รักนะครับ...อยู่ใกล้กันนะครับที่รัก

เป็นห่วง..

Minseok –part..

“โอ๊ย!”เจ็บ เจ็บมาก นี้ผมทนเจ็บตอนกระโดดลงมาจากขาของเทาแล้วมาเต้นต่อได้ยังไงกัน มันเจ็บมากเลย ทุกคนคงเห็นท่าเต้นในเพลงใหม่ของพวกเราเอ็กโซแล้วใช่ไหมครับ มันยากใช่ไหมครับ แล้วการที่ผมต้องขึ้นไปยืนบนเท้าของเทามันก็ยากมาก ผมใช้เวลาฝึกอยู่นานเลยครับกว่าจะทำได้ ซึ่งท่านี้ทำให้ผมต้องเจ็บตัวอยู่หลายรอบ แต่มันก็ยังไม่เจ็บเท่าครั้งนี้เลยครับ ทุกคนคงสงสัยว่าทำไหมผมไม่หยุดการเต้นของผมลง เพราะผมไม่อยากให้ทุกคนเป็นห่วงนะครับ แล้วถ้าต้องถ่ายใหม่เพราะผม ผมต้องทำให้เม็มเบอร์เหนื่อยกันแน่ๆ แล้วทุกฝ่ายคงต้องเหนื่อยอีกหลายเท่า เจ็บแค่นี้ไม่เป็นอะไรหรอกครับ

“มินซอก....เจ็บมากไหม?” ลู่หานทามผมแล้วเอามือมาจับที่หัวเข่าของผมพร้อมกับบีบที่หัวเข่าของผมเบาเพื่อบรรเทาความเจ็บปวด การกระทำของลู่หานมันไม่เป็นอะไรหรอกครับแต่การที่ลู่หานนำมือของเขามาโอบที่เอวของผมนั้นนะครับ มันเป็นสิ่งที่ไม่ดีแน่ๆ ไม่ใช่ว่าลู่หานจะไม่เคยโอบเอวผมหรอกนะครับแต่ตอนนี้มีกล้องจับที่ผมเต็มไปหมด แล้วสายตาของลู่หานมันสื่อถึงความในได้อย่างชัดเจนมากเลยครับ

“ฉันไม่เป็นไร ปล่อยมือเถอะนะ” ผมบอกลู่หานพร้อมส่งสายตาอ้อนวอนให้ลู่หานปล่อยมือ

“ฉันไม่ปล่อยหรอกนะ ไม่ต้องมาส่งสายตาอย่างนั้น”

“ลู่หาน ปล่อยมือ” เป็นเสียงของคริสครับที่เข้ามาดุลู่หานที่อาจจะทำตัวยุ้มย้ามกับผมเกินไป ทุกครั้งที่ลู่หานอยู่ใกล้ผมมากเกินไป ก็จะมีคริสนี้แหละครับที่จะคอยเข้ามาเป็นคนที่สาม หรือไม่ก็เป็นเฉินที่ทำให้ผมกับลู่หานไม่เป็นที่สงสัยมากจนเกินไป

“คริส...แต่...”

“ไม่มีแต่...มินซอกไหวไหม” ประโยคแรกของคริสเป็นคำพูดพร้อมสายตาที่ดุส่งไปให้ลู่หาน ส่วนประโยคหลังป็นคำที่เป็นห่วงผมพร้อมกับสายตาที่เบาลง

พวกเราเอ็กโซเอ็มถ่ายรายการจนเสร็จ ตอนรายผมต้องคอยอยู่ห่างลู่หานตลอดขนาดยืน สัมภาษณ์ ผมยังเลืกที่จะยืนอยู่แถวหลัง เพราะถ้าอยู่ใกล้กัน ลู่หานคงทำตัวเป็นมือปลาหมึกแน่ๆ แล้วตอนนี้ผมเจ็บที่หัวเข่าอีกด้วยเขาคงทำสิ่งที่ไม่ควรทำกลางรายการแน่ๆ

ที่พัก....

