[EXO :: HunHan] 7-ELEVEN แฟนที่รู้ใจ..ใกล้ๆคุณ

너의맘속에

내가있으면안될까.

ในหัวใจของคุณน่ะ,

ผมขออยู่ในนั้นได้ไหม♡

“ฮโหล! มึงอยู่ไหน” ลู่หานกรอกเสียงลงมือถือ หลังจากที่นั่งรอเพื่อนเกือบจะหนึ่งชั่วโมงแล้ว

[เนี่ยออกจากบ้านแล้ว] พูดอย่างกับบ้านมันอยู่แถวนี้  ลู่หานมีเรียนพิเศษบ่ายสองแต่ตอนนี้เวลาเก้าโมงเช้าสาเหตุที่มาเร็วเพราะว่าต้องมาส่งน้องเรียนเช้า ก็ต้องหาอะไรทำแก้เปื่อยเพื่อรอเรียนบ่ายสอง! ลู่หานเป็นพี่ชายที่ดีใช่มั้ย

“เร็วๆดิ้” ลู่หานเร่งให้แบคฮยอนที่กำลังเดินทางมา เมื่อคืนเขาตกลงกันว่าแบคฮยอนจะมาถึงเร็วกว่าทุกๆวัน

“ให้กูบินไปเลยมั้ย!” เสียงโต้ลมสะท้อนเข้ามาในสายจนต้องเอียงหูออกจากมือถือ

“พี่วินมึงบินได้ด้วยหรอ” พี่วินที่ว่าก็พี่วินมอเตอร์ไซค์ แบคฮยอนลูกคุณหนูมากถ้าแม่ไม่มาส่งหรือมารับไม่ได้ ก็จ้างวินมอไซค์ที่รู้จักมารับไปส่งบ้าน

“พ่อง!” ลู่หานพูดหยอกตามอารมณ์

“เชี่ย! กูวางละ ดีโอมาพอดี” ลู่หานกดตัดสายแบคฮยอนอย่างไร้เยื่อใย

“เห้ยมานานยัง?” ดีโอเอ่ยถาม

“แปดโมงเวลาเดิม” ลู่หานมตอบอย่างเซ็ง เพื่อนที่มาเรียนซัมเมอร์ด้วยกันก็มีลู่หาน แบคฮยอน แล้วก็คยองซู

“หิวข้าวว่ะ ! มึงกินไรยัง?” ดีโอทำหน้ามุ่ยก่อนจะลูบท้องตัวเอง

“กูก็หิว รอแบคเนี่ยมันเพิ่งออกจากบ้าน”

“เพิ่งออกจากบ้านตลอดแหละ” ลู่หานโทรตามทีไรก็บอกกำลังออกจากบ้านตลอด รอจนรากจะงอกแล้วก็ยังไม่มา รอจนชิน!

“นินทาอะไรกู!” กำลังพูดถึงไปเมื่อกี้แบคฮยอนก็มาถึงพอดี

“ตายยากว่ะ” ดีโอพูดหน้ามึนๆ

“มาช้าตลอดนะมึงอ่ะ กูหิวข้าวเนี่ย” ลู่หานทนหิวเพื่อรอให้แบคฮยอนมาก่อนแล้วค่อยไปกินพร้อมกัน นอกจากลู่หานจะเป็นพี่ชายที่ดีแล้วยังเป็นเพื่อนที่ดีอีกนะครับแหม่!

“กินไหน?” แบคฮยอนถาม

“เซเว่น กูอยากกินแซนวิช” ลู่หานเดินนำมันออกมาจากที่เรียนพิเศษ

“กินไรละมึงอ่ะ” ดีโอยืนคุยกับแบคฮยอนสองคน ไม่สนใจใครแล้วล่ะหิวจนจะกินทั้งสองคนนั้นได้เลย ซึ่งลู่หานก็เดินหาอะไรกินคนเดียว คนมันหิวนี่นา!

เดินไปหยิบแซนวิชครัวซองค์ไส้กรอกชีสแล้วไปวางไว้ให้พนักงานจัดการ แล้วเดินไปเลือกขนม อันนั้นก็อยากกินอันนี้ก็อยากกิน

“มึงซื้อไปกินหรือซื้อไปแจกชาวบ้าน” แบคฮยอนเดินมาก่อนจะปรายตามองขนมในมือลู่หาน

“ก็มันอยากกินนี่หว่า” ลู่หานหยิบขนมมาสามห่อ อยากกินซะทุกย่างเลยจริงๆ

“มีสิทธิแลกซื้ออะ เอาป่ะ”

“เอาดิ” ลู่หานคว้าบิลที่มีสิทธิแลกซื้อกับดีโอมาแล้วก็จัดการหยิบขนมอีกสองห่อที่มีสิทธิแลกซื้อคือก็ถูกลงไม่กี่บาท แต่ดึงดูดใจคนอยากกินอยากซื้อมาก “กูไปจ่ายเงินละ”

ลู่หานเดินมาที่เค้าเตอร์แล้ววางสินค้าลง

“มีครัวซองค์ไส้กรอกชีสด้วยครับ” บอกพนักงานแล้วควานหาเงินในกระเป๋า ถึงกับต้องใช้คำว่า ควานหา เลยน่ะ!

