Princess diary บันทึกรักฉบับเจ้าหญิง

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ปวดหัว จังงง”ฟางพลิกตัวไปมาในวันต่อมาบนเตียงก่อนจะร้องครางออกมาแล้วเอามือกุมที่หัวก่อน
จะค่อยๆลืมตาตื่นมาพบว่าตัวเองไม่ได้นอนอยู่ที่ห้องพักตัวเองก่อนจะสำรวจสภาพตัวเองพบว่ายัง
แต่ตัวเรียบร้อยไม่มีอะไรเสียหาย พลันสายตาหันไปเห็นป๊อปปี้นอนขดตัวหลับบนโซฟา
 
 
 
 
 
 
“มานอนอะไรตรงนี้ของนาย นายป๊อปปี้”ฟางค่อยๆลงจากเตียงแล้วนั่งลงตรงหน้าป๊อปปี้ก่อนจะเรียก
 
 
 
 
 
“องค์หญิง ตื่นแล้วหรอ”ป๊อปปี้ลืมตาตื่นมาพลางขยี้ตาก่อนจะลุกขึ้นนั่ง
 
 
 
 
 
“อื้อ ทำไมถึงมานอนตรงนี้ แล้วทำไมไม่เอาเรากลับไปนอนที่ห้องล่ะ”ฟางถาม
 
 
 
 
 
“ก็ผมอุ้มองค์หญิงมาจากพวกที่มันหลอกองค์หญิงให้กินกัญชาเข้าไป พอผมจะพากลับไปหาพวก
พ้อยท์กับพี่กราฟก็กลายเป็นว่าไม่เจอใครสักคน ไม่มีกุญแจ ผมเลยพาองค์หญิงกลับมานอนห้องผม
ก่อนน่ะสิ”ป๊อปปี้อธิบายเรื่องราวเมื่อคืนให้ฟางฟัง
 
 
 
 
 
 
“เมื่อคืนนายไม่ได้ทำอะไรเราใช่มั้ย”ฟางถามต่อ ป๊อปปี้คิดถึงเมื่อคืนที่ฟางที่กำลังเมาเพราะฤทธ์
กัญชาแล้วดึงเขาไปจูบก็หน้าแดง
 
 
 
 
 
 
“ไม่นิครับ นอกซะจากฟาดงวงฟาดงา ซะผมเต็มๆเนี่ย”ป๊อปปี้พูดพลางชี้ที่แก้วที่เป็นรอยตบจากๆที่
ฟางเมาแล้วงอแง กว่าจะให้ฟางนอนได้ เล่นเอาป๊อปปี้ช้ำไปหลายที่
 
 
 
 
 
 
“เราเมาขนาดนั้นเลย แหะๆเราขอโทษน้า”ฟางยิ้มแห้งๆแล้วขอโทษ
 
 
 
 
 
“ไม่เป็นไรครับผมไม่ถือคนเมา ว่าแต่องค์หญิงเถอะ มีอาการปวดหัวจากแฮงค์มั้ย”ป๊อปปี้ถาม ฟาง
พยักหน้า ป๊อปปี้จึงลุกขึ้นไปชงอะไรร้อนๆให้ฟาง
 
 
 
 
 
 
“นี่ครับ โกโก้ร้อน ดื่มก่อนนะครับ ผมโทรสั่งอาหารเช้ามาแล้ว เดี๋ยวองค์หญิงทานอาหารเช้าแล้ว
เดี๋ยวผมจะไปขอกุญแจห้องด้านล่างนะครับ”ป๊อปปี้ยื่นแก้วโกโก้ให้ฟางแล้วเดินออกจากห้องไปฟาง
รับมันมาดื่มก่อนจะเปิดทีวีเปิดดูโน่นนี่
 
 
 
 
 
 
“ป๊อปปี้ลืมมือถืองั้นหรอ”ฟางพูดเมื่อเห็นมือถือที่หัวเตียงดัง ไลน์ของชายหนุ่มดังก็กดมาดู
 
 
 
 
 
“เมื่อคืนไปฟูลมูนปาร์ตี้แล้วทำไมไม่ดูเพื่อนดีๆวะ กูเห็นแบบนี้กูยังทนไม่ได้เลยว่ะ”ฟางอ่านข้อความ
ก่อนจะมีรูปส่งมา พบว่าเป็นรูปเฟย์กอดจูบนัวเนียอยู่กับเขื่อนในปาร์ตี้เมื่อคืนก็ตกใจ
 
 
 
 
 
