รักของฉันกับเขา...และเธอ TK

วันรุ่งขึ้น
"แก้ววว" โทโมะปลุกฉัน
"อะไร จะนอนนน" ฉันตอบกลับไป
"ไม่ให้นอนเว่ยยยย ลุกกกกกก" เขาบอกฉันอีก
"อะไรว้าา เพิ่งเจ็ดโมงครึ่งเอง" ฉันลืมตาขึ้นมาดูนาฬิกา แล้วก็หลับต่อ
"จะพาไปเที่ยว ไปป้ะ" คำถามนี้ทำให้ฉันตาสว่าง เด้งตัวขึ้นมานั่งที่ปลายเตียง
"เที่ยวไหน!!!!!" ฉันรีบถาม
"สวนหนุก ไปอ้ะ" เขาบอกสถานที่ แล้วถามฉันแบบพี่ซัน(บี้)ในรักจับใจ ฉันต้องเป็นเปาเปาชิมิ
"ไปแน่นอนอ้ะ" ฉันตอบเขาไปด้วยท่าทางของพี่เปาเปา (พินต้า)ในรักจับใจเหมือนกัน แล้วฉันก็วิ่งไปอาบน้ำ
Tomo talk
"ทีงี้ล่ะรีบ บอกให้ตื่นไม่ตื่น" ผมพูดกับตัวเองเบาๆ แต่
"ได้ยินเว่ย" เสียงสาวสวยสุดที่รักของผมดังมาจากให้ห้องน้ำ
"หูดีนะคร้าบบบ อาบน้ำไปเลยเมิงงงง" ผมตะโกนกลับเข้าไปในห้องน้ำ
"เจ้าค่ะ ไอ่คุนแฟนนน" แก้วตะโกนออกมา แล้วอาบน้ำต่อ
.
.
10นาทีผ่านไป
.
.
"เสร็จแล้ว ไปอาบเร็วๆด้วย อย่าเปิดคอนเสิร์ตในห้องน้ำนะเมิง ไปไม่ทันสวนสนุกเปิดนะ..." ฉันไล่เขาไปอาบน้ำ และกำชับไว้อย่าดีเพราะทุกวันเวลาฉันรอเขาอาบน้ำจะต้องรออย่างน้อย2ชั่วโมง รอมันเต้น ร้อง และอ่านการ์ตูน
"คร้าบบบ" แล้วเขาก็เดินเข้าห้องน้ำไป
.
.
20นาทีผ่านไป
.
.
"มาแล้วววว"
"อาบนานกว่ากุอีก" ฉันพูดเบาๆ
"ได้ยิน" เขาพูดเสียงต่ำ
 "ก.ม.ร.ส.น." ฉันบอก
"อะไรอ่ะ"
"ไม่บอกหรอก แบร่" แล้วฉันก็วิ่งลงไปกินข้าวที่เขาเตรียมไว้ให้
เขาวิ่งตามฉันลงมาติดๆแล้วเราก็กินข้าวด้วยกัน
8.30น.
ฉันกับโทโมะก็กินข้าว้ลสร็จแล้วเราก็ขับรถไปสวนสนุก(ดรีมเวิลเหมือนเดิม เคยไปที่เดียว แต่ว่าจะไม่เจาะลึกเหมือนมายเนม.นะ ป.ล.อย่าไปอ่านเลย เรื่องนั้นไม่หนุก)
ฉันไปถึงสวนสนุกตอน9.30น. ก่อนมันเปิดตั้งครึ่งชั่วโมง ฉันเลยไปซื้อบัตรแล้วก็ถ่ายรูปเล่นไปเรื่อยๆจนสวนเปิด
ฉันกับโทโมะกำลังจะเดินเข้าประตูสวนสนุกแต่สายตาของฉันดันไปเห็นอะไรบางอย่าง รถคันหนึ่งที่ฉันคุ้นเคยแล่นมาจอดหน้าประตู มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินลงมาจากรถ เธอแต่งตัวด้วยเสื้อสายเดี่ยวมีเวื้อกั๊กสั้นใส่คุม กางเกงยีนส์ขาสั้นเอวสูง รองเท้าส้นสูงประมาณสามนิ้ว 
"มาผิดที่ป่าววะ" ฉันพูดเบาๆ
"สงสัยจะใช่" โทโมะตอบ แล้วผู้หญิงคนนี้นก็เดินมาทางฉัน
"เชี่ย โมะเผ่น" ฉันสบถแล้วใส่เกียร์หมาวิ่งไปที่เฮอริเคน
.
.
. 
