เเค่เธอ...เพื่อนรัก

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 22.00 น.
 
 
 
"ปะป๋าแก้วง่วงเเล้ว"เอาเเล้วไงคนตัวเล็กเริ่มขยี่ตาจะงอเเงเเล้ว
 
 
 
"อะไรอะยัยเเก้ว เเค่นี้แกง่วงเเล้วหรอ ไปเต้นกัน"ฟางพูดเเล้วจะดึงมือแก้วไปในกลุ่มพวกคนที่กำลังเต้นกันเเต่แก้วดื้อไม่ยอมไป
 
 
 
"ไม่เอา แก้วเหนื่อย ง่วง"
 
 
 
"ไม่งอเเงนะครับ"ผมพูดเเล้วลูบผมเธอ
 
 
 
"ปะป๋า ง่วง!"เธอเริ่มขึ้นเสียงนิดนึง โอเคเธอคงง่วงจริงๆ
 
 
 
"ฟาง"ผมเรียกชื่อฟางใฟ้รู้กับเพราะรู้ดีถ้าแก้วง่วงเเล้วไม่ได้นอน อาละวาดแน่ๆ
 
 
 
"เออๆ กลับเลยก็ได้ ขับรถดีๆล่ะ"
 
 
 
"อ้าว จะกลับเเล้วหรอแก้ว โทโมะั"เฟย์ทัก
 
 
"จะกลับเเล้วเนี่ย ตัวเล็กงอเเงล่ะดูหน้า-_-"ปมพูดเเล้วมองไปที่แก้วกำลังขยี้ตาอยู่ เธอคงจะง่วงมากเเล้วล่ะ ตาเยิ้มเลย
 
 
 
"เฟย์ แก้วกลับก่อนนะ พน.เจอกันที่ ม."เธอพูดเเล้วเดินมาซบไหลผม เอ้าตายล่ะ หลับเลย
 
 
 
"สงสัยจะง่วงจริง นอนบ้านเฟย์มั้ยเดี๋ยวให้คนเตรียมห้องให้"เฟย์พูดเเล้วมองแก้วที่อยู่มนอ้อมกอดผมตอนนี้ผมชอนตัวเธอขึ้นมาเเล้ว
 
 
 
"ไม่เป็นไรหรอก นอนคอนโดดีเเล้ว เดี๋ยวเกิดเสียงดังขึ้นมาปาร์ตี้เฟย์พังโทโมะไม่รู้นะ"
 
 
"เออจริงด้วย งั้นตามสบายๆ ขับรถดีๆ พรุ่งนี้เจอกันที่ ม."
 
 
ผมอุ้มแก้วมาจนถึงรถของผมผมจึงให้แก้วไปนั่งข้างหน้าเพื่อที่จะไม่ตกไป ผมใช้ยางมัดผมรงบผมถือให้มัดไปข้างหลังเพราะสถาพนี้ถ้าใส่หมวกกันน็อกเดี๋ยวตื่นมางอเเงอีกแหงๆ ผมรวบผมเธอเสร็จก่อรจะเริ่มขับรถออกจากบ้านเฟย์
 
 
 
คอนโด
 
 
 
ผมอุ้มเธอขึ้นไปในคอนโดหรูของผม ขึ้นลิฟต์ไปตอนนี้ก็ดึกมากเเล้วคอนโดเลยไม่มีคนมาเดินเพ่นพ่าน
 
 
แกร๊ก
 
 
 
แอ๊ด
 
 
 
ผมสะแกนคีการ์ดเเล้วบิดลูดบิดเข้ามาในห้องเเล้วล็อกอย่างอีด ผมรีบเดินไปที่ห้องนอนห้อนจะวางแก้วลงบนเตียง เเล้วจับท่านอนให้นอนสบายก่อนผมจะเลื่อนไปปลายเตียง ถอดรองเท้าผ้าใบคู่เก่งของแก้วเเล้วเอาไปวางมุมรองเท้าก่อนจะเข้ามาในห้องเเล้วห่มผ้าให้เธอ ผมเองจึงเข้าไปอาบน้ำเเล้วมานอนข้างๆเธอ
 
 
 
จุ๊บ
 
 
 
"ฝันดีนะครับ"ผมจูบไปที่หน้าผากเธออย่างเบาๆ ก่อนจะล้มตัวลงนอน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
08.30 น.
 
