รักกำมะลอของนายหน้าหล่อกับนางหน้าสวย

  
 
 
          ฟางนั่งมองชุดแต่งงานสีขาวแสนสวยที่มีเพชรประดับอยู่รายรอบที่แขวนอยู่ตรงหน้า  ช่าง
สวยงามเหลือเกิน สวยจนเธอคิดว่ามันกำลังจะเป็นแค่ความฝัน  ฝันแสนสุขที่ไม่อยากจะตื่น  ใน
ที่สุดเธอก็จะได้แต่งงานกับเขา 
 
 
 
 
...เริ่มต้นจากการว่าจ้างให้เป็นคู่ควงกำมะลอ  แต่ตอนนี้....
 
...กำลังจะกลายเป็นเจ้าสาวจริงๆ... 
 
.....แถมคุณหญิงโสภาไม่ขัดข้องเพราะว่าเข้าใจว่าหญิงสาวกำลังตั้งท้องหลานของท่านจริงๆ...
 
.....เหมือนฝันเลย ฝันที่กำลังจะเป็นจริงในอีกไม่ช้านี้  ตรงตามความฝันที่เคยวาดไว้ตอนเด็กๆ....
 
 
 
 
ก๊อก ก๊อก
 
 
 
“แก้ว ลืมอะไรหรอ เอ๊ะ คุณพิม”เสียงเคาะประตูดังขึ้น  ร่างบางชะงักคิดว่าเป็นแก้วที่มาเคาะประตู 
จึงเดินไปเปิด
 
 
 
“ใช่ ฉันเอง”  พิมแสร้งทำหน้าเศร้า
 
 
 
 
 
“มีอะไรหรือเปล่าคะ”
 
 
 
 
 
“ฉันมาแสดงความยินดีกับเธอนะฟาง”
 
 
 
 
 
“ยินดีกับฉัน?!?”หญิงสาวทำหน้างง แอบคิดไป หรือเธอจะทำใจได้แล้ว จะเลิกเป็นศัตรูกันแล้ว 
โลกนี้จะสวยหรูไปมั้งเนี่ย  แต่เอาเถอะไหนๆเธอก็มาดีแล้ว  ยังไงก็ดีด้วยแล้วกัน
 
 
 
 
 
“ถ้าอย่างนั้นก็ขอบคุณมากๆนะคะที่คุณมาแสดงความยินดีกับฉัน”
 
 
 
 
 
“เหรอถ้าอย่างนั้นฉันก็ขอดีใจกับเธอล่วงหน้าอีกครั้งแล้วกันนะที่เธอจะได้สามีแก่คราวพ่อก็คราวนี้
แหละ  พวกแก จัดการพาตัวมันไป” พิมพูด แววตาร้ายกาจฟางถึงกับผงะ จู่ๆคนของพิมซึ่งเป็นชาย
หน้าเหี้ยมก็เข้ามา
 
 
 
 
 
“อย่านะ” หญิงสาวพยายามต่อสู้กระเสือกกระสนจะกลับเข้าห้อง  แต่ช้าไปเมื่อสองหนุ่มเข้าไป
กระชากแขนและโปะยาสลบ  ร่างบางร่วงหมดสติ
 
 
 
 
 
...พิมก้าวเข้ามาหัวเราะสะใจ...
 
 
 
 
 
“แกอย่าหวังว่าจะได้สมหวัง นังฟาง”
 
 
 
 
 
ฟึ่บ ตุบ
 
 
 
 
 
พิมเข้าไปในห้องคว้าชุดแต่งงานที่แขวนอยู่ปาลงพื้นด้วยความสะใจ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
          คนของพิมอาศัยระหว่างที่แขกเหรื่อและเจ้าบ่าวกำลังฉลองอยู่ที่ห้องโถงใหญ่ ช่วยกันนำ
ร่างหมดสติของฟางลงมา แต่ว่า...
 
 
 
 
 
“นั่นใครน่ะ เอ๊ะคุณฟาง พวกแกจะเอาคุณฟางไปไหน จะพาไปไหน” แก้วร้องโวยวายจะเข้าไปช่วย
ฟาง
 
 
 
 
 
ปัก!! เพล้งง
 
 
 
 
 
          เสียงแจกันร่วงลงพื้น แตกกระจาย  ร่างของแก้วโงนเงนใกล้หมดสติเพราะถูกฟาดจากด้าน
หลังอย่างแรง แต่หญิงสาวก็ยังไม่วายหันไปเห็นคนฟาด แม้สติใกล้ดับแล้ว แต่ก็ยังจำคนคนนั้นได้
ชัดเจน
 
 
 
 
...คุณพิม...
 
 
 
 
"เฮ้ย" พิมจะเข้าไปซ้ำกะจะเอาให้ตาย แต่เธอได้ยินเสียงของโทโมะและพวกเสียก่อน  หญิงสาว
จึงรีบวิ่งนำพาคนของเธอหลบหนีออกไปทันที
 
 
 
 
 

 
ฉับ ฉับ สั้นนิดนึง [ คิดไม่ออก ]
มาอัพแล้วนะคะ สนุกกันไหมเอ่ย???
ขอโทษที่หายไป แต่ก็จะพยายามมาอัพให้บ่อยนะ
ขอบคุณทุกกำลังใจ และก็เป็นกำลังใจให้น้องบีมต่อไปด้วยนะคะ