เพียงเงา

 

 

 

 

                              ในห้องนอนของกวาง กาญจน์ ที่เห็นถึงความผิดปกติของน้องสาวตัวเอง พยามเข้าหา ไปพูดคุยกับกวางอยู่หลายต่อหลายครั้ง แต่ก็เหมือนไร้ผล กวางเปลี่ยนไป เธอดูนิ่งขรึม สีหน้าอมทุกข์ ไม่ค่อยพูดจากับใครในบ้าน เก็บตัวอยู่แต่ในห้อง  จนเธอและดิเรก เป็นห่วง 

และวันนี้ เธอก็เลือกที่จะมาคุยกับน้องอีกตามเคย  กาญจน์จะเคาะประตูห้องกวาง  

 

 

 

                   เอี๊ยดดดด  ประตูห้องถูกเปิดออกจากข้างใน  พร้อมกับร่างของเจ้าของห้องที่เดินออกมาในชุดสวย

 

 

 

 

                      "   กวางง  ยอมออกมาจากห้องแล้วหรอ  "  กาญจน์ยิ้มอย่างดีใจ ที่ได้เห็นหน้ากวาง  กวางฝืนยิ้มบางๆ ไม่พูดอะไร แต่เบี่ยงตัวเดินลงบันไดอย่างเร็ว

 

 

 

 

                      "  กวาง จะไปไหนหนะ   กวางงงง  "  กาญจน์ รีบเดินตามกวางไป แต่ก็ไม่ทัน เมื่ออีกฝ่ายได้ขึ้นรถ ขับออกไปเสียแล้ว

 

 

 

 

                      "  กวางจะไปไหนหนะลูก "  ดิเรก ที่ได้ยินเสียงเอะอะ รีบออกมาจากห้องทำงาน 

 

 

 

 

                     "  หนูก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะพ่อ ถามอะไรก็ไม่ยอมตอบ  โทรไปถามคุณวีรวิทย์ ทางนู้นเค้าก็ไม่ได้บอกอะไร  บอกแต่ว่าทะเลาะกัน แค่นั้นเอง  "  กาญจน์พูดอยากหนักใจ

 

 

 

 

                     "  ปล่อยไปก่อน  คงไม่มีอะไรมากหรอก "  ดิเรกถอนหายใน พลางเดินกลับเข้าไปในห้องทำงาน 

 

 

 

 

                      "  คนบ้านนี้เป็นอะไรกันไป หมกหมุ่นกันอยู่แต่ในห้อง  เห้อออ "  กาญจน์ถอนหายใจ  

 

 

 

 

 

                            บ้านโทโมะ   แก้วเตรียมอาหารเช้าไว้ให้โทโมะ จนเสร็จเรียบร้อย และไม่นาน เจ้าตัวก็เดินลงมาทนอาหาร 

 

 

 

 

 

                        "  ที่จริงไม่ต้องทำก็ได้นะ  จ๋ายังไม่หายดีเลย เค้าอยากให้จ๋าพักผ่อน  "  โทโมะมองแกวอย่างเห็นห่วง มือเขากุมมือเล็กไว้แน่น ก่อนจะดึงมาจูบอย่างแผ่วเบา

 

 

 

 

                        "  วันต่อไป เค้าอาจจะไม่ได้อยู่ทำให้จ๋ากินอีกก็ได้นะ  "  แก้วหน้าเศร้า  โทโมะใจหาย กับสิ่งที่แก้วพูดออกมา

 

 

 

 

                        "  ห้ามพูดแบบนี้ให้เค้าได้ยินอีกนะ  เข้าใจมั้ย  "  โทโมะ มองแก้ว แววตาเขาดูกลัว กังวล เขารู้สึกเหมือนมันเป็นรางร้าย  เขากลัวการจากลา  

 

 

 

