Ganger of love ล่ารักลวงใจสาวใสตัวร้ายกับนายอสรพิษ

 

 

 

 

เช้าวันต่อมา  

 

 

 

                   ฟางอาบน้ำแต่งตัวก่อนจะเดินออกจากบ้านระหว่างทางที่จะเดินไปป้ายรถเมล์หรืออาจจะเรียกแท็กซี่...แต่อยู่ๆก็มีรถสีดำคันหรูแล่นมาจอดเทียบฟุดบาธข้างๆราวกับว่าคนในรถต้องการจะหยุดคุยกับเทอ " พี่ฟาง อรุณสวัสดิ์ค่ะ " เสียงใสเอ่ยทักเมื่อเลื่อนกระจกรถลง

 

 

 

                   " อรุณสวัสดิ์จ้ะน้องแก้ว " ฟางยิ้มตอบอย่างเป็นมิตร แต่พอเทอลองมองลอดกระจกไปทางคนขับแล้วเห็นว่าใบหน้าหล่อเหล่าของป๊อปปี้ที่แสดงออกว่าเขาหงุดหงิดมากทำให้ฟางถึงกับหุบยิ้มโดยทันที " พี่ฟางจะไปมหาลัยหรอค่ะ? ไปด้วยกันมั๊ย? "

 

 

 

                   " เอ่อ..ไม่เป็นไรหรอก พี่ไปเองได้ " ฟางตอบกลับไปอย่างเกรงใจ " แก้วรู้ค่ะว่าพี่ฟางไปเองได้แต่ว่าไปด้วยกันจะได้ประหยัดๆไงค่ะ นะค่ะๆ อีกอย่างไปกันหลายๆคนก็สนุกดีนะค่ะ เนอะพี่ป๊อปเนอะๆ " แก้วที่เหมือนรู้ว่าฟางเกรงใจจึงหันไปถามพี่ชายของเทอเพื่อให้เขาพูดอะไรบ้าง

 

 

 

                  แต่ป๊อปปี้ก็ยังคงเอาแต่นั่งเงียบ " นะค่ะพี่ฟางไปด้วยกันนะค่ะ " แก้วยังคงรบเร้าต่อ " ถ้าจะไปด้วยกันก็รีบขึ้นมา " ป๊อปปี้พูดเหมือนตัดความรำาคาญ " นะค่ะพี่ฟาง แก้วอยากมีเพื่อนคุยอยู่แต่กับพี่ป๊อปนะแก้วเซ็งจะแย่ "

 

 

 

                  ฟางเมื่อเห็นว่าเจ้าของรถพูดเชิงอนุญาตจึงเลือกที่จะเปิดประตูหลังก่อนจะก้าวเข้าไปนั่งในรถป๊อปปี้ออกรถไปโดยไม่พูดอะไรขณะที่คนน้องพูดแจ้วๆไม่หยุด จนกระทั่งรถแล่นมาถึงหน้าโรงเรียนของเทอ แก้วเปิดประตูก้าวลงจากรถไป

 

 

 

                  ฟางเปลี่ยนมานั่งหน้าคู่คนขับก่อนที่รถจะแล่นอีกครั้งเพื่อไปมหาลัยจากโรงเรียนของแก้วไปคณะสถาปัตยฯของมหาลัยใช้เวลาเพียงแค่ห้านาทีแต่สำหรับฟางคงเป็นห้านาทีที่แสนนานและทรมานเป็นที่สุด เพราะการต้องนั่งเงียบอยู่ในรถคันเดียวกับผู้ชายสุดฮอต แต่ท่าทางเหมือนไม่พอใจเทออยู่ตลอดมันก็เกร็งสุดๆ

 

 

กึก!

 

 

 

                 ขณะที่กำลังวิ่งไปใกล้คณะอยู่ๆป๊อปปี้ก็แตะเบรคกะทันหันจนทำให้ฟางถึงกับสะดุ้ง แล้วหันไปมองป๊อปปี้ด้วยความสงสัยแต่ว่า..ป๊อปปี้ไม่เพียงจะหันมามองหน้าเทอสักนิดเดียว " ลงไป... " น้ำเสียงเย็นชาเอ่ยอธิบายจนฟางรู้สึกหน้าชาด้วยความอับอายอย่างบอกไม่ถูก 

 

 

 

                " ฉันไม่ว่าอะไรถ้าเทอจะติดรถฉันมามหาวิทยาลัยด้วย แต่ถ้าต้องให้เพื่อนในคณะรู้ว่าเราต้องไปกลับบ้านกับมหาวิทยาลัยด้วยกันมันคงไม่เวิร์กเท่าไหร่.." ป๊อปปี้อธิบายอย่างเย็นชา " ฉันเข้าใจ..." ฟางพูดพลางยิ้มเจื่อนๆ เมื่อได้ยินคำตอบของป๊อปปี้

 

 

 

               เทอเข้าใจว่าหนุ่มฮอตอย่างเขาตงไม่อยากเป็นข่าวกับผู้หญิงแสนธรรมดาแบบเทอและเขาคงไม่อยากมีปัญหากับผู้หญิงที่เขากำลังเกี่ยวพันอยู่..ที่สำคัญเทอยังเป็นเพื่อนสนิทกับของคู่กรณีอย่างเควินอีกด้วย " ฉันขอโทษด้วยแล้วกันนะ "

                             

 

 

                " ต่อไป..ถ้าเลิกเรียนแล้วก็มารอแถวๆนี้แล้วกัน ถ้ามารับช้าฉันจะส่งข้อความไปบอก " ป๊อปปี้พูดด้วยน้ำเสียงเรียบ แต่สร้างความแปลกใจให้คนตัวเล็กมาก..เขาเอาเบอร์ของเทอมาจากไหนนะ? " คุณลุงคุณป้าทิ้งเบอร์ของเทอไว้ให้ฉันแล้ว " ป๊อปปี้พูดออกมาเหมือนรู้ว่าเทอกำลังคิดอะไร

 

 

 

                 " งะ..งั้นหรอ? " ฟางรับคำอย่างไม่รู้จะพูดอะไรต่อ " ลงไปได้แล้ว.." ป๊อปปี้ไล่อย่างเย็นชาอีกครั้ง ฟางพยายามใจเย็นไม่ตอบโต้อะไร เพราะรู้ว่าจะทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างเพื่อนบ้านของเทอและเค้าแย่ลง 

 

 

 

                 จากนั้นจึงรีบเปิดประตูก้าวลงจากรถไปอย่างไม่ลังเล และเพียงแค่ฟางปิดประตูรถ..ป๊อปปี้ก็รีบออกรถไปอย่างรวดเร็วราวกับจะรีบไปจากเทอยังไงยังงั้นเลย

 

 

 

                 " ให้ตายสิ..." ฟางสถบก่อนจะถอนหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน ฟางยกมือเสยผมยาวๆก่อนจะเดินตรงไปยังตึกของคณะแต่เหมือนกับว่าพระเจ้าแกล้งเทอ...

 

 

 

                ป๊อปปี้ที่ขับรถมาถึงคณะก่อนเทอตั้งหลายนาทีกลับเพิ่งเดินตรงเข้าคลาสเรียนพร้อมๆกันและมันจะไม่มีปัญหาอะไรเลย..ถ้าตอนเปิดประตูเข้าคลาสเรียนน่ะ ป๊อปปี้กลับไม่ได้ผลักมันออกในจังหวะเดียวกับที่ฟางผลักพอดี! 

 

 

 

                นี่น่ะใกล้เวลาอาจารย์เข้าสอนแล้ว เพื่อนๆในคลาสที่อยู่กันเกือบเต็มต้องเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดแล้ว ยิ่งป๊อปปี้เป็นหนุ่มฮอตทำให้คนยิ่งสนใจไปกันใหญ่!

 

 

 

                 " เทอ...เข้าไปก่อนสิ.." ร่างสูงผลักประตูให้กว้างขึ้นเหมือนจะหลีกทางให้ฟางเดินเข้าไปก่อนคนอื่นคงมองเขาเป็นสุภาพบุรุษมาก แต่ต้องไม่ใช่กับเทอแน่ๆเพราะเทอรู้อยู่แก่ใจว่าเขาประชดเทอ " ฟางๆๆ ทางนี้ๆ " เฟย์สาวน้อยลักยิ้มโบกมือเรียกเพื่อนสาวที่พึ่งเข้ามา

 

 

 

               แต่โชคร้ายที่เฟย์เลือกที่นั่งใกล้กับกลุุ่มของป๊อปปี้อีกด้วย " เฮ้ๆๆ คู่นี้อะไรยังไงๆ เรียนมาจะสองปีแหละยังไม่สปาร์กวันนี้ชักแปลกๆแล้วนะ " เคนตะเอ่ยแซวขึ้นเป็นคนแรก " เว้นฟางน้อยไว้คนหนึ่งดิวะ ปล่อยให้เป็นอาหารตาอาหารใจของคนอื่นๆในคณะบ้าง " จองเบหัวหน้าวงสุดแสนจะเงียบขรึมพูดต่อ

 

 

 

               " พวกแกมโนอะไรกัน ฉันก็แค่บังเอิญเข้าคลาสพร้อมๆกับยัยนั่นเท่านั้นเองแหละน่า " ป๊อปปี้เอ่ยขึ้นอย่างรำคาญ " จริงหรอ..แกไม่สนจริงหรอวะ " โทโมะหนุ่มลูกครึ่งญี่ปุ่นเอ่ยขึ้น " ยัยฟางน้อยน่ารักออกนะโว้ย " เคนตะยังพูดไม่หยุด

 

 

 

               " จืดชืดอย่างยัยนี่ไม่ใช่สเป็กฉันหรอก " ป๊อปปี้พูดอย่างหงิดหงุด " บอกตรงๆ ว่าถ้าคิดจะจีบยัยจืดชืดนี่ฉันจีบไปนานแล้ว ไม่รอให้ผ่านมาเกือบสองปีแล้วค่อยมาคิดจะจีบหรอก เลิกแซวเหอะ รำคาญ! " ป๊อปปี้พูดโดยไม่สนใจคนตัวเล็กที่ได้ยินทุกคำพูดทำให้ฟางถึงกับหน้าเจื่อนเพราะเสียความรู้สึก

 

 

 

                  " จริงสินะ! สเป็กแกต่อสวยๆแรงๆอย่างยัยจินนี่ใช่มั๊ย? " เคนตะยังแซวต่อ " อยากโดนเตะหรอไอ่เคน! เก็บปากไว้เคี้ยวข้าวหรอก " ป๊อปปี้หงุดหงิดขึ้นเป็นเท่าตัว " ใจร้าย! แซวแค่นี้ต้องดุด้วย! " เคนตะบ่นอุบอิบเหมือยเด็กกำลังงอน " ปากดีไปเถอะ สักวันเด่วแกจะรู้สึกเอง "

 

 

 

                  เขื่อน หนุ่มหล่อลุคโหดแซวอีกคน " ยัยฟางน้อยเนี่ยไม่ธรรมดาเลยนะโว้ย " เท่านั้นแหละทำให้ฟางถึงกับหันหวับไปมองเขื่อนทันทีก่อนจะขึงตาใส่ราวกับขู่ว่าไม่ให้เขาพูดแต่คนอย่างเขื่อนใครจะห้ามเขาได้ แต่เหมือนว่าโชคจะเข้าข้างเทอเมื่ออาจารย์เดินเข้ามาพอดีทำให้เขื่อนได้แต่ส่งสายตากวนๆให้ฟาง

 

 

 

                 ฟางถึงกับต้องถอนหายใจเบาๆที่เขื่อนไม่ได้พูดสิ่งที่เทอไม่อยากให้ใครรู้ออกไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

___________________________________________________________________________________

ฉับบบบบบบบ!!! ตัดซะเลยเม้นน้อยอ้ะแงงงงง เสียใจจจจจ! เรื่องนี้ไม่สนุกหรอ? เม้นเลยน้อย ถ้าไม่สนุกเราก็ต้องขอโทษด้วยนะ 

เม้นเยอะๆน้าาขอกำลังใจให้ไรเตอร์หน่อยน้า  

เจอกันตอนหน้าน้าาา