 
“ถ้าป๊อปปี้เห็นจะทำยังไงดีๆ”ฟางกลัวป๊อปปี้จะเสียใจก็รีบลบรูปทิ้งก่อนจะรีบวางมือถือแล้วชะงักเมื่อ
เห็นเสื้อยืดสีอ่อนตัวเมื่อคืนของป๊อปปี้อยู่ตรงตะกร้าผ้าแล้วมีรอยลิปติกสีอ่อน
 
 
 
 
 
“เชอะ เมื่อคืนคงจะสนุกล่ะสิที่มีสาวฝรั่งมาจูบถึงที่”ฟางบ่นอุบแล้วมองรอยลิปติกที่สีเหมือนของเธอ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“องค์หญิง เหมือนว่าคุณพ้อยท์ไม่ได้กลับมานอนที่ห้องนะ เพราะแม่บ้านเปิดห้องไปเมื่อกี้ไม่เจอ
ใครเลย”ป๊อปปี้เดินเข้ามาพูด ฟางพยักหน้าก่อนจะเดินกลับห้องไป
 
 
 
 
 
“องค์หญิงระวัง”ป๊อปปี้เห็นพื้นลื่นกำลังทำความสะอาดก็รีบดึงฟางมาทำให้ฟางตกอยู่ในอ้อมกอด
ป๊อปปี้
 
 
 
 
 
“ทำไมสร้อยชั้นถึงอยู่ที่นายได้”ฟางพูด ป๊อปปี้ตกใจเพราะเมื่อคืนฟางเป็นคนถอดสร้อยตัวเองมา
สวมให้เขา ชายหนุ่มรีบถอดคืนฟางในทันที
 
 
 
 
 
“เอ่อ ก็องค์หญิงเมาแล้วจะปาสร้อยทิ้งผมรีบห้ามองค์หญิงเลยเอามาให้ผมใส่ไง เอาล่ะครับ อย่า
พูดมากเลย อาบน้ำเถอะเดี๋ยวผมโทรตามพี่กราฟกับเขื่อนก่อน”ป๊อปปี้เปลี่ยนเรื่องคุยเพราะกลัวฟาง
จะจำหรือรื้อฟื้นเรื่องเมื่อคืน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อ๊ะ เฟย์ ทำไมเขื่อนถึงมาอยู่ห้องเฟย์ได้ล่ะ”เขื่อนลืมตาตื่นมาพบว่าตัวเองอยู่ในห้องพักของเฟย์
เฟย์ที่ยืนกอดอกมองทะเลที่ระเบียงหันมายิ้มก่อนจะยื่นผ้าชนหนูให้
 
 
 
 
 
 
“เมื่อคืนเขื่อนน่ะไปช่วยให้เราหายสร่าง แต่สุดท้ายพอเจอเหล้าของชาวบ้านที่นี่ก็เมาแทนเอง เฟย์
เลยต้องหามเขื่อนกลับมาที่ห้องเฟย์เองเพราะไม่รู้ว่าห้องเขื่อนอยู่ห้องไหนอ่ะ”เฟย์ตอบ
 
 
 
 
 
“อื้อ ขอบใจนะเฟย์ อ้อทีหลังอย่าเมาเละแบบนี้อีกล่ะเดี๋ยวถ้าไม่มีเขื่อนนี่ยุ่งเลย เดี๋ยวเราขอกลับ
ห้องก่อนนะ ไม่ได้บอกป๊อปมันไว้ เดี๋บงมันเป็นห่วง”เขื่อนพูดแล้วเดินออกจากห้องเฟย์ไป
 
 
 
 
 
“แค่เท่านี้เฟย์ก็มีความสุขแล้ว”เมื่อเขื่อนออกจากห้องไป เฟย์กลับเศร้าลงแล้วมองผ้าปูที่นอนที่เฟย์
ดึงมันออกเมื่อเช้า คราบเลือดที่เกิดขึ้นจากเมื่อคืนระหว่างเขื่อนกับเธอ
 
 
 
 
 
 
 
“เฟย์รู้ว่ายังไงเขื่อก็ต้องเลือกเพื่อน”เฟย์ล้มตัวลงกับเตียงแล้วหลับตาซ่อนความช้ำใจไว้ ภาพเมื่อ
คืนที่พอเฟย์ถูกเชื่ออุ้มมา เขื่อนก็เอาเสื้อคลุมให้เธอใส่แล้วพาไปหาอะไรร้อนๆดื่มแก้เมา แต่เมื่อ
กำลังเดินกลับไปที่โรงแรมก็เจอเข้ากับร้านยาดองที่ชาวเกาะขาย เป็นร้านเล็กๆ เฟย์ขอเขื่อนเข้าไป
ลอง และเมื่อลองไปลองมากลายเป็นเขื่อนที่ดื่มเยอะกว่าเธอก่อนที่ทั้งคู่จะเมามาก แต่เขื่อนเมากว่า
เธอเมื่อไปถึงโรงแรม เฟย์และเขื่อนก็ห้ามใจกันไม่อยู่แล้วตกเป็นของกันและกันในที่สุด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อ้วกก”พ้อยท์วิ่งไปข้างทางแล้วอ้วกจนกราฟที่เหนื่อยดูแลตั้งแต่เมื่อคืนจนวันนี้ต้องวิ่งไปลูบหลัง
 