                          "  อื้อ  ไม่พูดๆ  กินข้าวได้แล้ว จะได้ไปทำงาน  "  แก้วพูดเสียงล้า  เธอมองดูโทโมะ นั่งกินข้าว  ด้วยแววตาเศร้า  เธอมองทุกอย่างนใบหน้าของเขา  มองดวงตาคมๆของเขา  มองจมูกโด่งๆของเขา  มองหน้าหวานๆของเขา  เธอมองและจำทุกอย่างบนใบหน้าของเขา  แล้วน้ำตาเธอก็ไหลออกมา

 

 

 

 

                         "  กับข้าวยังอร่อยทุกอย่างเหมือนเดิม  อร่อยจนไม่อยากจะกินฝีมือคนอื่นอีกเลย    จ๋าาาา  ร้องไห้ทำไม  "  โทโมะที่ยังไม่รู้ตัวว่ามีคนแอบมองอยู่ เขากินไปก็ชมไป  แต่เมื่อรู้สึกความเงียบของอีกฝ่ายจึงเงยหน้าหันไปมอง ก็พบว่าคนข้างๆนั่งร้องไห้อยู่อีกแล้ว 

 

 

 

 

                         "  ไม่รู้ทำไม น้ำตามันชอบไหลออกมาเนอะ   "  แก้วรีบเช็ดน้ำตา 

 

 

 

 

                          "  มีอะไรไม่สบายใจหรือเปล่า  อยากเล่าอะไรให้เค้าฟังมั้ย  "  โทโมะ ลุกจากกเก้าอี้มานั่งลงกับพื้น  เขาคุกเข่าต่อหน้าเธอ แล้วโอบกอดร่างเธอเอาไว้ 

 

 

 

 

 

                           "  เค้าไม่ได้เป็นอะไร เค้าแค่อยากบอกว่าเค้ารักจ๋า  รักมาก "  แก้วพูดทั้งน้ำตา  

 

 

 

 

                          "  ^^  รู้แล้ววว  เค้าก็รักจ๋า  รักมาก  "  โทโมะอมยิ้ม แล้วเช็ดน้ำตาให้แก้ว

 

 

 

 

 

 

                                หลังจากทานข้าวเช้าเสร็จ  แก้วก็มาส่งโทโมไปทำงานที่หน้าบ้าน 

 

 

 

 

 

                         "  ตอนเที่ยงเค้าจะกลับมากินข้าวด้วยนะ  ^^ "  โทโมะพูด แล้วขึ้นรถ 

 

 

 

 

                          "  นัดทานข้าวกับลูกค้าไม่ใช่หรอ  "  แก้วที่รู้ตารางโทโมะทุกอย่าง พูดแซวก่อนจะยิ้มหวานให้เขา

 

 

 

 

                          "  เออใช่  ลืมไปเลย  "  โทโมะ ยิ้มจ๋อยๆ เกาหัวยิกๆ 

 

 

 

 

                          "  ไปทำงานได้แล้ว เค้าอยู่คนเดียวได้น๊าา  ไม่ต้องเป็นห่วง  "  แก้วพูด 

 

 

 

 

                         "  ตอนเที่ยงเค้าโทรหานะคะ "  พูดจบก็ขับรถออกไปทันที  

 

 

 

 

 

                              หลังจากที่รถของโทโมะ พ้นจากประตูรั้วบ้าน  แก้วก็เดินตามไป จะไปปิดประตูรั้ว   แก้วลากประตูรั้วบ้าน มาเรื่อยๆ จนประตูจะปิดสนิท 

 

 

 

 

 

                        "  สวัสดีครับ  "  เสียงผู้ชายคนหนึ่งเอ่ยทัก ก่อนที่เจ้าของเสียงจะเดินมาปรากฏตัวที่ประตู 

 

 

 

 

                        "  คุณทรงกรด  "  แก้ว ช็อค กับสิ่งที่เห็น ไม่นึกว่าทุกอย่างมันจะเร็วขนาดนี้  นี้เขารู้ขนาดที่ว่าเธออยู่ที่นี่เลยหรอ 

 

 

 

 

