รักของฉันกับเขา...และเธอ TK

ตอนนี้ขอติดเรทคำพูดสังคมสุโขทัยนะครัชชช 

" ลองไปบ้านแก้วมั้ย" อยู่ดีๆโทโมะก็ถามฉัน ฉันจะไปดีมั้ย

เรื่องไรจะไปฟระ แค่นี้ยังร้องไม่พอช้ะ

"ไปบ้านโมะก่อน เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยไป" ฉันตอบไป

"เออได้ๆ...แต่ ไปชัวร์นะ" เขาถาม

"แน่นอนนน!!!" ฉันรีบเช็ดน้ำตาแล้วตอบไป ร้องไห้มากไม่ได้ เดี๋ยวไม่สวย เนอะๆ

ใช้เวลาไม่นานรถก็มาจอดถึงบ้านโทโมะ บ้านที่มีแต่เรื่องดีๆ บ้านที่ฉันเริ่มต้นชีวิตใหม่ บ้านของคนที่เป็นเพื่อนและแฟนในคนเดียวกัน

โทโมะลงจากรถแล้วอ้อมมาเปิดประตูรถให้ฉัน สุภาพบุรุษมากอ่ะ ไม่เหมือนพี่ป้อง....

.

.

.

ไอนั่นแอ๊บแมน ถรุ๊ยยยย

เข้ามาในบ้าน ฉันรีบอาบน้ำแต่งตัว นอนนน ก็มันเหนื่อยอ่ะ ให้ทำไง

Tomo part

"อ้าว หลับแล้วหรอ" ผมเดินออกมาจากห้องน้ำก็เห็นแก้วนอนไปแล้ว 

"ยัง" 

"ไมวันนี้รีบนอนอ่ะ"

"ก็อยากนอน ปัญหา??" แหมมม จะนอนแม่งยังกวนเนอะ แฟนผมมมมม

"เออๆ นอนไปเลย ฝันดีผีรอบเตียงขรับ" ไอโมะจัดให้ กวนกันก่อนนอนงี้หล่ะ ฮ่าฮ่า

"ไอเชี่ยยยย รอบเตียงแมวไรมึง เด่วถีบกระเด็น สัส" แก้วที่ทำท่าจะหลับ พอเจอผมกวนเข้านางก็ลุกขึ้นมาทันทีเลยครับ เจ้านายย!!

"อ้าวไม่นอนแล้วหรอ" ของแบบนี้ หยุดได้ไง...มันก็ต้องกวนต่อครับท่าน

"เห็นกูนอนป่ะหล่ะ แบร่" (ก็ไม่ได้อะไรมาก กวนมากวนกลับ ทีเคstyle《kaew)

"ไม่" 

"เออไง" (55555 สะใจแปป)

"เออๆ นอนๆๆๆ พรุ่งนี้ไปบ้านมึงนะเว่ย ทำใจได้?" ผมถามออกไป สตั๊นเลยครัช

"มั้ง เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็รู้ค่ะ ฝันดีนะคะ เตียงมึงก็เตียงกู ผีรอบเตียงก็เตียงเดียวกันกูไม่กลัวเว่ย"

"เออว่ะ แต่กูหมายถึง....ผีผ้าห่มมมม โอ๊ยยย ไรวะ" ถีบมาได้ เกือบตกเตียงไปละไอนี่ กี่ปีก็โหดไม่เคยเปลี่ยน

"ก็ถีบไงคะ ไม่รู้จัก?? ผีผ้าห่มห่าไร จะนอน"

"รู้จักโคตรดี อีนี่โหดไม่เปลี่ยนขรับ"

"ก็รู้นิ่ จะนอนป่ะ หรืออยากเป็นหมัน" (กวนอีกหน่ยละกันเนอะ《kaew)(เจ้าค่ะ《moonae)

"ม่ายยยย กูนอนก็ได้" แล้วผมก็นอนข้างๆแก้ว มีความสุขมากอ่ะ

รุ่งขึ้นนน

Kaew parttt

ฮ้าววววว....กี่โมงแล้ววะ หกครึ่งเอง อีโมะ หลับ อาบน้ำละ เด่วอ่าบนานอีนี่จะเทศยาวว

