Princess diary บันทึกรักฉบับเจ้าหญิง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“และแล้ววีรบุรุษและเจ้าหญิงงามก็ครองรักกันอย่างมีความสุข”ป๊อปปี้เล่านิทานให้ลูกน้อยล่วงเลย

มาถึงตอนจบก่อนจะเอื้อมมือไปปิดโคมไฟที่หัวเตียง แต่มือเล็กได้ห้ามไว้ก่อน

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวก่อนสิเสด็จพ่อ เสด็จพ่อเล่าข้ามไปนะพะยะค่ะ”เสียงเล็กๆขององค์ชายคนโตอย่างองค์ชาย

เจฟพูด

 

 

 

 

 

 

“นั่นสิเพคะเสด็จพ่อ คืนก่อนเสด็จแม่เล่านิทานเรื่องนี้ให้ฟังไม่เห็นจะเหมือนแบบนี้เลย”เสียงของ

องค์หญิงแต้งกิ้ว องค์หญิงองค์เล็กพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

“แล้วเสด็จแม่เล่าให้ลูกฟังว่ายังไงล่ะ”ป๊อปปี้ถามลูกทั้ง2ที่ไม่ยอมนอนสักที

 

 

 

 

 

 

 

“ก็เสด็จแม่บอกว่า เจ้าหญิงผู้เลอโฉมสละตำแหน่งแล้วต้องรอนแรมไปในดินแดนที่อันตรายเพียง

ลำพังเพื่อตามหาองค์รักษ์ที่หนีไป ก่อนที่องค์รักษ์จะกลายเป็นวีรบุรุษไม่ใช่หรอเพคะ”แต้งกิ้วแย้ง

 

 

 

 

 

“ลำบากตรงไหน แต่งงานแล้วก็ไม่ลำบากด้วยซ้ำ”ป๊อปปี้พูดเบาๆเมื่อคิดถึงเมื่อหลายปีก่อนที่ฟางมา

หาเขาที่เมืองไทยและแต่งงานอยู่กับเขา เพราะคนที่ทำงานส่วนมากคือเขา ส่วนฟางนั้นทำงานเบาๆ

 

 

 

 

 

 

“อะไรกัน ทำไมยังไม่นอนอีกล่ะจ้ะ”ฟางเดินเข้ามาในห้องนอนลูกๆแล้วถาม

 

 

 

 

 

“ก็เสด็จพ่อน่ะสิเพคะเสด็จแม่ เล่านิทานที่เสด็จแม่เล่าให้พวกเราฟังวันก่อน ไม่เห็นเหมือนกันเลย

เพคะ”แต้งกิ้วเห็นฟางเข้ามาก็รีบฟ้องมารดา

 

 

 

 

 

“ก็พ่อเห็นว่าวันพรุ่งนี้ พวกเราจะต้องไปที่kzเหนือกันแต่เช้า ไว้วันหลังเอามั้ยลูก”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

“ไม่เอา เสด็จแม่เล่าให้พวกเราฟังหน่อยนะพะยะค่ะ น้ะๆเสด็จแม่นะ”เจฟรีบอ้อนแม่

 

 

 

 

“ก็ได้จ้ะ เดี๋ยวแม่จะเล่าให้ลูกๆฟัง แต่ต้องสัญญากับแม่นะว่าจะไม่ดื้อ ต้องยอมนอน เพราะพรุ่งนี้เรา

จะต้องเดินทางกันแต่เช้า”ฟางพูดก่อนจะเล่านิทานให้เจฟและแต้งกิ้วฟังโดยป๊อปปี้นั้นเดินออกมา

อาบน้ำเพื่อเตรียมตัวเข้านอนเพราะเหนื่อยจากการทำภารกิจต่างๆของกษัตริย์kzใต้

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ ฟาง”ป๊อปปี้ยืนมองพระจันทร์ที่ระเบียงก็ตกใจเบาๆเมื่อฟางเดินมากอดจากด้านหลังแล้วหอม

แก้ม

 

 

 

 

 

“ค่ะ เหนื่อยมั้ยคะวันนี้ วันนี้ไม่ได้ออกงานด้วยเลย มัวแต่ดูเจฟกับแต้งกิ้วเรียนขี่ม้าทั้งวันเลย”ฟาง

พูด

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรครับ แล้วฟางล่ะเหนื่อยมั้ยครับที่ดูแลเจ้าจอมซนทั้งวันเลย”ป๊อปปี้พลิกมาโอบเอวฟาง