 
 
มหาลัย
 
 
 
"อื้อ ปะป๋าอยากนอน"คนตัวเล็กที่เดินเอนตัวมาทางผมบ่นเเบบนี้ครั้งที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้ เเต่นี่เรามีเรีกยนเช้าผมเลยจำเป็นต้องปลุกเธอขึ้นมาเเล้วเธอที่ไมาพร้อมก็นอนทั้งเดินแบบนี้แหละ 
 
 
"ตัวเล็กเดินดีๆสิ"
 
 
 
"อื้อ! ปะป๋าอ่ะ -3-"เธอรีบเด้งตัวออกไปทันทีที
 
 
 
"เดินครับเร็วๆ"ผมพุดเเล้วจูงมือเธอ
 
 
 
"..เอ๋"จู่ๆคนตัวเล็กผมก็พูดอะไรออกมาไม่รู้
 
 
 
"มีอะไรรึเปล่า"
 
 
 
"ปะป๋าเดี๋ยวแก้วมานะ"
 
 
 
"จะไปไหน"
 
 
 
"เดี๋ยวตามไปที่ห้องเรียน ปะป๋าไปก่อนเลยนะ"เธอพูดพร้อมแกะมือที่ผมจับเธออยู่
 
 
 
"เร็วๆนะ"ผมพูดก่อนจะเดินไปที่ห้องก่อนอย่างที่เธอต้องการ
 
 
 
 
 
 
 
 
Kaew say
 
 
 
ตอนนี้ชั้นกำลังเดินมาที่ข้างดึง ที่่มีคนเรียกชั้นให้มา เเต่ไม่รู้เรียกมาทำไม
 
 
 
"เธอชื่อแก้วใช่มั้ย"คนที่เรียกถามชั้น
 
 
 
"ใช่ ทำไมหรอ"
 
 
 
"คือ เธอเป็นเพื่อนโทโมะใ่ช่มั้ยอ่ะ"
 
 
"ใช่ทำไมอะ"
 
 
"คือ เราฝากนี่ไปให้เค้าหน่อยได้มั้ยอ่ะ"เธอพูดพร้อมยื่นกล่องอะไรสักอย่างมาให้ 
 
 
"เเล้วจะให้บอกว่าใครอ่ะ"
 
 
 
"เราชื่อเบลล์นะ อยู่คณะนิเทศ เหมือนเธอกับโทโมะนั่่นแหละ"
 
 
 
"เบลล์ ดัมเย่อร์คณะเราใช่มั้ย"
 
 
 
"ใช่ๆ เราฝากด้วยนะ"พูดจบเธอก็เดินไปเลย
 
 
 
คนนี้จะมาจีบปะป๋าแหงๆ อีกเเล้วสินะที่ชั้นมาเป็นสะพานน่ะ เเต่คนที่เเล้วปะป๋าก็ไม่คบไม่รู้เป็นอะไรเเต่ช่างเถอะ ไปหาปะป๋าดีกว่า ง่วงนอนชะมัด เเต่ถ้ายัยนี่จีบปะป๋าเป็นแฟนกับปะป๋า ปะป๋าจะใส่ใจเราน้อยลงมั้ยนะ
 
 
 
 
 
 
 
"ไปไหนมา"ผมถามเธอทันทีที่เข้ามานั่งข้างผม
 
 
 
"อะ มีคนเอามาให้ปะป๋าอะ ชื่อเบลล์ดัมเย่อร์คณะเรา"เธอพูดพร้อมยื่นกล่งออะไรสักอย่างมาให้
 
 
 
"หืม??"ผมมองงงๆ
 
 
 
"ปะป๋าอยากรู้ก็เปิดดูดิ้ แก้วนอนเเล้ว"อะไรเนี่ย อยู่ๆก็ฟุบหลับไปซะงั้น ผมมองกล่องนั้นก่อนจะเปิดมัน อ๋อมันเป็นหล่องสปาเก็ตตี้ หน้าตาน่ากินดีนะครับ
 
