Princess diary บันทึกรักฉบับเจ้าหญิง
เขียนโดย 
Chapond
วันที่ 15 พฤษภาคม พ.ศ. 2557 เวลา 00.39 น.
แก้ไขเมื่อ 12 มิถุนายน พ.ศ. 2557 23.57 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
22) พรหมลิขิตทำให้รักมันติดในใจ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
“อ้าว นี่กลายเป็นว่ามากันหมดเลยหรอเนี่ยลูก แล้วเขื่อนล่ะ”แม่ป๊อปปี้เดินมารับทุกคนที่ลงจากรถมา
ที่บ้านสวนชานเมืองของป๊อปปี้
“สวัสดีค่ะคุณน้า”ฟางเดินไปไหว้แม่ป๊อปปี้อย่างนอบน้อม
“คิดถึงแม่จังเลย”ป๊อปปี้เดินไปกอดอ้อนแม่จนฟางแอบยิ้มไม่ได้
“ป่ะๆ ไม่ต้องมาอ้อนแม่เลยลูกคนนี้ ไปๆขึ้นไปเอาของไปเก็บละจัดห้องให้เพื่อนๆด้วย”แม่ป๊อปปี้พูด
แล้วเดินขึ้นไปนำพวกฟางให้ขึ้นไปที่บ้านทรงไทยริมน้ำ
“สวยจังเลย”ฟางเดินขึ้นมาบนบ้านก็พูดเพราะบรรกาศบ้านนั้นอิงกับธรรมชาติมาก ดูร่มรื่นกว่าที่
กรุงเทพ
“เห็นแล้วคิดถึงkzใต้ของเราเลยนะคะคุณหนู”พ้อยท์เดินมาพูด
“ว่าแล้วไปถ่ายรูปให้เสด็จพ่อดูกันเถอะพ้อยท์”ฟางพูดแล้วเก็บกระเป๋าก่อนจะรีบลงมาถ่ายรูปเล่น
บริเวณด้านล่างแถวๆปากทางเข้าสวน
“นี่ถ้าองค์เหนือหัวทรงเสด็จมาด้วยพระองค์ต้องชอบแน่นะเพคะองค์หญิง บ้านทรงไทยริมน้ำ มีสวน
บรรยากาศร่มรื่นแบบนี้”พ้อยท์พูดแล้วสูดลมหายใจเข้าเต็มปอด
“นี่ทำอะไรน่ะ”ฟางเห็นเด็กกลุ่มหนึ่งเอาน้ำมันก๊าดมาราดต้นไม้ที่สวนก็รีบพูด เด็กวัยรุ่น2-3คน
ตกใจ
“เห้ย หนี”เด็กที่เป็นหัวโจกก็รีบพูด แล้ววิ่งหนี
“นี่อย่าหนีไปนะ ใครก็ได้ช่วยตามจับที”ฟางที่ตกใจขาวิ่งไปอัตโนมัติตามพวกวัยรุ่นกลุ่มนั้นไป
“องค์หญิงเพคะ รอก่อนเพคะ ใครก็ได้ช่วยด้วยค่า”พ้อยท์ตกใจที่เห็นฟางวิ่งตามพวกนั้นไปอย่าง
รวดเร็วก็ตะโกน ส่วนฟางวิ่งตามไปเรื่อยๆแล้วตกใจเมื่อเด็กพวกนั้นวิ่งไปหานักเลง3-4
“ให้ไปเผาสวนน้าดาวแล้วนี่ได้สาวที่ไหนมาวะ สวยด้วยนี่หว่า”หัวหน้านักเลงพูด
“อย่ามาสามหาวกับเรานะ นี่จะเผาสวนของป๊อปปี้หรอ เลวที่สุด”ฟางว่าพวกนักเลงกลุ่มนั้น
“แล้วน้องมาเดือดร้อนอะไรกับพวกพี่ล่ะจ้ะ เอ๊ะ รึว่าเป็นเมียไอ้ลูกชายน้าดาวนั่น”นักเลงพูดฟาง