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรหรอก แค่มีป๊อปปี้อยู่ข้างๆกันแบบนี้ตลอดไป เราก็ไม่เหนื่อยแล้วค่ะ”ฟางพูดแล้วกอด

ป๊อปปี้

 

 

 

 

 

“ฟาง”ป๊อปปี้ยิ้มกับความน่ารักของฟางที่จะผ่านไปกี่ปี จนลูกอายุ4-5ขวบแล้วยังคงเหมือนเดิม ก่อน

ทั้งคู่จะสบตากันแล้วค่อยๆโน้มหน้าจะจูบกัน

 

 

 

 

 

 

ตึง

 

 

 

 

 

ทั้งคู่ต้องสะดุ้งผละออกจากกันแล้วหันไปมองโน้ตบุ้คป๊อปปี้ที่เสียงสไกป์ดังขึ้น

 

 

 

 

 

“ฮัลโหล ไม่สิ ถวายบังคมพะยะค่ะ องค์เหนือหัว”เขื่อนที่สไกป์มาจากเกาหลีก็ทักเพื่อนรัก

 

 

 

 

 

“พอเลยไอ้เขื่อน บอกแล้วไง ว่าให้เรียกเหมือนเดิมเวลาอยู่ด้วยกัน อย่าเรียกแบบนี้ดิ จั๊กจี้

ว่ะ”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

“คร้าบ ก็แหม เราก็กลัวว่าจะมีตั้งกล้องอะไรแบบนี้ เดี๋ยวยุ่งสิ โดนข้อหาว่าหมิ่นเบื้องสูง”เขื่อนพูด

 

 

 

 

“พอเลยเขื่อน เข้าเรื่องๆ ช่วงนี้หิมะลงเนตไม่ค่อยดีอยู่ด้วย”เฟย์ที่นั่งข้างๆก็ตีแขนเขื่อนทีนึง

 

 

 

 

“คุณเฟย์ ไม่ได้เจอกันตั้ง2-3เดือนคุณเขื่อนดูแลดีใช่มั้ยคะ ดูสิ ผิวพรรณเปล่งปลั่งดูมีน้ำมีนวลขึ้น

เยอะเลย”ฟางที่นั่งข้างๆป๊อปปี้ก็รีบทัก

 

 

 

 

 

“มันต้องเป็นอย่างนั้นอยู่แล้วพะยะค่ะ ก็ตอนนี้เฟย์ท้องได้3เดือนแล้ว”เขื่อนพูดยิ้มๆ

 

 

 

 

 

“ห้ะ นี่ที่ไม่สไกป์มาหาเพื่อนเป็นเดือนๆนี่คือ นั่นแน่ๆ ไอ้เขื่อน”ป๊อปปี้รีบแซวเพื่อนรัก

 

 

 

 

“แหม ก็มีบ้างดิ บรรยากาศที่นี่ดีๆ กิจการห้องเสื้อก็ไปได้สวย ก็เลยขอฮันนีมูนไปในตัวเลยละ

กัน”เขื่อนพูดแล้วมองเฟย์อย่างกรุ้มกริ่มแล้วยิ้มออกมาด้วยกัน

 

 

 

 

 

“จ้าๆ อย่าขอให้มีบ้างนะๆ”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

“อะไรครับ เพื่อนนี่มีนำหน้าทุกคนไปแล้ว2คนนะครับ นี่ยังไม่ได้ถามพี่กราฟเลยที่พึ่งพาคุณพ้อยท์

ไปฮันนีมูนที่มัลดีฟส์ไม่รู้จะป่องรึยัง555”เขื่อนพูดถึงพี่ชายสุดที่รักของเขากับป๊อปปี้ที่หลังจาก

ป๊อปปี้เป็นกษัตริย์ปกครองkzใต้ได้ประมาณ4ปีก็รวบรวมเงินที่เก็บทั้งหมดมาสู่ขอพ้อยท์กับพ่อแม่ที่

ค่อนข้างจะหวงลูกสาว สุดท้ายก็ได้แต่งงานและใช้ชีวิตอยู่ที่เมืองไทยด้วยกันก่อนจะว่างบินไปฮันนี

มูนที่มัลดีฟส์ด้วยกัน

 

 

 

 

 

 

“ก็แซวพี่เค้าไปนะ5555 โอเคนี่ดึกมากละทีหลังก็สไกป์มาเช้าๆละกัน พรุ่งนี้ชั้นกับฟางและก็ลูกๆ