“สินค้าทั้งหมดหกรายการนะครับ” ลู่หานเงยหน้าจะบอกพนักงานว่ามีสิทธิแลกซื้อ

 แต่ทว่าแค่สบตาใจก็เต้นระรัว!

ตึกตัก! ตึกตัก!

“สะ..สองอันนี้ใช้สิทธิแลกซื้อครับ” วางบิลที่มีสิทธิแลกซื้อลงบนเค้าเตอร์ให้พนักงานหยิบเอาเอง จะให้ส่งให้กับมือใจเขาได้วายพอดี! ทำไมเสียงต้องสั่นด้วยวะ!

“คิดรวมเลยมั้ยครับ” อย่ามองแบบนี้ได้มั้ย ใจจะวาย! ฮื่อ! คนอะไรน่ารักจัง! จุดนี้ลืมไปเลยว่าเป็นผู้ชายด้วยกัน!

“ครับ..” เอาไง เอายังไง มันเหมือนทำอะไรไม่ถูก

“เห้ย ไอ้แบคมานี่หน่อย” ยืนเฉยๆมันก็เขินนะ ทำไมคิดเงินช้าจังหรือลู่หานกระวนกระวายอยู่คนเดียว เรียกแบคฮยอนมายืนเป็นเพื่อนก็ยังดีขึ้นหน่อย

“ทั้งหมด 143บาทครับ” ลู่หานยื่นเงินให้แต่มือมันสั่น เกร็งสุดๆ พยายามยื่นเงินให้เขารับกับมือ ตอนมือโดนกันนี่คือแทบจะเป็นลม อะไรจะขนาดนั้น!

“เงินทอน 57บาทครับ ได้สิทธิแลกซื้อสามสิทธินะครับ แลกเลยมั้ย” ลู่หานส่ายหน้าเบาๆ ก่อนพนักงานจะยื่นถุงเซเว่นบรรจุสินค้าให้ จะรับยังไงไม่ให้โดนมือเขาดี อยู่ดีๆก็เกร็ง  แล้วเหมือนเขารู้ด้วยลู่หานกำลังเขินเขาอยู่ แล้วพนักงานก็ยื่นถุงเซเว่นแล้วสวมที่นิ้วชี้กับนิ้วกลางให้ลู่หานได้ถือถนัด

สามคนเดินออกมาจากเซเว่นหลังจากที่ดีโอและแบคฮยอนจ่ายเงินเสร็จ

“เห้ย! แม่งน่ารักวะ!” ลู่หานเก็บอาการต่อไปไม่ไหวแล้ว เดินออกจากเซเว่นมาได้ไม่ไกลมากลู่หานก็แสดงอาการกับแบคฮยอนและคยองซูทันที

“ใคร?” แบคฮยอนทำหน้าครุ่นคิดก่อนจะพูดขึ้น “พนักงานคนที่มึงจ่ายเงินอ่ะ?”

“เออ!นั่นแหละๆ” ยิ่งนึกถึงตอนสบตากันละเขินชะมัดเลย

“ใช่มั้ยๆ มึงคิดเหมือนกูเลยกูว่าน่ารัก” ดีโอก็พูดเสริมขึ้นมาอีกคน

“น่ารักว้า...โคตรเขินเลยอ่ะ” ยิ่งคิดยิ่งเขิน อย่างนี้ต้องแวะเซเว่นนี้ทุกวันละ

“กูไม่เถียง” แบคฮยอนพูด

“ยิ่งตอนที่เขายื่นถุงเซเว่นให้กูอ่ะมึง...แบบเขายื่นให้กูแบบนี้เว้ย! เหมือนเขารู้ว่ากูไม่รู้จะรับถุงจากเขายังไง” ลู่หานสาธิตให้แบคฮยอนกับคยองซูดูว่าพนักงานคนนั้นทำยังไง

“น่าจะมาเซเว่นนี้ตั้งแต่วันแรกที่เรียนละ” ดีโอพูดได้ถูกใจลู่หานมากที่สุดในเวลานี้ เพราะว่าเหลือเวลาเรียนอีกแค่ 1 สัปดาห์เท่านั้นแล้ว หนึ่งสัปดาห์ที่ว่าก็เรียนแค่จันทร์พุธศุกร์ด้วย ทำไมช่างน่าเศร้าอย่างนี้

คิดไปคิดมาก็เขิน มันฟินจนไม่รู้จะพูดยังไงแล้ว (รู้สึกแกจะเพ้อมากเลยนะ ฮ่าๆ)

“ไปทุกวันเลยมั้ยมึง” แบคฮยอนเสนอมา ลู่หานไม่ลังเลที่จะสนอง

“ไปแน่นอน ฮิ้ฮิ้”