ชะงัก
“ใช่ไม่ใช่แล้วจะทำไม”ฟางรีบพูด
“โถๆ ก็ถ้าใช่พี่ก็เสียดายแย่สิจ้ะ สวยๆอย่างน้องน่ะไม่น่าเป็นเมียมันเลย มาม้ะ มาสนุกกับพวกพี่ดี
กว่า”นักเลงพวกนั้นพูดแล้วเดินไปล้อมฟาง
“อย่านะ ป๊อปปี้ช่วยเราด้วย”ฟางร้องตะโกนหาป๊อปปี้
ผลั่ก
ลูกมะพร้าวลูกหนึ่งลอยมากระแทกหน้าหัวหน้านักเลงล้มคว่ำ
“ผู้หญิงเค้าไม่ชอบแล้วจะมายุ่งกับเค้าทำไมวะ”ป๊อปปี้ กราฟ แม่ป๊อปปี้และพ้อยท์ที่นำพวกคนงาน
ในสวนมาอีก10กว่าคนเดินเข้ามาเอาเรื่องฟางเห็นรีบวิ่งไปหาป๊อปปี้ทันที
“น้องเค้ามาหาพวกเราะเอง ไม่เชื่อถามไอ้พวกนี้สิ”หัวหน้านักเลงลุกขึ้นมาแล้วพูดโบ้ยไปที่วัยยรุ่น
ที่ตัวเองจ้างมาเผาสวน วัยรุ่นพวกนั้นรีบพยักหน้าทันที
“ไม่จริง น้องพวกนี้เค้าจะเผาสวนของคุณน้ากับป๊อปปี้นะคะ”ฟางรีบพูด
“ไม่จริง น้องเอาอะไรมาพูด มีหลักฐานหรอว่าพวกพี่เป็นคนทำ”หัวหน้านักเลงพูดกวนๆ
“มีไม่มี แต่รูปที่เด็กพวกนี้ทำลังราดน้ำมันก๊าดลงโคนต้นไม้นี่คงเป็นหลักฐานพอสินะคะ คุณ
ตำรวจ”พ้อยท์ชูมือถือที่ถ่ายรูปให้ฟางเมื่อกี้แล้วไปเจอก็ยื่นให้กราฟทันที
“อ้อ ผมลืมบอกไป ว่าผมคือตำรวจ ถ้าคุณคิดจะหนีละก็”กราฟพูดแล้วยกปืนขู่พวกนักเลงจะหงอย
อมให้พวกคนงานจับตัวพาส่งตำรวจได้ และรู้มาอีกทีว่านักเลงกับวัยรุ่นพวกนี้คือคนของพวกนายทุน
ที่ต้องการที่ดินของแม่ป๊อปปี้ จึงมาเผาสวนนี่ โชคดีที่ฟางมาเจอซะก่อน
“แม่ต้องขอบคุณหนูมากเลยนะลูก หนูนี่เก่งจริงๆ ตัวเล็กนิดเดียววิ่งไปโดยไม่กลัว”แม่ป๊อปปี้พูด
“ก็เพราะว่าฟางเห็นว่ามันมีอะไรไม่ชอบมาพากลไงคะฟางเลยวิ่งไปดู และก็เป็นอย่างที่คิด ฟางยอม
ไม่ได้หรอกค่ะที่จะให้คนอื่นเดือดร้อนแล้วไม่ยื่นมือไปช่วย”ฟางพูดออกมาทำให้ พ้อยท์ทึ่งที่ฟาง
เสียสละแบบนี้
“แต่ทีหลังอย่าทำอีกนะครับ มันอันตราย ถ้าคุณเป็นอะไรไปจะว่ายังไง”ป๊อปปี้รีบดุ
“ทำไม ห่วงเราล่ะสิๆ”ฟางแกล้งแซว
“ครับห่วงมาก”ป๊อปปี้ตอบทำให้ฟางอึ้งหน้าแดงแล้วมองป๊อปปี้ก่อนที่ป๊อปปี้จะเดินหนีไปบนบ้าน
ทันที
“มาค่ะเดี๋ยวฟางช่วยล้างนะคะ”ฟางที่อาบน้ำและทานข้าวเย็นกับทุกคนที่ชานบ้านเสร็จก็รีบไปช่วย
