พลิกรักล็อกหัวใจนายวายร้ายจอมโหด

          ตึกๆ ตึกๆ
     ฉันวิ่งหน้าเริ่ด ผมเผ้ากระเซอะกระเซิงตรงไปยังจุดเกิดเหตุแล้วตะโกนดังลั่น
     "ไอ้บ้าเขื่อน ไอ้ผู้ชายเฮงซวย!!!"
     พรึบ!
     สายตานับหลายสิบคู่หันขวับมามองฉันเป็นตาเดียว ไม่เว้นแม้แต่เขื่อนและไอ้ล่ำบึ้ก เอ่อ...รวมไปถึงปืนกระบอกนั้นด้วย มันเบนมาจ่อที่ฉันแทนแล้ว >0<
     "เธอเป็นใคร มายุ่งอะไรด้วย!" ไอ้ลํ่าบึ้กกำปืนกระบอกนั้นไว้แน่นพร้อมลั่นไกได้ทุกเมื่อ
     นั้นสิ...ฉันมายุ่ง
     อะไรด้วย ฉันทำอะไรลงไป โฮๆๆ ToT
     "ยัยบ้าเอ๊ย!"
     ฉันได้ยินเสียงเขื่อนสบถ คิ้งเขาขมวดยุ่งอีนุงตุงนังเป็นรูปมะกะโรนีเกลียวสวยงาม
     "ฉันน่ะเหรอ! ฉันก็เป็นเมียไอ้บ้านี่ไง" ฉันชี้ไปที่เขื่อนแล้วหันไปพูดกับเขา "บอกกี่ครั้งกี่หนแล้วว่าอย่าก่อเรื่อง นี่ถ้านายตัวคนเดียวฉันจะไม่ว่าเลยนะ แต่ลูกของนายที่อยู่ท้องฉันนี่ล่ะ ใครจะรับผิดชอบ ฉันคนเดียวมีปัญญาเลี้ยงซะที่ไหน ไม่รู้แหละ ถ้าวันนี้นายตายล่ะก็ ใครที่ยิงนาย มันคนนั้นต้องรับเลี้ยงฉันกับลูก หรือไม่อย่างนั้นก็ยิงฉันกับเด็กในท้องให้ตายตามกันไปด้วยเลยแล้วกัน เพราะฉันจะไม่อยู่กับไอ้เด็กที่เกิดมาพร้อมกาลกิณีที่ทําให้พ่อมันตายเด็ดขาด!!!"
     เฮือก >0<
     พูดไปแล้ว ฉันพูดออกไปแล้ว
     ฉันพูดอะไรออกไป T^T
     O_O << สายตาทุกคนที่มองมายังฉันเป็นแบบนี้หมด ไอ้ลํ่าบึ้กแทบจะโยนปืนทิ้งแม่น้ำด้วยความตกใจ
     "เธอ...เป็นเมียไอ้เขื่อนเหรอ" มันครางด้วยสีหน้าประหลาดใจมาก
     ทำไมยะ! เขื่อนเป็นเกย์หรือไงถึงมีเมียไม่ได้น่ะ (แถมสวยขนาดนี้ด้วย >///<)
     "เธออย่ามาบ้าน่า" เขื่อนเรียกสติกลับคืนมาแล้วจับแขนฉันไว้ "นี่ไม่ใช่เรื่องสนุกของเด็กๆ นะ หนีไปซะ"
     "ฉันไม่ใช่เด็ก! นายนั่นแหละที่ทำตัวเป็นเด็ก ชอบไปมีเรื่องกับไอ้พวกอันธพาล ไม่คิดถึงครอบครัวบ้างเลยหรือไง!"
     "ฉันบอกให้รีบหนีไปไง!!! -_-^^" เขื่อนกัดฟันกรอด
     หวา >0< เขาเริ่มโกรธแล้วอ่ะ แต่ทำไงได้ล่ะ ลงเรือลำเดียวกันมาแล้วนี่
     "เฮ้ย! พวกเรา กลับโว้ย" อยู่ดีๆ ไอ้ล่ำบึ้กก็หันไปสั่งลูกน้องมัน "เห็นแก่เด็กตาดำๆ ลูกไอ้เขื่อนมันหน่อยเว้ย เดี๋ยวลูกมันจะเกิดมาไม่มีพ่อ รอให้เด็กมันโตก่อนแล้วค่อยแก้แค้นยังไม่สาย จะเอาให้ตายตกไปตามกันเลยทั้งพ่อทั้งลูก ฮ่าๆๆ"
     และแล้ว...พวกไอ้ล่ำบึ้กก็จากหปอย่างง่ายดายโดยไม่มีใครตายหรือได้รับบาดเจ็บ เย้เย >0<
     "ยัยบ้าเอ๊ย!"
     จ๊ากกก O_o ฉันนี่ไง ผู้ได้รับบาดเจ็บ อีตาเขื่อนกำลังจะหักแขนฉันแล้ววว ToT
     "โอ๊ย! เจ็บน้า นี่ฉันช่วยชีวิตนายไว้ นายต้องขอบคุณฉันไม่ใช่เหรอ คนอะไรอกตัญญูชะมัด นี่ผู้มีพระคุณของนายนะ ก้มลงกราบฉันเซ่!!!"
     "ฉันไม่ได้ขอร้องให้ช่วย! รู้ตัวมั้ยว่ากำลังทำให้ฉันมีภาระเพิ่มขึ้น"
     "ไม่รู้! แล้วก็ไม่สนใจด้วย ปล่อยฉันได้แล้ว ฉันจะไปนั่งสวยอยู่หน้าตึก รอให้คนใจดีมารับไปเลี้ยงดูปูเสื่อ ไม่หวังพึ่งคนใจร้ายอย่างนายหรอก เชอะ!"
     อย่างน้อยๆ ถ้ามีคนในตึกนี้รับฉันไปอยู่ด้วย ฉันก็ยังมีโอกาสได้ใกล้ชิดเขาอยู่ดีนั่นแหละ ฮิๆ
     "คนใจดีงั้นเหรอ" เขื่อนขึ้นเสียงสูง "ผู้หญิงที่มีสามีแล้วอย่างเธอจะไปหวังอะไรกับคนใจดีคนอื่นอีกหา! นี่ไง สามีของเธอกําลังจะพาเธอไปอยู่ดด้วยแล้ว ไป...ไปช่วยกันปั๊มลูกคนที่สองดีกว่านะ ที่รัก"
     หา O_O ทะ...ที่รักอะไรกัน ขนลุกซู่ซ่า ปาทังก้าปาทังกี้ >0<
     "นะ...นายหมายความว่าไงอ่ะ"
     "ไปกับฉันเดี๋ยวนี้!!!"
     แว้ก O_O
     อะไรก๊าน อะไรกานนน >0<
     อีตาเขื่อนยื้อยุดฉุดกระชากฉันให้ตามเขาเข้าหปในตึกนั่นจนได้ นี่มันหมายความว่ายังไงกันน่ะ เขาจะพาฉันไปอยู่ด้วยงั้นเหรอ กรี๊ดๆๆ แผนสำเร็จแล้วงั้นสิ ฉันจะได้เข้าใกล้เขาอีกขั้นแล้ว ไชโยโห่ฮิ้ววว