ตอนนี้ฉันกับโทโมะอยู่ที่เฮอริเคนแล้วแต่ว่าผู้หญิงคนนั้นเดินขึ้นมานั่งข้างโทโมะ ถอดแว่นตากันแดดออกแล้วจิกตาใส่ฉัน แล้วก็หันไปยิ้มให้โทโมะ 
'ทำให้พี่ป้องทิ้งกุแล้วจะมาเอาโมะอีกใช่ป่ะ' ฉันคิดในใจ แล้วครื่องเล่นก็ยกตัวขึ้น แล้วก็เริ่มเหวี่ยงตามแรงและการบังคับ ตลอดสามนาที ฉันได้ยินแต่เสี่ยงกรี๊ดของผู้หญิงคนนี้ที่ดังสะท้านโลก มันจะกลัวอะไรนักหนาวะ แล้วก็มากอดแขนโทโมะ จิกตาใส่ฉันอีกรอบ แล้วก็กรี๊ดดังมาก เหอะ อยากจะลุกขึ้นไปตบซะจริงๆเลย
ฉันทนทรมานกับเสียงกรี๊ดและสายตาบวกกับการเกาะมาได้ฉันรีบลากโทโมะลงมาแล้ววิ่งไปขึ้นไวกิ้ง ด้วยเกียร์หมาและความเร็วแสง ทำให้ไอนั้นวิ่งตามมาอย่างช้าๆเพราะส้นสามนิ้ว
แต่ว่าโชคดันไม่เข้าข้างเพราะพี่ป้องเดินขึ้นมานั่งข้างฉันแล้วจับมือฉันเอาไว้แล้วไอผู้หญิงคนนั้นก็เดินขึ้นมานั้งข้างโทโมะ นี้มันวันอะไรของกุวะเนี่ยยยย
ฉันต้องทนทรมาณกับไอเรื่องบ้าๆนี่เกือบทั้งวันจนฉันวิ่งไปที่บ้านผีสิงเพราะว่า
เมื่อ5นาทีที่แล้ว
"พี่ป้อง ไอพวกนั้นมันไปไหนแล้วอ่ะ"
"ไม่รู้สิครับ บ้านผีสิงมั้ง"
"ไม่เอาน๊า เค้ากลัวผี"
"เฮ้อ งั้นก็ไม่ต้องเข้าแล้วกันนะครับ" 
.
.
.
"โมะ มันกลัวผีว่ะ" ฉันกระซิบโทโมะ
"จะรอไรเล่า เข้าเลย"แล้วฉันกับโทโมะก็เข้าไปในบ้านผีสิง ไปนั่งหลบอยู่ที่บันไดทางขึ้น
"เอาไงดีวะ" ฉันถาม
"ไม่รู้อ่ะ แก้วเอาไง"
"เอ่อ เอางี้ละกัน เราจะไปทอนาโดอีกรอบ แล้วโมะไปเข้าห้องน้ำนะ แก้วจะคุยกับพี่ป้องเอง
"แล้ว.."
"เจ็บก็ยอม"
"งั้นก็ได้"
แล้วเราก็เดินไปตามทางของบ้านผีสิงแบบไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย
.
.
.
"แก้ว รอบแปปนึงนะ เข้าห้องน้ำก่อน" โทโมะบอกฉันตามแผนที่แอบเปลี่ยนนิดหน่อย
"ได้ๆ"
สักพัก
"แก้ว"
"มีอะไรรึเปล่าคะ พี่ป้อง" ฉันพูดเสียงเรียบ
"มีสิ กลับมาอยู่กับพี่นะ" เรื่องนี้สินะ
"..."
"พี่ก็รู้ว่าแก้วยังรักและรอพี่อยู่"
"..."
"..."
"ใช่ แก้วยักรักพี่อยู่ แก้วยังมีใจให้พี่อยู่ แก้วยังไม่เคยลืมเรื่องดีๆของเรา..แต่พี่เลือกทำแบบนั้นเอง"
"พี่ขอโทษ ในเมื่อแก้วยังรักพี่ แก้วก็กลับมาอยู่กับพี่นะ" เขาจับมือฉัน
"ปล่อยมือแก้วเถอะ แก้วว่าซักวันมันก็ต้องเกิดขึ้นอีก"
"พี่สัญญาว่ามันจะไม่เกิดขึ้น"
"แล้วคนคนนั้นล่ะ"
"เราเลิกกันไปแล้ว เค้าชอบไอโทโมะ"
"แก้วขอพี่เป็นครั้งสุดท้าย ปล่อยให้ความรักของเรามันอยู่ในที่ของมันเถอะ มันคงเป็นไปไม่ได้แล้ว"
"มันต้องเป็นไปได้สิ"
"แต่แก้วไม่อยากเจ็บอีก แก้วขอ ปล่อยมือแก้วเถอะ..."
"ไม่.."
 
 
ฉับบบบบบบบบ
ตัดเลย จะเกิดอะไรต่อน๊าาา วันนี้เราว่าง ไม่มีการบ้านเพราะครูไปเข้าค่ายกับพี่ม.3
แต่ตารางสอบออกแล้วเราอาจจะหายไปอีกนาน เม้นด้วยนะ รักเสมอ ไรต์หมูแน่