Princess diary บันทึกรักฉบับเจ้าหญิง

9.4

เขียนโดย Chapond

วันที่ 15 พฤษภาคม พ.ศ. 2557 เวลา 00.39 น.

  35 ตอน
  445 วิจารณ์
  67.51K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 12 มิถุนายน พ.ศ. 2557 23.57 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

30) 30 เพื่อคนที่รัก

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฮือๆ ป๊อปปี้ นายมาหาเราแล้ว”ฟางกอดป๊อปปี้ร้องไห้จนตัวสั่น

 

 

 

 

“ผมมาแล้วนะองค์หญิงไม่ต้องกลัว ผมจะพาองค์หญิงออกไปจากที่นี่ให้ได้ พาองค์หญิงกลับไปหา

เสด็จพ่อขององค์หญิง”ป๊อปปี้พูดแล้วพยายามแกะโซ่ที่มัดฟาง

 

 

 

 

 

 

“พี่หญิงต้องเอากุญแจไปแน่ๆเลย เราคงไปกับนายไม่ได้หรอกป๊อปปี้”ฟางเศร้า

 

 

 

 

 

“ไม่ ผมจะต้องพาองค์หญิงไปให้ได้ องค์หญิงเชื่อใจผมนะครับ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะใช้ปืนยิงไปที่โซ่ที่

ยึดที่ขาออกมาได้

 

 

 

 

 

“ไปกันครับ”ทันทีที่โซ่หลุดป๊อปปี้ก็จับมือฟางวิ่งออกมาจากห้องนั้น

 

 

 

 

 

 

 

 

“คิดว่าจะพาองค์หญิงไปได้ง่ายๆงั้นหรอ”กบฏอีก2นายวิ่งมาดักฟางและป๊อปปี้

 

 

 

 

“องค์หญิง หลบไปก่อนครับ”ป๊อปปี้ดันฟางไปที่มุมห้องก่อนจะสู้กับกบฏทั้ง2

 

 

 

 

“ป๊อปปี้ระวังด้านหลัง”ฟางพูด ป๊อปปี้จึงหลบได้ทันเมื่อกบฏคนที่2อ้อมมาด้านหลัง

 

 

 

 

 

“อย่าอยู่เลยมึง”กบฏทั้ง2ที่อัดป๊อปปี้จนล้มง้างมีดจะแทงป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

 

เพล้ง

 

 

 

 

 

ฟางที่กลัวป๊อปปี้จะเป็นอะไรไปก็เอากระถางต้นไม้ข้างๆฟาดลงกลางหัว

 

 

 

 

 

 

“นี่แน่ะ บังอาจมากที่ทำร้ายเรา บังอาจมากที่จับตัวเรามา นี่แน่ะ นี่ทำร้ายป๊อปปี้ของเรางั้นหรอ นี่แน่ะ

คนชั่ว”ฟางที่วิ่งไปหยิบไม้กวาดข้างๆฟาดใส่กบฏทั้ง2ที่ถูกกระถางฟาดหัวเมื่อกี้อย่างโมโห

 

 

 

 

 

 

 

“องค์หญิงพอแล้วๆ”ป๊อปปี้รีบมาห้ามฟางไว้เพราะกลัวฟางจะฟาดไม่หยุดไม่ทันหนีแล้วพวกกบฏตา

มาได้ทันพอดี ทั้งคู่รีบวิ่งออกไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เห้ย ไอ้ป๊อป ทางนี้”เขื่อนและกราฟที่หนีออกมาพร้อมกับพวกทหารก็โบกมือเรียกฟางและป๊อปปี้ที่

วิ่งออกมาจากตัวบ้านพักตากอากาศ

 

 

 

 

 

 

 

“ตอนนี้พี่คิดว่าพ้อยท์คงจะตามกำลังงเสริมมาแล้วล่ะ เพราะตอนที่สู้กันเหมือนกับว่าพวกเราจะ