ต้องไปที่kzเหนือด้วยนะ บาย”ป๊อปปี้พูดกับเพื่อนสักพักก่อนจะบอกลาแล้วปิดคอม

 

 

 

 

 

 

“นอนเถอะ พรุ่งนี้เราต้องเดินทางกันแต่เช้า”ฟางพูดแล้วดันป๊อปปี้ล้มตัวนอนก่อนจะนอนกอดสามี

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เสด็จแม่เพคะ เสด็จอามาแล้วเพคะ”เสียงเจ้ยแจ้วขององค์หญิงแฝดพี่อย่างแจมวิ่งมาบอกแก้ว

 

 

 

 

 

“งั้นลูกไปตามน้องๆมาเร็ว”แก้วพูดก่อนจะแยกกับแจมเดินไปหาโทโมะข้างนอกตรงสวน

 

 

 

 

 

 

 

 

“กรี๊ด องค์เหนือหัวเก่งมากเลยเพคะ ยิงธนูตรงกลางเป้า3ดอกซ้อนเลยเพคะ”เสียงวี้ดว้ายของนาง

กำนัลมาใหม่ร้องดีใจในสวนแก้วจึงเดินตามเสียงไปแล้วชะงักเมื่อเห็นโทโมะกับกั้งกำลังแข่งกันยิง

ธนูอยู่แล้วมีนางกำนัลรายล้อมรอบหน้าหลังก็ปรี่มาหา

 

 

 

 

 

 

“ได้เลย ถ้าดอกนี้เรายิงเข้าเป้าอีกนะ พวกเจ้าต้องนวดให้เรานะ”โทโมะพูดแล้วยิ้มหวานจนนาง

กำนัลเขิน

 

 

 

 

 

 

“ได้เพคะ แต่ไม่ต้องถึงมือเหล่านางกำนัลเล็กๆพวกนี้หรอกเพคะ หม่อมชั้นเอง จะนวดให้เสด็จพี่

เพคะ”แก้วเดินเข้ามาพูดทำให้เหล่ากำนัลรีบถอนห่างโทโมะทันที

 

 

 

 

 

 

“อ้าว พี่แก้ว แล้วเนย แจมล่ะไปไหนแล้ว”กั้งรีบเปลี่ยนเรื่องคุยทันที

 

 

 

 

 

 

“แจมไปตามเนยที่อยู่กับโบว์ในครัวน่ะ ก็ว่าจะมาตามสามีตัวเองให้ไปรับพิกเล็ตที่ฝากแม่นมเลี้ยงชั้น

บนซะหน่อย แต่เชิญเลย ยิงธนูต่อเลย แก้วไปรับลูกแทนได้”แก้วหน้างอแล้วพูดถึงพิกเล็ตวัย2ขวบ

ที่แม่นมนั้นรับเลี้ยงไว้ด้านบนซึ่งพิกเล็ตเองอายุห่างจากพีสาวฝาแฝดประมาณ2ปี

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ แก้ว”โทโมะพยายามจะพูดแต่แก้วที่หึงโทโมะหน้างอเดินไปในตึก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ขอต้อนรับองค์หญิงฟางและองค์ชายป๊อปปี้สู่kzเหนือนะเพคะ”แก้วที่อุ้มพิกเล็ตลงต้อนรับ

ครอบครัวของป๊อปปี้ ก่อนจะให้เนย แจมชวนแต้งกิ้วกับเจฟไปเล่นด้วยกันข้างนอก

 

 

 

 

 

“ค่อยๆนะน้องโบว์”กั้งที่ประคองโบว์ที่ท้อง5เดือนเดินมาหาทุกคน

 

 

 

 

“แล้วนี่คุณโบว์ทราบผลรึยังคะว่าได้ลูกสาวรึว่าลูกชาย”ฟางถามเมื่อกั้งและโบว์นั่งลงที่เก้าอี้

 

 

 

 

 

“ลูกชายเพคะ เวลาพี่ชายมาเล่นด้วยทีไรลูกดิ้นเสมอเลย”โบว์พูดแล้วยิ้มมองกั้งที่ดูแลเธอดีมาก

หลังจากที่แก้วและโทโมะแต่งงานกันและท้องในทันที กั้งและโบว์ก็เริ่มคบหาดูใจกัน จนโทโมะและ

แก้วคลอดพิกเล็ตใน4ปีต่อมา กั้งและโบว์ก็แต่งงานกันและท้องในเวลาต่อมา

 