พออาบน้ำเสร็จก็หยิบโพสอิทสีเขียวที่เพิ่งซื้อมาใหม่เอามาเขียน

ใบแรก :ถ้ามึงไม่เจอกูก็ลงมาข้างล่างนะเจ้าคะ กูไม่ไปไหนหรอกเจ้าค่ะ

ใบที่สอง ก็ไม่มีไร แค่วาดยันต์ตัวใหญ่ๆเต็มกระดาษแล้วก็ แปะไว้ที่หน้าผากมันเท่านั้นเอง~~

แล้วฉันก็ลงไปทำอาหารให้โมะ ทำไรดีวะ อาหารเม็ดแม่ง...(ป๊าไม่ใช่หมานะ《  moonae)( ไม่ใช่ก็ใกล้เคียงค่ะลูก 《 kaew) 

20นาทีผ่านไป

เสร็จแล้วค่ะ ไข่ตุ๋นใส่ปูอัด ฝีมือแก้วใจ วิฮิ่ววว

.

.

บนห้อง

งืมๆๆ..หกโมงห้าสิบ แล้วแก้วหล่ะ

อ๊ะ โพสอิท 'ถ้ามึงไม่เจอกูก็ลงมาข้างล่างนะเจ้าคะ กูไม่ไปไหนหรอกเจ้าค่ะ'  เฮ้ออ ยังอยู่ก็โอเค แล้วไรอยู่หน้าผากกูวะ (ความรู้สึกช้าไปป่ะ 《 moonae)(มึงแต่ง 《 tomo)(เชอะ เดี๋ยวแต่งให้ม๊าไม่รักเลย 《 moonae)(ม่ายยยย 《  tomo)

ไอเชี่ย ยันต์ สนุกเนาะมึง 

แล้วโทโมะก็อาบน้ำจนเสร็จ แล้วก็ลงไปหาแก้ว

"ลงมาซักที นึกว่าจะเมายันต์กูละ"

"วาดซะสวยเลยนะมึง" ไม่สวยก็ไม่ใช่แก้วใจสิคะ ไปกินข้าวเลย แดกไม่ได้ก็ต้องแดก กูนู้ว่ามึงจะถามเหอะ"

"ละ..." "กินแล้วเจ้าค่ะ" 

"เครๆ"

"เออ วันนี้ไปแต่ไม่ค้างนะ" ฉันบอก

"รับแซ่บ" ตอบซะแมวเลยแฟนกรู ฟังไม่ผิดหรอก แมวไง^^

.

.

"เสดแล้ววว let's go" พอโทโมะกินเสร็จก็ลากฉันขึ้นรถทันที หวังว่าวันนี้จะไม่ร้องไห้นะ

.

.

20นาทีผ่านไป 

"ถึงแล้วๆๆๆๆ" ไม่ให้ดีใจได้ไง ก็คิดถึงบ้านอ่ะ

"เอาไม้เท้ามั้ย" 

"เท้าพ่อลลล" ถามมาได้

"เออๆ"

5ก้าวแรกที่เหยียบบ้าน ฝุ่นเยอะไปมั้ย

"โมะ ทำความสะอาดด่วน" พูดได้แค่ยี้ เราสองคนก็หยิบไม้กวาดไม้ถูพื้นบลาๆๆ ทำความสะอาดบ้านจนเสร็จ แล้วฉันก็เหลือบไปเห็นสิ่งของอย่างนึงที่ชั้นบน 

"มึง อีนี่ทิ้งไหน" มันคือตุ๊กตามิกกี้เม้าส์ตัวเดียวที่พี่ป้องซื้อให้ 

"ได้ข่าวว่ามึงเก่งเรื่องการทิ้งของนิ่ เอาเด็ดๆเลยเว่ย" โทโมะบอกฉัน ใช่ เวลาฉันไม่ต้องการของที่ใครให้ฉันจะมีวิธีทิ้งที่เด็ดมากก

"เออ งั้นรอแปป" 5นาทีผ่านไป

"มาแล้วค่าา" กล่องเก่าๆหนึ่งใบ กับกระดาษห่อของขวัญลายมิกกี้เม้าส์ รู้เลยว่าจะทำอะไร อษอ แต่ที่โทโมะรู้ว่าตัวนี้โมะไม่ได้ซื้อให้ฉัน เพราะว่า มันจำตุ๊กตาทุกตัวที่มันซื้อให้ฉันได้หมด สมองดีเกินไปป่ะ

"โอ้โห เริ่ด" มันคงจะเป็นของขวัญที่สวยมากแน่ๆเลย 

"เสร็จแล้ว สวยป่ะๆ"