                        "  ใช่  ผมเอง  ทำไมถึงได้ทำหน้าตกใจขนาดนั้นหละ  "  ทรงกรดพูด  ก่อนจะผลักประตูรั้วให้เปิดออก

 

 

 

 

                         "  ชั้ลไม่คิดว่าจะเจอกับคุณที่นี้   เอ่ออ คุณมาทำอะไรที่นี่ค่ะ "  แก้วถามเสียงสั่น  

 

 

 

 

                         "  ผมคิดถึง  เลยมาหา  "  ทรงกรดพูด แล้วถือวิสาสะ เดินเข้าไปในบ้าน

 

 

 

 

                         "  คุณรู้ได้ยังไงว่าชั้ลอยู่ที่นี่  " แก้วรีบเดินไปดักหน้าเอาไว้  เขาจึงหยุดเดินแล้วคุยกับแก้ว

 

 

 

 

                        "  ก็ผมอยากได้ ผมก็ต้องหาข้อมูล  ว่าแต่ไอหมอนั้น มันไปทำงานแล้วใช่มั้ย  "  ทรงกรดถาม  แก้วผวาทันที กลัวโทโมะจะเป็นอันตราย 

 

 

 

 

                        "  คุณหมายถึงใคร  "  แก้วถามเสียงสั่น

 

 

 

 

                          " ก็คนที่อยู่กับคุณนั้นแหละ  ผมเห็นเมื่อกี้เค้าเพิ่งขับรถออกไป  เลยให้ลูกน้องไปส่ง  ถึง  2  คนเลยนะ   "  ทรงกรดพูดหน้าตาเฉย   แก้วเป็นห่วงโทโมะจับใจ

 

 

 

 

                         "  คุณคิดจะทำอะไร  อย่าทำอะไรเค้านะ " แก้วจับแขนทรงกรด ดวงตาเธอเริ่มแดงกล่ำ เหมือนจะร้องไห้ 

 

 

 

 

                         "  ผมยังไม่ทำอะไรมันตอนนี้หรอก  แค่อยากจะเตือนให้คุณตัดสินใจดีๆ เท่านั้นเอง  "  ทรงกรด จับมือแก้วมากุมไว้ 

 

 

 

 

                        "  ตัดสินใจ  ตัดสินใจเรื่องอะไร  "  เธอพยามหลอกตัวเอง  เธอยังไม่อยากจากโทโมะไปในตอนนี้  มันเร็วเกินไป  มันเร็วเกินไปจริงๆ

 

 

 

                         "  ผมอยากให้คุณมาอยู่กับผม  ผมชอบคุณ  "  ทรงกรดพูดจริงจัง  แต่มันเหมือนกับขู่เธอยังไงยังงั้น 

 

 

 

 

                       "  แต่ชั้ลยังไม่พร้อมตอนนี้  " แก้วพูด  ทรงกรด ขบกรามแน่น  เขาปล่อยมือแก้วออก ก่อนจะกดโทรศัพท์    โทรหาใครสักคน

 

 

 

 

                        "  เค้ายังไม่พร้อมวะ  สงสัยยังอาลัยอาวรณ์มันอยู่  "  ทรงกรดพูด แล้วขำในลำคอ  แก้วผวา  เป็นห่วงโทโมะจับใจ

 

 

 

 

                       "  คุณจะทำอะไร  เมื่อกี้คุณโทรไปหาใคร  คุณโทรไปหาคนที่คุณสั่งให้ตามเค้าไปใช่มั้ย   "  แก้วอาละวาดใส่ทรงกรด  เธอไปดึงแขนเขา จนเจ้าตัวเริ่มจะมีอาการโกรธ 

 

 

 

 