 

 

 

 

 

 

“ไหนๆ หลานอา ช่วงก่อนไปศึกษางานที่เมืองไทยไม่ได้มางานวันเกิดหนูเลย เดี๋ยวอาให้ของขวัญ

นะครับ”ป๊อปปี้ที่เห่อพิกเล็ตก็รีบเอากำไลทองมาให้หลานสาวก่อนจะขออุ้มไปเล่นด้วยกัน

 

 

 

 

 

 

“ดูๆแล้วองค์ชายป๊อปปี้ก็รักเด็กนะเพคะ ทำไมองค์หญิงไม่มีเจ้าตัวเล็กๆอีกสักคน2คนล่ะเพคะ”แก้ว

ถาม

 

 

 

 

 

 

“ช่วงนี้เสด็จพี่ต้องไปตรวจตราทหารตามแนวชายแดนฝั่งkzใต้ ไม่ค่อยว่างเลย ก็แบบนี้ล่ะ ช่วงนี้ยุ่ง

มาก หลังจากเปิดประเทศไม่นาน นักท่องเที่ยวมาเที่ยวเยอะ ก็ต้องขยายอาณาเขต พัฒนาบ้าน

เรือนให้ดูดีและเจริญขึ้น”ฟางพูดแล้วมองป๊อปปี้ แม้จะเหนื่อยเท่าไหร่แต่ถ้ากลับบ้านมาไม่หลับไป

ก่อนก็จะชอบไปเล่านิทานก่อนนอนให้ลูกๆทั้ง2เสมอๆ

 

 

 

 

 

 

“หม่อมชั้นล่ะอิจฉาองค์หญิงจริงๆเลยเพคะที่มีองค์ชายป๊อปปี้ที่ทั้งจริงจังในด้านการปกครอง และ

ดูแลครอบครัวให้เข้มแข็งได้ ไม่วอกแวกโลเลกับสาวที่ไหนเลย”แก้วพูดแล้วหน้างอคิดถึงเรื่องตัว

เอง

 

 

 

 

 

 

“นี่พี่ชายต้องทำอะไรให้แก้วไม่พอใจแน่ๆเลยใช่มั้ย คราวนี้นางกำนัลคนไหนล่ะ”ฟางพูดแล้วคิดถึง

เรื่องที่ช่วงแต่งงานกันใหม่ๆกู้ดดี้พี่สาวบุญธรรมของแก้วพยายามมาขอเป็นนางสนมเอกของโทโมะ

จนต้องทะเลาะกันตลอด นี่ถือว่าโชคดีที่มีนายทหารมาสู่ขอกู้ดดี้ฟซะก่อนไม่งั้นเรื่องคงวุ่นไป

มากกว่านี้ ซึ่งเมื่อก่อนจะมีพิมที่เคยเป็นนางสนมของโทโมะมาช่วยกันสาวๆจากโทโมะ แต่พิมก็

แต่งงานกับหนุ่มฝรั่งไปแล้ว แก้วเลยต้องรับมือกับสาวๆที่มาตามกรี๊ดโทโมะไม่หวาดไม่ไหว

 

 

 

 

 

 

 

“หม่อมชั้นรู้นะเพคะว่าองค์ชายรักหม่อมชั้น รักลูก แต่หม่อมชั้นไม่ไว้ใจสาวๆพวกนั้นเลยเพคะ”แก้ว

พูด

 

 

 

 

 

“เราเองก็อยากจะบอกแก้วนะว่า ก่อนที่เราจะเจอป๊อปปี้ เอ่อ องค์ชายน่ะ เราเองก็แอบหลงใหลได้

ปลื้มกับพี่ชายเหมือนกันล่ะ ก็ทำไงได้ พี่ชายทั้งหล่อ พูดได้หลายภาษา ภาษาญี่ปุ่นก็พูดได้ ไหน

จะเรื่องกีฬาก็เล่นเป็นไปซะทุกอย่าง ทั้งฮอตทั้งดูดีแบบนี้ ถึงจะมีลูกมีเมียแล้ว พี่ชายก็ยังคงมีเสน่ห์

อยู่วันยังค่ำ”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เสด็จแม่เพคะ เสด็จพ่อให้ลูกมาตามเสด็จแม่ไปที่ลานยิงธนูเพคะ”เนยวิ่งมาบอกแก้ว ก่อนที่ทุกคน

จะไปที่ลานยิงธนูที่โทโมะและกั้งชอบมายิงประจำ

 