ได้ยินเสียงปืนตรงด้านหน้าบ้านพัก”กราฟพูดแล้วเก็นเป็นจริงๆเมื่อทหารจากในวังมาช่วย พร้อมกับ

พ้อยท์และเฟย์

 

 

 

 

 

 

 

“นี่คิดว่าจะไปไหนรอดห้ะ”รัฐมนตรีของKzใต้ที่เป็นผู้นำกบฏเดินมาพร้อมกับโฟร์และแบงค์ที่ฟื้นแล้ว

ก่อนจะให้กบฏล้อมพวกของฟางไว้ ป๊อปปี้รีบดึงฟางไปอยู่ด้านหลังเพื่อปกป้อง

 

 

 

 

 

“นี่ผมไม่คิดเลยนะครับว่าท่านรัฐมนตรีคือผู้ที่อยู่เบื้องหลังการก่อกบฏครั้งนี้ ทำไมล่ะครับ ในเมื่อ

กษัตริย์Kzใต้เองก็ดูแลประชาชนดีมากรวมถึงท่านด้วย ท่านจะก่อกบฏอีกทำไม”เขื่อนที่รู้จับกับพวก

รัฐมนตรีคนใหญ่คนโตที่นี่ก็พูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

“หึ บอกรักและดูแลดีงั้นหรอ อยู่แต่กฎเดิมๆโบราณคร่ำครึ นี่โลกมันเปลี่ยนไปแล้วนะ อยากจะเปิด

ประเทศแต่ยังยืนกรานกับกฎเดิมๆ แบบนี้มีแต่ล่มจมเพราะกษัตริย์หัวโบราณ”รัฐมนตรีพูด

 

 

 

 

 

 

 

“อย่าว่าเสด็จพ่อนะ เสด็จพ่อไม่ได้หัวโบรราณสักหน่อย”ฟางว่า

 

 

 

 

 

“โอ้ย อย่ามาพูดมาก ตราบใดที่ยังมีราชวงค์ของเธออยู่นะพงกเราก็จะทำอะไรไม่ได้ Kzใต้ไม่เจริญ

หรอก”โฟร์ที่ฟังอยู่นานก็ว่าฟาง

 

 

 

 

 

“แต่ถ้าKzใต้ต้องอยู่ภายใต้การปกครองของพวกที่คิดคดทรยศ พวกโกงบ้านเมืองแบบพวกคุณ

Kzใต้ก็ล่มจมได้เหมือนกัน”ป๊อปปี้ว่า

 

 

 

 

 

 

 

ผลัวะ

 

 

 

 

แบงค์รำคาณก็ต่อยหน้าป๊อปปี้ไปทีนึง

 

 

 

 

 

 

“พูดมาก แกคิดว่าแกเป็นพระเอกรึไงที่มาช่วยชาวKzใต้แบบนี้คนที่นี่ก็ไม่ใช่”แบงค์ว่า

 

 

 

 

 

“ถึงแม้ผมจะไม่ใช่คนที่นี่แต่ผมเองก็รู้สึกผิดหวังแทนชาวKzใต้ที่มีผู้นำประเทศที่ต้องการจะทำร้าย

คนที่เลี้ยงดูมาแบบนี้ โกงได้แม้กระทั่งพวกพ้องเดียวกัน”ป๊อปปี้ว่า

 

 

 

 

 

 

 

“ปากดีนัก อย่าอยู่เลย”รัฐมนตรีโมดหป๊อปปี้ชักปืนหมายจะยิงทิ้ง

 

 

 

 

“อย่าทำป๊อปปี้”ฟางรีบกอดป๊อปปี้แน่น

 

 

 

 

 

 

ปัง

 

 

 

 

เสียงกระสุนปืนดัง ป๊อปปี้และฟางลืมตามาหน้ากันงงๆเมื่อไม่มีใครถูกยิง

 

 

 

 

 

 

 