                        "  พร้อมเมื่อไหร่  ก็บอกผมได้ตลอดเวลานะ  เพราะผมจะให้ลูกน้องของผม เฝ้าคุณไว้ 24 ชั่วโมงเลย  เรียกหามันได้ตลอดนะ มันจะอยู่ที่หน้าบ้านหลังนี้นี่แหละ  "  ทรงกรด จับมือแก้วของจากแขนเขา แล้วบีบมือเล็กราวกับระบายความโกรธ  ก่อนจะปล่อยมือเธอลงแล้วเดินออกจากบ้านไป 

 

 

 

                       เมื่อรถทรงกรด ขับออกไปจากหน้าบ้าน แก้วก็วิ่งไปดูหน้าบ้านว่ามีใครอยู่หรือเปล่า  แล้วก็มีจริงๆ  มีชายคนหนึ่งยืนอยู่ข้างๆบ้าน  แต่นั้นก็ไม่ได้ทำให้เธอกลัวเท่าความปลอดภัยของโทโมะ  แก้วจะเดินเข้าไปในบ้าน เผื่อโทรหาโทโมะ 

 

 

 

 

 

                           "   แหม  พอผัวออกจากบ้าน ก็นัดชู้ให้มาหาเลยนะ  " กวางเดินเข้ามาในบ้านอย่างถือวิสาสะ  ที่จริงเธอออกจากบ้านมาเผื่อจะมาหาเรื่องแก้ว  เธอเห็นเหตุการณ์ทุกอย่างตั้งแต่ตอนที่โทโมะขับรถออกไปจากบ้าน เห็นตอนทรงกรดเข้ามาในบ้าน แต่ไม่ได้ยินที่คุยกับเท่าไหร่  

 

 

 

 

                         "  พี่กวางง  "   แก้วช็อคไปอีกรอบที่เห็นกวาง 

 

 

 

                         "  ชั้ลอยากจะรู้จริงๆ  ว่าถ้าไอโทโมะมันรู้ว่าผู้หญิงที่มันรักนักรักหนา เล่นชู้กับผู้ชายอื่น มันจะรู้สึกยังไงน๊าาาา  "  กวางยิ้มเยาะ  

 

 

 

 

                          "  พี่อย่าทำแบบนี้เลยนะ  แก้วขอร้อง  "  แก้วน้ำตาไหล ทันทีที่ได้ยิน  แก้วไม่อยากให้เรื่องมันบานปลายใหญ่โตไปมากกว่านี้  เพราะเรื่องนี้ถ้ามีกวางเข้ามาเกี่ยวข้อง เธอจะคุมเกมส์ไม่ได้เลย แล้วโทโมะก็อาจจะเป็นอันตรายได้ 

 

 

 

 

                         "  ขอโทษด้วยนะ ที่ชั้ลทำตามคำขอของเธอไม่ได้  "  กวางพูด แล้วเดินออกจากบ้านไป 

 

 

 

                          "  พี่กวาง  แก้วขอร้องนะ  อย่าทำอะไรเลย  "  แก้ว คุกเข่า ยกมือไหว้กวาง

 

 

  

                        "  ต่อให้แกก้มลงกราบเท้าชั้ล ชั้ลก็จะทำ  ทำให้แกเจ็บเหมือนที่ชั้ลเจ็บ นังแก้ว  !! "  กวางผลักแก้วจนก้มลง แล้วเดินออกจากบ้านไป 

 

 

 

                        "   ทำไมมันต้องเป็นแบบนี้ด้วย  ทำไม ทำไมมมม  !! "  แก้วร้องไห้หนักขึ้น  

 

 

 

 

 

                            กริ๊งงง  กริ๊งงงง  กริ๊งงงงงง   เสียงโทรศัพท์ของแก้วดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง    

 

 

 

 

 

                        "  ฮัลโหล  " แก้วกลั่นสะอื้น รับโทรศัพท์ 

 

 

 

 

                        (  คุณเป็นญาตของคุณโทโมะ ใช่มั้ยค่ะ  )  เสียงผู้หญิงคนหนึ่งพูดขึ้น 

 

 

 

 

                        "  ค่ะ  "  แก้วเริ่มใจคอไม่ดี 

 

 

 

 