 

 

 

 

 

“พี่แก้วดูนะพะยะค่ะ”กั้งประคองกอดโบว์แล้วพูด แก้วมองไปที่ลานธนู โทโมะที่ที่ใช้เฝ้าเป็นแผ่นไม้

ตั้งพื้นขนาดใหญ่มากแทนเฝ้าปกดิ

 

 

 

 

ปึก

 

 

 

 

 

โทโมะยิงธนูที่เชื่อมกับเชือกที่ผูกกำดอกที่2ไว้

 

 

 

 

 

ปึก

 

 

 

 

 

 

โทโมะทิ้งช่วงห่างลงมายิงไปตรงเป้าไม้ ก่อนจะวางธนูลงแล้วเดินไม่ตัดเชือกที่มัดผ้าที่ติดกับธนู

ดอกแรกลงมา

 

 

 

 

 

 

 

‘แด่เธอ ราชินีแห่งkzเหนือ เธอที่เป็นแม่ที่แสนดีของลูก และเธอ หนึ่งเดียวในใจชั้นเสมอ แก้ว’

 

 

 

 

 

 

 

แก้วมองป้ายผ้าที่โทโมะทำไว้ให้ก็อึ้งแล้วเดินไปหาโทโมะที่ยืนตรงลานธนู โทโมะหยิบเอามงกุฏ

ดอกไม้ที่วานนางกำนัลร้อยดอกไม้สวยงามไว้รอบสวมให้แก้ว

 

 

 

 

 

 

“วันนี้คือวันครบรอบแต่งงานของเรา อย่าหน้างอ น้อยใจไปเลยนะแก้ว เรารักแก้วนะ ต่อให้จะมีใคร

เข้ามาในชีวิตเรา แต่เราเลือกแล้วว่าเราจะมองแค่แก้วคนเดียวเท่านั้น ตลอดไป”โทโมะพูด ทำให้

แก้วยิ้มออกก่อนจะสวมกอดโทโมะด้วยความรักมากมายแทนคำพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เล่านิทานให้ลูกนอนแล้วทำไมไม่ยอมนอนล่ะ หืม”ป๊อปปี้ที่กลับมาจากพูดคุยกับพวกขุนนางในวัง

หลังจากกลับมาจากkzเหนือก็พูดเมื่อเห็นฟางยังไม่นอน

 

 

 

 

 

“ก็รอนายไง เหนื่อยมาทั้งวันคงเมื่อสิ เดี๋ยวชั้นอาบน้ำให้นะ”ฟางพูดแล้วจับมือป๊อปปี้ไปที่ห้องน้ำ

ก่อนจะให้ชายหนุ่มถอดเสื้อผ้าตัวเองแล้วลงอ่างไป โดยที่ฟางนั่งอยู่ที่ขอบอ่างน้ำ ถูหลังให้อยู่

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวนวดให้นะ”ฟางโน้มหน้ามาบอก ก่อนจะนวดที่ขมัยไล้มาที่แผ่นหลังกว้าง จนชายหนุ่มที่หน้า

แดงแล้วหลับตาพริ้มด้วยความสบายที่ภรรยาสาวทำให้

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไมวันนี้ถึงใจดีเป็นพิเศษครับ อยากไปเที่ยวไหนรึเปล่าเนี่ย”ป๊อปปี้ถามเมื่อฟางเช็ดผมให้ที่โต๊ะ

เครื่องแป้งหลังจากอาบน้ำสระผมให้เสร็จ

 

 

 

 

 

 

“อ้าว นี่ว่ากันแบบนี้เพราะคิดว่าเมื่อก่อนเราไม่เคยใจดีเลยงั้นหรอ งั้นเช็ดผมเองเลย”ฟางหน้ามุ่ยพูด

กับป๊อปปี้ก่อนจะปาผ้าเช็ดตัวผืนเล็กใส่ป๊อปปี้แล้วเดินไปกอดอกดูดาวที่ระเบียง

 

 

 

 

 

 

 

“ช่วงนี้kzใต้ฝนตกบ่อย อากาศเดี๋ยวร้อนเดี๋ยวหนาว ดูแลตัวเองหน่อยสิครับ ไม่งอนสิครับคนดีของ

ผม”ป๊อปปี้เดินมาคลุมผ้าคลุมไหล่ให้ฟางก่อนจะสวมกอด แล้วหอมแก้มฟางฟอดนึง

 

 

 

 

