เเค่เธอ...เพื่อนรัก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 22.00 น.

 

 

 

"ปะป๋าแก้วง่วงเเล้ว"เอาเเล้วไงคนตัวเล็กเริ่มขยี่ตาจะงอเเงเเล้ว

 

 

 

"อะไรอะยัยเเก้ว เเค่นี้แกง่วงเเล้วหรอ ไปเต้นกัน"ฟางพูดเเล้วจะดึงมือแก้วไปในกลุ่มพวกคนที่กำลังเต้นกันเเต่แก้วดื้อไม่ยอมไป

 

 

 

"ไม่เอา แก้วเหนื่อย ง่วง"

 

 

 

"ไม่งอเเงนะครับ"ผมพูดเเล้วลูบผมเธอ

 

 

 

"ปะป๋า ง่วง!"เธอเริ่มขึ้นเสียงนิดนึง โอเคเธอคงง่วงจริงๆ

 

 

 

"ฟาง"ผมเรียกชื่อฟางใฟ้รู้กับเพราะรู้ดีถ้าแก้วง่วงเเล้วไม่ได้นอน อาละวาดแน่ๆ

 

 

 

"เออๆ กลับเลยก็ได้ ขับรถดีๆล่ะ"

 

 

 

"อ้าว จะกลับเเล้วหรอแก้ว โทโมะั"เฟย์ทัก

 

 

"จะกลับเเล้วเนี่ย ตัวเล็กงอเเงล่ะดูหน้า-_-"ปมพูดเเล้วมองไปที่แก้วกำลังขยี้ตาอยู่ เธอคงจะง่วงมากเเล้วล่ะ ตาเยิ้มเลย

 

 

 

"เฟย์ แก้วกลับก่อนนะ พน.เจอกันที่ ม."เธอพูดเเล้วเดินมาซบไหลผม เอ้าตายล่ะ หลับเลย

 

 

 

"สงสัยจะง่วงจริง นอนบ้านเฟย์มั้ยเดี๋ยวให้คนเตรียมห้องให้"เฟย์พูดเเล้วมองแก้วที่อยู่มนอ้อมกอดผมตอนนี้ผมชอนตัวเธอขึ้นมาเเล้ว

 

 

 

"ไม่เป็นไรหรอก นอนคอนโดดีเเล้ว เดี๋ยวเกิดเสียงดังขึ้นมาปาร์ตี้เฟย์พังโทโมะไม่รู้นะ"

 

 

"เออจริงด้วย งั้นตามสบายๆ ขับรถดีๆ พรุ่งนี้เจอกันที่ ม."

 

 

ผมอุ้มแก้วมาจนถึงรถของผมผมจึงให้แก้วไปนั่งข้างหน้าเพื่อที่จะไม่ตกไป ผมใช้ยางมัดผมรงบผมถือให้มัดไปข้างหลังเพราะสถาพนี้ถ้าใส่หมวกกันน็อกเดี๋ยวตื่นมางอเเงอีกแหงๆ ผมรวบผมเธอเสร็จก่อรจะเริ่มขับรถออกจากบ้านเฟย์

 

 

 

คอนโด

 

 

 

ผมอุ้มเธอขึ้นไปในคอนโดหรูของผม ขึ้นลิฟต์ไปตอนนี้ก็ดึกมากเเล้วคอนโดเลยไม่มีคนมาเดินเพ่นพ่าน

 

 

แกร๊ก

 

 

 

แอ๊ด

 

 

 

ผมสะแกนคีการ์ดเเล้วบิดลูดบิดเข้ามาในห้องเเล้วล็อกอย่างอีด ผมรีบเดินไปที่ห้องนอนห้อนจะวางแก้วลงบนเตียง เเล้วจับท่านอนให้นอนสบายก่อนผมจะเลื่อนไปปลายเตียง ถอดรองเท้าผ้าใบคู่เก่งของแก้วเเล้วเอาไปวางมุมรองเท้าก่อนจะเข้ามาในห้องเเล้วห่มผ้าให้เธอ ผมเองจึงเข้าไปอาบน้ำเเล้วมานอนข้างๆเธอ

 

 

 

จุ๊บ

 

 

 

"ฝันดีนะครับ"ผมจูบไปที่หน้าผากเธออย่างเบาๆ ก่อนจะล้มตัวลงนอน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

08.30 น.