 
 
"เห้ย กลิ่นไรว่ะ"ไอ้เขื่อนที่นั่งอนยู่ข้างหลังผมก็โผล่หน้ามาทันที
 
 
 
"สปาเก็ตตี้น่ากินอ่ะ หอมด้วย ของใครว่ะ"
 
 
 
"เก็นแก้วบอกชื่อเบลล์ที่เป็นดัวเย่อร์คณะเราอ่ะ"
 
 
 
"เยรดดด คนสวยทำอะไรก็อร่่อย"
 
 
 
หมับ!
 
 
 
"ย๊ากก โอ้ยยย เจ็บครับTT"ไง่ะชมผู้หญิงคนอื่นต่อหน้าแฟนมันต้องโดนแบบนี้แหละมึง
 
 
 
"เจ็บหรอห๊ะ เจ้าชู้นักใช่มั้ย"เฟย์พูดเเล้วบิดหูเขื่อนให้กลับไปนั่งที่เดิม
 
 
 
"เปล่าครับ TT"
 
 
 
"ตัวเล็กอาจารย์มาเเล้วครับ"เอื้อมมือไปสะกิดคนตัวเล์กเมื่ออาจารย์เข้ามา
 
 
 
".."
 
 
 
"ตัวเล็กครับ"ผมยังเรียกเธออีก
 
 
 
"จะนอน"เป็นอะไรของเค้านะ
 
 
 
"โอเคครับ"
 
 
 
 
 
 
 
12.00 น.
 
 
 
"ตัว.."ผมที่เดินมาอีกฝั่งที่ตัวเล็กของผมหันหน้าอยู่ผมต้องหยุดชะงักเมื่อเห็นเหมือนคาบน้ำตาของตัวเล็กที่กำลังหลับอยู่ ใครทำตัวเล็กผมร้องไห้!!
 
 
 
"อื้อ อ๊ะ.."ตัวเองครางเเล้วลืมตาขึ้นมาก่อนจะตกใจที่เห็นผมเเล้วรีบหันหน้าหนีทันที
 
 
 
"ตัวเล้กร้องไห้ทำไม"ผมถามเธอไปตรงๆ
 
 
 
"อะไรของโทโมะแก้วเปล่า"เธอพูด เเล้วทำไมไม่เรียกปะป๋าล่ะ
 
 
 
"ไม่ร้องได้ไงก็โทโมะเห็น"
 
 
 
"เห็นอะไร มั่วเเล้ว หมดเวลาเรียนเเล้วนิ กลับบ้านกัน"อยู่ๆเปลื่ยนเรื่องคุยเฉย เอาเถอะผมไม่ตอแยก็ได้เดี๋ยวเธอพาลรำคาญผมเอา
 
 
 
 
 
 
"โทโมะ เอ่อ สปาเก็ตตี้เราใช้ได้มั้ยอ่ะ"อยู่ๆผู้หญิงคนหนึ่งก็เดินมาทักผมที่กำลังจะเดินออกจากห้องพร้อมกับแก้ว
 
 
 
"อ๋อ ยังไม่ได้กินเลยอ่ะ"ผมพูดเเล้วยิ้มให้เธอซึ่งเธอเองก็ยิ้มให้ผม
 
 
 
"งั้นเดี๋ยวแก้วไปก่อนนะ"อยู่ๆตัวเล้กก็พูดขึ้นเเล้วก๋็เดินออกไปเฉยเลย
 
 
 
"ตัว.."
 
 
 
"โทโมะว่างมั้ยอ่ะ"
 
 
 
"เอ่อ.."ผมได้เเต่มองตามหลังของคนตัวเล็กที่กำลังเดินไปจนสุดทาง
 
 
"ไปทานข้าวกันน่ะ"
 
 
 
"มะ.."
 
 
 
"ได้มั้ยถือว่าเราขอเถอะนะ"
 
 
 
"เเต่.."
 