“,มินซอกเป็นไงบ้าง เจ็บหัวเข่ามากไหม แล้วทำไหมไม่หยุดเต้นล่ะ ยิ่งนายทำอย่างนี้นายจะยิ่งเจ็บรู้ตัวไหม”

พอพวกเรามาถึงที่พักลู่หานก็รีบพาผมมาในห้องพักทันที แถมคุกเข่าต่อหน้าผม บีบนวดหัวเข่าผมเบาเบา แถมยังมารั่วคำถามใส่ผมเป็นชุด

“จะให้ตอบอันไหนก่อนดี” ผมถามลู่หานพร้อมกับทำหน้าบึ้งใส่

“ตอบมาเถอะ”

“ไม่เจ็บเท่าไรแล้ว ถ้าฉันหยุดเต้นทุกคนก็ต้องเหนื่อยเป็นสองเท่า เสียเวลาอีก แล้วเทาก็ยิ่งไม่สบายอยู่ด้วยถ้าฉันต้องขึ้นไปยืนอยู่ข้างบนอีกรอบ เทาก็อาจจะอาการไม่ดีขึ้นนะ” ผมตอบไปตามความจริงก็วันนี้เทาเล่นตัวร้อนจี้ถ้าผมหยุดน้องก็ต้องเหนื่อยเป็นสองเท่า

“แล้วไม่ห่วงตัวเองบ้างหรือไง” ลู่หานแอบบ่นเบาพร้อมกับดึงขากางเกงข้างที่ผมเจ็บหัวเข่าขึ้นจนเลยหัวเข่าขึ้นมา แล้วก็นวดเบาเบาผ่านผ้าก็อตที่พันหัวเข่าของผมเอาไว้ ลู่หานนวดให้ผมอย่างเบามือที่สุดสงสัยเขาจะกลัวผมเจ็บ ไอ้การที่ลู่หานทำแบบนี้ให้ผมมันทำให้ผมใจเต้นแรงขึ้น แรงขึ้น....แล้วไอ้การที่ลู่หานช้อนสายตายขึ้นมามองผมที่กำลังมองเขาอย่างอบอุ่นอยู่นั้น ทำให้สายตาของเราทั้งคู่มองกันอย่างลึกซึ้งถึงความในที่เรามีให้กัน สายตาประดุจดั่งกวางคู่นี้ทำให้ผมถอนตัวไปจากเขาไม่ได้ สายตาคู่นี้แถบทำให้ผมตายทั้งที่ยังหายใจ ลู่หานทำเอาผมอึงเมื่อเขาก้มลงไปจูบที่หัวเข่าของผมอย่างแผ่วเบา

“หายไวไวนะครับที่รัก” ลู่หานจะรู้บ้างไหมว่าไอ้การที่เขาทำแบบนี้มันทำให้หัวใจของผมแถบหยุดเต้น

“มินซอก”

Luhan-part

“มินซอก”

“คริส.....มีอะไรหรือ” คริสงั้นหรอโอ๊ยมาขัดจังหวะผมตลอด

“ฉันเอาที่ล็อกหัวเข่ามาให้นะ โทษทีนะที่มาขัดจังหวะ”คริสเดินเอาที่ล็อกหัวเข่ามาว่างไว้ข้างมินซอกแล้วก็เดินออกจากห้องทันที มันคงรู้ตัวนั้นแหละครับว่ามันมาผิดจังหวะ หลังจากที่คริสเดินออกไปผมเดินไปล็อกประตูห้องทันที ผมหันกลับมามองที่เตียงเห็นมินซอกกำลังจะเดินไปเข้าห้องน้ำผมรับเดินตามไปประคองทันทีนี้จะรอให้ผมพาไปไม่เป็นหรือไง ถ้าเดินไปแล้วเกิดล้มขึ้นมาอีกจะทำยังไง มินซอกนะชอบทำให้ผมเป็นห่วงอยู่เรื่อยยิ่งตัวเล็กอยู่ด้วย แล้วไอ้ตอนที่มอนซอกทรุดลงกับพื้นผมนะใจหล่นไปอยู่ที่ไหนก็ไม่รู้ แถมหน้าตายังบอกถึงความเจ็บปวดมากมาย นั้นเป็นสิ่งที่ทำให้ผมต้องรีบวิ่งไปดูที่รักของผมอย่างเป็นห่วงแต่ก็โดนขัด ก็คนมันเป็นห่วงนี้หน่าใครจะยอมให้ตัวเล็กของผมเป็นอะไรไปได้ยังไงกัน

“จะเดินทำไหมไม่บอก” ผมส่งสายตาดุให้คนตัวเล็กของผม

“ฉันจะไปอาบน้ำนะลู่หาน ปล่อยนะ”ผมแกล้งตัวเล็กของผมด้วยการกอดให้แน่นขึ้นแล้วก้มหน้าลงไปใกล้ๆแก้มขาวนั้น

“ลู่หาน” ผมแกล้งได้สำเร็จครับคนตัวเล็กหน้าแดงใหญ่เลยเห็นยังนี้นะหน้าจะจับฟัดสักที เล่นหน้ารักขนาดนี้