 

 

 

มหาลัย

 

 

 

"อื้อ ปะป๋าอยากนอน"คนตัวเล็กที่เดินเอนตัวมาทางผมบ่นเเบบนี้ครั้งที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้ เเต่นี่เรามีเรีกยนเช้าผมเลยจำเป็นต้องปลุกเธอขึ้นมาเเล้วเธอที่ไมาพร้อมก็นอนทั้งเดินแบบนี้แหละ 

 

 

"ตัวเล็กเดินดีๆสิ"

 

 

 

"อื้อ! ปะป๋าอ่ะ -3-"เธอรีบเด้งตัวออกไปทันทีที

 

 

 

"เดินครับเร็วๆ"ผมพุดเเล้วจูงมือเธอ

 

 

 

"..เอ๋"จู่ๆคนตัวเล็กผมก็พูดอะไรออกมาไม่รู้

 

 

 

"มีอะไรรึเปล่า"

 

 

 

"ปะป๋าเดี๋ยวแก้วมานะ"

 

 

 

"จะไปไหน"

 

 

 

"เดี๋ยวตามไปที่ห้องเรียน ปะป๋าไปก่อนเลยนะ"เธอพูดพร้อมแกะมือที่ผมจับเธออยู่

 

 

 

"เร็วๆนะ"ผมพูดก่อนจะเดินไปที่ห้องก่อนอย่างที่เธอต้องการ

 

 

 

 

 

 

 

 

Kaew say

 

 

 

ตอนนี้ชั้นกำลังเดินมาที่ข้างดึง ที่่มีคนเรียกชั้นให้มา เเต่ไม่รู้เรียกมาทำไม

 

 

 

"เธอชื่อแก้วใช่มั้ย"คนที่เรียกถามชั้น

 

 

 

"ใช่ ทำไมหรอ"

 

 

 

"คือ เธอเป็นเพื่อนโทโมะใ่ช่มั้ยอ่ะ"

 

 

"ใช่ทำไมอะ"

 

 

"คือ เราฝากนี่ไปให้เค้าหน่อยได้มั้ยอ่ะ"เธอพูดพร้อมยื่นกล่องอะไรสักอย่างมาให้ 

 

 

"เเล้วจะให้บอกว่าใครอ่ะ"

 

 

 

"เราชื่อเบลล์นะ อยู่คณะนิเทศ เหมือนเธอกับโทโมะนั่่นแหละ"

 

 

 

"เบลล์ ดัมเย่อร์คณะเราใช่มั้ย"

 

 

 

"ใช่ๆ เราฝากด้วยนะ"พูดจบเธอก็เดินไปเลย

 

 

 

คนนี้จะมาจีบปะป๋าแหงๆ อีกเเล้วสินะที่ชั้นมาเป็นสะพานน่ะ เเต่คนที่เเล้วปะป๋าก็ไม่คบไม่รู้เป็นอะไรเเต่ช่างเถอะ ไปหาปะป๋าดีกว่า ง่วงนอนชะมัด เเต่ถ้ายัยนี่จีบปะป๋าเป็นแฟนกับปะป๋า ปะป๋าจะใส่ใจเราน้อยลงมั้ยนะ

 

 

 

 

 

 

 

"ไปไหนมา"ผมถามเธอทันทีที่เข้ามานั่งข้างผม

 

 

 

"อะ มีคนเอามาให้ปะป๋าอะ ชื่อเบลล์ดัมเย่อร์คณะเรา"เธอพูดพร้อมยื่นกล่งออะไรสักอย่างมาให้

 

 

 

"หืม??"ผมมองงงๆ

 

 

 

"ปะป๋าอยากรู้ก็เปิดดูดิ้ แก้วนอนเเล้ว"อะไรเนี่ย อยู่ๆก็ฟุบหลับไปซะงั้น ผมมองกล่องนั้นก่อนจะเปิดมัน อ๋อมันเป็นหล่องสปาเก็ตตี้ หน้าตาน่ากินดีนะครับ