 
 
 
"นะ"
 
 
 
ให้ตายเถอะ เธอไม่เปิดโอก่สให้ผมได้พูดอะไรเลย เเล้วตัวเล็กของผมจะกลับยังไงล่ะนั่น มากับผม รถก็ขับไม่เป็น ผมอยากจะปฏิเสธผู้หญิงตรงหน้าไปซะเดี๋ยวนี้ เเต่เธออ้อนเหลือเกิน ผมเองก็ไม่อยากใจร้ายกับเธอหรอกนะ
 
 
 
"ไปนะ"
 
 
 
".."ผมได้เเต่ยิ้มให้เธอไป เธอรีบดึงผมออกไปทันที ตัวเล็ก..
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
หลังจากที่ผมหลุดพ้นจากเลล์ผมก็รีบขับรถมาที่คอนโดผมทันที
 
 
 
แกร๊ก
 
 
 
แอ๊ด
 
 
 
"ตัวเล็ก"ผมเรียกชื่อคนที่ผมอยากเจอมากที่สุดเเต่ภายในห้องกลับเงียบสงัดอย่างงั้นแหละ ตัวเล็กไปไหน
 
 
 
"..."
 
 
 
"ตัวเล็กอยู่ไหนครับ"
 
 
 
".."
 
 
 
 
"หรือว่าจะยู่บ้าน"
 
 
 
ผมรีบลงลิฟต์มาจากคนโดนเเล้วขับรถออกไปบ้านแก้วทันที
 
 
 
 
 
 
บ้านแก้ว
 
 
 
นั่นไงจริงๆด้วย ประตูบ้านเปิดอยู่
 
 
 
"ตัวเล็ก"
 
 
 
"ปะป๋า"
 
 
 
หมับ!
 
 
 
ผมพุ่งตัวเข้ากอดเธอทันทีให้ตายเถอะไม่เจอกัน 2 ชั่วโมงผมจะบ้าตายอยู่เเล้ว
 
 
 
"ปะป๋ามาทำไม"
 
 
 
"มาตามแก้วไง เเล้วมาทำอะไรที่บ้าน"
 
 
 
ผมถูกเธอผละออกจากอ้อมกอดทันที
 
 
 
"เปล่า.."
 
 
 
นี่เธอกำลังโกหกผมนะ เธอโกหกไม่เก่งเอาซะเลย
 
 
 
"เป็นอะไรครับ ไหนพูดสิ"
 
 
 
"เปล่าสักหน่อย.."
 
 
 
"ถ้านับ 1 ถึง 3 ไม่พูดปะป๋าจะทำโทษนะ"
 
 
 
".."
 
 
 
"..1.."
 
 
 
"..."
 
 
 
"..2.."
 
 
 
"..."
 
 
 
"..3.."
 
 
 
ผมกำลังจะโน้มหน้าเข้าไปหอมแก้วของเธอ ไม่ต้องตกใจนะครับ นี่คือวิธีลงโทษของผมสองคน ย้ำ สองคนนะครับ เเต่ผิด อยู่ๆ เธอก็เอามือมาปิดปากผมซะงั้น ตัวเล็กของผมเป็นอะไร!!
 
 
 
"เปล่าไม่มีอะไรจริงๆ.."
 
 
 
"ตัวเล็ก!"
 
 
 
"เค้าเปล่า"
 
 
 
"ตัวเล้ก"
 
 
 
"ก็เเค่มาเอาเสื้อผ้า"
 
 
 
"ใช่หรอ"
 
 
 
"ใช่สิ"
 
 
 
"ไม่โกหกนะครับ"
 
 
 
"ไม่โกหกค่ะ"
 
 
 
จริงๆ ผมรู้นะครับว่าเธอต้องโกหกแน่ๆ เเต่เอาเถอะ ถ้าเธอไม่พร้อมบอกผม ผมจะไม่ตอเเยก็ได้
 
 
 
"งั้นก็ไปเอาเสื้อผ้ามาสิ"
 
 
 
"วันนี้แก้วจะนอนนี่ดีกว่า"
 
 
 
"ทำไมล่ะ"
 
 
 
"ก็คิดถึงบ้านไง"เธอพูดในน้ำเสียงเชิงร่าเริง
 
 
 
"งั้นเดี๋ยวปะป๋านอนด้วย"