-ฟอด-

ผมก้มลงไปหอมแก้มคนตัวเล็กฟอดใหญ่ให้หายหมั่นเขี้ยว หอม หอม จะมีแก้มคู่ไหนหอมเท่านี้อีกไหมเนี่ย

“ลู่หาน”มินซอกบอกเสียงแผ่วพร้อมกับตีผมที่บ่าเบาเบา

“ขอจูบหน่อยนะ”ผมขอตัวเล็กของผมแบบตรงเลยครับ ทำเอามินซอกที่หน้าแดงอยู่แล้วแดงขึ้นไปอีก เห็นอย่างนี้แล้วอยากจับกดให้รู้แล้วรู้รอดไปเลยครับถ้าไม่ติดที่ว่าขาเจ็บนะ

มินซอกไม่ยอมตอบ ผมเลยก้มไปจูบที่ปากของมินซอกโดยที่ไม่รอคำตอบ ผมเริ่มจากจูบที่แผ่ว เพียงแค่ขอบริมฝีปาก พอคนตัวเล็กของผมเริ่มเคลิ้มยอมเผยริมฝีปากออก ผมก็นำลิ้นแควานหาความหวานจากปากของคนตัวเล็กทันที ผมจูบจนรู้ทุกซอกทุกมุมในโพรงปากของคนตัวเล็กจนหมดแต่คนตัวเล็กก็ไม่ยอมจูบตอบผมซักมี ผมเลยเริ่มเป็นจูบที่หนักหน่วงขึ้นเรื่อยๆ จนตัวเล็กของผมเริ่มจูบตอบกับมาทำให้จูบนั้นเป็นจูบที่สมบูรณ์แบบ ผมจูบตัวเล็กอยู่นานควานหาความหวานในโพรางปากเท่าไรก็ไม่หมดจนมีเสียงประทวงจากลำคอคนตัวเล็ก

“อือ....อื้ม”คนตัวเล็กของผมเริ่มขาดอากาศหายใจทำให้ผมต้องยอมถอนริมฝีฟากออก แต่ผมไม่รับเอาออกหรอกครับปากของตัวเล็กนะหวานจะตาย ผมเลยค่อยถอนริมฝีปากจนมีน้ำสีขาวไหลออกมา

“หวานจังครับตัวเล็ก”ผมจะก้มลงไปจูบอีกครั้งแต่ก็ผมกับสายตาที่ดุเอาซะงั้น

“กวาง” เอาแล้วไงครับถ้าคำนี้หลุดจากปากมินซอกเมื่อไร ทำผมต้องหยุดฉะงักทุกที ก็ไอ้คำคำนี้นะมินซอกจะพูดก็ต่อเมื่อโกรธ หรืองอนเท่านั้นนะครับ

“ok ครับหยุดแล้ว”ผมบอกออกไปพร้อมเลี่ยงไปทำอย่างอื่นแทน ผมเลื่อนเก้าอี้มาให้มินซอกนั่งแล้วก็เดินไปหยิบที่ล็อกหัวเข่าที่ว่างอยู่บนเตียงมาล็อกหัวเข่าให้มินซอก ผมทำให้ตัวเล็กของผมอย่างเบามือที่สุดถ้าเกิดเกิดทำแรงไปตัวเล็กขิงผมระบมไปกว่าเดิมจะทำไง พอผมล็อกหัวเข่าให้มินซอกเสร็จผมก็พามอนซอกไปอาบน้ำตอนอรกว่าจะอาบน้ำให้อยู๋หรอกครับแต่พอเห็นสายตาดุ กับไอ้คำว่ากวางเท่านั้นทำเอาผมต้องหยุดความคิดเลยแหละ พอมินซอกอาบน้ำเสร็จผมก็รับเข้าไปอาบทันทีเลยครับจะได้รีบมานอนตัวเล็กที่ตัวหอมหอมแก้มหน้าฟัดให้หายอยาก ยิ่งตอนนี้ตารางงานยุ่งๆจนผมม่ค่อยมีเวลาสวีทเลย มันก็ต้องใช้เวลานี้แหละครับ ยังไงคืนนี้ก็ขอให้ที่รักของพวกเราเอ็กโซหลับฝันดีนะครับ ผมขอไปยุ่งกับตัวเล็กก่อนนะครับ

ขอบคุณนะค่ะที่เข้ามอ่านเป็นการแต่งฟิคชั่นครั้งแรกยังไงก็ขอคำแนะนำด้วนะค่ะ

ฝันดีค่ะ