รักของฉันกับเขา...และเธอ TK

8.8

เขียนโดย Moonae

วันที่ 14 พฤษภาคม พ.ศ. 2557 เวลา 20.37 น.

  15 ตอน
  57 วิจารณ์
  20.39K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 4 มิถุนายน พ.ศ. 2557 17.04 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

15) เจ้าหญิง ♡

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ใช้เวลาไม่นานเราก็ถึงบ้านโทโมะ

"ถึงแล้ววว"

"แต๊งกิ้วค่ะ" ฉันหยิบของขวัญสุดพิเศษแล้วเดินเข้าบ้าน

"ค้าบบบ" โทโมะบอกแล้วเดินตามมา

"เออมึง แล้วจะรู้ได้ไงวะว่าพี่ป้องอยู่ไหน" ฉันถามโทโมะ

"มึงก็โทร.ดิ่" โทโมะบอก

"เหี้ย แค่คุยกันตอนนั้นแม่งก็ปวดหัวชิบ ให้กูโทอีก"

"เออๆ แล้วจะเอาไง" โทโมะถามกลับ

"ไม่รู้ว่ะ"

รู้เพียงว่าทำเพราะรัก~~ 

แก้ว: ค้าบพี่กิ่ง ร้อยวันพันปีไม่เคยโทรมาเนาะ

กิ่ง: นี่คือทักทาย??

แก้ว: เออ แล้วมีไรป่าว

กิ่ง: ได้ข่าวว่าแกเลิกกับแฟน

แก้ว:ใช่ คบกับโมะ

กิ่ง:อ๋อๆ พรุ่งนี้หกโมงเย็นพี่ป้องมาร้านเรา จองที่ติดเวทีฝั่งซ้าย แกจะให้ของขวัญป่ะ

แก้ว:เฮ้ยยย จริงดิ่ แก้วเอาติดเวทีฝั่งขวา ให้ของชัวร์ๆเว่ย

กิ่ง:เคร ได้ แค่นี้จ้า บาย

วางสาย....

"แก โมะะะ รู้แล้วว พรุ่งนี้พี้ป้องไปร้านพี่กิ่ง หกโมงเย็น"

"โอเค ตามนั้น นอนๆๆๆ" 

"เออ" 

แล้วเราก็แยกย้ายกันอาบน้ำ นอน

.

.

.

.

.

ตัดฉับๆๆ 17.00น. 

ร้าน GG food

ตอนนี้ฉันอยู่ในชุดเดรสสีฟ้าอ่อน รองเท้าส้นสูงสีขาว ส่วนโทโมะอยู่ในชุดสูทสีเทาใส่ทับเชิร์ตสีขาวและกางเกงยีนส์ รองเท้าคัตชูสีดำแอบเสริมส้นนิดหน่อย ไม่งั้นฉันจะสูงกว่ามัน 55555 อ๋อ ร้านของพี่กิ่งเป็นร้านสไตล์โรแมนติก มากกกกก มีเวทีกลมอยู่กลางร้าน ไว้เล่นดนตรี ร้องเพลง ฯลฯ ร้านจะเปิดตอนห้าโมง ปิดตอนห้าทุ่ม

 "ฮัลโหล พี่กิ่งงงง" เมื่อฉันเดินเข้ามาในร้านก็ตะโกนเรียกพี่กิ่ง ถามว่าทำไมถึงกล้า ก็ในร้านตอนนี้มีแค่ฉันกับโทโมะไง ^^

"มาเร็วไปมั้ย ร้านเพิ่งเปิดเอง...ของขวัญแกอ่ะ"

"อยู่นี้ไง....พี่กิ่ง เค้ามาร้านพี่ทีไรก็มีเรื่องให้ของขวัญตลอดเลยเนอะ" ฉันบ่น

"อันนี้ก็อารมณ์โรแมนติกของแกแล้วแหละ คิดได้ไง วิธีส่งของขวัญคืนเจ้าของ"

"ระดับเค้า...เออ วันนี้เด่วช่วยล้างจาน"

"เฮ้ย ไม่เป็นไร เราเลี้ยง...ไอโมะไปรอโต๊ะละ นู่นนน" พอฉันหันไปตามมือพี่กิ่งก็เห็นโทโมะนั่งรออยู่ที่โต๊ะแล้ว เร็วไปมั้ย??