มิกกี้เม้าส์ขนาดไม่เล็กไม่ใหญ่ถูกบรรจุลงไปในกล่องแล้วห่อด้วยกระดาศห่อของขวัญอย่างสวยงาม ติดด้วยริบบิ้นก็ดูมีราคาขึ้นมามากมาย หลายคนคงรู้แล้วว่าจะทิ้งยังไง แต่ใครที่ยังไม่รู้ เดี๋ยวก็รู้แหละ

"สุดยอดอ่ะ"

"ระดับแก้วใจ ของขวัญชิ้นนี้พิเศษมากค่ะ"

"เชื่อๆ" (มันก็เป็นอย่างนี้แหละครับ เวลาจะทิ้งอะไรแต่ละอย่าง ต้องจัดทิ้งอย่างสุดพิเศษ เฉพาะตอนผิดหวังเรื่องความรัก)

"โมะๆๆๆ เกะมั้ยๆๆๆ"

"เออๆเกะเลยๆ"

'ก็สมมตินะ ถ้าเธอไม่ใช่เธอ แล้วสมมติอ่ะ ถ้าฉันไม่ใช่ฉัน ถ้าความจริงเราไม่ใช่เพื่อนกันอย่างนั้น อ่ะฉันคงเปิดใจ. . . เป็นเพื่อนที่เธอไม่รู้ใจ ไม่เห็นเป็นไรเลย' 

"จำได้ว่า เพลงนี้ร้องด้วยกันตอนสุดท้ายคือม.ปลายเนอะแก้ว"

"ใช่ๆ คิดถึงมากอ่ะ มึงร้องเพลงให้ฟังหน่อย ไรก็ได้"

"เออได้ๆ"

'แม้ว่าเขาจะทิ้งเธอไป หัวใจเธอมีแต่เขา รู้ว่ามันต้องใช้เวลาให้เธอลืมเนื่องเก่า ก็ไม่ได้เร่งรัดอะไรฉันรอเธอได้เสมอ เธอก็รู้ว่าฉันรักเธอและรอให้เรารักกัน. . .เปิดใจเธอแค่เพียงครึ่งใจขอเข้าไป ขอเติมเต็มใจให้เธอ'

"เพราะเหมือนเดิมค่ะ"

"มึงร้องมั่ง" 

"ได้ๆ"

เพลงที่ฉันจะร้องหรอ ก็...

'เธอคงมองว่าฉันหัวใจยังเป็นของเขา พูดมันทำไมไม่เข้าใจฉัน ตั้งแต่โดนเขาทิ้งถ้าไม่ใเธออยู่ข้างกัน ฉันยังนึกไม่ออกว่าฉันจะเป็นอย่างไร เธอทำให้ใจลืมทุกข์เจ็บที่เขาเคยฝากไว้ มองตาฉันหน่อยได้มั้ย อยากพูดอะไรจากใจให้เธอฟัง จะรักเธอเต็มใจและจะเริ่มต้นใหม่กับเธอ จะลบเขาทิ้งไป ต่อแต่นี้จะมีแค่เธอ ความรักแท้าที่ตามหาอยู่เพิ่งจะรู้ว่าอยู่ไม่ไกล เปิดประตูเข้ามาเมื่อไหร่ฉันเต็มใจ ยกเต็มๆใจให้เธอ' ร้องจบแล้วค่ะ จะรู้อะไรมั้ย

"ร้องเพราะเหมือนเดิมนะครับ...ขอบคุณนะ"

"ขอบคุณเหมือนกันเว่ย ถ้าไม่มีมึงวันนั้น ไม่มีกูวันนี้เว่ย"

"กูรักมึงนะ โทโมะรักแก้ว"

"กูรักมึงเซม แก้วรักโทโมะเหมืนกันค่ะ"

"กลับบ้านป่ะ" โทโมะชวนฉันกลับบ้าน เรื่องไรจะอยู่หล่ะเจ้าคะ ชุดขนไปบ้านมันหมดเลยเจ้าค่ะ

"เครกลับ"

"อย่าลืมของขวัญมึงด้วย" แล้วฉันก็หยิบกล่องของขวัญมา ขึ้นรถโทโมะแล้วกลับบ้าน

____________________________________

ขอโทษที่หายไปนานนะ พอดีติดสอบ พอสอบเสร็จโทรสับพัง ได้อัพก็วันนี้แหละ ขอ5เม้นนะ (แตะ55แล้วจะรีบมาอัพนะแจ๊ะ) อยากบอกรีดเดอร์ว่า ຮັກທຸກຄົນ