 

“บ้า ความจริงเราก็ไม่ได้งอนอะไรมากมายหรอก แต่กอดเราแบบนี้นานๆเลยก็ได้”ฟางพูดแล้วเอน

หัวซบลงที่อกกว้างป๊อปปี้อ้อนเอาใจ ชายหนุ่มมองร่างเล็กที่อ้อนตัวเองก็ยิ้มก่อนจะพลิกฟางหันหน้า

มาสบตากันช้อนหน้าฟางมาจูบอย่างอ่อนโยน

 

 

 

 

 

 

 

 

“รู้มั้ยครับว่า ไม่มีวันไหนเลยที่ป๊อปจะไม่เลิกรักฟาง ฟางเป็นเจ้าหญิงในใจผมเสมอนะครับ”ป๊อปปี้

ถอนจูบฟางออกมาแล้วพูดขึ้น ฟางที่ฟังก็อมยิ้มกับสิ่งที่ได้ยิน

 

 

 

 

 

“บอดี้การ์ดจอมจุ้น วุ่นวายกับชีวิต ไม่คิดเลยนะว่าสุดท้ายก็มาปั่นป่วนในหัวใจเราแบบนี้ ปั่นป่วนจน

เราถอนตัวจากหลุมรักไม่ขึ้นเลย”ฟางยิ้มแล้วกอดป๊อปปี้ไว้

 

 

 

 

 

“เจ้าหญิงขี้แย จอมวุ่นวายชอบสร้างเรื่องให้ผมต้องคอยปวดหัว พอรู้ตัวอีกทีก็อยากจะปกป้อง ดูแล

แบบนี้ไปตลอดชีวิต รักโดยไม่ทันตั้งตัว”ป๊อปปี้พูดทำให้ฟางซุกตัวลงที่อกกว้างด้วยความเขิน

 

 

 

 

 

 

“เราเลือกคนไม่ผิดจริงๆ ป๊อปปี้ เรารักนายนะ รักมากจนไม่มีคำบรรยายใดๆที่จะหามาพูดอีก เราจะ

อยู่ด้วยกันดูแลกันไปจนแก่จนเฒ่านะ”ฟางพูดแล้วยิ้ม

 

 

 

 

 

“ถ้าแก่งั้นขอให้อุ้มหลาน เลี้ยงหลานเยอะๆเลยนะ”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

“แน่ะ พูดแบบนี้ อยากเลี้ยงเด็กมากรึไง”ฟางพูดยิ้มๆ

 

 

 

 

 

“อยากครับ เด็กน่ารักออก เอามาวิ่งเล่นในวัง มีเสียงหัวเราะใสๆน่ารักๆคงทำให้ในวังสดใสตั้ง

เยอะ”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้ม

 

 

 

 

 

“งั้นก่อนจะมีหลานเราต้องมีลูกเยอะๆสิ”ฟางพูดแล้วอมยิ้มกรุ้มกริ่ม

 

 

 

 

“ป๊อปรักฟางนะครับ รักที่สุดในโลกเลย”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มก่อนจะอุ้มฟางไปบนเตียง

 

 

 

 

 

 

“บ้า ช้าๆก็ได้ รักเหมือนกันนะคะ”ฟางที่ถูกป๊อปปี้อุ้มลงมานอนที่เตียงก็พูดก่อนจะดึงชายหนุ่มไปจูบ

อย่างอ่อนโยนก่อนจะถูกชายหนุ่มถอดชุดนอนลงไปกับพื้น

 

 

 

 

 

“สัญญาก่อนนะ มีแล้วต้องช่วยกันเลี้ยง”ฟางพูดพลางช่วยป๊อปปี้ถอดชุด

 

 

 

 

 

“สัญญาครับ จะดูทั้งแม่ทั้งลูกเลย”ป๊อปปี้ยิ้มก่อนทั้งคู่จะมอบความรักให้กันและกันที่มีมากแทนคำ

พูดใดๆ

 

 

 

 

 

เอาไปเลยยาวๆ แทนการไม่ได้อัพบทส่งท้ายเมื่อวานนี้ 55555

 

 

 

 

จบแล้วน้า เดี๋ยวขอเอาเรื่องทาสรักให้จบก่อนแล้วค่อยปล่อยเรื่องใหม่ ปล่อยใครทุกคนรอไปก่อนนะ

 

 

ขอบคุณทุกคนมากนะค้ะ ที่อ่านและติดตามเรื่องนี้จ้าาา