“เขื่อน”เฟย์ที่อยู่อีกฟากกรีดร้องเมื่อเขื่อนเอาตัวเองกันป๊อปปี้และฟางทำให้ถูกยิงที่ท้อง

 

 

 

 

 

“ไอ้เขื่อน ทำไมทำแบบนี้”ป๊อปปี้ตกใจเมื่อเห็นเพื่อนรักถูกยิง

 

 

 

 

“เพื่อเพื่อนชั้นทำให้ได้ว่ะ”เขื่อนหัวเราะและพูดออกมา

 

 

 

 

“อย่าเป็นอะไรนะ ถ้าแกเป็นอะไรขึ้นมาแล้วเฟย์จะอยู่ยังไง”ป๊อปปี้พูดเมื่อเขื่อนสลบไปแล้ว

 

 

 

 

 

“โอ้ย อย่ามาพล่ามมาก รีบๆฆ่าพวกมันให้หมดๆเร็วๆ”โฟร์สั่ง

 

 

 

 

 

“อย่าหวังว่าจะเป็นอย่างนั้น”ป๊อปปี้โกรธจัดง้างเตะปืนที่แบงค์จะยิงตัวเองอีกครั้งก่อนจะถีบรัฐมนตรี

ล้มไปพร้อมกับแบงค์ ทำให้กราฟและพวกทหารเริ่มสู้กันต่อทันทีเมื่อป๊อปปี้นำ

 

 

 

 

 

 

“ที่นี่ไม่มีพระเอกจำไว้”แบงค์พูดแล้วตบป๊อปปี้ด้วยด้ามปืนก่อนจะขึ้นคร่อมป๊อปปี้ ชายหนุ่มกำผงดิน

ข้างๆปาใส่ตาแบงค์ให้เสียหลักก่อนจะอาศัยจังหวะชักปืนมาจากแบงค์แล้วยิงทิ้งเช่นเดียวกับกราฟที่

สู้กับรัฐมนตรีแล้วยิงรัฐมนตรีตายคาที่

 

 

 

 

 

 

“คนที่โกงแม้กระทั่งแผ่นดินตัวเอง สุดท้ายก็ต้องตายเพราะแผ่นดินตัวเอง”ป๊อปปี้พูดเม่อยิงแบงค์

เข้าที่อกซ้ายขาดใจตาย โฟร์กรีดร้องออกมาก่อนจะกระชากฟางออกาจากเขื่อนที่สลบ

 

 

 

 

 

 

ปัง

 

 

 

 

โฟร์ยิงปืนขึ้นฟ้าแล้วล๊อคตัวฟางไว้

 

 

 

 

 

“อย่าเข้ามานะ ไม่งั้นนังองค์หญิงนี่ตายแน่”โฟร์ว่าก่อนจะล๊อคฟางออกมาแล้วเอาปืนจี้เอวขู่ทำไม่มี

ทหารหรือใครกล้าหือ

 

 

 

 

 

“พี่หญิง อย่าทำร้ายใครอีกเลยเพคะ พอเถอะ”ฟางพยายามพูดเมื่อโฟร์ลากมาถึงหน้าผา

 

 

 

 

 

“หุบปาก เพราะแก แกมันเกิดมาเพื่อแย่งทุกอย่างไม่จากชั้น ถ้าไม่มีแก เรื่องมันก็ไม่เป็นแบบนี้

หรอก เสด็จแม่คงไม่ต้องตาย เสด็จพ่อก็คงจะรักชั้นแค่คนเดียว”โฟร์พูด

 

 

 

 

 

“แต่พี่หญิงทำแบบนี้คิดหรอเพคะว่าเสด็จพ่อจะรักพี่หญิงเหมือนเดิม”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

ผลัวะ

 

 

 

 

โฟร์เอาปืนตบฟางทันที

 

 

 

 

“หุบปาก แกไม่มีสิทธ์พูดอะไรทั้งนั้น แกต้องฟังชั้นคนเดียว”โฟร์พูดก่อนจะยิงที่ขาฟางทำให้ฟาง