แม่ป๊อปปี้เก็บจาน
“องค์ เอ้ย คุณฟางพักเถอะค่ะเดี๋ยวพ้อยท์ทำให้”พ้อยท์พูดแล้วช่วยแม่ป๊อปปี้ยกจานไป
“ฮัลโหลเขื่อนหรอ เออ สัญญาณไม่ค่อยดีเลย”กราฟลุกขึ้นไปคุยกับเขื่อน จีงเหลือฟางและป๊อปปี้
“ไปนั่งตรงนั้นมั้ย เย็นนะองค์หญิง”ป๊อปปี้ชี้ไปที่ศาลาที่ชานบ้าน ฟางพยักหน้าแล้วเดินไปด้วยกัน
“ป๊อปปี้ นั่นคือหิงห้อยใช่มั้ย”ฟางที่นั่งกับป๊อปปี้แล้วชี้หิงห้อย2ตัวบินคู่กัน
“ครับ หิงห้อย นี่องค์หญิงโชคดีมากเลยนะครับ สมัยนี้น่ะหาเจอยากมาก”ป๊อปปี้พูด
“ก็เพราะมันรู้ไงว่าองค์หญิงแสนสวยและน่ารักมากเค้ามาที่นี่”ฟางพูดยิ้มๆ ป๊อปปี้ส่ายหน้าขำ
“ขอบคุณนะครับองค์หญิง”ป๊อปปี้นิ่งสักพักก่อนจะพูดขึ้น
“ขอบคุณอะไรกัน ถ้าเป็นคนอื่นคนอื่นก็ทำเหมือนเราล่ะน่า”ฟางที่เขินก็ทำเป็นพูดเก็กๆ
“แต่อย่าลืมสิองค์หญิง องค์หญิงเป็นผู้หญิงครับ แล้วอีกอย่างถ้าเกิดพวกผมตามไม่ทัน แล้วเกิด
อะไรขึ้นองค์หญิงจะแย่กว่านี้นะครับ”ป๊อปปี้พูดอย่างจริงจังเพราะห่วงฟางมาก
“เรารู้ว่ามันอันตรายมาก แต่นายรู้มั้ยว่าพอเราเห็นคนมาทำร้ายสวนของนายเรากลับยอมไม่ได้รีบวิ่ง
ตามไปอย่างไม่คิดหน้าคิดหลังเลย เราขอทานะที่ทำให้นายเป็นห่วง”ฟางพูด
“แต่ทีหลังองค์หญิงอย่าทำอย่างงี้อีกนะครับ อย่าเสี่ยงอะไรแบบนี้อีก”ป๊อปปี้พูด
“อื้อ เราไม่ทำแล้วก็ได้ ป๊อปปี้ดาวตก”ฟางพูดแล้วรีบอธิษฐาน ป๊อปปี้มองแล้วยิ้มกับความน่ารักของ
ฟาง
“เสด็จพ่อเคยบอกเราว่าเวลาเห็นดาวตกให้รีบอธิษฐานแล้วคำอธิษฐานจะเป็นจริง”ฟางพูด
“แล้วองค์หญิงอธิษฐานว่ายังไงหรอครับ”ป๊อปปี้ถาม
“ไม่บอกหรอก เป็นความลับ”ฟางยิ้มก่อนทั้งคู่จะหัวเราะแล้วมองพระจันทร์ด้วยกัน
“คืนนี้พระจันทร์สวยจังเนาะพี่ชาย”กั้งที่นั่งดื่มชาสมุนไพรแล้วพูดกับโทโมะ
“อย่ามัวมาชมความงามของพระจันทร์เลย นายน่ะ รีบนอนได้แล้วพรุ่งนี้ต้องไปกับเสด็จพ่อนิ”โทโมะ
พูด
“เห็นคืนพระจันทร์เต็มดวงทีไร แล้วคิดถึงคืนนั้นที่พวกกบฏลอบปลงพระชนม์กษัตริย์องคืก่อนเลย
เนาะพี่ชาย”กั้งพูดเศร้าๆ โทโมะส่ายหน้าช้าๆ