                       (  เอ่ออ  คือ  ตอนนี้คุณโทโมะอยู่โรงพยาบาลนะค่ะ  คนไข้รถชน อาหารสาหัส  )  พยาบาลยังพูดไม่จบ  โทรศัพท์ในมือของหญิงสาวก็ตกลงพื้นอย่างเร็วพร้อมกับร่างบางที่ทรุดฮวบลงไปกองที่พื้นอย่างเร็วเช่นกัน

 

 

 

 

                         "  เค้าขอโทษษษ  ฮือออ ฮือออ ฮืออออ   "  แก้วนอนกอดเข่าร้องไห้โฮ  เธอโทษตัวเอง ว่าทุกอย่างมันเป็นเพราะเธอ  มันเป็นความผิดของเธอ  

 

 

 

 

 

 

                                   ที่โรงพยาบาล  ผู้กองไตรคุณ อยู่ที่หน้าห้องไอซียู รอดูอาการของโทโมะ 

 

 

 

 

 

                       "  มันเล่นแรงเกินไปหรือเปล่าา  ทำไมต้องทำถึงขนาดนี้วะ " ไตรคุณ คุยโทรศัพท์กับบอม 

 

 

 

 

 

                      (  ชั้ลบอกแล้วไง ว่ามันทำได้ทุกอย่าง  เผื่อให้ได้ตัวแก้วมา  นี่ถ้าชั้ลไปช่วยไว้ไว้ไม่ทัน  คงจะไม่รอด  )  บอมพูด 

 

 

 

 

 

                      "  นี่ขนาดไปช่วยไว้ได้ทัน จะรอดหรือเปล่าก็ไม่รู้  "  ไตรคุณหนักใจ

 

 

 

 

                    (  นี่ มันแค่เสียหลักขับรถชนต้นไม้  มันไม่ตายหรอก  )  บอมพูด แต่ก็ยังเป็นห่วงโทโมะไม่ต่างจากไตรคุณ 

 

 

 

 

                     "  ก็ขอให้เป็นอย่างที่พูดแล้วกัน  ตอนนี้แก้วไม่รู้จะเป็นยังไงบ้าง  "  ไตรคุณพูด 

 

 

 

 

                    (  รออยู่ที่นั้นแหละ  เดี๋ยวก็เจอแก้ว  )  บอมพูดจบก็ตัดสายทิ้ง   

 

 

 

 

 

                            หลังจากที่ทรงกรด โทรไปบอกลูกน้อง ว่าแก้วยังไม่พร้อมที่จะไปอยู่กับเขา

 มันเป็นเหมือนการสั่งการณ์ให้จัดการกับโทโมะ  ลูกน้องซึ่งขับรถตามโทโมะไปตั้งแต่โทโมะขับรถ

ออกจากบ้าน  เลยขับรถตามไปโทโมะต่อไป เผื่อจะจัดการเก็บโทโมะ  พวกมันพยายามขับรถไล่

ตามโทโมะ  โดยมีลูกน้องอีกคน เล็งปืน จะยิงโทโมะ  โทโมะ หันมาเห็น จึงเร่งความเร็ว เผื่อหลบ

หนี  แต่ด้วยความชำนาญของนักล่า มันจะขับตามโทโมะ จนทัน และเล็งปืนจะยิงโทโมะ  โทโมะ

ตกใจ เสียหลัก ขับรถตกข้างทาง ชนกับต้นไม้อาการสาหัส  พวกมันหยุดรถ จะลงมายิงซ้ำ แต่บอม

และลูกน้อง ตามมาช่วยไว้ได้ทัน  พวกของทรงกรด จึงหนีไปก่อน      บอมโทรเรียกรถพยาบาล 

 

แล้วโทตามไตรคุณให้มายังที่เกิดเหตุ   ร่างโทโมะ ถูกนำขึ้นรถพยาบาล  และพาส่งพยาบาลโดยเร็ว  

 

 

 

