รักกำมะลอของนายหน้าหล่อกับนางหน้าสวย

 

 

 

 

 

          อาหารมื้อค่ำ  คุณหญิงโสภากับป๊อปปี้นั่งประจำที่รอคอยคนพิเศษที่กำลังแต่งตัวอยู่

บนห้องนอนชั้นบนคฤหาสน์   ร่างสูงชะเง้อมองอย่างตื่นเต้นจนระงับอาการเอาไว้ไม่อยู่  คุณ

หญิงโสภาหมั่นไส้ลูกชายเป็นอย่างมาก

 

 

 

 

 

“ใจเย็นสิป๊อปปี้เดี๋ยวฟางก็ลงมาแล้ว”

 

 

 

 

 

“ครับท่านแม่” เขารับคำ พยายามเก็บอาการแต่ก็เก็บเอาไว้ได้ไม่นานอยู่ดี  แต่งตัวอะไรกัน

นานมากแล้วนะ  ใจคอจะเอาแต่แต่งตัวจนไม่คิดที่จะทานข้าวทานปลาอาหารเลยหรือยังไงกัน

 

 

 

 

 

“มาแล้วค่ะ”  เสียงของแก้วดังนั้น  ป๊อปปี้หันกลับไปมอง ชายหนุ่มถึงกับอึ้งเบิกตากว้างค้าง

เอาไว้อย่างนั้นด้วยอาการตกตะลึง

 

 

 

 

 

 

          ฟางในตอนนี้เธอสวยงามมาก สวยแบบอ่อนหวานด้วยการแต่งหน้าของแก้วบวกกับ

เสื้อผ้าอาภรณ์และเครื่องประดับแสนสวยที่เข้ากัน ทำให้เธองดงามไร้ที่ติเลยทีเดียว  ฟางสวย

เสียจนแม้แต่คุณหญิงโสภาและขนมจีนซึ่งยืนอยู่ด้านข้างถึงกับตะลึงไปเหมือนกัน

 

 

 

 

 

 

          ร่างบางเห็นสายตาของทุกคนที่มองมายังเธอ รู้สึกประหม่ายิ่งนัก นี่เป็นครั้งแรกที่เธอ

แต่งตัวแบบนี้  มันทำให้เธอไม่ค่อยมั่นใจในตัวเอง 

 

 

 

 

 

 

“แก้ว  ฉันขี้เหร่มากเลยใช่ไหม ทำไมทุกคนถึงมองฉันด้วยสายตาแปลกๆแบบนี้ด้วยล่ะ” หญิง

สาวกระซิบถามแก้วเบาๆ แก้วหัวเราะ  ฟางช่างคิดมากเสียจริง  เมื่อกี๊ตอนเลือกชุดก็กังวลไป

ทีหนึ่งแล้ว  มาถึงตอนนี้ถึงได้แยกแยะไม่ออกว่าสายตาที่ทุกคนมองแบบนั้นเป็นเพราะอะไร

 

 

 

 

 

“ผิดแล้วล่ะค่ะคุณฟาง  ทุกคนมองด้วยสายตาชื่นชมคุณต่างหาก”

 

 

 

 

 

“จริงหรอ”

 

 

 

 

 

“จริงสิจ้ะ” แก้วพยักหน้า

 

 

 

 

 

 

 

          ร่างบางค่อยหายใจสะดวกแต่พอเห็นสายตาคมกริบวิบวับของเขาที่มองมาก็เกิด

อาการประหม่าอีก  เขินอายกับสายตาเขาอีก ตังนั้นเธอจึงเลือกที่จะไม่มองหน้าเขา  รีบก้าว

ไปที่โต๊ะรับประทาน

 

 

 

 

 

“ต้องขอโทษด้วยค่ะ  ฉันแต่งตัวช้าไปหน่อย”

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไร  แต่วันหลังให้เร็วกว่านี้ด้วยละกัน” คุณหญิงโสภาพูด

 

 

 

 

 

“ค่ะ” เธอพยักหน้าตอบรับ

 

 

 

 

 

“ว่าแต่ชุดกับเครื่องประดับใครเป็นคนเลือกให้เธอ....ขนมจีนเหรอ” คุณหญิงถาม

 

 

 

 

 

“ฉันเลือกเองค่ะ  แต่ก็มีแอบถามความคิดเห็นของแก้วเป็นบางครั้ง” ฟางส่ายหน้า แล้วกล่าว

 

 

 

 

 

“อืมม... เข้าใจเลือกนี่ สวยเข้ากับเธอมากทีเดียว ใช่ไหมป๊อป...ป๊อปปี้”  ท่านสะกิดลูกชาย

เสียงดัง  เขาสะตุ้ง  หัวเราะกลบเกลื่อนแห้งๆ

 

 

 

 

 

“ครับ...ท่านแม่ว่าอะไรหรือครับ”

 

 

 

 

 

“ไม่มีอะไร แม่พูดอะไรไปลูกก็คงไม่สนใจแม่หรอก”  คุณหญิงหมั่นไส้ลูกชายนิดๆ ที่เห็นสาว

สวยดีกว่าแม่ ท่านแอบค้อนเล็กน้อย และพูดตัดพ้อ

 

 

 

 

 

“ท่านแม่ครับ” น้ำเสียงของเขาอ่อนลง

 

 

 

 

 

“...”

 

 

 

 

 

“ฟังสิครับท่านแม่  เพียงแต่คราวนี้มันเป็นอะไรที่พิเศษมากหน่อย”  เขาพูดเสร็จก็มองหญิง

สาวข้างกาย

 

 

 

 

 

“เธอสวยมากเลยนะฟาง” ฟางชะงัก ไม่คิดว่าเขาจะกล้าชมแบบออกหน้าออกตาเช่นนี้คำชม

ของเขาทำให้หัวใจพองโต

 

 

 

 

 

“ทานข้าวกันเถอะ” คุณหญิงพูด  ขนมจีนกับมีนช่วยกันเปิดชามอาหารและรินน้ำให้เจ้านาย

ของตนเอง  ป๊อปปี้มองฟางอย่างไม่วางตา  มองอยู่อย่างนั้น พร้อมกับรอยยิ้มแฉ่งแทบจะไม่มี

การหุบเลย

 

 

 

 

 

 

 

 

ต้องขออภัยที่ไม่ได้มาอัพนานแล้ว 

ตอนหน้าพิมจะมาหาป๊อป แต่จะทำอะไรกันว้าา

เม้นมาอัพไป โอเค้???

ช่วยนี้กันบ้านเป็นภูเขา เราได้แค่มาตรวจตาบ้างวันละครั้ง

ต้องขอโทษด้วย อย่าลืมเม้นให้เค้าด้วยน้าาาาา