“นายอย่าคิดมากสิ เรื่องมันก็ผ่านไปนานไปนอนเถอะ”โทโมะเอ็นดูกั้งและรักกั้งเหมือนน้องแท้ๆพูด
กั้งพยักหน้าก่อนจะเดินกลับเข้าไปในห้องนอน ส่วนโทโมะก็เดินลงมาด้านล่างหมายจะแวะไปดู
อาการแก้ว
“ฮึก ฮือๆ”เสียงร้องไห้สะอึกสะอื้นดังมาจากในห้องนอนแก้วทำให้โทโมะชะงักแล้วรีบวิ่งเข้าไปดู
พบว่าแก้วนั่งกอดเข่าร้องไห้อยู่บนเตียง
“แก้ว เป็นอะไรน่ะแก้วใครทำอะไรเธอ กู้ดดี้งั้นหรอ”โทโมะรีบไปกอดปลอบแก้วทันทีด้วยความเป็น
ห่วง
“ไม่ใช่เพคะ พี่กู้ดดี้ไม่ได้ทำอะไรแก้ว แต่แค่แก้วกลัว”แก้วพูดทั้งน้ำตาเพราะถึงคืนพระจันทร์เต็ม
ดวงทีไรแก้วมักจะรู้สึกกลัว และกลัวเสียงดังเช่นพวกประทัดหรือพลุในคืนแบบนี้
“กลัวอะไรละ บอกชั้นได้มั้ย”โทโมะแอบขำกับอาการของแก้วที่เหมือนเด็กก็ถาม
“แก้วไม่รู้เพคะ แต่คืนพระจันทร์เต็มดวงแบบนี้ทีไร มันทำให้แก้วกลัว กลัวกลัวเสียงดัง กลัว
ฮือๆ”แก้วพูดออกมาก่อนจะร้องไห้จนตัวสั่น โทโมะชะงัก ทำไมแก้วถึงกลัวคืนพระจันทร์เต็มดวง
เหมือนกับกั้งเลย
“งั้นเอาอย่างงี้มั้ย คืนนี้เราจะอยู่เป็นเพื่อนเธอเอง เธอไม่ต้องกลัวนะ”โทโมะพูดแล้วดันตัวแก้วลง
นอน
“นี่ องค์ชายเพคะ ถึงแก้วจะกลัวแต่องค์ชายห้ามเอาโอกาสนี้มาลวนลามแก้วนะเพคะ”แก้วรีบพูด
“เราจะลวนลามเธอทำไม ในเมื่อเธอกับเราน่ะ ก็ไม่ใช่คนอื่นคนไกลอีกแล้ว”โทโมะพูดยิ้มๆ แก้วจึง
ทุบไปที
“องค์ชาย อ๊ะ”แก้วที่หน้าแดงแล้วทำหน้าดุโทโมะ โทโมะยิ้มอย่างหมั่นไส้แก้วก็หอมแก้มไปฟอด
ใหญ่
“นอน เดี๋ยวนี้เลย ไม่งั้นถ้าเธอยังกลัวแต่ไม่ยอมนอนแบบนี้เราจะทำอย่างอื่น”โทโมะพูดและยิ้ม
อย่างเจ้าชู้
“ไม่เอานะเพคะ ไม่เอาๆ”แก้วตกใจปนเขินดิ้นไปมาในอ้อมกอดโทโมะทันที
“ไม่เอาก็นอนเลิกดิ้น ไม่งั้นเราปล้ำ”โทโมะกระซิบข้างหู ฟางหน้าแดงกว่าเก่าหยุดดิ้นทันที
“ให้มันได้อย่างงี้สิ ฝันดีนะ”โทโมะพูดแล้วจูบที่หน้าผากแก้วก่อนจะหลับตาลง
“ฝันดีเพคะ”แก้วอมยิ้มก่อนจะซุกตัวในอ้อมกอดแน่นแล้วหลับไป
ป๊อปปี้กับแก้วคือใครให้ทาย แต่ที่แน่ๆมีคนทายทั้งทูกแล้วก็ผิดเยอะเลย 555
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
