มหาลัยวัยว้าวุ่น

                    ณ โรงพยาบาล
         นี่อยู่ที่ไหนเนี่ย ทำไมปวดหัวจังเลย เอ๊ะทำไมมือฉันมันเหมือนมีอะไรทับไว้ล่ะ
น้ำขิง:นายภูผา
ภูผา:เธอฟื้นแล้วเหรอ
น้ำขิง:อืม 
ภูผา:เธอยังปวดหัวอยู่รึป่าว
น้ำขิง:ปวดมากเลย
ภูผา:งั้นกินยาที่หมอฝากไว้ให้ก่อนนะ
น้ำขิง:อืม แล้วนาน่าล่ะนาน่าเป็นยังไงบ้าง
ภูผา:นาน่าไม่เป็นอะไรหรอกก็คนที่ตกบันไดคือเธอไม่ใช่นาน่า
น้ำขิง:ขอบคุณนะที่นายมาเฝ้าฉันทั้งคืนเลย
ภูผา:ไม่เป็นไรหรอกคนรักกันก็ต้องดูแลกันสิ
น้ำขิง:นี่นายหมายความว่า
ภูผา:ใช่ ฉันรักเธอนะ แต่เมื่อก่อนฉันปิดบังความรู้สึกตัวเองน่ะเพราะฉันกลัวว่าถ้าฉันบอกเธอไปแล้วเธอไม่ได้ชอบฉัน ฉันจะเสียใจ แต่ตอนที่ฉันรู้ว่าเธอชอบฉันฉันก็อึ้งนะแต่ฉันก็แกล้งพูดว่าฉันไม่ชอบเธอ ก็มันไม่ใช่สไตล์อ่ะเธอก็รู้ว่าฉันเป็นคนเงียบๆจะคุยสนุกสนานก็กับคนที่รู้จักเท่านั้น แต่ฉันก็ไม่รู้นะว่าฉันชอบเธอได้ยังไง บ๊องก็บ๊อง บ้าก็บ้า แถมยังชอบหาเรื่องอีก
น้ำขิง:ฉันก็ไม่รู้ว่าฉันรักนายได้ยังไงเหมือนกัน สงสัยการทะเลาะกันจะทำให้เราผูกพันธ์กัน
ภูผา:ฉันก็ว่างั้นแหละ
ก๊อก ก๊อก!!!!
ทุกคน:ฮั่นแหน่ ทำอะไรกันอยู่เอ่ย
น้ำขิง:ป่าว
ปราบภัย:กินขนมกันฉันกับคอนเน็คซื้อมาเยอะแยะเลยเร็วกินกัน
ทุกคน:5555