยพาเธอไปเลยสักครั้ง แต่ทำไมพชรถึงพูดแบบนั้น

ครืด ครืด
เสียงมือถือของพชรดังขึ้น ก่อนที่เขาจะกดรับสายแล้วขอตัวกลับก่อนเพราะมารดาบอกให้เขาไปรับ

“ทำไมถึงไปบอกพี่พิชว่าฉันพาเธอไปฮันนีมูน” คำถามของภาณุทำให้เธอนั้นเงียบไปก่อนจะเอ่ยตอบออกมา

“พี่พิชเคยบอกฟางว่าถ้าพี่ป๊อปไม่พาฟางไปฮันนีมูนหลังจากแต่งงาน เขาจะถอนหุ้นของเขาออกและจะตามมาจัดการพี่ป๊อป ฟางก็เลยต้องโกหกเขาไป” ร่างบางนั่งนิ่ง

“อือ” ภาณุเพีงครางตอบในลำคอ

“แล้วปีนี้พี่ป๊อปจะไปมั้ยคะ” ร่างบางเอ่ยถามอย่างกล้าๆกลัวๆ

“จะไม่ไปได้ไงล่ะ เมื่อพี่พิชเล่นเอาบัตรมายัดใส่มือฉันเนี่ย” ร่างบางมองไปในมือที่ชายหนุ่มกำบัตรสองใบเอาไว้ แต่สีหน้าของเขานั้นบ่งบอกถึงอาการไม่อยากไปอย่างแรง

“ถ้าพี่ไม่ว่างก็ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวฟางชวนเพื่อนไปก็ได้” ร่าบางก้มหน้าหงุดเพื่อนซ่อนหยาดน้ำตาเอาไว้

“เธอรู้ได้ไงว่าฉันไม่ว่าง” ภาณุถาม

“ก็ฟางกลัวว่าพี่ป๊อปอาจจะมีงานกับผู้ใหญ่ หรือ อาจจะมีนัดกับ พิม” ร่างบางเอ่ยชื่อผู้หญิงคนนั้นมาพร้อมกับน้ำตาที่ร่วงลงมา ทำให้ชายหนุ่มนั้นชะงักไปทันที