ฉันกับพี่กิ่งเดินไปที่โต๊ะพร้อมกัน แล้วก็สั่งอาหาร

พอสั่งเสร็จ

"โมะ แกคิดยังไงถึงคบกับแก้วเนี่ย" พี่กิ่งถาม

"ไม่รู้ดิ่ ก็รักอ่ะ"

"เออๆ นานยัง"

"มาก"

"เจ้าค่ะ บาย"

และอาหารก็มาเสริฟตอนใกล้ๆหกโมง โดย พี่กิ่ง

"พี่กิ่ง ทำไมไม่มีคนเลยวะ มีแต่พวกเพื่อนพี่อ่ะ" ฉันถามพี่กิ่งออกไป เพราะที่นั่งทุกที่นั่ง เต็มด้วยเพื่อนสนิทพี่กิ่งหมด

"เราจัดฉากให้แก เต็มที่เว่ย" พี่กิ่งตอบแล้วเดินออกไป

"โมะ คิดถึงจังเลยย จุ๊บ" อยู่ดีๆก็มีเสียงคนๆนึงเดินเข้ามาจุ๊บแก้มโมะ ใคร!!!

"อุ๊ยโทษ...มากินไม่ชวนอ่ะแก"

"เอิ่มพิม อีโมะแฟนกู" คนๆนั้นก็คือพิม เพื่อนในกลุ่มของเรานั่นเอง หึงแปป

"เห็นปะ กูบอกแล้ว มึงหนีไม่พ้นอีนี่หรอก" พิมเคยบอกฉันไว้ตอนม.6 ที่ฉันเลิกกับแฟนคนที่สอง แล้วมาให้ของขวัญที่นี่ว่า 'มึงหนีไม่พ้นอีโมะหรอก' เชื่อละ

"เออ เชื่ออออ แล้วมึงมาคนเดียว??"

"แหกตาค่ะลูกขาาา โต๊ะข้างมึงง่ะ"

"มาทั้งก๊วน เออ พี่ป้องมาแล้วนะ" โทโมะพูด แล้วกนะซิบฉัน

"เออ ทั้งก๊วนจริงว่ะ เด่วคุยกัน ทำงานแป๊ป" ฉันบอก แล้วพิมก็กลับไปนั้งโต๊ะข้างๆ

"เอาไงดีวะ" ฉันถามโมะ

"ลุย" เขาตอบ

"จริงอ่ะ" ฉันถามเพื่อความแน่ใจ

"แต่งตัวจัดเต็มขนาดนี้ ต้องลุยเว่ย เพื่อนมากับครบแก๊งไม่มีไรต้องเสียแล้ว" โทโมะบอก

"ได้" ฉันสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วเดินเข้าไปหาพี่ป้อง ซึ่งนั่งอยู่ที่โต๊ะฝั่งตรงข้ามของเวที วันนี้นางมาแบบทักซิโด้เจ้าค่ะ ผิดงานป่ะวะ งง ส่วนไอผู้หญิงที่มากับพี่ป้องก็ใส่ชุดเดรสสีชมพูยาวถึงหัวเข้า แต่ชายข้างหลังยาวประมาณแปดเมตร ถุย ยาวถึงตาตุ่ม รองเท้าส้นสูงประมาณ5นิ้ว วันนี้ฉันใส่มาสองนิ้วก็ปวดตรีนจะตายอยู่ละ เฮ้ออออ เว่อร์ทั้งคู่