 
 
 
 
“พ้อยท์ ถ้าพ้อยท์สบายเดี๋ยวเรากลับก็ได้นะ ไม่ดูแล้วก็ได้น้ำตกน่ะ”ฟางเห็นพี่เลี้ยงคนสนิทที่มี
อาการเมาค้างก็อดห่วงไม่ได้เพราะจากที่กราฟเล่าให้ฟังว่าพ้อยท์เมาแล้วรั่วเกือบจะโดดลงทะเล
สุดท้ายต้องไปนอนแอ้งแม้งริมหาด โดยที่กราฟเฝ้าไม่ห่างก็อดห่วงไม่ได้
 
 
 
 
 
“มะ ไม่เป็นไรเพคะ หม่อมชั้นยังไหว เพื่อองค์หญิงหม่อมชั้นทำได้”พ้อยท์พูดพลางสูดยาดม
 
 
 
 
 
“พอเลย ไม่ต้องพูดแล้ว ลงมาไม่รู้จะเป็นศพรึเปล่า เอางี้ ป๊อป แกพาองค์หญิงขึ้นไปดูน้ำตกนะ
เดี๋ยวพี่ดูพ้อยท์เค้าที่นี่เองล่ะ”กราฟพูดสรุป ป๊อปปี้กับฟางจึงเดินไปที่น้ำตกกันแค่2คน
 
 
 
 
 
 
 
 
“ว้าว สวยจังเลยเนาะป๊อปปี้”เมื่อมาทึ่งน้ำตกฟางก็ยิ้มก่อนจะขอให้ป๊อปปี้ถ่ายรูปให้เธอหลายรูป
เหมือนเดิม โดยที่ป๊อปปี้ก็ไม่บ่นหรือกัดจิกฟางเหมือนเดิม
 
 
 
 
 
 
 
“เห้อ ถ้าเหตุการณ์ที่Kzใต้สงบเราคงต้องกลับไม่รู้ว่าจะได้กลับมาเมืองไทยอีกเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ เพราะ
เราต้องเตรียมเข้าพิธีดูตัวเพื่อแต่งงานกับเจ้าชายต่างเมือง”ฟางพูดแล้วนั่งตรงหิน ป๊อปปี้ที่มานั่ง
ข้างๆก็ชะงัก
 
 
 
 
“แล้วทำไมถึงต้องแต่งงานกับเจ้าชายล่ะล่ะองค์หญิง องค์หญิงไม่แต่งไม่ได้หรอ”ป๊อปปี้ถามซึ่งเขา
เองก็ไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถคงต้องมาถามแบบนี้
 
 
 
 
 
“ไม่ได้หรอกเพราะตามกฎ เจ้าหญิงรัชทายาทต้องแต่งงานกับเจ้าชายเท่านั้น จะแต่งงานกับชาย
หรือหญิงที่ยศต่ำกว่าไม่ได้”ฟางพูดออกมาในใจก็หวิวๆแปลกๆ เช่นเดียวกับป๊อปปี้
 
 
 
 
 
“แล้วองค์หญิงมีเจ้าชายเมืองไหนที่สนใจมั้ยล่ะครับ”ป๊อปปี้ถามต่อ
 
 
 
 
 
“เอ่อ ไม่มีหรอก ป๊อปปี้อย่าพูดให้เราเครียดสิ ดูวิวกันดีกว่า”ฟางนึกถึงโทโมะและเมื่อก่อนที่เธอ
หลงรักกับตอนนี้ที่ความรู้สึกนั้นมันหายไปแล้ว ก่อนจะเปลี่ยนเรื่องคุยแล้วดูวิวด้วยกันแทนโดยที่
เผลอเอาหัวเอนซบไหล่ป๊อปปี้ลงไปอย่างไม่ถือตัว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เนี่ยคุณพ่อของจินนี่ท่านบอกว่าในอนาคตจะเปิดรีสอร์ตตรงนี้นะเพคะองค์ชาย ดูสิเพคะ ติดแม่น้ำ
และภูเขาสวยงามนะเพคะ”จินนี่พูดเมื่อพาโทโมะมาล่องเรือส่วนตัวแล้วดูดถูมิทัศน์รอบๆบ้านพักส่วน
ตัว
 
 
 
 
 
 
“แต่ธรรมขาติบางทีมันก็สวยงามอยู่แล้วนะ ดูสิ ต้นไม้ ใบหญ้า แม่น้ำ ปล่อยมันไว้แบบนี้ล่ะอย่าไป
เพิ่มเติมอะไรเลย”กั้งที่จิบชาอยู่กับโบว์ก็พูดขึ้น
 
 
 
 
 
“แต่บางทีการที่ของสวยๆงามๆแบบนี้ถูกให้คนอื่นมาชมพี่ว่ามันก็ดีออกนะ จะได้แนะนำการท่อง
เที่ยวให้ประเทศเราด้วย”โทโมะพูด จินนี่ยิ้มพอใจเมื่อเห็นท่าทางโทโมะเห็นด้วยกับเธอ
 
 
 
 
 
 
“อ้าวแก้ว มานี่สิ”กั้งเห็นแก้วที่พยายามหลบหน้าตัวเองแต่เช้าก็ทักเมื่อแก้วกำลังจะเดินไปที่ครัว
แก้วชะงักแล้วสบตากับโทโมะที่จ้องแก้วเขม็ง
 
 
 
 
 
 
“มะ หม่อมชั้นต้องไปช่วยแม่ครัวเตรียมอาหารค่ำเพคะ”แก้วพูดแต่กั้งกลับลุกขึ้นเดินไปหาแก้ว โบว์
เห็นเข้าก็ไม่พอใจจึงลุกขึ้นแล้วเห็นบริกรเอาชาเหยือกใหม่มาก็ยิ้มก่อนจะแอบขัดขาทันที
 
 
 
 
 
 
 
เพล้ง
 
 
 
เหยือกชาร้อนๆหกราดตัวแก้วทันที
 
 
 
 
 
“แก้ว ตายล่ะ”กั้งที่อยู่ใกล้กว่ารีบไปดูอาการแก้วทันที โทโมะเองก็ตกใจแต่ชกงักเมื่อกั้งเข้าไป
 
 
 
 
 
“มะ ไม่เป็นไรเพคะ เสื้อหม่อมชั้นหนา ขอตัวนะเพคะ”แก้วที่ไม่อยากจะทะเลาะกับโทโมะอีกก็ผละ
ออกจากกั้งแล้ววิ่งไปเข้าห้องน้ำก่อนจะถอดเสื้อตัวนอกออกแล้วปลดเสื้อเชิ้ตขาวออกมาเผบให้เห็น
รอบแดงที่เอว หน้าท้อง และตามหลัง
 
 
 
 
 
“นี่ถือว่าแค่เตือน อย่ามายุ่งกับพี่ชายกั้งอีกจำไว้”โบว์ที่แอบมาดูแก้วก็เยาะเย้ย
 
 
 
 
 
 
“น้องโบว์”กั้งที่ตามแก้วมาอึ้งก่อนจะพูด
 
 
 
 
 
“พี่ชาย”โบว์อึ้งไม่คิดว่ากั้งจะได้ยินก็ตกใจรีบวิ่งหนีไป กั้งรีบวิ่งตามไป
 
 
 
 
 
 
 
“ว้าย”แก้วกำลังจำล๊อคประตูแต่โทโมะดึงประตูเข้าไปข้างใน
 
 
 
 
 
 
 
“บอกแล้วไงว่าอย่าไปยุ่งกับกั้งเธอทำน้องโบว์เสียใจอีกแล้วนะ”โทโมะกระชากแก้วไปตะคอก
 
 
 
 
 
 
 
“ปล่อยแก้วนะ”แก้วที่กลัวโทโมะจะทำเธอแบบเมื่อคืนก็รวบเสื้อก่อนจะผลักโทโมะวิ่งออกมาแต่เมื่อ
วิ่งแล้ววิ่งไปจับราวระเบียงเรือที่เก่าแล้วก็เกิดการหักและกำลังจะตกลงไป
 
 
 
ตู้ม
 
 
 
 
“แก้ว”โทโมะตกใจรีบจับมือแก้วแต่ตรงที่โทโมะจับก็เก่าจึงทำให้ทั้งคู่ตกลงไปในน้ำ
 
 
 
 
 
“กรี้ดด องค์ชาย”จินนี่ลงมาตามโทโมะก็ร้องตกใจเมื่อเห็นโทโมะตกน้ำไป
 
 
 
 
 
ในเมื่อหวานๆแล้วรีดเดอร์หายก็ขอเริ่มดราม่าเหมือนเดิมละกันหึๆ