 

 

 

"เห้ย กลิ่นไรว่ะ"ไอ้เขื่อนที่นั่งอนยู่ข้างหลังผมก็โผล่หน้ามาทันที

 

 

 

"สปาเก็ตตี้น่ากินอ่ะ หอมด้วย ของใครว่ะ"

 

 

 

"เก็นแก้วบอกชื่อเบลล์ที่เป็นดัวเย่อร์คณะเราอ่ะ"

 

 

 

"เยรดดด คนสวยทำอะไรก็อร่่อย"

 

 

 

หมับ!

 

 

 

"ย๊ากก โอ้ยยย เจ็บครับTT"ไง่ะชมผู้หญิงคนอื่นต่อหน้าแฟนมันต้องโดนแบบนี้แหละมึง

 

 

 

"เจ็บหรอห๊ะ เจ้าชู้นักใช่มั้ย"เฟย์พูดเเล้วบิดหูเขื่อนให้กลับไปนั่งที่เดิม

 

 

 

"เปล่าครับ TT"

 

 

 

"ตัวเล็กอาจารย์มาเเล้วครับ"เอื้อมมือไปสะกิดคนตัวเล์กเมื่ออาจารย์เข้ามา

 

 

 

".."

 

 

 

"ตัวเล็กครับ"ผมยังเรียกเธออีก

 

 

 

"จะนอน"เป็นอะไรของเค้านะ

 

 

 

"โอเคครับ"

 

 

 

 

 

 

 

12.00 น.

 

 

 

"ตัว.."ผมที่เดินมาอีกฝั่งที่ตัวเล็กของผมหันหน้าอยู่ผมต้องหยุดชะงักเมื่อเห็นเหมือนคาบน้ำตาของตัวเล็กที่กำลังหลับอยู่ ใครทำตัวเล็กผมร้องไห้!!

 

 

 

"อื้อ อ๊ะ.."ตัวเองครางเเล้วลืมตาขึ้นมาก่อนจะตกใจที่เห็นผมเเล้วรีบหันหน้าหนีทันที

 

 

 

"ตัวเล้กร้องไห้ทำไม"ผมถามเธอไปตรงๆ

 

 

 

"อะไรของโทโมะแก้วเปล่า"เธอพูด เเล้วทำไมไม่เรียกปะป๋าล่ะ

 

 

 

"ไม่ร้องได้ไงก็โทโมะเห็น"

 

 

 

"เห็นอะไร มั่วเเล้ว หมดเวลาเรียนเเล้วนิ กลับบ้านกัน"อยู่ๆเปลื่ยนเรื่องคุยเฉย เอาเถอะผมไม่ตอแยก็ได้เดี๋ยวเธอพาลรำคาญผมเอา

 

 

 

 

 

 

"โทโมะ เอ่อ สปาเก็ตตี้เราใช้ได้มั้ยอ่ะ"อยู่ๆผู้หญิงคนหนึ่งก็เดินมาทักผมที่กำลังจะเดินออกจากห้องพร้อมกับแก้ว

 

 

 

"อ๋อ ยังไม่ได้กินเลยอ่ะ"ผมพูดเเล้วยิ้มให้เธอซึ่งเธอเองก็ยิ้มให้ผม

 

 

 

"งั้นเดี๋ยวแก้วไปก่อนนะ"อยู่ๆตัวเล้กก็พูดขึ้นเเล้วก๋็เดินออกไปเฉยเลย

 

 

 

"ตัว.."

 

 

 

"โทโมะว่างมั้ยอ่ะ"

 

 

 

"เอ่อ.."ผมได้เเต่มองตามหลังของคนตัวเล็กที่กำลังเดินไปจนสุดทาง

 

 

"ไปทานข้าวกันน่ะ"

 

 

 

"มะ.."

 

 

 

"ได้มั้ยถือว่าเราขอเถอะนะ"

 

 

 

"เเต่.."