ร้องออกมาอย่างเจ็บปวดและทรุดลงกองกับพื้นหนีไปไหนไม่ได้

 

 

 

 

 

 

“โดดลงหน้าผาไปซะ ตายๆไปซะ”ฟางน้ำตาไหลออกมาด้วยความเสียใจไม่คิดว่าคนที่คิดว่าเป็นพี่

สาวแท้ๆมาตลอดจะใจร้ายถึงกับจะฆ่าเธอให้ตายแบบนี้

 

 

 

 

 

 

“พอได้แล้วองค์หญิง หยุดทำเรื่องพวกนี้สักที”ป๊อปปี้พูดแล้วเดินเข้ามา

 

 

 

 

 

“ใช่ตอนนี้องค์หญิงแพ้แล้ว พวกกบฏถูกทหารในวังจัดการหมดแล้ว”กราฟพูดแล้วนำพวกทหารเข้า

มาล้อม

 

 

 

 

“ไม่จริง ชั้นต้องไม่แพ้”โฟร์พูดออกมาอย่างไม่ยอม

 

 

 

 

 

“ป๊อปปี้”ฟางที่อาศัยจังหวะที่โฟร์เผลอรวบรวมแรงทั้งหมดแล้วถีบโฟร์ล้มก่อนจะวิ่งไปหาป๊อปปี้

 

 

 

 

“แก นังฟาง อย่าอยู่แล้ว”โฟร์โกรธมากชักปืนแล้วลุกขึ้นหมายจะยิงฟางทิ้ง

 

 

 

 

“องค์หญิงระวัง”ป๊อปปี้ดึงฟางมากอดอย่างรวดเร็วก่อนจะรีบพลิกตัวไม่ให้ฟางถูกกระสุนนี้

 

 

 

 

 

ปัง

 

 

 

กระสุนปืนถูกยิงเข้าเต็มๆไหล่ป๊อปปี้ที่กำลังหลบก่อนทั้งคู่จะล้มลงไปด้วยกัน

 

 

 

 

 

“กรี๊ดดด”โฟร์กรีดร้องอย่างขัดใจ แล้วยิงกราดใส่ทุกคน ป๊อปปี้และฟางกอดกันแน่น ทำให้ทหารใน

วังจำเป็นต้องยิงโต้โฟร์ไปหลายนัดทำให้ดฟร์ขาดใจตาย เดินถอยตกหน้าผาไป

 

 

 

 

 

 

 

“พี่หญิง ฮือๆ”ฟางเห็นโฟร์ตกหน้าผาก็ร้องไห้โฮออกมา

 

 

 

 

 

 

“องค์หญิงเพคะตายแล้ว องค์หญิงบาดเจ็บ ทหารเอาเปลมา”พ้อยท์ที่วิ่งตามมาหาฟางก็เรียกทหาร

ให้เอาเปลนอนมารับฟางทันที

 

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรแล้วนะองค์หญิง”ป๊อปปี้จับมอฟางไว้ เมื่อทหารเอาเปลมาให้ฟางแล้วอุ้มฟางขึ้นไป ป๊อปปี้

จึงลุกขึ้นเพื่อจะเดินตามไปดูแลฟางต่อ

 

 

 

 

 

 

 

ตุบ

 

 

 

 

ทันทีที่ก้าวไปได้แค่2ก้าวป๊อปปี้ต้องล้มลงไป

 

 

 

 

 

“ป๊อปปี้”ฟางร้องออกมาเพราะนอกจากที่ป๊อปปี้จะถูกยิงที่หัวไหล่ ชายหนุ่มถูกยิงกลางหลังตอนที่

โฟร์กราดยิงไปทั่วเมื่อกี้นี้

 

 

 

 

กบฏไปแล้วก็เหลือด่านสุดท้ายของพ่อฟางดูสิป๊อปปี้จะผ่านไปได้มั้ย

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.3 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.4 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา