Ganger of love ล่ารักลวงใจสาวใสตัวร้ายกับนายอสรพิษ

 

 

 

              

                  " ถึงแล้วครับ " เสียงคนขับรถแท็กซี่ปลุกฟางจะห้วงความคิด เทอสะดุ้งเบาๆ ขณะลากสายตาไปมองบ้านหลังใหญ่ที่รถแท็กซี่กำลังจอดอยู่ข้างหน้าประตูรั้ว " ขอบคุณมากค่ะ " เมื่อเห็นว่าถึงที่หมายแล้วฟางจึงยื่นเงินให้คนขับก่อนที่ขาเรียวจะก้าวลงมาจากรถพร้อมกระเป๋าใบโต

 

 

 

                  ไม่นานรถแท็กซี่ก็เคลื่อนตัวออกไปฟางส่ายหน้าไล่ความคิดของตัวเองเมื่อครู่ทิ้งไปเทอไม่รู้ว่าทำไมเทอถึงคิดถึงเรื่องเหตุการณ์เมื่อตอนเทออยู่ปีหนึ่งตอนนี้มันก็ผ่านมาได้ตั้งปีหนึ่งแล้วตัวของเทอเองก็เกือบจะลืมมันไปได้อยู่แล้วเชียว

 

 

 

                  แต่ทำไมเทอถึงลืมมันไปไม่ได้สักทีน่ะ...นั้นคงเป็นเพราะเทอต้องเจอหน้าของป๊อปปี้บ่อยครั้ง ก็แน่ละเทอกับเขาเรียนคณะเดียวกันเลยต้องเจอกันบ่อยเป็นเรื่องธรรมดา ว่าไปแล้วอตนแรกเทอกลัวมากว่าหลังจากเกิดเรื่องแล้ว ชีวิตของเทอต่อไปในมหาลัยคงจะไม่สงบสุขเป็นแน่

 

 

 

                แต่เอาเข้าจริงเขาก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรขนาดจะตามมาก่อกวนเทอ...แต่ก็ใช่ว่าเขาจะเป้นมิตรกับเทอหรอกน้ะ!  ป๊อปปี้และกลุ่มของเขายังมองเทอเป็นเพื่อนสนิทของเควินอยู่ดี ต่อให้เควินจะโอนสายจากคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ไปเรียนต่อในคณะแพทยศาสตร์แล้วก็เถอะ

 

 

 

               หลายคนมักสงสัยว่าทำไมเทอถึงได้มาเป็นเพื่อนกับเควินได้เพราะหมอนั้นทั้งป่าเถื่อน โหด และปากเสียมาก ขัดกับฟางที่ดูรักสงบใสซื่อ แต่อย่าว่าแต่คนอื่นเลยตัวฟางเองก็สงสัยมากเหมือนกันแต่พอเทอได้มารู้จักกับเควินแล้ว

 

 

 

               นอกจากเขาจะเป็นคนดิบเถื่อนแล้วแต่เขาดูเป็นคนจริงใจและใจดีกับเทอเป็นสุดๆ ส่วนที่เขาโอนสายไปเรียนคณะแพทยศาสตร์ก็ไม่ใช่ว่าเขาไม่อยากมีเรื่องกับป๊อปปี้แต่อย่างไรแต่มันเป็นการเอื้อประโยชน์กับกิจการของครอบครัวเขาตังหาก

 

 

 

                ครอบครัวของเควินเป็นเจ้าของโรงพยาบาลเอกชนชื่อดังขยายสาขาไปทั่วประเทศไทยแล้วในตอนนี้ แต่เชื่อมั๊ยว่า..ต่อให้เรียนแพทย์แล้ว ลุคของเขาก็ไม่ได้เปลี่ยนไปจากเดิมเลย หมอนั่นน่ะมีลุคแบดบอย ดูโหดร้ายและป่าเถื่อนอย่างกระชากใจสุดๆเลยนะ 

 

 

 

                 แต่ก็อย่างว่าแหละหาว่าเขาเป็นงั้นเป็นงี้แต่ผลการเรียนของหมอนี้ติดอันดับท็อปไฟว์ของคณะเลยน่ะ เป็นผลการเรียนที่ชั่งขัดกับลุคของเขาจริงๆ 

 

 

 

                ส่วนจินนี่เมื่อเกิดเรื่องวันนั้นก็โดนทั้งป๊อปปี้และเควินหันหลังให้อย่างไม่ใยดีเพราะทั้งคู่ไม่ได้คิดจะจริงจังกับจินนี่อยู่แล้วไหนเรื่องนี้ยังเป็นหัวข้อซุบซิบสุดแซ่บอีกด้วย ทำให้จินนี่ซึ่งทนกับภาวะกดดันไม่ไหวจึงตัดสินใจไปเรียนต่อที่อเมริกา

 

 

 

                " เฮ้อออ ย้ายที่อยู่ใหม่แล้วขอให้มีแต่สิ่งดีๆ และโชคดี! โชคดี! โชคดีน้ะ เพี้ยงงง! " ฟางเงยหน้ามองที่บ้านพักหลังใหม่ของเทอด้วยรอยยิ้มน้อยๆ แต่เทอคงไม่รู้ว่าการก้าวเข้าไปอยู่ในบ้านหลังนี้..มันอาจจะทำให้ชีวิตอันแสนสงบสุขของเทอต้องเปลี่ยนไปยิ่งกว่าถูกมรสุมร้ายพัดกระหน่ำเข้ามาในชีวิตเสียอีก! 

 

 

 

               ฟางหยิบกุญแจบ้านจากในกระเป๋าสะพายขึ้นมาไขประตูรั้วแล้วเดินเข้าข้างในอย่างไม่คุ้นเคยเท่าไหร่..บ้านหลังนี้เป็นบ้านของคุณป้าแท้ๆของเทอ แต่ด้วยที่คุณลุงต้องไปทำงานต่างประเทศคุณป้าเลยต้องตามไปดูแลแบบไม่มีกำหนดกลับ

 

 

 

               แต่ท้านทั้งสองก็ไม่อยากขายบ้านไปเพราะคิดว่าในอนาคตคงต้องกลับมาอยู่เมืองไทยเหมือนเดิม ดังนั้นพอท่านรู้ว่าเทอเข้ามาเรียนมหาลัยในกรุงเทพจึงฝากบ้านไว้กับเทอก่อนหน้านี้เทออยู่ที่หอพักของมหาลัยแต่ท่านก็ขอร้องให้เทอมาช่วยดูแลเทอจึงย้ายออกมา

 

 

 

               ทว่า..ฟางชะงักฝีเท้าทันทีเมื่อได้ยินเสียงก๊อกๆๆแก๊กๆ ดังมาจากข้างในราวกับมีคนอยู่ด้านใน ฟางเริ่มหวาดหลัวก่อนจะมองไปรอบเพื่อหาอาวุธ ก่อนที่จะคว้าแจกันดอกไม้ขนาดเหมาะมือ จากนั้นก็ค่อยๆย่องเข้าไปหาต้นเสียง 

 

 

พรึบ!

 

 

              " ทำบ้าอะไร..." เสียงเข้มๆถามอย่างดุดันพร้อมๆกับไฟในบ้านถูกเปิดขึ้น ฟางหยุดชะงักอยู่กับที่แล้วจ้องมองร่างสูงของคนตรงหน้าด้วยความตรงใจ แปลกใจ..และคาดไม่ถึงว่าจะต้องมาเจอเขาที่นี่! " ป๊อปปี้..นายมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงกัน! " 

 

 

 

               ฟางถามอย่างไม่เชื่อสายตาก่อนจะมองสำรวจคนตรงหน้า แม้ภายนอกตัวเขาเองจะดูเป็นคนเฮฮา ร่างเริง เป็นมิตร ยิ้มง่าย และอารมณ์ดี ตามประสาเพลย์บอย แต่เมื่อไหร่ที่เขาได้โกรธล่ะก็..คำว่า ' โหดเหี้ยม ' คงน้อยไปด้วยซ้ำถ้าจะบรรยายความดุร้ายของเขา

 

 

 

               เทอเข้าใจคำนิยามตัวตนของป๊อปปี้ดีตั้งแต่เหตุการณ์เมื่อหนึ่งปีก่อนแล้ว " ฉันมากกว่าที่จะต้องถามว่าเทอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง ? " ป๊อปปี้หรี่ตาลงเล็กน้อยเหมือนกำลังเขม่นร่างบาง เขาทำท่าเหมือนเพิ่งนึกออก " อ้อ..เทอสิน่ะหลานสาวที่คุณลุงบอกไว้ว่าจะมาอยู่ที่นี่ " 

 

 

 

               " นายหมายความว่ายังไง ? " ฟางถามอย่างสงสัย " ฉันเป็นเพื่อนบ้านเทอไงยัยทึ่ม! " ป๊อปปี้พูดพลางถอนหายใจ เหมือนรำคาญ นี่เขาเป็นเพื่อนบ้านประสาอะไรเนี่ย ทำตัวเป็นมิตรกับเทอบ้างก็ไม่ได้ " บ้านฉันอยู่ติดกับบ้านหลังนี้ ฉันสนิทกับคุณลุงคุณป้า ท่านเลยให้กุญแจไว้กับฉันอีกชุดหนึ่ง "

 

 

 

               " งั้นหรอ " ฟางรับคำเพราะไม่รู้จะพูดยังไงดี " ฉันมาเปิดไฟไว้เพราะไม่มีคนอยู่ ไม่คิดว่าเทอจะมาวันนี้ " ป๊อปปี้บอก " ขอบใจนะ " ฟางกล่าวขอบคุณก่อนจะยิ้มให้อย่างเป็นมิตรแต่คนอย่างป๊อปปี้คงจะไม่อยากมาญาติดีกับเทอหรอก

 

 

 

               ตอนนี้เทอคงไม่ต่างอะไรกับศัตรูของเขาอีกคน ทั้งๆที่เควินก็โอนไปเรียนแพทย์แล้วแต่ทำไมทั้งสองยังไม่กินเส้นกันอยู่อีกน่ะ มีคนบอกว่าถ้าพวกเขาไปเจอกันที่สนามแข่งรถล่ะก็ได้มีเรื่องกันเกือบทุกครั้ง เควินนี้นอกจากจะดูเป็นมาเฟียแล้วหมอนั้นยังจะรักการแข่งรถเป็นชีวิตจิตใจอีกตังหากไม่รู้เอาเวลาที่ไหนไปท่องตำราเรียน

 

 

 

              " ฉันรับปากคุณป้าไว้ว่าจะช่วยสอดส่องดูแลบ้านท่านให้อีกแรงหนึ่ง " ป๊อปปี้อธิบายต่อ " อื้อ..." ฟางพยักหน้ารับ " นายคงสนิทกับคุณลุงคุณป้ามากสินะ " ฟางพูดก่อนจะมองไปรอบๆบ้าน " งั้นฉันฝากด้วยแล้วกันมีอะไรที่ฉันทำผิดไปนายก็ช่วยเตือนด้วยแล้วกันน่ะ " 

 

 

 

               ป๊อปปี้เหยียดยิ้มอย่างดูถูก ก่อนที่เขาจะเดินออกไปอย่างไม่แยแสความรู้สึกของฟางเลยสักนิดเดียว  เล่นเอาฟางหน้าเจื่อนไปเลย หึ๊ยยย! อิตาบ้านิสัยห่วยแตกที่สุดเลย! 

 

 

 

              " ฉันเห็นว่ามีแท็กซี่เข้ามาจอดเลยคิดว่าพี่สาวต้องมาถึงแล้วแน่ๆเลย ยินดีที่ได้รู้จักนะค่ะ " ก่อนที่ป๊อปปี้จะเดินออกไป ก็มีสาวน้อยน่าใสโผล่เข้ามาทักทายด้วยน้ำเสียงร่าเริงสดใส ไม่เพียงเท่านั้นเทอยังลากแขนป๊อปปี้กลับมาหาฟางด้วย 

 

 

 

               " พี่ป๊อปแนะนำตัวกับพี่สาวหรือยังค่ะ? " ป๊อปปี้ถอนหายใจเหนื่อยหน่ายขณะที่เดินกลับมาหยุดอยู่ที่เดิมพร้อมกับสาวน้อยน่ารัก แต่หน้ากลับไม่คล้ายป๊อปปี้เลยหรือจะเป็นแฟนกันนะ?

 

 

 

               " พี่สาวกำลังคิดว่าฉันเป็นแฟนผู้ชายนิสัยเสียอย่างพี่ป๊อปอยู่หรอค่ะ ?ไม่ใช่นะค่ะ! " สาวน้อยรีบแก้ตัวก่อนที่ตากลมสวยจะเปิดโตขึ้น " ฉันชื่อแก้วนะค่ะ เป็นลูกพี่ลูกน้องของพี่ป๊อป เราสองคนอยู่บ้านข้างๆพี่ค่ะ ฉันอยู่ม.หก โรงเรียนฉันอยู่ใกล้กับมหาลัย KZ ที่พี่ป๊อปเรียนคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์อยู่ค่ะ "

 

 

 

                " แล้วพี่สาวชื่ออะไรหรอค่ะ? " แก้วหันไปถามฟาง " พี่ชื่อฟางจ้ะ อยู่คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ มหาลัย KZ เหมือนกันจ้ะ " ฟางตอบอย่างยิ้มๆ " งั้นหรอค่ะ? บังเอิญจังเลย งั้นพี่ฟางก็เป็นเพื่อนร่วมคณะกับพี่ป๊อปน่ะสิค่ะ " แก้วพูดอย่างตื่นเต้นพลางเขย่าแขนคนตัวสูงข้างๆกายเหมือนขอความคิดเห็นจากเขา

 

 

 

                " อยู่ปีเดียวกันด้วยนะ " ฟางพูดออกมาเพราะเห็นว่าป๊อปปี้เอาแต่ยืนนิ่ง " ดีจัง พี่ป๊อป..นี่เพื่อนพี่หรอ? บังเอิญจังเลยน่ะค่ะ "  แก้วยังคงทำเสียงตื่นเต้นเหมือนเดิมเหมือนอยากจะดึงพี่ชายเข้าสู่บทสนทนาแต่เขากลับยิ่งตีสีหน้าหงุดหงิดมากกว่าเดิม

 

 

 

               ดวงตาคมกริบมองฟางเพียงนิดเดียวก่อนที่เขาจะตัดสินใจหมุนตัวเดินออกไปอย่างที่ตั้งใจไว้ตั้งแต่แรก เล่นเอาแก้วถึงกับอึ้งไม่คิดว่าพี่ชายของเทอจะเสียมารยาทได้ขนาดนี้

 

 

 

               " พี่ป๊อป! พี่ป๊อปปี้กลับมาเด่วนี้นะ เฮ้อออ..นิสัยแย่จริงๆเลยอ่ะ " แก้วตะโกนตามหลังแต่อีกฝ่ายกลับทำเป็นไม่ได้ยิน เทอจึงหันมายิ้มเจื่อนๆให้ฟาง " พี่ฟางอย่าสนใจพี่ป๊อปเลยนะค่ะ พี่ป๊อปเขาขี้หงุดหงิดไปหน่อยเท่านั้นเอง จริงๆแล้วเป็นคนใจดีมากๆเลยนะ "

 

 

 

              " แก้ว! ไปทำกับข้าวต่อสิพี่หิวแล้ว! " ป๊อปปี้ตะโกนกลับมาราวกับว่าไม่อยากให้แก้วสนิทสนมกับฟาง " จะไปเด่วนี้แหละน่า " แก้วตะโกนกลับไปอย่างเซ็งๆ " งั้นแก้วไปก่อนนะค่ะพี่ฟางมีอะไรเรียกได้เลยนะค่ะเด่วแก้วจะรีบมาหาเลย"

 

 

 

               " ขอบใจนะ " ฟางตอบยิ้มๆ แก้วเดินตัวปลิวออกจากบ้าน เทอคงกลัวว่าพี่ชายตัวดีของเทอจะมาดุอีก ฟางหันไปมองก่อนจะถอนหายใจออกมาเบาๆก่อนจะทิ้งตัวลงบนโซฟา " ถ้าฉันอยู่ใกล้ๆนายอย่างนี้..ฉันว่าชีวิตนี้คงไม่ปลอดภัยแน่..ป๊อปปี้ "

 

 

 

 

 

 

       

 

 

               

 

             

________________________________________________________________________________

มาแย้ววววๆ ถ้าอยากรู้ว่าชีวิตฟางต่อไปนี้จะเป็นยังไงก็เม้น+โหวตกันเยอะๆน้าาาา 

พรุ่งนี้ไรเตอร์เปิดเทอมคงยุ่งๆเด่วจะมาอัพให้วันเสาร์น้าาา 

เม้นเยอะๆน้าขอกำลังใจให้ไรเตอร์หน่อยน้าาา 

เม้นไม่เยอะไม่อัพนะจะบอกให้ๆ 

คืนนี้ ฝันดีน้ารีดเดอร์ที่น่ารักทุกคนนน 

เจอกันตอนหน้าน้าาา