 

 

 

 

"นะ"

 

 

 

ให้ตายเถอะ เธอไม่เปิดโอก่สให้ผมได้พูดอะไรเลย เเล้วตัวเล็กของผมจะกลับยังไงล่ะนั่น มากับผม รถก็ขับไม่เป็น ผมอยากจะปฏิเสธผู้หญิงตรงหน้าไปซะเดี๋ยวนี้ เเต่เธออ้อนเหลือเกิน ผมเองก็ไม่อยากใจร้ายกับเธอหรอกนะ

 

 

 

"ไปนะ"

 

 

 

".."ผมได้เเต่ยิ้มให้เธอไป เธอรีบดึงผมออกไปทันที ตัวเล็ก..

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

หลังจากที่ผมหลุดพ้นจากเลล์ผมก็รีบขับรถมาที่คอนโดผมทันที

 

 

 

แกร๊ก

 

 

 

แอ๊ด

 

 

 

"ตัวเล็ก"ผมเรียกชื่อคนที่ผมอยากเจอมากที่สุดเเต่ภายในห้องกลับเงียบสงัดอย่างงั้นแหละ ตัวเล็กไปไหน

 

 

 

"..."

 

 

 

"ตัวเล็กอยู่ไหนครับ"

 

 

 

".."

 

 

 

 

"หรือว่าจะยู่บ้าน"

 

 

 

ผมรีบลงลิฟต์มาจากคนโดนเเล้วขับรถออกไปบ้านแก้วทันที

 

 

 

 

 

 

บ้านแก้ว

 

 

 

นั่นไงจริงๆด้วย ประตูบ้านเปิดอยู่

 

 

 

"ตัวเล็ก"

 

 

 

"ปะป๋า"

 

 

 

หมับ!

 

 

 

ผมพุ่งตัวเข้ากอดเธอทันทีให้ตายเถอะไม่เจอกัน 2 ชั่วโมงผมจะบ้าตายอยู่เเล้ว

 

 

 

"ปะป๋ามาทำไม"

 

 

 

"มาตามแก้วไง เเล้วมาทำอะไรที่บ้าน"

 

 

 

ผมถูกเธอผละออกจากอ้อมกอดทันที

 

 

 

"เปล่า.."

 

 

 

นี่เธอกำลังโกหกผมนะ เธอโกหกไม่เก่งเอาซะเลย

 

 

 

"เป็นอะไรครับ ไหนพูดสิ"

 

 

 

"เปล่าสักหน่อย.."

 

 

 

"ถ้านับ 1 ถึง 3 ไม่พูดปะป๋าจะทำโทษนะ"

 

 

 

".."

 

 

 

"..1.."

 

 

 

"..."

 

 

 

"..2.."

 

 

 

"..."

 

 

 

"..3.."

 

 

 

ผมกำลังจะโน้มหน้าเข้าไปหอมแก้วของเธอ ไม่ต้องตกใจนะครับ นี่คือวิธีลงโทษของผมสองคน ย้ำ สองคนนะครับ เเต่ผิด อยู่ๆ เธอก็เอามือมาปิดปากผมซะงั้น ตัวเล็กของผมเป็นอะไร!!

 

 

 

"เปล่าไม่มีอะไรจริงๆ.."

 

 

 

"ตัวเล็ก!"

 

 

 

"เค้าเปล่า"

 

 

 

"ตัวเล้ก"

 

 

 

"ก็เเค่มาเอาเสื้อผ้า"

 

 

 

"ใช่หรอ"

 

 

 

"ใช่สิ"

 

 

 

"ไม่โกหกนะครับ"

 

 

 

"ไม่โกหกค่ะ"

 

 

 

จริงๆ ผมรู้นะครับว่าเธอต้องโกหกแน่ๆ เเต่เอาเถอะ ถ้าเธอไม่พร้อมบอกผม ผมจะไม่ตอเเยก็ได้

 

 

 

"งั้นก็ไปเอาเสื้อผ้ามาสิ"

 

 

 

"วันนี้แก้วจะนอนนี่ดีกว่า"

 

 

 

"ทำไมล่ะ"

 

 

 

"ก็คิดถึงบ้านไง"เธอพูดในน้ำเสียงเชิงร่าเริง

 

 

 

"งั้นเดี๋ยวปะป๋านอนด้วย"