                        "   ดีนะ ที่ชั้ลให้ลูกน้องสกดรอยตามไอทรงกรด  คิดอยู่แล้วเชียว  วา่มันต้องเล่นแผนนี้  "  ทรงกรด พูดกับไตรคุณ ในที่เกิดเหตุ

 

 

 

                      "  รีบกลับไปก่อนเถอะ เดี๋ยวมันย้อนกลับมาเจอ คุณที่นี่ จะกลายเป็นเรื่องใหญ่กว่าเดิม  "  ไตรคุณพูด บอมพยักหน้าเห็นด้วย แล้วขึ้นรถกลับไป  ไตรคุณเก็บหลักฐานจนเสร็จ จึงตามไปดู  อาการของโทโมะ  

 

 

 

 

 

 

                        "  พี่ไตร   โทโมะ เป็นยังไงบ้าง ปลอดภัยแล้วใช่มั้ย  "  แก้ว เมื่อเหนไตรคุณยืนอยู่หน้าห้องไอซียู ก็วิ่งกรู่เข้าไปถามหาโทโมะ ทันที

 

 

 

 

                         "  ใจเย็นๆก่อนนะแก้ว  โทโมะอยู่ในมือหมอแล้ว ยังไงเค้าต้องปลอดภัย "  ไตรคุณเห็นสภาพของแก้วที่เอาแต่ร้องไห้จนตาบวม  ก็หนักใจ สงสาร เห็นใจแก้วเป็นที่สุด 

 

 

 

 

                         "  แก้วไมคิดเลย ว่าการปฏิเสธขอแก้ว จะทำร้ายโทโมะได้มากขนาดนี้  ถ้าแก้วรู้ว่าโทโมะ จะเป็นอันตรายแบบนี้ แก้วยอมตกลงไปอยู่กับมันตั้งแต่แรก  เพราะแก้ว โทโมะถึงได้เป็นแบบนี้ เพราะแก้วคนเดียว  "  แก้วร่ำไห้  ไตรคุณดึงร่างบางมากอด

 

 

 

 

                         "  อย่าโทษตัวเองเลย  ไม่มีใครคิดหรอกนะ ว่ามันจะเล่นหนักขนาดนี้ "  ไรคุณพูด  

 

 

 

 

 

                                  หมอเปิดประตูออกมาจากห้อง   แก้วรีบผละกอดออก วิ่งไปหาหมอทันที

 

 

 

 

                  "  หมอค่ะ จ๋าปลอดภัยแล้วใช่มั้ย  เค้าปลอดภัยแล้วใช่มั้ยค่ะ เค้าไม่เป็นอะไรใช่ม้ย   "  แก้วพูด 

 

 

 

 

                   "  ครับๆ  คนไข้ปลอดภัยแล้วครับ  "  หมอพูด  แก้วยิ้มอย่างดีใจ ไตรคุณโล่งอก รีบโทรรายงานบอม  

 

 

 

 

                   "  ขอเข้าไปหาเค้าหน่อยได้มั้ยค่ะ  "  แก้วพูด หมอพยักหา  พลางเดินนำทางแก้วไป เปลี่ยนชุด แล้วพาเข้าไปหาโทโมะ

 

 

 

 

                    "  เค้าจะไม่ให้จ๋าเจ็บตัวอีกแล้วนะ  เค้าขอโทษนะที่เป็นต้นเหตุให้จ๋าต้องมาเจ็บตัวแบบนี้  เค้าขอโทษนะ   TT  "  เมื่อเห็นใบหน้าของโทโมะที่มีแต่รอยช้ำ แก้วก็เจ็บเหมือนคนจะขาดใจ 

 

 

 

 

 

                       

 

                               

                             ไม่อยากให้เจ็บทั้งตัวและหัวใจ  สงสารโทโมะเนอะรีดเดอร์เนอะ  TT

 

 

 

                 ตอนต่อไป  แก้วใจตัดสินใจจะไปอยู่กับ ทรงกรด    หรือเปล่า ???