"พี่ป้องคะ" ฉันเดินมาอยุดที่ตรงหน้าเขา

"แก้ว วันนี้สวยมากเลย" แล้วเขาก็กอดฉัน อยากอาบน้ำอ่ะ เหมือนอะไรมันติดตัว

"ขอบคุณค่ะ พี่ป้องก็หล่อเหมือนกันนะคะ" หยอดคำหวานนิดหน่อย แผนสวยๆ

"ขอบคุณที่ชมนะครับ ฟอด" โอ้ววว หอมแก้มซะด้วย ใครก็ได้ช่วยที

"เอ่อ พี่ป้องคะ แก้วขอโทษนะคะที่วันนั้นพูดไม่ดีใส่พี่ ตอนนั้นแก้วอารมณ์ไม่ค่อยดีอ่ะค่ะ พี่ป้องให้อภัยแก้วนะคะ" เข้าแผนๆๆๆ

"ไม่เป็นไรครับ พี่เข้าใจ"

"อ๋อ แก้วมีของขวัญให้พี่ด้วย" แล้วฉันก็ยื่นกล่องของขวัญให้

"โห น้องแก้วตั้งใจให้พี่ขนาดนี้ น้องแก้วแกะเลยครับ" พี่ป้องบอก เกินคาดอ่ะ แต่ก็ดี

ฉันค่อยๆบรรจงแกะของขวัญอย่างใจเย็น

.

.

.

ตัดกลับไปที่โต๊ะ (tomo part)

"เฮ้ยๆโมะ ใจเย็นเว่ย" ป๊อปปี้ เพื่อนในแก๊งของผมบอก

"เออ กูหน้าแก้วดิ่ อยากให้มันกอดมั้ย" เขื่อนพูดอีกคน

"แต่มันทั้งกอดทั้งหอมเลยนะเว่ย" 

"ใจเย็นมึง" พิมบอก อ๋อ ในแก๊งของผมมี ผม โทโมะ แล้วก็ ป๊อปปี้ เขื่อน แก้ว เฟย์ ฟาง พิม เราสนิทกันมาก มีอะไรก็พูดกัน

.

.

ตัดกลับไปที่แก้วกับพี่ป้อง

ฉันทำใจให้เย็นแล้วบรรจงแกะของขวัญต่อไป ตอนนี้ กระดาษห่อของขวัญสีสวยได้หลุดออกไปแล้ว ฉันเปิดกล่องกระดาษออกแล้วหยิบมิกกี้เม้าส์ตัวนั้นออกมา พี่ป้องถึงกับอ้าปากค้าง ฉันปามิกกี้ใส่หน้าพี่ป้องทันที

"พี่ไม่ได้มีแค่แก้วคนเดียว ตลอดเวลามันทำให้แก้วรูว่าพี่เห็นแก่ตัวขนาดไหน ของชิ้นนี้ไม่ใช่แก้วเก็บมันไม่ได้ แต่แก้วไม่อยากเก็บสิ่งที่ไม่ดีไว้ในบ้าน ขอโทษนะคะ" แล้วฉันก็เดินกลับโต๊ะ

 "เฮ้ย เด็ดอ่ะแก" เฟย์และฟาง ฝาแฝดสุดแซ่บของกลุ่มพูดขึ้น

"โดนกอดไปรู้สึกไงมั่งมึง" พิมถามฉัน

"แม่งไม่เท่าหอมว่ะ แม่งงงง หยอดนิดหยอดหน่อยแตะเนื้อต้องตัวตลอด อีนี่ ขยะแขยง"

ฟอดดด!

อยู่ดีๆโทโมะก็หอมแก้มฉัน ฮะ?!?!

"หักล้างให้ จบปะ" 

"จบ" ทุกคนในกลุ่มยกเว้นโมะพูด

"ไปบ้านโมะป่ะ กูอยากไป" พิมบอก

"กูด้วย" ป๊อบเขื่อน

"เค้าด้วย" เฟย์ฟาง

"มาสายแบ๊วตลอดอ่ะพวกแก" ฉันบอกเฟย์ฟาง แล้วทุกคนก็เดินออกจากร้านพี่กิ่ง 

"อ้าวไปแล้วหรอ" พี่กิ่งถาม

"เออๆ ขอบคุณสำหรับมื้อนี้นะพี่ โคตรสนุกเลย" ฉันบอกพี่กิ่ง

"เออๆ"

.

.

.

ตัดถึงบ้านโมะ

ตอนนี้เรานั่งคุยกันตามภาษาเพื่อน เล่าเรื่องนู่นนี่นั่นมากมาย และการทำนายคู่ของหมอพิม

พิม: กูบอกเลย คู่ต่อไปของกลุ่มอ่ะ ป๊อปฟาง ชัวร์

ป๊อป: เกี่ยวไรกับกูวะ?

พิม: ปากแข็งนะมึง...ไม่ต้องนั่งยิ้มเลย ต่อไปก็มึงอ่ะเขื่อน

เขื่อน: คู่ใคร

พิม: คู่กูม้างงง ถุย 

แก้ว:เขื่อนเฟย์ น่ารักดีว่ะ

โทโมะ: สบายใจเนาะแก้ว จับคู่คนอื่นเนี่ย

พิม: คนมันมีคู่ เรื่องธรรมดา หรือมึงไม่รับ

โทโมะ: เออออ มึงเก่งค้าบบบ แม่งบอกกูเองว่าไม่อยากมีคู่ อย่าให้กูเห็นนะ 

พิม: เออ...กูกลับและ ไม่กวนละ

แล้วทุกคนก็แยกย้ายกันกลับบ้าน ฉันและโทโมะก็เลยไปนอนดูดาวทีระเบียง

"ดาวสวยว่ะ" ฉันบอก

"อืม สวยมากเลย"

"...."

"หมายถึงแก้วอ่ะ"

"บ้า เขิน"

"เมื่อก่อนโมะชอบดูดาวอยู่คนเดียว พอแก้วมาอยู่ด้วยดาวสวยขึ้นเยอะเลย"

"เกี่ยวมั้ยเนี่ย...แต่อีตัวกวนตีนประจำกลุ่มเนี่ยนะชอบดูดาว โรแมนติกว่ะ"

"เกี่ยวไม่เกี่ยวไม่รู้ กูรักมึง รู้แค่นี้พอ" 

"จะพยายามไม่งงนะ รักโมะมากนะ บอกเลย ทั้งกลุ่มอ่ะแก้วสนิทกับโมะที่สุดเลย"

"ครับ รักแก้วเหมือนกัน 'เจ้าหญิงของโมะ' ♡"

แล้วเราก็นอนดูดาวด้วยกัน กลับเข้านอนตอนไหน ไม่บอกหรอก ♡

 

'ในคืนที่ฟ้านั้นมีแต่ความมืดของดาว

รู้สึกเหน็บหนาวเมื่อไม่มีใครเคียงข้างกาย

อยากให้ท้องฟ้านี้มีแต่ดาวอันพร่างพราย

เติมชีวิตให้มีความหมายด้วยใจใครสักคน

แล้วเธอก็เข้ามา

เปลี่ยนหัวใจที่เคยอ่อนล้าให้มีหวัง

ขอให้ค่ำคืนนี้มีแต่เราอยู่เคียงใต้แสงดาว

แลละมีความรักให้กันและกัน

ให้เธอเป็นดังเจ้าหญิงในใจฉัน

และจะมีเธอเท่านั้น ที่มีค่าสูงเกินกว่า

จะหาคำมาอธิบาย'


จบไปอีกตอนแล้ววววว งานที่โรงเรียนเยอะมากเลย 60เม้นเมื่อไหร่จะรีบลงตอนต่อไปเลย(เราแต่งสด อยากให้ใส่อะไรบอกมา) รักรีดทุกคน รันคนเม้นทุกคน เม้นให้เราเยอะๆน๊าาาา จุ๊ฟ

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.7 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา